غواصی و موضوعات مربوطه

[aras_z]

[aras_z]

ا

[aras_z]

انواع جوشکاری زیر آب

جوشکاری زیر آب به دو صورت انجام می‌شود:

1. جوشکاری خشک
2. جوشکاری مرطوب.

آثار منفی جوشکاری مرطوب عبارت‌اند از ترک خوردگی هیدروژنی، افت شدید دما که باعث تغییرات ساختاری و متالورژیکی می‌شود و همچنین اکسیژن با عناصر آلیاژی ترکیب می‌شود و اکسید این آلیاژها در آب حل می‌شوند. جوشکاری خشک در یک اتاقک در داخل آب انجام می‌گیرد و داخل اتاقک هوای فشرده وجود دارد که فشار داخل و خارج اتاقک را بالانس می‌کند.
اتاقک‌ها را دو تکه می‌سازند و داخل آب، و روی قطعه مورد نظر دو تکه را به هم وصل می‌کنند. یک وله رابط بین کشتی و اتاقک است و وسایل مورد نیاز را به وسیله این لوله به اتاقک می‌فرستند.
این روش برای اولین بار در آمریکا انجام گرفت اما چون بسیار پرهزینه و وقت گیر است دانشمندان سعی می‌کنند مشکلات جوشکاری مرطوب را حل کنند چون سریعتر و ارزانتر است.
وسایل ایمنی همان وسایل ایمنی جوشکاری روی خشکی است بعلاوه تجهیزات غواصی.
جوشکاری زیر آب با صنعت نفت و گاز گره خورده‌است.

الکترودهای جوشکاری زیر آب

الكترودهاي مورد مصرف در جوشكاري قوسي زير آبي از انواع اصلاح شده الكترودهاي دستي معمولي هستند. سيستم كدگذاري خاصي براي اين الكترودها وجود ندارد و اغلب آنها بر اساس نام تجاري شناخته شده و بر اساس قابليت و سهولت استفاده براي جوشكاران كاربرد يافته اند.
پرمصرف ترين اين الكترودها، الكترودهاي مورد مصرف براي فولادهاي كربني/منگنزي هستند.
خواص مكانيكي جوش زيرآبي به شدت به عمق جوشكاري وابسته بوده و با افزايش عمق محل جوشكاري، اين خواص كاهش مي يابند.
با افزايش عمق، فشار افزايش مي يابد. اين امر باعث ورود اكسيژن ناشي از تجزيه آب و افزايش مقدار آن و درنتيجه كاهش منگنز و سيليكون و افزايش كربن در حوضچه جوش و ايجاد تخلخل در جوش هنگام سرد شدن آن ميگردد. همچنين ممكن است مقدار هيدروژن افزايش يابد كه نتيجه آن ازدياد تخلخل و كاهش پايداري قوس است چرا كه در عمق هاي زياد بدليل پتانسيل يونيزاسيون بالاي هيدروژن، پايداري قوس كاهش ميابد.
يكي ديگر از مشكلات قابل توجه در جوشكاري زيرآبي احتمال ايجاد تركهاي هيدروژني در اثر حضور آب و رطوبت ميباشد كه ريسك اين پديده نيز با افزايش عمق، افزايش مي يابد.
اين موضوع در حالتي كه از الكترودهاي با روكش اسيدي استفاده ميشود از حساسيت بيشتري برخوردار است چراكه قابليت جذب رطوبت در اين نوع پوشش بيشتر بوده و هيدروژن تجزيه شده از اين رطوبت براحتي جذب فلز جوش مذاب ميگردد. به همين دليل در جوشكاري زيرآبي استفاده از الكترودهاي نوع روتيلي ترجيح داده ميشود. روكش اين الكترودها حاوي مواد مختلفي براي بهبود شرايط جوشكاري و خواص جوش ميباشد.
بعنوان مثال فرومنگنز به منظور جذب اكسيژن و كاهش تخلخل و تيتانيوم و بور بدليل تشكيل ساختار فريت سوزني و بهبود خواص مكانيكي، به مواد پوشش الكترود افزوده ميگردد. همچنين گاهي نيكل به منظور بهبود چقرمگي به مواد پوشش افزوده ميشود. جوشكاري زيرآبي فولادهايي با استحكام بالاتر معمولا با استفاده از الكترودهاي زنگ نزن آستنيتي انجام ميگيرد تا احتمال ايجاد ترك هيدروژني كاهش يابد.
اما در اين حالت بايد احتياطهاي لازم صورت گيرد تا از ايجاد ترك در ناحيه متاثر از حرارت (HAZ) پيشگيري شود. در الكترودهاي دستي معمولا بدليل كمتر بودن سرعت سوخت پوشش الكترود نسبت به ذوب مغزي آن، يك چاله در سر الكترود تشكيل ميگردد كه قوس، درون آن گودي كه از اطراف توسط فلاكس پوشش احاطه شده، ايجاد ميشود. اين پديده به حفاظت از ذرات مذاب جدا شده از الكترود و همچنين كنترل انتقال آنها كمك ميكند. چاله سر الكترود در بحث جوشكاري زيرآبي بسيار حائز اهميت است.ار آنجايي كه اين پديده باعث پايداري قوس و كنترل طول آن ميگردد، بدون حضور آن دستيابي به يك جوش زيرآبي قابل قبول و مناسب بسيار مشكل خواهد بود. بنابراين با استفاده از اين تكنيك جوشكاران ميتوانند حتي درصورت عدم وجود ديد كافي با وارد آوردن كمي فشار به الكترود، بدون نياز به كنترل طول قوس، با يك نرخ تغذيه ثابت جوشكاري را انجام دهند.
يكي از وظايف پوشش الكترود توليد اتمسفر محافظ در اطراف حوضچه جوش است.
در جوشكاري زيرآبي نيز اين پديده وجود دارد و بدليل وجود آب، از اهميت بسيار بالاتري برخوردار است. يكي از تفاوتهاي قوس زير آب با قوس در هوا ايجاد حبابهاي گاز در ناحيه قوس است.
رفتار اين حبابها در جوشكاري زيرآبي از اهميت بالايي برخوردار است. اين حبابها علاوه بر ناپايدار كردن قوس ميتوانند باعث تلاطم حوضچه جوش نيز شوند.
شكل 1- محافظت حوضچه جوش در جوشكاري زيرآبي



با توجه به موارد مطرح شده، بايد تدابير ويژه اي در انتخاب مواد فلاكس پوشش الكترود توسط سازندگان اتخاذ گردد تا جوش حاصل از آنها كيفيت و خواص مورد نظر را تعبيه كند. بسته به خواص مورد نياز و نيز عمق آب، ممكن است الكترود خاصي بهترين نتيجه را ايجاد نمايد. براي تاييد كيفيت دستورالعمل و همچنين تاييد الكترودهاي مورد استفاده بايد آزمونهاي خاصي انجام شود. اين آزمونها در كد AWS D3.6 تشريح شده اند. مهمترين تفاوت ظاهري الكترودهاي دستي معمولي با الكترودهاي جوشكاري زيرآبي، پوشش ضد آب الكترودهاي زيرآبي است. الكترودهاي مورد مصرف در جوشكاري قوسي زيرآبي توسط يك موم يا پلاستيك ضد آب پوشش داده ميشوند تا فلاكس روكش الكترود را تا زمان مصرف از تماس با آب محافظت كرده و يا حداقل نفوذ رطوبت را محدود سازد. كيفيت اين پوشش بسيار مهم است. درصورتيكه پوشش ضد آب بطور يكپارچه سطح الكترود را نپوشانده باشد، آب از طريق درزهاي موجود درآن نفوذ كرده و باعث مرطوب شدن فلاكس الكترود و در نتيجه كاهش كيفيت جوش ميگردد. همچنين در جوشكاري در اعماق زياد بدليل بالا بودن فشار هيدروستاتيك، آب ميتواند از پوششهاي نامناسب عبور كرده و فلاكس الكترود را مرطوب نمايد. پوششهاي ضدآب علاوه بر موارد مطرح شده بايد بدون جاگذاشتن مواد مضر بسوزند و همچنين خللي در شرايط قوس و انتقال قطرات مذاب ايجاد ننمايند. نگهداري و محافظت از پوشش ضدآب اين الكترودها بايد به دقت صورت گيرد تا از آسيب رسيدن به آنها جلوگيري گردد. همچنين بدليل اهميت اين موضوع بايد روشهاي جابجايي و نگهداري الكترودها در زير آب در دستورالعمل جوش (WPS) قيد شده باشد. اين پوششها سرتاسر الكترود را فرا گرفته اند و امكان ايجاد اتصال الكتريكي نيز در اين حالت وجود ندارد. لذا براي برقرار گردن جريان و شروع جوشكاري، جوشكار بايد با فشردن دندانه هاي انبر جوشكاري بر روي انتهاي الكترود، خراشي در پوشش ايجاد نمايد. براي ايجاد قوس نيز بايد نوك الكترود را با فشار بر روي سطح بكشد تا پوشش آن ناحيه نيز برداشته شده و قوس برقرار گردد. سازندگان الكترود پيشرفت قابل ملاحظه اي در توسعه سيستمهاي ضد آب براي الكترودهاي جوشكاري زيرآبي داشته اند. جزئيات و اطلاعات اين سيستمها مختص سازندگان آنهاست، اما درهرحال نتيجه حاصل از مجموع تلاشهاي اين سازندگان، توليد نسل جديد از الكترودهاي جوشكاري زيرآبي با قابليت ايجاد جوش با كيفيت بالاتر بود. تعدادي از معروفترين اين الكترودها در جدول شماره 1 آورده شده كه براي جوشكاري در تمام وضعيتها كاربرد دارند. در صورت مناسب بودن دستورالعمل و تجهيزات، جوش حاصل از اين الكترودها داراي ظاهري خوب و خواص مكانيكي مناسب خواهد بود.
جدول شماره 1- ليست تعدادي از معرفترين الكترودهاي جوشكاري زيرآبي




در جوشكاري زيرآبي معمولا از جريان DCEN استفاده ميگردد كه باعث افزايش طول عمر انبر الكترود ميشود. البته اين انتخاب جنبه اقتصادي دارد و ممكن است در مواردي استفاده از جريان DCEP جوش با كيفيت بالاتري را ايجاد نمايد. درهر صورت بهترين حالت تنظيم جريان و ولتاژ استفاده از مقادير پيشنهادي سازنده ميباشد. جدول 2 جريان و ولتاژ پيشنهادي براي استفاده از الكترودهاي معرفي شده در جدول يك را تا عمق 50 پايي زير آب نشان ميدهد.
جدول 2- جريان و ولتاژ پيشنهادي براي جوشكاري تا عمق 50 پايي

[aras_z]

---------- Post added at 10:37 AM ---------- Previous post was at 10:36 AM ----------



---------- Post added at 10:39 AM ---------- Previous post was at 10:37 AM ----------

[aras_z]

---------- Post added at 11:57 AM ---------- Previous post was at 11:56 AM ----------



---------- Post added at 11:59 AM ---------- Previous post was at 11:57 AM ----------

!

---------- Post added at 12:00 PM ---------- Previous post was at 11:59 AM ----------

[aras_z]

---------- Post added at 12:09 PM ---------- Previous post was at 12:06 PM ----------

[aras_z]

[aras_z]

خلاصه راهنمای درمان حوادث غواصی کشور آلمان


قبل از ارزیابی آمادگی برای غوصی، لازم است که تمام مراحل درمان به انجام رسیده و نتایج مورد نظر حاصل شده باشند. ارزیابی سلامت غواص برای ادامه غوص براساس نوع بیماری غواصی، شدت آن، درمان های انجام پذیرفته و عوارض احتمالی ناشی از بیماری صورت خواهد پذیرفت.





















حادثه غواصی تحت عنوان بیماری برداشت فشار (Decompression illness) (DCI) نیز تعریف می شود. این حالت به دنبال کاهش سریع فشار محیط حادث شده که به تبع آن حباب های گاز در خون و بافت های غواص ایجاد خواهند شد.
براساس نوع ایجاد، دو تشخیص بیماری برداشت فشار (DCI) و آمبولی گازی شریانی (Gas (Atrial Embolism محتمل هستند. در اکثر موارد نمای بالینی، افتراق مشخصی را بین DCI و AGE ایجاد نمی کند. از سایر تشخیص های افتراقی می توان به بارترومای گوش داخلی (پارگی غشاء و دریچه گرد (round window)، صدمه مغزی ناشی از آمبولی یا خون ریزی، فتق دیسک بین مهره ای، سکته قلبی، دهیپوگلیسمی، پائین آمدن قند خون یا صرع اشاره داشت.
● درمان اولیه، کمک های اولیه توسط افراد حاضر در محل:
معمولاً کمک های اولیه به همراهان غواص، کیت های اورژانس واقع در محل و ارتباطات موجود (مثل تلفن همراه و امکان تماس با تلفن های اضطراری) وابسته است. در موارد خفیف (خستگی غیرطبیعی، بندز پوستی Skin Bends) اقدامات زیر به انجام رسد:
تجویز اکسیژن ۱۰۰% ـ تجویز مایعات خوراکی (۵/۰ تا ۱ لیتر، عدم استفاده از محلول های هیپرتونیک، الکل، کافئین) ـ در صورت سرمازدگی: از هدر رفتن بیشتر گرما جلوگیری شود (پتو، حفاظ های حرارتی)، گرم کردن فعال غواص انجام نشود. انجام معاینه عصبی ـ عدم گذاشت فشار در آب ـ بهبود کامل علائم ظرف مدت ۳۰ دقیقه:
تماس با پزشک غواص، بیمار را به مدت ۲۴ ساعت تحت نظر قرار دهید. در صورتی که علائم بیش از ۳۰ دقیقه دوام داشته باشند، درمان مشابه موارد جدی به انجام رسد.
در صورت بروز علائم در آب یا بروز علائم مانند: بندز پوستی ـ درد ـ خستگی غیرطبیعی ـ بی حسی ـ فلج ـ اشکالات تنفسی ـ اختلالات کلامی، شنوائی یا بینائی ـ سرگیجه ـ تهوع ـ اختلال در هوشیاری ـ بیهوشی ـ دستورات زیر را انجام دهید:
● کمک های اولیه اختصاصی
غواض را به وضعیت خوابیده درآورید. در صورت بیهوشی بیمار، او را در وضعیت کمائی قرار دهید ـ اکسیژن ۱۰۰% تجویز شود (در کوتاه ترین زمان ممکن).
الف) در صورت تنفس مناسب از طریق ماسک صورتی با دیمندوالو یا سیستم تنفس مجدد اکسیژن مداربسته با جاذب Co۲. در صورتی که این تجهیزات موجود نبود، از جریان ثابت (۱۵ـ۲۵ لیتر) در دقیقه با ذخیره اکسیژن) استفاده نمائید.
ب) در صورت نبود تنفس خود به خودی از تنفس مصنوعی به کمک آمبوبگ (Ambu bag) با جریان ثابت اکسیژن ۱۵ـ۲۵ لیتر در دقیقه یا آمبوبگ با دیمندوالو یا سیستم مداربسته اکسیژن با جاذب Co۲ استفاده شود.
تجویز اکسیژن بدون وقفه و تا رسیدن به اتاق فشار ادامه یابد. از بیشترین درصد ممکن اکسیژن استفاده شود، حتی اگر ذخیره گاز محدود است (شدت جریان کمتر از ۱۵ لیتر در دقیقه نباشد).
● مایعات
▪ اگر بیمار هوشیار و دارای واکنش طبیعی عصبی و بلع می باشد، مایعات را از طریق دهان و با جرعه های کوچک تجویز نمائید (۵/۰ تا ۱ لیتر، عدم استفاده از محلول های هیپرتونیک، الکل و کافئین)
▪ در صورت آسیب واکنش بلع، تجویز مایعات از راه خوراکی مجاز نیست.
● درمان های بعدی
معاینه عصبی اولیه به انجام رسد ـ در صورت سرمازدگی از تلف شدن بیشتر گرما ممانعت به عمل آید. اقدام به گرم کردن فعال بیمار ننمائید ـ تماس با پزشک غواص ـ برنامه ریزی جهت انتقال بیمار
▪ تماس با مراکز اورژانس
▪ بیمار را به سرعت و با احتیاط منتقل کنید (در صورت انتقال هوائی، ارتفاع پرواز از ۳۰۰متر / ۱۰۰۰ پائی بیشتر نشود).
▪ بیمار را به نزدیک ترین مراکز درمانی دارای اتاق فشار انتقال دهید.
تجهیزات غواصی بیمار (سیلندر، کامپیوتر غواصی و مواد جاذب Co۲) جهت بررسی و آزمایش های بیشتر در اختیار باشند ـ ثبت اطلاعات غواص، چگونگی و زمان بروز علائم و درمان های انجام شده ـ عدم گذاشت فشار در آب.
● کمک های اولیه اختصاصی
بیمار را به وضعیت خوابیده در آورید ـ در صورت تنفس خود به خودی، اکسیژن ۱۰۰% تجویز شود ـ در صورت نبود تنفس خود به خودی، تنفس مصنوعی با تجویز اکسیژن ۱۰۰% و اگر لازم گردید، با کمک لولهٔ اندوتراکئال انجام شود. تجویز مداوم اکسیژن تا رسیدن به اتاق فشار و با حداکثر درصد اکسیژن موجود انجام پذیرد. (جریان مداوم بیش از ۱۵ لیتر در دقیقه) ـ مایعات: تجویز ۵/۰ تا ۱ لیتر مایع داخل رگی (ترجیحاً رینگر) ـ از سرم قندی ۵ درصد استفاده نشود ـ درمان داروئی (صرفاً با دستور پزشک)، عموماً براساس درمان های استاندارد پزشکی صورت می پذیرد. تاکنون داروئی با اثر اختصاصی بر درمان حوادث غواصی شناخته نشده است.
● درمان های تکمیلی
معاینه کامل عصبی انجام شود ـ استفاده از کانتر ادراری در موارد لازم ـ در صورت سرمازدگی از هدر رفتن بیشتر سرما جلوگیری شود ـ تماس با پزشک غواص ـ کنترل مداوم علائم حیاتی بیمار و ثبت زمان بندی و چگونگی بروز علائم، درمان های انجام شده و تجهیزات همراه (کامپیوتر غواصی، عمق سنج و...)
● انتقال به نزدیک ترین اتاق فشار موجود
می توان از اتومبیل، قایق، بالگرد (با حداکثر ارتفاع پرواز ۳۰۰ متر / ۱۰۰۰پائی) یا هواپیما (با فشار کابین نزدیک به ۱ اتمسفر) سود جست. انتقال به آرامی و بدون کاهش دادن فشار محیط به انجام رسد. درمان های لازم و تجویز اکسیژن را به طور مداوم و تا رسیدن به اتاق فشار ادامه دهید.
● درمان هیپربار اولیه
درمان با اتاق فشار: لازم است اتاق فشاری با فشار کاری حداقل ۲۸۰Kpa یا ۸/۲ بار (معادل ۱۸ متر آب دریا) موجود باشد.
● اقدامات قبل از درمان
انجام معاینه کامل عصبی ـ انجام گرافی از قفسه سینه یا سی تی اسکن، در صورت شک به باروترومای ریوی ـ درناژ ریوی در صورت وجود پنوموتوراکس ـ گذاشتن کاتتر ادراری در صورت لزوم.
● جداول درمانی
جدول درمانی استاندارد، جدول ۶ نیروی دریائی آمریکا است. البته پزشک غواص می تواند بنا به وضعیت بیمار، تغییراتی را در آن اعمال کند. این جدول برای تمامی حوادث غواصی، بدون در نظر گرفتن نوع گاز تنفسی در عملیات غواصی، قابل اجراست.
برای عدم انجام الزامات برداشت فشار بدون علائم بالینی، می توان از جداول کوتاه تری که تنفس اکسیژن در عمق ۱۸ متری یا ۱۴ متری را تجویز می کنند، سود جست.
● درمان های همراه
عموماً و با توجه به استانداردهای درمان اورژانسی به انجام می رسد ـ بیماران هوشیار به پشتیبانی روانی نیاز خواهند داشت ـ تعادل مایعات (دریافت و برون ده) براساس علائم بیمار ـ
● درمان داروئی
تاکنون داروی مشخصی که اثر اختصاصی در درمان حوادث غواصی داشته باشد، شناخته نشده است ثبت مراحل درمان برای ملاحظه سایر پزشکان.
● بازگشت به غوص بعد از حوادث غواصی
به عنوان یک قانون، تصمیم گییر برای ادامهٔ غوص بعد از بروز حادثهٔ غواصی، بر نظر پزشک متخصص غواصی استوار است. قبل از ارزیابی آمادگی برای غوصی، لازم است که تمام مراحل درمان به انجام رسیده و نتایج مورد نظر حاصل شده باشند. ارزیابی سلامت غواص برای ادامه غوص براساس نوع بیماری غواصی، شدت آن، درمان های انجام پذیرفته و عوارض احتمالی ناشی از بیماری صورت خواهد پذیرفت.

[aras_z]

خليج فارس : خليج فارس؛ دريايي به وسعت حدود 232850 كيلومتر مربع در جنوب و ميان ايران و شبه جزيره عربستان واقع شده و با درياي عمان از طريق تنگه هرمز مربوط است . درازاي آن از دهانه اروندرود در شمال باختري تا تنگه هرمز در جنوب خاوري حدود 805 كيلومتر است و عرض آن بين 56 تا 288 كيلومتر متفاوت است . عمق آن چندان زياد نيست و بيشترين ژرفاي آن 182 متر در رأس المسندم و كم ترين آن 30 متر در دهانه اروندرود است . سراسر ضلع شمالي آن را سواحل ايران در برگرفته و در مساحت كمي از گوشه شمال باختري آن كشورهاي كويت و عراق قرار دارند .
تالاب حله : محل تلاقی دو رودخانه دالکی و شاپور در منطقه حله تالاب بزرگی به وجود آورده است که یکی از تالاب‌های مشهور سراسر قلمرو جنوبی ایران محسوب می‌شود. آب این تالاب از سرریز جریان رودخانه دالکی و شاپور ، بارندگی زمستانه و تا حدودی جزر و مد خلیج‌فارس تأمین می‌گردد . اطراف تالاب را نیزاری فراگرفته و در داخل آن حیات گیاهی و جانوری ویژه به وجود آمده است . این تالاب محل زیست هزاران پرنده آبزی مهاجر است که از آن جمله می‌توان به درنا ، حواصیل ، گاچی‌رو ، پرستو ، ترنی ، حمامی ، بط ، هفت‌رنگ ، دراج و خردل اشاره کرد .
جزیره خارک : این جزیره در فاصله 57 کیلومتری شمال غربی بوشهر و 38 کیلومتری بندر گناوه قرار دارد. جزیره خارک به واسطه سواحل عمیق برای ایجاد لنگرگاه از مزیت‌های نسبی ویژه‌ای بهرمند است . امروزه کارشناسان این جزیره را به عنوان مرکز تأسیسات عظیم نفت برگزیده‌اند . جزیره خارک عملاً زمین باروری ندارد . بیشتر سطح جزیره را قشر سنگی از جنس مرجان پوشانیده است . با این حال خرما ، موز و مرکبات به مقدار کم کشت می‌شود و درختان کُنار و لیل در این جزیره به فراوانی یافت می‌شود . از مشاغل مهم مردم این جزیره صید ماهی و کار در تأسیسات نفتی و معدن سنگ است . این جزیره از مناطق بسیار قدیمی استان است که آثار تاریخی متعددی دارد .
جزیره خارکو : این جزیره در شمال شرقی جزیرة خارج قرار دارد . در این جزیره نیز تأسیسات عظیمی جهت بارگیری نفت خام ایجاد شده است و اهمیت اقتصادی، نظامی و تدارکاتی خاصی دارد .
جزیره شیف : این جزیره در شمال بندر بوشهر قرار دارد و جزیره‌ای ماسه‌ای است .
جزیره عباسک : این جزیره بین بندر بوشهر و جزیره شیف قرار دارد و خالی از سکنه است .
جزیره ام‌الکرم و نخیلو : این دو جزیره خالی از سکنه در حدود ناحیه بردخون در سواحل جنوبی استان بوشهر و در فاصله کمی نسبت به یکدیگر قرار گرفته‌اند . جزیره نخیلو در حال حاضر بیش از هر چیز محل زیست لاک‌پشتان خلیج‌فارس است و از این نظر اهمیت زیست ‌محیطی قابل توجهی دارد .
جزیره گرم : این جزیره مقابل بردخون و دظیر در خلیج‌فارس واقع شده و به علت وجود انبوه درختان جنگلی (به نام کرم) به همین نام نیز مشهور شده است .

[aras_z]

گزارش تصویری/ کشتی غرق شده رافائل کشتی رافائل در سال 1965تا 90 میلیون دلار قیمتگذاری شد اما ایتالیا با توجه به شرایط اقتصادی 10 سال بعد آن را به مبلغ دو میلیون دلار به ایران فروخت. این کشتی در دوران دفاع مقدس به عنوان یکی از مناطق احتمالی بمباران توسط عراق اعلام شد. به همین دلیل توسط یدک کش 1000 متر در کنار ساحل جابجا شد اما توسط یکی از موشکها مورد اصابت قرار گرفت و بعدها به زیر آب رفت.