اولا از راهنماییت ممنون. دوما منم نگفتم که همینطوریه.. باید با فکر و ذهن باز رفت.. من که همین فردا نمی خوام رهسپار شم.. الان تصمیم گرفتم شاید یه دو سالی طول بکشه. الان تا راه داره می خوام اطلاعات جمع آوری کنم...و در ضمن اگر می بینی یک ایرانی در خارج از کشور راحت زندگی می کند آن شخص در کودکی با والدین آمده
این طرف و از بچه گی اینور بزرگ شده در مدارس اینها تحصیلات خود را تمام کرده از موقع دبستان تا پایان دانشگاه
با اینها و با فرهنگ و آداب و هر طوری که فکر میکنی آشنا شده و لی آن والدین یا پول هنگفت داشتند یا حقوق
بیکاری دریافت و زندگی بخور نمیری عمر و روزگار خود را به پای آن کودک گذاشتند تا آن شخص تازه بتواند مثل یک آدم
یا یک خانواده ایرانی طبقه سه در خارج از کشور زندگی و روزگار بگذراند. دوست نازنینم تو فکر کن کشور ایران با
تمام شهرها و روستا های آن مثل این طرف آب است و تو نازنین فارسی را هم از بچگی یاد گرفتی وقتی میروی
مسافرت حالا مشهد یا آذربایجان یا خوزستان ویا هر نقطه ایران امتحان کن ببین میتوانی ظرف یک هفته کار مورد
علاقه خودت را پیدا کنی وآیا میتوانی مسکن دلخواه و 21 وعده غذا را آن طور که میل داری نوش جان کنی ؟؟؟؟
خیلی نوشتم و برای موفق شدن در اینطرف آب راهکارهایی نشانت میدهم اگر حوصله کنی..
موفق و پیروز باشی
جای نقطه بنویس / persian / کی یو نقطه او سی نقطه سی بی بی
هر بلایی که سر هر کسی میاد به این خاطره که طرف با اطلاعات ناکافی دل به دریا زده که این کار درستی نیست...
راستی من آدمی هستم که کارهای سخت رو به کارهای آسون ترجیح میدم.. جالبه بدونی که من اصلا از شغل پشت میز نشینی و راحت و مفت خوشم نمیاد. می خوام کارم هیجان داشته باشه... گذشته از اینا می خوام سفر کنم و شکست بخورم.. چون شکست آغاز پیروزیه.. مطمئنا اگه سفر کنم خیلی چیزا دستم میاد..
بسیار سفر باید کرد تا پخته شود خامی..
ناراحت نشیا.. اما شما و امثال شما نمونه تضعیف روحیه این..
منی که حالم از این کشور بهم می خوره چطور می تونم (حتی اگه کار خوبی با درآمد خوب بهم بدن) تو این کشور بمونم ؟
اصلا خدمت کردن برای این دولت حرامه.. حیف این همه استعداد رو که خرج اینا کنم..
ببین.. من اصلا قصد آمریکا رفتن رو ندرم.. می خوام تو یه کشوری برم که مهاجر پذیر باشه..پیشنهاد میکنم فکر اونور رو از سرت بیرون کنی چند وقت پیش یکی از آشناهامون گرین کارت رو گرفت رفت آمریکا با چه شوق و ذوقی ...یک ماهه برگشت منتها زنش نیومده بود کلی هم اذیت شده بود هزینه هاش هم به کنار
حیف دو مثقال آبرویی که داشتیم و پر پر شد.. الان دیگه دنیا ما رو آدم هم حساب نمیاره..
به هر حال شوخی نیست بچه ها.. خارج رفتن هم الکی که نیست.. باید تمام جوانب رو در نظر گرفت و بعد اقدام کرد.. اگه این چیزا برام اهمیت نداشت هیچوقت از بچه های این سایت کمک نمی گرفتم.