Kim ki, aldandı cahanın ağulu lǝzzatına,
Düşdü şol mǝnsubǝsi çox dünyanın şǝhmatına.
Divi-mǝlundur, saqın, ǝmmarǝ nǝfsin mǝrkǝbi,
Minmǝ gǝr azğun degilsǝn nǝfsi-şumun atına!
Dǝva eylǝrsǝn ki, hǝqqi bilmişǝm, sadiq degil,
Çün dǝlilin yoxdur, ey münkir, anın isbatına.
Zülfü qaşın, kirpigindir tilkǝ ayatül-kitab,
Üştǝ müshǝf, gǝl bax anın surǝvü ayatına!
Taǝtü zikrü nǝmazı mǝkrü fǝndir zahidin,
Arif ol, aldanma billah, zahidin tamatına!
Nǝfxeyi-surin sǝdası dutdu afaqi, eşit,
Ey olan aşiq, hǝmirin ǝnkǝrǝl-ǝsvatına!
Kafirin bütxanǝsidir dünyanın kaşanǝsi,
Yoxdur imanı anın kim, sǝcdǝ qıldı latına.
Cami-Cǝmşid oldu hǝr şey surǝtindǝn uy verür,
Ey günǝş, feyzin irişdi alǝmin zǝrratına!
Zatının eynidir allahın süfatı, ey bǝşǝr,
Leykin ol bildi bu rǝmzi kim, irişdi zatına.
Surǝtin gör kim nǝ müğlǝqdir anın mǝnisinǝ.
Kimsǝnin ǝqli irişmǝz, kǝndi idrakatına.
Çün cǝmalindǝn Nǝsimi ǝbcǝdin qıldı tamam,
Eynü mimin ǝmmǝsindǝn irdi vǝssafatına.
NƏSİMİ