سلام دوستان.
با اجازتون میخوام چند بیتی از استاد بزرگ شهریار(محمد حسین بهجت تبریزی) براتون بنویسم.البته بفکر فارسی زبانها هم هستم و ترجمه شدش هم جلوش نوشتم
.
.
حیدر بابا دنیا یالان دونیادی .......... دنیا همه دروغ و فسون و فسانه شد
سلیماننان نوحدان قالان دونیادی .......... کشتی عمر نوح و سلیمان روانه شد
اوغول دوغان درده سالان دونیادی .......... ناکام ماند هرکه دراین آشیانه شد
هرکیم سیه هر نه وئریب آلیبدی .......... بر هر که هرچه داده از او ستانده است
افلاطوننان بیر قوری آد قالیبدی .......... نامی تهی برای فلاطون بمانده است
.
.
.
حیدر بابا یولوم سندن کج اولدی ........... حیدر بابا ز راه تو کج گشت راه من
عمروم گئچدی گلممه دیم گئج اولدی ............ عمرم گذشت و ماند سویت نگاه من
هئچ بیلمه دیم گوزللرون نئج اولدی ............ دیگر خبر نشد که چه شد زادگاه من
بیلمزیدیم دونگه لر وار دونوم وار ............ هیچم نظر براین راه پرپیچ و خم نبود
ایتگین لیگ وار آیریلیق وار اولوم وار ............ هیچم خبر ز مرگ و ز هجران و ز غم نبود
.
.
.
حیدربابا سنون گویلون شاد اولسون ............ حیدربابا دل تو چون باغ تو شاد باد
دونیا وارکن آغزون دولی داد اولسون ............ شهد و شکر به کام تو و عمرت زیاد باد
سندن گئچن تانیش اولسون یاد اولسون ............ وین قصه از حدیث من و تو به یاد باد
دینه منیم شاعر اوغلوم شهریار ............. گو شاعر سخنور من شهریار من
بیر عمرودور غم اوستونه غم قالار ............ عمری است مانده در غم و دور از دیار من