شعر گمنام

[Parisa-007]

ببین اندام تنهاییم را
که در لحظه های خاکستری
در انتظار طلوع خورشید است

[Parisa-007]

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند
مثل آسمانی که امشب می بارد....
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم

[Parisa-007]

صدای جیر جیرک ها به گوش می رسد
سکوت را نوازش می دهند
و جای خالی آدم های شب نشین را
با نگاهی معصومانه پر می کنند

[Parisa-007]

در امتداد نگاه تو
لحظه های انتظار شکسته می شود
و بغض تنهایی من
مغلوب وجود تو می شود

[amir 69]

قطار آن قدر دیر رسید
که همه رفتند
حتی من !

خوب که فکر می کنم
انتظار باز آمدنت را
در ایستگاه جا گذاشتم.

" پژمان الماسی نیا "

[amir 69]

من ابراهیم زمان خویشتنم؛
و تو، اسماعیلم.
سال‌هاست خواب می‌بینم؛
سال‌هاست در راه قربانگاهم؛
با خنجری در دست؛
که می‌دانم این بار می‌برّد …

رضا احسان‌پور

[semorena]

زندگی اگر آن لبخند شیرین کودک همسایه،
اگر شوق رسیدن به خانه ی آن عابر،
و اگر گرمای آن دو دست عاشقانه بر شانه ی هم، نباشد؛
نمی خواهمش.
مال تو

[Payan]

تو در اوج زیبایی
و من از شب حرف میزنم
بین من و تو آنقدر کوه کاشته اند
که اگر فرهاد هم باشم
در پیری به تو میرسم
و من از شب حرف میزنم

[mehrdad21]

نمی دانستی از تاریکی می ترسم
همیشه سیاه می پوشیدی
داشتم به تاریکی عادت می کردم
سپید پوشیدی و رفتی

[Ar@m]

گفته اند كه شازده كوچولو در سياره ي كوچك دور افتاده اش
يك گل سرخ داشت
سه كوه آتش فشان
و چند درخت بائوباب
يادشان رفت اصلي ترين دارايي اش را نام ببرند
صندلي اش كه روزي 44 بار نشسته بر آن
غروب غم انگيز خورشيد را تماشا ميكرد