رمزگشایی از تاکتیک ایران مقابل تیم ملی عراق: درهای طلایی را باز کنیم
افشین قطبی مربی بسیار زیرکی است، برای همین است که پارک، بازیکن تیم ملی کره جنوبی ابایی ندارد تا در مصاحبه هایش بگوید که این مربی ایرانی بازیخوان بسیار خوبی است.
او برای لحظه به لحظه بازی با عراق برنامه داشت و البته از ابتدا هم می دانست که چه از این بازی می خواهد. آنالیز عراق به عنوان مدافع عنوان قهرمانی اصلا کار ساده ای نیست، مخصوصا اینکه از بازیکنان بسیار تکنیکی ای سود می برد و برای همین پیدا کردن راهی برای ضربه زدن به این تیم مشکل است. قطبی عراق را برای بازیکنان اینگونه آنالیز کرد که آنها تیمی استخوان دار هستند اما بازی این تیم با عربستان نشان داد که عراقی ها از دقیقه 60به بعد دچار خستگی مفرط به دلیل سن بالای بازیکنان پرتجره خواهد شد و از همین لحظه باید ضربه نهایی را وارد کرد.
عراقی ها نشان دادند در خط دفاعی «حفره»های بزرگی دارند که هر چه به دقیقه 90 نزدیکتر می شود، این حفره ها بزرگتر می شود و افشین قطبی طراحی تمرین هایش را بر اساس همین حفره ها پیش بینی و اجرا کرد. جایگزینی ایمان مبعلی به جای پژمان نوری هم به همین دلیل ساده بود، ایران به بازیکنی مثل او احتیاج داشت تا «در»های «طلایی» را برای مهاجمان باز کند، «در»هایی که خیلی وقت است در فوتبال ایران توجهی به آن نشده و بی مصرف مانده بود.
ایمان مبعلی، غلامرضا رضایی، آندو تیموریان، جواد نکونام و مسعود شجاعی باید درهای طلایی را باز می کردند و توپ ها را با چشمان بسته به باکس های خالی میان و پشت مدافعان می انداختند و خلاص! ایران از همین «در»ها به گل رسید و بازی باخته را با پیروزی پشت سر گذاشت. افشین قطبی «ستاره» نمی خواهد، «حاشیه» نمی خواهد، او بازیکنی می خواهد که بتواند نقشه هایش را پیاده کند تا «تیم» به موفقیت برسد
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید