شهر هاي ايران

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان سميرم
شهرستان سميرم در استان اصفهان بر سر راه ايلات استان چهارمحال وبختياري، کهگيلويه و بويراحمد و استان فارس واقع شده است. به همين علت صنايع دستي عشايري به خصوص بافته هاي داري؛ در اين منطقه از رونق زيادي برخوردار است. از ميان مهم ترين صنايع دستي اين شهرستان مي توان به قالي بافي، گليم بافي و جاجيم بافي اشاره نمود. اين بافته هاي داري بيش‌تر در کارگاه هاي خانگي و توسط زنان و دختران منطقه بافته مي شوند. صنايع مذکور اغلب محلي بوده و جنبه خود مصرفي دارند. مردم اين منطقه به كشاورزي ودام‌داري اشتغال‌دارند.‌شهرستان سميرم از چشم اندازهاي طبيعي و زيبايي برخوردار است. آبشارهاي متعدد همراه با کوه هاي سربه فلک کشيده و جنگل هاي طبيعي و مصنوعي جلوه اي زيبا به اين شهرستان بخشيده و استراحت گاهي بديع براي آسايش بازديد کنندگان فراهم نموده است. نماي شهر سميرم پردرخت و زيباست و چشم انداز کوهستاني شهرستان سميرم سبب جلب بازديد کنندگان زيادي به اين منطقه شده است.
مکان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان سميرم از چشم اندازهاي طبيعي و زيبايي برخوردار است. آبشارهاي متعدد همراه با کوه هاي سربه فلک کشيده و جنگل هاي طبيعي ومصنوعي جلوه اي زيبا به اين شهرستان بخشيده و استراحت گاهي بديع براي آسايش بازديد کنندگان فراهم نموده است. نماي شهر سميرم پر درخت و زيباست و چشم انداز کوهستاني شهرستان سميرم سبب جلب بازديد کنندگان زيادي به اين منطقه شده است.
صنايع و معادن
معادن خاک نسوز پشته و خاک گچ سميرم شهرت دارند.
کشاورزي و دام داري
شهر سميرم و پيرامون آن، داراي كشاورزي پر رونق است و فرآورده هاي كشاورزي آن گندم، ‌جو، ‌چغندرقند، حبوبات، و گياهان علوفه اي است. باغ داري رواج دارد و ميوه هاي آن، به ويژه سيب سميرم شهرت دارد. هم چنين دام داري و پرورش گوسفند، بز، گاو، اسب و استر نيز رواج دارد.
مشخصات جغرافيايي
مركز شهرستان سميرم با پهناي حدود 15 كيلومتر مربع، در جنوب استان اصفهان، در 31 درجه و 25 دقيقه پهناي شمالي و 51 درجه و 34 دقيقه و 30 ثانيه درازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ، و بلندي 2 هزار و 460 متر از سطح دريا قرار دارد. اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان شهرضا، از جنوب به استان كهگيلويه و بوير احمد، از باختر به استان چهار محال و بختياري و از خاور به استان فارس محدود است. سميرم داراي آب و هواي معتدل بوده و ميانگين ريزش برف در آن 60 سانتي متر، و ميانگين بارش ساليانه 400 ميلي متر است. درجه حرارت در تابستان 25- 30 درجه بالاي صفر و در زمستان تا 15 درجه زير صفر مي رسد. سميرم ناحيه كوهستاني است و مهم ترين بلندي هاي آن، رشته كوه هاي دينار ( ستيغ دنا ) در جنوب و علي جوق، سياه، بهروز، چال قفا و سودمند هستند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
مردم محل بر اين باورند، كه سميرم در اصل «سام آرام» بوده است. زيرا درروزگاران كهن سام نريمان، نياي رستم جهان پهلوان سيستاني، به دردي گرفتار مي شود، كه آرام نمي گيرد و پزشكان از درمانش در مي مانند تا اين كه گذرش به ناحيه سميرم مي افتد و به سبب آب و هواي سالم آن، دردش درمان يافته آرام مي شود. بدين جهت اين ناحيه را « سام آرام » خواندند، كه بعدها به سميرم تبديل شده است. بنا بر روايت ديگري اين ناحيه را سام بن ارم بنا كرده و « سام ارم » خوانده مي شده است كه اندک اندک به سميرم تبديل يافته است. بعضي ها نيز بناي شهر را به سميراميس، ملكه آشور و بابل نسبت داده و به نام وي « سميرام » خوانده اند. احمد كسروي، در پژوهش خود سميرم را از دو پاره « سمي » يا « شمي » به معني سرد و « ران » يا « رام » به معني محل، مكان و سرزمين دانسته و چنين نتيجه گرفته است، كه سميرم و سميران، به معني جا، مكان و سرزمين سرد است. از آن جا كه شهر سميرم، در گذشته جزو شهرستان شهرضا بوده است، مي توان گفت كه اين شهر از لحاظ تاريخي، سياسي و تا اندازه اي اجتماعي و اقتصادي، بستگي زيادي به آن شهرستان دارد.


طبيعت درشهرستان سميرم

به دليل كوهستاني بودن منطقه‌ي سميرم؛ كوه هاي آن از بارندگي كافي برخوردار است. رودخانه ها و چشمه سارهاي فراواني در اين منطقه وجود دارد و به همين سبب داراي مراتع خوبي است كه در بهار و تابستان چراگاه هاي تيره هاي مختلف ايلات قشقايي، بختياري و بويراحمد است. رودخانه هاي مهم اين شهرستان عبارت اند از: رودخانه ماربركه، رودخانه حنا، رودخانه سميرم، رودخانه آب ونک، رودخانه دهان، رودخانه چنگ آباد، آب ملخ، ايلان دره، بهمن زاد، تنگ جلو، تنگ خشک، جنگاباد، چاه تل، خركش. در خاور شهر سميرم در دره اي به نام دره آبشار، آبي به صورت آبشار از ارتفاع 35 متري فرو مي ريزد كه از جهت طبيعي مكاني ديدني و تماشايي بوده و به نام آبشار سميرم معروف است. قنات ها از جمله منابع آبي هستند که علاوه بر رودها و چشمه ها آب مورد نياز کشاورزان را در شهرستان سميرم تامين مي کنند. بعضي از اين قنات ها طولاني بوده و چاه هاي متعددي دارند. از قنات هاي معروف اين شهرستان مي توان قنات هاي شاه جعفر، ضرغام آباد، وردشت و كيفته را نام برد.
رودخانه ماربركه سميرم
ماربرکه رودخانه بزرگي است با آب فراوان كه از تنگ شهيد در دامنه خاوري كوه دنا سرچشمه گرفته و در نزديكي آبادي آب ملخ پس از ريختن آب رودخانه سميرم و رودهاي ديگر به آن خرسان ناميده مي شود. اين رودخانه در ادامه به سوي باختر جاري شده و به رود كارون مي ريزد.
رودخانه سميرم
رودخانه سميرم از جنوب شهرستان سميرم سرچشمه گرفته و در طول مسير خود با رودخانه حنا يكي مي شود. سميرم در ادامه مسير خود به خرسان كه شعبه مهم رودخانه كارون است مي ريزد.
رودخانه حنا سميرم
رودخانه حنا از دامنه هاي باختري كوه مرواريد سرچشمه گرفته و در مسير خود از آبادي حنا گذشته و در نهايت به رودخانه سميرم مي ريزد.
رودخانه آبونک سميرم
رودخانه آبونک از آبادي گندمان جنوب بروجن سرچشمه گرفته و با آب هاي ديگري مانند آب شمس آباد و آبجاق يكي شده و سرانجام به كارون مي ريزد.
رودخانه دهان سميرم
رودخانه دهان از رودخانه هاي فصلي و کوچک شهرستان سميرم است که از جنوب اين شهرستان سرچشمه گرفته است.
رودخانه چنگ آباد سميرم
رودخانه چنگ آباد يکي از رودهاي کوچک و فصلي شهرستان سميرم است که از قسمت باختري اين شهرستان سرچشمه مي گيرد و سرانجام به رودخانه حنا مي ريزد.
آبشار زيباي سميرم
آبشار سميرم که 35 متر ارتفاع دارد در 4 كيلومتري خاور شهرستان سميرم قرار دارد. در اطراف اين آبشار زيبا که از جهت طبيعي مكان بسيار ديدني و جذابي است، محلي براي استراحت بازديدكنندگان در نظر گرفته شده که اين خود باعث جلب گردشگران بيش تر در اطراف اين آبشار شده است.
آبشار تخت سليمان سميرم
در جبهه شمالي کوه دنا و در فاصله نيم ساعت راهپيمايي از ده آب ملخ به چشمه و آبشار تخت سليمان مي رسيم كه مانند پلي بر روي رودخانه مارب استوار شده و از طريق ريشه و شاخه هاي درختاني كه اين طاق را تشكيل داده اند به اين رودخانه سرازير مي شود. اين آبشار در عين زيبايي يکي از خطرناک ترين آبشار هاي ايران نيز محسوب مي شود.
آبشار خضر سميرم
ديدار از استان اصفهان و شهر سميرم بدون گشت و گذار در اطراف آبشار خضر تکميل نمي شود. اين آبشار معروف که در جبهه شمالي كوه دنا قرار دارد، بعد از رودخانه نقره اي يا سربي رنگ خضر قرار داشته و آب آن با گذر از داخل روستا، باغ هاي ميوه فراواني را سيراب مي کند. گل هاي لاله اي كه در فصل مناسب و در پايين دست ها و دامنه هاي كوه روييده اند نيز توسط آب اين آبشار سيراب شده و مناظر بسيار بديع و دلربايي ايجاد مي کند که ديدگان هر بيننده اي را به سوي خود مي کشاند. آبشار خضر يكي از آبشارهاي بلند منطقه است كه زيبايي آن همواره باعث جذب جهانگردان و ايرانگردان شده است.
آبشار آب ملخ سميرم
اين آبشار در باختر روستاي آب ملخ و در فاصله 60 كيلومتري شهر سميرم قرار دارد و از گردشگاه هاي اهالي و بازديدكنندگان اين منطقه به شمار مي رود.
منطقه سمير م درحوزه رسوب گذاري زاگرس قرار گرفته واز نظر مورفولوژي داراي روند عمومي شمال غرب- جنوب شرق است كه تحت تأثيرتكتونيک زاگرس با همان روند قرار گرفته است. بر جستگي ها ي مهم منطقه را بيش تر سنگ هاي آهكي كرتاسه، آسماري و گا هي نيز آ هک هاي د وره ا ئوسن تشكيل داده اند. دشت هاي منطقه بيش تر رسوبا ت رود خانه اي و مربوط به دوران چهارم هستند. بعضي از دشت هاي بزرگ حوزه مانند: د شت مهر گرد (وردشت) در ساختمان ناود يس واقع شده كه سنگ كف آن از طبقات مارني ويا شيلي كرتاسه تشكيل شده است، به طور كلي مي توان ا ز نظر جغرا فيايي منطقه را به سه بخش ارتفاعات حوزه ها ي کوهستاني، تپه ماهورها وکوهپايه ها و دشت ها تقسيم نمود. برخي از مهم ترين ارتفاعات اين شهرستان عبارت اند از: آبشار، آبگردو، آق داغ، آلما لوق، بغل گنده، بوركون، بهرز، بهزاد، بيدبلاجي، پس دز، پشت قفا. به طور كلي د شت ها را رسو بات د وران چها رم و تر ا س ها ي آ بر فتي و وا ريزه هاي دامنه ا ي د رشت دانه، رسوبا ت مخروط ا فكنه و سيلا ب ها و رسوبا ت رو د خانه ا ي با دانه بند ي ها ي مختلف به وجود آ ورده ا ند. ضخا مت آ برفت در ا ين دشت ها كم و ا ز نظر آب ها ي ز ير ز ميني چند ان غني نيست. در بعضي نقاط ا ين دشت ها به علت قرار گرفتن در دا منه ناود يس ها، سنگ كف آن ها بالا بوده، سفره ها ي سطحي قابل توجهي را به وجود آورد ه ا ند و غالبا" د را ين مناطق ر و يشگا ه هايي به صورت مرغزار در آ مده كه محل منا سبي برا ي چر ا ي ا حشام هستند. مهم تر ين دشت ها ي اين شهر ستا ن عبارت اند از: دشت قبر كيخا، دشت سمير م دشت مهر گرد (وَرد شت)، د شت حنا، دشت قو ر تَپَسي.


قلعه ها ، برجها و آتشکده ها در شهرستان سميرم
آتشدان سنگي سميرم
آتشدان سنگي که در شهر سميرم واقع شده، مربوط به عهد هخامنشيان است و از ديدني هاي باستاني اين منطقه به شمار مي رود.
دژ بهمن سميرم
قلعه سنگي يا دژ بهمن يكي از بناهاي مهم تاريخي به جا مانده در اطراف سميرم است. از تاريخ و چگونگي ساخت اين قلعه اطلاعات مستندي در دست نيست.
ميل سنگي سميرم
ميل سنگي سميرم بر روي تپه اي طبيعي در خاور سميرم وجود داشته و زيارت گاه مردم اطراف اين شهر بوده است.

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان لنجان

شهرستان لنجان، با پهنه اي حدود يک هزار و 200 كيلومتر مربع، در باختر استان اصفهان قرار دارد و بلندي آن از سطح دريا حدود يک هزار و 700 متر است. كشاورزي و دام داري شغل اصلي ساكنين اين منطقه راتشكيل مي دهد. در شهرستان لنجان بافته هاي ظريف و زيبايي از سر پنجه هاي هنرمند اهالي منطقه توليد مي شود که اين بافته ها از انواع مرغوب و عالي بافته هاي دستي به شمار مي روند. هنرهاي دستي مردم زرين شهر(مرکز شهرستان لنجان) بافتن پارچه هاي خوش نقش و ظريف، فرش بافي، زيلوبافي و... است. لنجان از نظر قالي بافي نيز مانند ساير نواحي استان اصفهان داراي قالي هاي بسيار نفيس و مرغوبي است. قالي هاي اين منطقه که جنبه صادراتي دارند داراي طرح هاي اصفهان و نجف آباد و نقش هاي ترنج محرابي، افشان، لچک ترنجي، شكارگاهي و درختي هستند. رودخانه زاينده رود که يکي از زيباترين و بااهميت ترين رودهاي ايران است از مرکز شهرستان لنجان ( زرين شهر ) عبور مي کند و چشم انداز زيبايي به شهر مي بخشد.آرامگاه ها و قلعه ها نيز از آثار و بناهاي تاريخي اين شهرستان به شمار مي آيند.
مکان هاي ديدني و تاريخي
رودخانه زاينده رود که يکي از زيباترين و بااهميت ترين رودهاي ايران است از مرکز شهرستان لنجان ( زرين شهر ) عبور مي کند و چشم انداز زيبايي به شهر مي‌بخشد.آرامگاه ها و قلعه ها نيز از آثار و بناهاي تاريخي اين شهرستان به شمار مي آيند.
صنايع و معادن
صنايع دستي و برخي از انواع صنايع محلي و كوچك مهم ترين صنايع شهرستان لنجان را تشكيل مي دهند.
کشاورزي و دام داري
رآورده هاي مهم كشاورزي اين شهرستان، سيب زميني، پياز، چغندرقند، ‌پنبه، تنباكو، دانه هاي روغني، ‌گندم، جو، حبوبات و برنج مي باشد.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان لنجان، با پهنه اي حدود يک هزار و 200 كيلومتر مربع، در باختر استان اصفهان قرار دارد و بلندي آن از سطح دريا حدود يک هزار و 700 متر است. اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان هاي نجف آباد و فلاورجان، از خاور به شهرستان مباركه، از باختر به استان چهار محال و بختياري و از جنوب به شهرستان مباركه و استان چهار محال و بختياري محدود است. شهرستان لنجان بخشي از دره زاينده رود است كه در اراضي پاي كوهي قرار گرفته و خاک آن از فرسايش كوه هاي پيرامون در اثر جريان فصلي، و رسوب هاي زاينده رود تشكيل شده بسيار حاصلخيز است. آب وهواي لنجان از يكسو زير تأثير نواحي كوهستاني شهر كرد و رطوبت زاينده رود و از سوي ديگر زير تأثير هواي گرم منطقه مركزي قرار دارد، از اين رو از تابستان هايي گرم و زمستان هايي سرد برخوردار است.


آرامگاهها،امامزادهها و زيارتگاه هادرشهرستان لنجان
آرامگاه پير بكران لنجان
آرامگاه پير بکران که در 30 كيلومتري جنوب باختري شهر اصفهان در روستاي پير بكران لنجان قرار دارد مربوط به سده 8 هـ . ق (703 تا 712 هـ . ق) زمان سلطان اولجاتيو است. پيربكران كه نام وي محمد بوده از عارفان و زاهدان نيمه دوم سده 7هـ . ق اين ناحيه بوده كه در اوايل سده 8 هـ . ق درگذشته و در اين محل به خاک سپرده شده است. آرامگاه پيربكران را با توجه به مقام علمي و مذهبي وي با گچ بري ‌ها و كاشي كاري ‌هاي زيبا تزيين نموده‌اند؛ اين بنا شامل رواق، صحن و آرامگاه پيربكران است.


قلعه ها ،برجها و آتشکده ها درشهرستان لنجان
قلعه بزي (قلعه خان) لنجان
دژخان لنجان در روستاي خولنجان دهستان گرگن جنوبي بخش مركزي قرار دارد. از اين دژ، در حال حاضر آثار مهمي برجاي نمانده و روستاي خان لنجان، كه مردم محل خولنجان گويند، برجاي آن قلعه بنا نهاده شده است. ناصر خسرو قبادياني، شاعر و جهانگرد سده 5 هـ . ق از اين دژ ياد كرده مي ‌گويد: « … و از آن جا به خان لنجان رسيديم و بر دروازه شهر نام طغرل بيگ نوشته ديدم و از آن جا شهر اصفهان هفت فرسنگ بود. مردم خان لنجان عظيم، ايمن و آسوده بودند و هر يک به كار و كدخدايي خود مشغول» پس از مرگ ملك شاه سلجوقي و كشته شدن خواجه نظام الملک، اسماعيلي ‌ها از فرصت استفاده كرده و قلعه خان لنجان را از مؤيد الملک، پسر نظام الملک به حيله گرفتند و عبدالملک عطاش نامي را به توليت بر آن گمارند.

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان شهرضا
شهرضا يكي از شهرستان هاي استان اصفهان است كه در گذشته «قمشه» ناميده مي شده است. شهرضا از شهرهاي کهن و با اصالت استان اصفهان است که صنايع دستي آن نيز هم چون تاريخ آن قدمت و اصالت زيادي داشته و از ديرباز داراي اهميت فراوان است. برخي از هنرهاي دستي اين شهرستان داراي شهرت جهاني هستند. علاوه بر جنبه‌هاي هنري، صنايع دستي در کنار صنايع كارخانه اي نيز در اقتصاد شهرضا سهم قابل توجهي دارد. قالي بافي، ريسندگي، سفال گري، سراميک سازي و سنگ بري از مهم ترين صنايع دستي اين شهرستان محسوب مي شوند. شهرستان شهرضا ازنقاط مهم عرضه كننده قالي صادراتي در ايران است. قاليچه هاي بافت اين شهرستان به داشتن ثبوت رنگ و زيبايي نقشه شهره بوده و از اعتبار و ارزش زِيادي برخوردار مي باشد. قاليچه هاي بافت اين منطقه از نظر نقشه و کيفيت در ايران و جهان شهرت زيادي دارند و يک گونه آن از لحاظ ثابت بودن رنگ و نقشه، مورد پسند همگان است. در شهرضا شمار زيادي كارگاه فرش بافي داير است و كارگران بسياري در آن ها مشغول به كار هستند.
سراميک و كاشي سازي از رشته صنايع كارخانه اي معتبر شهرضا است به ويژه سراميک آن که از نقوش زيبا برخوردار مي باشد. در شهرضا چند كارگاه سراميک و كاشي سازي وجود دارد. سراميک هاي ساخت اين كارگاه ها از لحاظ رنگ و جنس و زيبايي از بهترين سراميک هاي ايران هستند. صنعت ريسندگي نيز قبل از تاسيس اولين كارخانه ريسمان تابي در سال 1277 شمسي، به صورت سنتي رواج داشته و شامل بافت ترمه، شال و جوراب هاي نخي و پشمي و از اين قبيل مي شده است. در حال حاضر تعداد زيادي كارگاه پشم ريسي و دو كارخانه ريسندگي و بافندگي در اين شهرستان داير و توليدات آن از جمله صادرات شهرضا به شمار مي رود. كارگاه هاي نخ تابي و همچنين توليد خامه يا نخ فرش نيز در شهرضا وجود دارد. نخ و خامه مازاد بر نياز اين ناحيه به نقاط ديگر صادر مي شود. كشاورزي در اين شهرستان به دليل زمين هاي حاصل خيز رونق داشته و تمامي فرآورده هاي سردسيري و معتدل در آن كشت و پرورش داده مي شود.
مکان هاي ديدني و تاريخي
شهرضا در دوران صفوي از عمران و آبادي برخوردار بود و گسترش بسياري يافته است. از اين دوران آثار تاريخي بسياري در اين ناحيه بر جاي مانده است. جاذبه هاي طبيعي بسياري چون کوه ها و چشمه ها و غارها در اين شهرستان پراکنده هستند که چشم اندازهاي زيبايي به اين منطقه بخشيده است.
صنايع و معادن
شهرستان شهرضا داراي كارخانه ريسندگي است و كارخانه هاي صابون پزي، كوزه هاي سفالين و روغن منداب گيري نيز در آن وجود دارد. كارگاه هاي سنگ بري نيز در اين منطقه وجود دارد كه سنگ هاي زينتي و ساختماني را توليد مي كند. شهرستان شهرضا از لحاظ معادن غني بوده و مهم ترين آن ها عبارتند از : معدن نمک حسن آباد، رامشه، و جرقويه، معدن زغال سنگ شاه سيد علي اكبر، معدن سنگ مرمر اسفنداران در 60 كيلومتري و معدن سرب كرويه در 36 كيلومتري جنوب شهرضا. شهرضا از اقتصاد خوبي برخوردار بوده و مركز داد و ستد ايل قشقايي و لران ناحيه بوير احمدي است.
کشاورزي و دام داري
كشاورزي در اين شهرستان به دليل زمين هاي حاصلخيز رونق داشته و تمامي فرآورده هاي سردسيري و معتدل در آن كشت و پرورش داده شده و مهم ترين آن ها انگور، گندم، جو، ‌ارزن، نخود و... مي باشد. هم چنين در شهرستان شهرضا دامداري رواج داشته و مردم شهرضا در زمين هاي كشاورزي خود به نگاهداري دام نيز مي پردازند. در دشت هاي پيرامون شهرضا، مانند كمه، موروک، ‌بودجان، هونجان و… گله هاي بزرگ پرورش مي يابند.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان شهرضا، با پهنه اي حدود 3 هزار و 88 كيلومتر مربع، ‌در جنوب استان اصفهان، در 32 درجه و يک دقيقه پهناي شمالي و 51 درجه و 52 دقيقه درازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ، و بلندي 1 هزار و 825 متر از سطح دريا قرار دارد. اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان مباركه، ازجنوب به شهرستان سميرم و استان فارس، از خاور به شهرستان اصفهان، و از باختر به شهرستان مباركه و استان چهار محال و بختياري محدود است. پيرامون شهرستان شهرضا را كوهستان فرا گرفته و به دليل محدود بودن به نواحي كوهستاني در باختر و جنوب و از سوي ديگر به نواحي پست كويري در شمال خاوري، در بيش ترين روزها نسيم ملايم با بادهاي شديد، كه جهت آن ها از نواحي بلند به سوي شمال و شمال خاوي است مي وزد. بارندگي آن ناچيز و جزء نواحي خشک است و‌ آب و هواي ناحيه به بخش هاي زير تقسيم مي شوند: 1- آب و هواي گرم و خشک نواحي خاوري 2- آب و هواي كوهستاني جنوب و جنوب باختري كه بارندگي آن بيش از ديگر نقاط است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
شهرضا در گذشته «قمشه» ناميده مي شده است. قمشه واژه اي پهلوي ساساني است، كه از روزگار باستان به اين محل گفته شده و نخست « گمشه » بوده است. برخي از محققين ريشه واژه قمشه را كومه شه دانسته و معتقدند که چون شاهان عهد قديم در آن حدود به شكار مي رفته و كومه خوبي براي آن ها مي ساخته اند، بدين نام موسوم گرديده است. شماري ديگر از پژوهش گران قمشه را مرکب از دو پاره « قم » و « شه » و به معني جاي آب جوشنده و روان و ماندگار دانسته اند. واژه قمشه به معناي سرزمين پر كاريز نيز هست، و بيش تر زمين هاي كشاورزي شهرضا نيز به وسيله كاريزها آبياري مي شود. به هر حال در 1305 هـ . ش نام اين شهر از قمشه به شهرضا تغيير يافت.
شهرضا پيش از اسلام وجود داشته و به گونه آبادي بزرگي به نام قلعه سميرم بوده كه در 14 فرسنگي اصفهان قرار داشته و داراي حصارهاي استوار بوده است. پس از برافتادن حكومت ساساني، ‌شهرضا نيز مانند نقاط ديگر ايران به چنگ تازيان افتاد. در دوران اسلامي از نقاط آباد و داراي اهميت بوده است. مرداويج زياري در 319 هـ . ق ايالت جبال را گشود و شهرضا هم جزو قلمرو او گرديد. شهرضا در دوران صفوي از عمران و آبادي برخوردار بود و گسترش يافت. از اين دوران آثار تاريخي بسياري در اين ناحيه بر جاي مانده است.


طبيعت درشهرستان شهرضا
برخي از مهم ترين ارتفاعات شهرستان شهرضا را آب دراز، آس، باريكه، باغ ميرزا، چشمه قاسم، حنجله قاسم، دز، دزگا، دملا، دوكوهک و... تشكيل مي دهند. غار شاه شكر و غار شاه قنداب نيز از مهم ترين غارهاي اين منطقه است. غار شاه شکر که در 30 کيلومتري جاده شهرضا - سميرم قرار دارد با وجود كوچک بودن، بسيار جالب توجه و ديدني است. غار زيباي شاه قند آب نيز در جنوب خاوري شهرضا واقع شده است و از ديدني هاي طبيعي به شمار مي رود.


مساجد و مدارس مذهبي درشهرستان شهرضا
مسجد جامع شهرضا
مسجد جامع شهرضا که در ابتداي بازار اين شهر واقع شده، مسجدي قديمي به نظر مي ‌رسد كه به مرور زمان تغييرات زيادي در آن داده شده است و در حال حاضر از نظر معماري و هنري نكته قابل توجهي ندارد. مهم ترين قسمت مسجد، گنبد و ايوان جنوبي آن است كه با آجر بنا شده و با گچ پوشش يافته است. نماي خارجي گنبد، آجري است و در ضلع شمالي و نزديک گلدسته، مناره آجري كوچکي نيز دارد. بر روي ديوار جنب درب خاوري مسجد كه به سوي بازار باز مي شود، يک لوح سنگي با تاريخ 1240 هـ . ق نصب شده است. متن اين لوح، شرح موقوفاتي است كه از طرف حاجي محمد صادق وقف مسجد جامع شده است.


آرامگاهها،امامزادها و زيارتگاهها درشهرستان شهرضا
امام زاده شاه رضا شهرضا
آرامگاه امام زاده شاه رضا يكي از آثار ارزنده اسلامي و مربوط به روزگار شاه اسماعيل صفوي (905 - 930 هـ . ق) است. در همان ايام و از سوي حاكمان محلي، دو صحن پهناور و مستطيل شكل كه غرفه ‌هايي در اطراف خود داشتند براي اين بنا ساخته شد. بعضي از پژوهشگران شاه رضا را از نسل امام حسن(ع) و بعضي او را فرزند امام موسي بن جعفر(ع) مي دانند. سبک ساختمان گنبد اين امام زاده مانند گنبد مسجد شاه اصفهان است و پيرامون آن از كاشي هاي لاجوردي که سوره جمعه را در بر دارند پوشيده شده است. ايوان حرم آينه ‌كاري شده و دو درب خاتم كاري شده بسيار زيبا دارد. در دو سوي در حرم نيز دو در قرار دارد كه بسيار نفيس هستند و از نوشته روي آن ها روشن مي شود كه به دستور صارم الدوله و در سال 1315 هـ . ق، به دست استاد باقر نجار ساخته شده اند. ساخت درب اصلي و خاتم كاري شده آرامگاه نيز در سال 1309 هـ . ق و توسط صارم الدوله پايان يافته است. برخي از نامداران تاريخ مانند اسكندر خان زند برادر كريم خان زند و فتحعلي خان افشار ارومي - که گور او در بخش باختري و جلو پلكان قرار دارد - در اين مکان دفن شده اند. ضريح اين امام زاده در سال 1354 هـ . ش از سوي اداره اوقاف اصفهان تعمير و طلاكاري شد.
امام زاده سيد علي اكبر شهرضا
امام زاده سيد علي اكبر در 18 كيلومتري شمال خاوري شهرضا و بر سر راه اصفهان - شهرضا قرار گرفته است. اين بنا گنبدي جالب توجه مانند گنبد مدرسه چهارباغ، نمايي عالي و كاشي كاري هايي بسيار زيبا دارد. اين امام زاده برادر امام رضا(ع) و شاه چراغ(ع) بوده است و ضريح او مربوط به روزگار شاه عباس بزرگ است.


کاروانسراها،دروازه هاو بازارها درشهرستان شهرضا
كاروان سراي امين آباد شهرضا
كاروان سراي امين آباد در 36 كيلومتري شهرضا و در مسير راه شهرضا - شيراز در روستاي امين آباد قرار دارد. اين كاروان سرا که از زمان شاه عباس بزرگ بر جاي مانده سردر بلندي داشته و از كاروان سراهاي استوار و زيبا است.

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان مبارکه
مباركه يكي از شهرستان هاي استان اصفهان است كه در گذشته مركز بلوک لنجان عليا بوده است. صنايع فولاد و كارخانه هاي فولادسازي مهم ترين صنعت شهرستان مباركه را تشكيل مي دهند.
صنايع و معادن
صنايع موجود در اين شهرستان مجتمع فولاد مبارکه، ذوب آهن، ‌سيمان، و ابزارهاي نظامي است.
کشاورزي و دام داري
فرآورده هاي كشاورزي اين شهرستان سيب زميني، ‌پياز، پنبه، برنج، تنباكو، دانه هاي روغني، گندم، جو، لوبيا، ذرت، نخود، ‌عدس، لوبيا، باقلا، سبزي، صيفي، و ميوه هاي سردرختي است. مردم اين شهرستان به پرورش گوسفند، بز، گاو، مرغ، و طيور نيز مي پردازند.
مشخصات جغرافيايي
اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان فلاورجان، از باختر به شهرستان لنجان و استان چهارمحال و بختياري، از خاور به شهرستان شهرضا و از جنوب به استان چهار محال و بختياري و شهرستان شهرضا محدود است. شهر مباركه، مركز شهرستان مباركه، با پهنه اي حدود يک هزار و 800 هكتار، در باختر استان اصفهان، در 32 درجه و 21 دقيقه، پهناي شمالي و 51 درجه و 30 دقيقه درازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ قرار دارد. آب و هواي شهرستان مباركه معتدل بوده و آب كشاورزي و آشاميدني آن از زاينده رود و كاريز تأمين مي شود. بيش ترين درجه حرارت، در تابستان ها 36-39 درجه بالاي صفر و كمترين آن، در زمستان ها 7-9 درجه زير صفر بوده است. باران ساليانه مباركه به 150 ميلي متر مي رسد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
مباركه در گذشته مركز بلوک لنجان عليا بوده است. مباركه در لغت به معني بركت داده شده، و با بركت و نعمت است. بلوک لنجان، از جمله شهر مباركه و پيرامون آن از نقاط حاصل خيز، با نعمت و پر بركت استان اصفهان است، و شايد از اين رو به مباركه سرشناس شده است. مير سيد علي جتاب، ‌نويسنده كتاب «الاصفهان» بر اين باور بود، كه چون ناحيه لنجان، از جمله شهر مباركه در كنار رود زاينده رود قرار گرفته و ماه در آب بسيار ديده مي شود، ‌اين ناحيه را «ماه دينار » نيز نگاشته اند.


طبيعت درشهرستان مبارکه
آب هاي سطحي و زيرزميني عمده ترين منابع آب هاي شهرستان را تشکيل مي دهند. قنات و چاه هاي عميق و نيمه عميق مهم ترين راه هاي دست يابي به اين آب هاي زيرزميني است.
دشت مباركه در شهرستان مباركه قرار داشته و به وسيله‌ي رشته كوه هاي متعددي احاطه شده است كه از معروف ترين آن ها مي توان به كوه هاي خولنجان، طالخونچه، كوه زرد و كوه قلعه بزي اشاره کرد. مهم ترين ارتفاعات اين شهرستان عبارت اند از: اتابكي، ارزني، تكتك، نهچير، كولك، قرمز چي، شتر، سينه كش، سياه، سكوپهن، زرد.

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان مبارکه
مباركه يكي از شهرستان هاي استان اصفهان است كه در گذشته مركز بلوک لنجان عليا بوده است. صنايع فولاد و كارخانه هاي فولادسازي مهم ترين صنعت شهرستان مباركه را تشكيل مي دهند.
صنايع و معادن
صنايع موجود در اين شهرستان مجتمع فولاد مبارکه، ذوب آهن، ‌سيمان، و ابزارهاي نظامي است.
کشاورزي و دام داري
فرآورده هاي كشاورزي اين شهرستان سيب زميني، ‌پياز، پنبه، برنج، تنباكو، دانه هاي روغني، گندم، جو، لوبيا، ذرت، نخود، ‌عدس، لوبيا، باقلا، سبزي، صيفي، و ميوه هاي سردرختي است. مردم اين شهرستان به پرورش گوسفند، بز، گاو، مرغ، و طيور نيز مي پردازند.
مشخصات جغرافيايي
اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان فلاورجان، از باختر به شهرستان لنجان و استان چهارمحال و بختياري، از خاور به شهرستان شهرضا و از جنوب به استان چهار محال و بختياري و شهرستان شهرضا محدود است. شهر مباركه، مركز شهرستان مباركه، با پهنه اي حدود يک هزار و 800 هكتار، در باختر استان اصفهان، در 32 درجه و 21 دقيقه، پهناي شمالي و 51 درجه و 30 دقيقه درازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ قرار دارد. آب و هواي شهرستان مباركه معتدل بوده و آب كشاورزي و آشاميدني آن از زاينده رود و كاريز تأمين مي شود. بيش ترين درجه حرارت، در تابستان ها 36-39 درجه بالاي صفر و كمترين آن، در زمستان ها 7-9 درجه زير صفر بوده است. باران ساليانه مباركه به 150 ميلي متر مي رسد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
مباركه در گذشته مركز بلوک لنجان عليا بوده است. مباركه در لغت به معني بركت داده شده، و با بركت و نعمت است. بلوک لنجان، از جمله شهر مباركه و پيرامون آن از نقاط حاصل خيز، با نعمت و پر بركت استان اصفهان است، و شايد از اين رو به مباركه سرشناس شده است. مير سيد علي جتاب، ‌نويسنده كتاب «الاصفهان» بر اين باور بود، كه چون ناحيه لنجان، از جمله شهر مباركه در كنار رود زاينده رود قرار گرفته و ماه در آب بسيار ديده مي شود، ‌اين ناحيه را «ماه دينار » نيز نگاشته اند.


طبيعت درشهرستان مبارکه
آب هاي سطحي و زيرزميني عمده ترين منابع آب هاي شهرستان را تشکيل مي دهند. قنات و چاه هاي عميق و نيمه عميق مهم ترين راه هاي دست يابي به اين آب هاي زيرزميني است.
دشت مباركه در شهرستان مباركه قرار داشته و به وسيله‌ي رشته كوه هاي متعددي احاطه شده است كه از معروف ترين آن ها مي توان به كوه هاي خولنجان، طالخونچه، كوه زرد و كوه قلعه بزي اشاره کرد. مهم ترين ارتفاعات اين شهرستان عبارت اند از: اتابكي، ارزني، تكتك، نهچير، كولك، قرمز چي، شتر، سينه كش، سياه، سكوپهن، زرد.

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان تيران کرون

شهرستان تيران و كرون در گذشته‌به صورت يک شهرستان نبوده است و جزو شهرستان نجف آباد به شمار مي آمد. امروزه اين دو منطقه به صورت يک شهرستان واحد به نام تيران و كرون تشكيل شده است. ساكنين تيران و کرون به كشاورزي اشتغال دارند. شهرستان تيران به اين دليل که درمجاورت استان چهارمحال و بختياري قرار دارد و با عشاير اين منطقه همسايه است، از صنايع دستي عشايري بي بهره نبوده و انواع هنرهاي دستي در اين منطقه رواج دارد. از ميان صنايع دستي رايج اين شهرستان مي توان به قالي بافي اشاره نمود که مهم ترين صنعت دستي اين منطقه است. قالي هاي اين منطقه به علت همسايگي با شهرستان نجف آباد با طرح نجف آباد بافته مي شوند و از زيبايي و دوام ‌قابل توجهي برخوردار هستند.
کشاورزي و دام داري
ساكنين تيران و کرون به امر كشاورزي اشتغال دارند و فرآورده هاي گوناگون كشاورزي مانند گندم، جو، انگور، بادام، گردو برداشت مي كنند. دام داري بيشتر به صورت سنتي در اين منطقه رايج است.
مشخصات جغرافيايي
مرکز شهرستان تيران و کرون در 51 درجه 09 دقيقه طول جغرافيايي و32 درجه و 42دقيقه عرض جغرافيايي و ارتفاع 1640 متري از سطح دريا واقع شده است. اين شهرستان در بيست كيلومتري نجف آباد و46 كيلومتري اصفهان واقع شده است. تيران و کرون از شمال غرب به شهرستان هاي فريدن و فريدونشهر و از جنوب غربي به استان چهارمحال بختياري و از شرق به شهرستان هاي اصفهان، خميني شهر، نجف آباد محدود مي گردد. اين شهرستان داراي هوايي نسبتا معتدل و زمستان هاي سرد است.


طبيعت درشهرستان تيران و کرون
آب هاي سطحي و زيرزميني منابع آبي اين شهرستان را تشکيل مي دهد. چاه هاي عميق و نيمه عميق و قنات ها عمده ترين راه هاي دسترسي به آب هاي زيرزميني هستند. تنها رودخانه اين شهرستان مرغاب نام دارد و از دالانكوه سرچشمه گرفته و به زاينده رود ملحق مي شود. آبشار كرد عليا و آبشار دالان كوه از مهم ترين آبشارهاي شهرستان به شمار مي آيند. چشمه مرغاب و چشمه شاهي که از تفرج گاه هاي مردم منطقه به شمار مي آيند، از مهم ترين چشمه هاي شهرستان تيران و کرون است.اين شهرستان در يک منطقه دشتي قرار دارد و به شکل تپه ماهوري است به لحاظ طبيعي اين شهرستان بين دورشته كوه واقع شده است. مهم ترين ارتفاعات آن عبارت اند از: دالان كوه با ارتفاع 3450متر و كوه هاي دره بيد، سورمه و لاسميان.


آرامگاهها،امامزاده ها و زيارتگاها درشهرستان تيران و کرون
شهرستان تيران و کرون از مکان هاي مذهبي و زيارت گاه هاي قابل توجهي برخوردار است. امام زاده هايي که در قسمت هاي مختلف اين شهرستان واقع شده اند عبارت اند از:
- امام زاده احمد بن محمد بن حنفيه در شهرستان تيران و کرون.
- امام زاده جواد بن موسي بن مبرقع در روستاي احمدرضا.
- امام زاده عبدالله بن موسي بن جعفر در روستاي كوهان

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان تيران کرون

شهرستان تيران و كرون در گذشته‌به صورت يک شهرستان نبوده است و جزو شهرستان نجف آباد به شمار مي آمد. امروزه اين دو منطقه به صورت يک شهرستان واحد به نام تيران و كرون تشكيل شده است. ساكنين تيران و کرون به كشاورزي اشتغال دارند. شهرستان تيران به اين دليل که درمجاورت استان چهارمحال و بختياري قرار دارد و با عشاير اين منطقه همسايه است، از صنايع دستي عشايري بي بهره نبوده و انواع هنرهاي دستي در اين منطقه رواج دارد. از ميان صنايع دستي رايج اين شهرستان مي توان به قالي بافي اشاره نمود که مهم ترين صنعت دستي اين منطقه است. قالي هاي اين منطقه به علت همسايگي با شهرستان نجف آباد با طرح نجف آباد بافته مي شوند و از زيبايي و دوام ‌قابل توجهي برخوردار هستند.
کشاورزي و دام داري
ساكنين تيران و کرون به امر كشاورزي اشتغال دارند و فرآورده هاي گوناگون كشاورزي مانند گندم، جو، انگور، بادام، گردو برداشت مي كنند. دام داري بيشتر به صورت سنتي در اين منطقه رايج است.
مشخصات جغرافيايي
مرکز شهرستان تيران و کرون در 51 درجه 09 دقيقه طول جغرافيايي و32 درجه و 42دقيقه عرض جغرافيايي و ارتفاع 1640 متري از سطح دريا واقع شده است. اين شهرستان در بيست كيلومتري نجف آباد و46 كيلومتري اصفهان واقع شده است. تيران و کرون از شمال غرب به شهرستان هاي فريدن و فريدونشهر و از جنوب غربي به استان چهارمحال بختياري و از شرق به شهرستان هاي اصفهان، خميني شهر، نجف آباد محدود مي گردد. اين شهرستان داراي هوايي نسبتا معتدل و زمستان هاي سرد است.


طبيعت درشهرستان تيران و کرون
آب هاي سطحي و زيرزميني منابع آبي اين شهرستان را تشکيل مي دهد. چاه هاي عميق و نيمه عميق و قنات ها عمده ترين راه هاي دسترسي به آب هاي زيرزميني هستند. تنها رودخانه اين شهرستان مرغاب نام دارد و از دالانكوه سرچشمه گرفته و به زاينده رود ملحق مي شود. آبشار كرد عليا و آبشار دالان كوه از مهم ترين آبشارهاي شهرستان به شمار مي آيند. چشمه مرغاب و چشمه شاهي که از تفرج گاه هاي مردم منطقه به شمار مي آيند، از مهم ترين چشمه هاي شهرستان تيران و کرون است.اين شهرستان در يک منطقه دشتي قرار دارد و به شکل تپه ماهوري است به لحاظ طبيعي اين شهرستان بين دورشته كوه واقع شده است. مهم ترين ارتفاعات آن عبارت اند از: دالان كوه با ارتفاع 3450متر و كوه هاي دره بيد، سورمه و لاسميان.


آرامگاهها،امامزاده ها و زيارتگاها درشهرستان تيران و کرون
شهرستان تيران و کرون از مکان هاي مذهبي و زيارت گاه هاي قابل توجهي برخوردار است. امام زاده هايي که در قسمت هاي مختلف اين شهرستان واقع شده اند عبارت اند از:
- امام زاده احمد بن محمد بن حنفيه در شهرستان تيران و کرون.
- امام زاده جواد بن موسي بن مبرقع در روستاي احمدرضا.
- امام زاده عبدالله بن موسي بن جعفر در روستاي كوهان

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان نجف آباد

در شهرستان نجف آباد صنايع دستي زيبا و با ارزشي توليد مي شود که مهم ترين آن ها قالي بافي است كه از شهرت خوبي برخوردار بوده و ارزش صادراتي دارد. بعد از کشاورزي، قالي بافي مهم ترين رشته اقتصادي منطقه است که اين مساله نشان گر اهميت اقتصادي اين صنعت دستي است. از ديگرصنايع دستي اين شهرستان قاليچه، گليم وجاجيم را مي توان نام برد که به حد وفوردراين شهرستان بافته و صادرمي شوند. قلم كار، ورشوسازي، چاقوسازي، ‌قفل، ‌اسلحه سازي و ساخت كارد و چنگال نيز از ديگر اقلام صنايع دستي اين شهرستان هستند. قالي هاي طرح نجف آباد بيش تر با نقش هاي افشان، لچک ترنج و محرابي بافته مي شوند و از اقلام صادراتي نجف آباد و هم چنين ايران به شمارمي روند. پارچه بافي، كرباس بافي، لوده بافي، ‌تخت كشي، گيوه بافي، پنبه دوزي، نمد مالي، ‌كلاه مالي و چين گري از ديگر صنايع دستي اين منطقه است.
صنايع و معادن
در شهرستان نجف آباد صنايع نقش ويژه اي داشته و نيروي كار بسياري را وارد كارخانه ها و كارگاه ها ساخته است. صنايع ماشيني اين شهرستان، ذوب آهن، صنايع فولاد، ‌پلي اكريل، پالايشگاه و صنايع نظامي است، و در زمينه صنايع کارخانه اي صنايع زير در فعاليت هستند: كارخانه هاي ريسندگي و بافندگي، ‌سنگ بري، كاشي سازي، كارخانه داروسازي، صنايع غذايي، چراغ گاز، صنايع خوراكي، و… . در اين ناحيه معدن سرب در خانه سورمه كرون است. اين معدن از سال 1329 هـ . ش، ‌مورد بهره برداري قرار گرفت و داراي نقره، كالين و سرب مي باشد.
کشاورزي و دام داري
كشاورزي در اين شهرستان علي رغم كم آبي و زمين هاي نامناسب رونق دارد. فرآورده هاي زراعتي و باغ داري آن، عبارتند از: بادام، گردو، انگور، زردآلو، توت، ‌هلو، آلبالو، سيب، سنجد، ‌گيلاس، گلابي، خرمالو، ‌انجير. هم چنين كشت هاي جاليز، گياهان علفي، تره بار، گندم، جو، ‌عدس، ‌ماش، نخود، ‌باقلا، لوبيا و برنج رواج دارد. در زمينه دام پروري پرورش گوسفند، بز و گاو به روش هاي سنتي و صنعتي رواج دارد.
مشخصات جغرافيايي
هر نجف آباد، مركز شهرستان نجف آباد با پهنه اي حدود 3 هزار و 750 هكتار، در مسير راه اصفهان – خوزستان، در 32 درجه و 38 دقيقه پهناي شمالي و 51 درجه و 22 دقيقه به ازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ و بلندي يک هزار و 600 متر از سطح دريا قرار دارد. اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان برخوار و ميمه، از باختر به شهرستان فريدن و استان چهارمحال‌و‌بختياري، از‌خاور‌به‌شهرستان هاي خميني شهر و فلاورجان و از جنوب به ‌شهرستان لنجان محدود است. نجف آباد در دشت در ميان چند كوه قرار گرفته است. بلندترين بلندي، كوه فيله در جنوب آن است. آب و هواي نجف آباد نيمه بياباني و ميانگين بيش ترين درجه حرارت سالانه 8/12 و ميانگين كم ترين درجه حرارت سالانه 2/6 درجه سانتي گراد است. بيش ترين بارش درزمستان مي بارد و ميانگين بارش ساليانه اين شهر حدود 140 ميلي متر گزارش شده است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
در چگونگي نام گذاري شهر نجف آباد گفته اند، كه در حدود سال 1022 هـ . ق، شاه عباس اول صفوي، مقدار زيادي پول و جواهرات براي آرامگاه حضرت علي (ع) در نجف اشرف اختصاص داده و تصميم مي گيرد به شهر نجف در عراق بفرستد. در اين هنگام شيخ بهايي از جريان آگاه شده درمي يابد كه خروج پول و جواهر برخلاف مصالح كشور است و براي جلوگيري از آن، نزد شاه عباس رفته اظهار مي دارد كه ديشب در خواب حضرت علي (ع) را زيارت كردم، به من امر فرمودند كه نجف را به جواهر شما نيازي نيست، پول و جواهر را صرف ساختمان شهري به نام نجف آباد، در نزديک اصفهان كنيد. شاه عباس اين گفته شيخ بهايي را پذيرفته دستور ساختمان اين شهر را مي دهد. به اين ترتيب شهر در دشت پهناوري در 29 كيلومتري باختر اصفهان ايجاد گرديد و نجف آباد خوانده شد. پيش از بناي اين شهر، خانواده هاي زرتشتي، در كوه پايه هاي شمال شهر ساكن بوده اند. اين شهر كه در مسير شاه راه اصفهان به نواحي باختري، شمال باختري و جنوب كشور قرار دارد، از جاي گاه استراتژيک، ارتباطي و اقتصادي مهمي برخوردار است. نجف آباد تا چند دهه پيش قصبه اي بيش نبود و در سال 1337 هـ . ش به عنوان مركز شهرستان شناخته شد.


طبيعت درشهرستان نجف آباد
خشكرود (Xoskeh rud) نجف آباد
خشکرود يک رودخانه فصلي است كه طي ريزابه هاي فراوان از ارتفاعات پيرامون دهستان دهق سرچشمه مي گيرد و پس از عبور از روستاهاي خونداب، دهق، هسنيجه و علويجه در شمال كوه هاي سنگريز و عمري با رودخانه هاي شور علويجه مخلوط مي شود و به صورت مسيلي پهناور به رودخانه دست كن مي ريزد. اين رود 75 كيلومتر طول دارد و حوزه آن اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني است. شيب متوسط اين رود يک درصد و مسير كلي آن جنوب خاوري است.
شور ماهور ور (sur-mahur-e var) نجف آباد
رود شور ماهور ور يک رودخانه فصلي است که 10 کيلومتر طول دارد و در دهستان علويجه، شهرستان نجف آباد جريان دارد. اين رودخانه از ارتفاعات منطقه ماهور ور در 62 كيلومتري شمال باختري نجف آباد سرچشمه مي گيرد. حوزه اين رود که از ريزابه هاي خشکرود است، اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني مي باشد. شيب متوسط اين رود 3/1 درصد و مسير كلي آن جنوب خاوري است.
شور علويجه (sur-e Alavijeh) نجف آباد
رودخانه شور علويجه يک رود فصلي است که 22 کيلومتر طول دارد و در دهستان علويجه، شهرستان نجف آباد جريان دارد. اين رودخانه که از ريزابه هاي خشكرود است، از دامنه خاوري كوه دهق در 65 كيلومتري شمال باختري نجف آباد سرچشمه گرفته و حوزه آن اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني است. شيب متوسط اين رود يک درصد و مسير كلي آن خاوري است.
قطار (Qatar) نجف آباد
رود قطار يک رودخانه فصلي است که 9 كيلومتر طول داشته و در دهستان علويجه، شهرستان نجف آباد جريان دارد. اين رود از دامنه كوه زردبند (Zardband) سرچشمه گرفته و از ريزابه هاي رود شور تشکيل شده است. حوزه اين رودخانه اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني است. شيب متوسط اين رود 3/1 درصد و مسير كلي آن جنوب خاوري است.
مهم ترين ارتفاعات اين شهرستان عبارت اند از: احمدرضا، انجير، برد، برزه گله، ورزين، وجين بالا، وجين پايين، لم بلاغ، گر، كمانسون


قلعه ها،برجها و آتشکده هادرشهرستان نجف آباد
آتشگاه نجف آباد
اين بنا از بناهاي با ارزش به جا مانده از دوران قبل از اسلام است که به دلايل کاربرد مصالح خشت و ملات کاه گل در معرض فرسايش و تخريب است. (در زمان ساسانيان بناهاي مذهبي که شامل آتشکده و ساختمان هاي مربوط به آن بوده ساخته مي شده است) اين بنا با خشت هاي قطور مربع شکل بر فراز کوه آتشگاه با ارتفاع 1680 متري از سطح دريا ساخته شده است. اتاقکي که هم اکنون آثار آن بر جاي مانده در آن عصر مخصوص نگه داري آتش بوده است. کوه آتشگاه و آثار تاريخي آن به شماره 380 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است .

[aminnazari]

نگاهي کوتاه به شهرستان خميني شهر(ره)
خميني شهر يكي از شهرستان هاي استان اصفهان است. نام قديمي و باستاني اين طقه «سده» بوده است. شغل اصلي مردمان اين ناحيه را كشاورزي و دام داري تشكيل مي دهد. در شهرستان خميني شهر هم چون بيش تر شهرستان‌هاي استان اصفهان‎؛ قالي بافي مهم ترين صنايع دستي منطقه محسوب مي شود. در اين شهرستان نيز صنعت قالي بافي اغلب در کارگاه هاي خانگي و بيش تر توسط دستان هنرمند زنان و دختران روستايي تهيه مي شود. ازطرح هاي متداول قالي اين شهرستان مي توان به طرح هاي لچک، ترنج، طرح گل هاي رز، طرح افشان با گلدان اشاره نمود.
مکان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان خميني شهر از جاذبه هاي طبيعي چون غار، رودخانه و چشمه برخورداراست. مهم ترين جاذبه تاريخي اين شهرستان نيز امامزاده سيد محمد است.
کشاورزي و دام داري
آب كشاورزي از كاريز، چاه و زاينده رود تامين شده و گندم، جو، تنباكو، تره بار، گلابي، بادام، سيب، گيلاس و آلبالو از جمله فرآورده هاي كشاورزي خميني شهر شمرده مي شود. از آن جا كه در پيرامون اين شهر، پوشش گياهي براي چراي دام موجود است، مردم به پرورش گاو، گوسفند و بز و هم چنين پرورش طيور نيز مي پردازند.
مشخصات جغرافيايي
خميني شهر مركز شهرستان خميني شهر، با پهنه اي حدود 2 هزار و 776 هكتار در باختر اصفهان، در 32 درجه و 41 دقيقه پهناي شمالي، و 51 درجه و 32 دقيقه درازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ، و بلندي 1 هزار و 595 متر از سطح دريا قرار دارد. اين شهرستان از شمال به شهرستان برخوار و ميمه، از شرق به شهرستان اصفهان، از جنوب به شهرستان فلاورجان، و از غرب به شهرستان نجف آباد محدود مي باشد. هم چنين شهر سده، از شمال به آبادي هاي دهستان ماربين عليا، از باختر به روستاهاي اصغر آباد، از خاور به آبادي جوي آباد و از جنوب به روستاي آدريان و تپه آتشگاه محدود گرديده است. خميني شهر با قرار گرفتن در دشت، آب و هوايي معتدل و خشک داشته و ميانگين بارندگي ساليانه اين شهر به 155 ميلي متر مي رسد. فاصله هوايي خميني شهر تا تهران 332 كيلومتراست.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
نام اين شهر از روزگار باستان تا سال 1338 هـ . ش «سده» بوده و روزگاري نيز آن را ماربين مي گفته اند. از 1338 هـ . ش «همايون شهر» ناميده شد و از اوايل پيروزي انقلاب اسلامي، به خميني شهر تغيير نام پيدا کرد. واژه «سده» در فرهنگ نفيسي و برهان قاطع به معني آتش شعله كننده و شعله بلند و تازيانه دار آمده است. سده واژه اي فارسي است كه در پهلوي به صورت «ست»و «سد» آمده است. نام «سده» نامي درست، به جا و زيبا بوده است. زيرا اين محل از سه ده به نام هاي: خوزان، فروشان،(فريشان/پريشان) و ورنوسفادران (بن اصفهان) به وجود آمده است كه در اثر گسترش روستاهاي سه گانه امروزه تبديل به يك شهر شده است.
تاريخ خميني شهر با توجه به نزديکي اش به اصفهان ( 8 كيلومتر) متأثر از تاريخ آن شهر تا حدود زيادي همانند آن است. در كوي خوزان شهر خميني شهر، دژ دفاعي مهمي به نام كهن دژ وجود داشته كه خرابه هاي آن هم چنان باقي است و گفته اند كهن دژ، پايتخت پادشاهان كياني و ساساني بوده است. در دوران اسلامي اين ناحيه از اهميت زيادي برخوردار بوده است. وجود مسجد جامع بزرگ كوي خوزان، شهر بودن آن را در گذشته تأييد مي کند. چرا که مسجد جامع از ويژگي هاي شهرهاي اسلامي است و روستاها فاقد آن بوده اند.


طبيعت درشهرستان خميني شهر(ره)
منابع آبي شهرستان خميني شهر را آب هاي سطحي و زيرزميني تشکيل مي دهند که به علت اقليم خاص منطقه؛اهميت آب هاي زيرزميني به مراتب بيش تر است. چاه ها و قنات ها عمده ترين راه هاي دسترسي به آب هاي زيرزميني هستند. چشمه هاي متعددي در اين شهرستان پراکنده هستند که از ميان مهم ترين آن ها مي توان به چشمه لادژ و چشمه منظر اشاره کرد. چشمه منظر در 16 كيلومتري مسير اصفهان - خميني شهر قرار داشته و گردشگاه مناسبي براي گذران اوقات فراغت به شمار مي آيد.
به طور كلي شهرستان خميني شهر دشت هموار است و پستي و بلندي چندان مهمي ندارد. مهم ترين ارتفاعات اين شهرستان را ارتفاعات شاه كوه و محمود آباد تشكيل مي دهند. غار قهرمان تنها غار اين منطقه است. غار قهرمان در كوه باختري چشمه لار در خميني شهر واقع شده و آب انباري نيز در آن وجود دارد. اين غار شامل يک اتاق است که از سنگ تراشيده شده و ابعاد آن 3×3 متر است.


آرامگاهها،امامزاده ها و زيارتگاهها درشهرستان خميني شهر(ره)
امام زاده سيد محمد خميني شهر
امام زاده سيد محمد که بسيار مورد توجه و احترام مردم است در 3 كيلومتري شمال شهر خميني شهر واقع شده است.

[curious]

واقعاَ كه اطلاعات خوبي بود .اي كاش در هر مورد عكس هم ميذاشتين چون بهتر به ياد ميمونه.