يادداشت روز: در ستایش لئوی آرژانتین /مسي يك «پيبه» تمام عیار است
«الپیبه» موجودی است که همزمان میتواند وقتی توپ زیر پاهایش قرار گرفته 10 فکر متفاوت بکند
سايت گل- يكي از ستوننويسهاي روزنامه «پاخینادوسه» (صفحه 12) مينويسد: بوئنوسآيرس شهري است كه فوتبال بيش از پيش در آن زنده مانده و ما بیصبرانه در انتظار شروع کوپاآمهریکا هستیم. وقتی فوتبال اروپا در این روزها رو به کسادی رفته این نبردها ما را به مرز جنون و عشق میکشاند.درست یک ربع قرن پیش در همین روزها، یعنی 22 ژوئن 1986 در مکزیکوسیتی ستارهای خیلی کوچک به نام دیهگو مارادونا با 168 سانتیمتر قد 2 گل استثنایی برابر انگلیس به ثمر رساند. یکی از آنها به نام «دست خدا» بود و دومی در نبردی به طول 60 متر با دریبل کردن 5 بازیکن انگلیس رقم خورد.بعدها در آرژانتین دیهگو، اعجوبه کوتاهقد آلبی سلسته را با نام «ال پیبه» (بچه) صدا میکردند. «الپیبه» موجودی است که همزمان میتواند وقتی توپ زیر پاهایش قرار گرفته 10 فکر متفاوت بکند، چشمهایش رو به بالاست، انگار توجهای به اتفاقات دور و برش ندارد و مثل جادوگران همه را به دنبال خود میکشاند، فقط کافی است دیگر بازیکنان خودشان را در بهترین فضای ممکن زمین قرار دهند تا توپ مانند «لقمهای آماده» جلوی پایشان بیفتد اما اینگونه که خیلیها فکر میکنند نیست، چشمها رو به بالاست ولی به خوبی کوچکترین حرکتی که در اطرافش رخ میدهد را زیر نظر دارد. نکته قابل توجه در باره «ال پیبهها» این است: تنها چیزی که میتواند آنها را به زمین بکوبد جدا از قانون جاذبه، تکلهای خشنی است که فقط به قصد ویران کردن ساق پا زده میشوند. بعد از دیهگو و نسل طلایی کوتاهقدهای جادوگر، آرژانتين «پيبه»هاي زيادي توليد كرده است. «پيبه»ها موجوداتي كاملا آرژانتيني هستند كه آهنگ مخصوص به خودشان را دارند. تانگوي «روياي يك پيبه» كه توسط مارادونا خوانده شده، قولهاي جواني در سال 1943 را به تصوير ميكشد: «مادرم ! عزيزترينم ! پولدار خواهم شد» و درنهايت با روياي پسر جوان به پايان ميرسد: «توپ را ميگيرد، رفتارش آرام است، از همه بازيكنان رد ميشود تا به دروازهبان ميرسد و با ضربهاي سنگين گلزن تيم ميشود.» اما اين تمام ماجرا نبود زيرا به محض اينكه خطوط مياني شلوغ شدند، مربيان ديگر تمايلي به بازي دادن به «پيبه»ها نداشتند. حتی خود مارادونا در جامجهانی 2010 به نوعی موجب شد مسی تقریبا از جریان بازی محو شود، روشهای دیهگو کاری با لیونل کرد که خیلیها «کک» را به کم فروشی در تیم ملی متهم کردند. ؛ بازيكني كه ميتواند با سرعت دريبل بزند، فضاهاي خالي را ميبيند، دوست دارد گل بزند و از همه مهمتر، جثهاش كوچك است. خورخه والدانو، بازيكن سابق تيم ملي آرژانتين كه بعدها مربي و شاعر فوتبال شد، ميگويد: او روياي جمعي فوتبال آرژانتين را به خوبي تصوير ميكند و واقعا نمیفهمیم چرا پله باز هم با دهان گشادش و انتقادهایی که میکند میخواهد به نوعی انتقام برزیلیاش را از «لئو» بگیرد؟ آیا با این مساله موافقید که فوتبال سرخوشانه برزیل فاقد اینگونه «ال پیبه»هاست؟ برزیلیها با هر دو پایشان به علاوه قلبشان بازی میکنند و آرژانتینیها با هر دو پا، قلب و چشمهایشان. این راز چشمهایشان است که همه را غافلگیر میکند، به یک سو نگاه میکنند و به سوی دیگر پاس میدهند، وقتی حریف خشنترین تکل ممکن را میزند حتی نیم نگاهی هم به او نمیکنند، تمام نگاه به فضاهای خالی است، به بدن مدافعان حریف که با نمایش یک «بدل» چگونه از جریان بازی خارج میشوند. آرژانتینیها چشمهایشان را در این دوره کوپاآمهریکا (آخرین قهرمانیشان به سال 93 بازمیگردد) تنها به «ال پیبه» شماره 10 دوختهاند و «چیکو» (پسر) نیز تنها رویایش قهرمانی در کوپاآمهریکاست، شاید اگر پسران آلبی سلسته با «لئو» فاتح کوپا شوند نسل «ال پیبه»ها بار دیگر در فوتبال آرژانتین رشد پیدا کنند و همه چیز بستگی به نمایش خیرهکننده مسی دارد، ستارهای که راز چشمهایش واقعیت درون قلبش
را عیان میکند.
والدس تمایلی به جدایی بویان از بارسا و پیوستنش به رم ندارد
.gif "N Aggressive (24)")
یه سقف قرار داد هم واسه اینا بذارن......gif "N Aggressive (19)")
