اشعـار عاشقـانـه

[snow-boy]

تو نیستی
اما من برایت چای می ریزم
دیروز هم
نبودی که برایت بلیط سینما گرفتم
دوست داری بخند
دوست داری گریه کن
و یا دوست داری
مثل آینه مبهوت باش
مبهوت من و دنیای کوچکم
دیگر چه فرق می کند
باشی یا نباشی
من با تو زندگی می کنم










---------- Post added at 04:53 PM ---------- Previous post was at 04:51 PM ----------

هرشب خواب می بینم
سقوط می کنم از یک آسمانخراش
و تو از لبه آن
خم می شوی و
دستم را می گیری
سقوط می کنم هرشب
از بام شب
و اگر تو نباشی
که دستم را بگیری
بدون شک
صبحگاه
جنازه ام را
در اعماق دره ها پیدا می کنند...

[snow-boy]

معشوق من!
کاش من و تو
دو جلد از یک رمان عاشقانه بودیم
تنگ در آغوش هم
خوابیده در قفسه های کتابخانه ای روستایی
گاهی تو را
گاهی مرا
تنها به سبب تشدید دلتنگی هامان
به امانت می بردند

معشوق من!
کاش می دانستم
پشت آن جلد کهنه چه چیزی را پنهان می داری
که همواره
خواب مرا
بر می آشوبد
شاید آخر قصه را...








---------- Post added at 05:02 PM ---------- Previous post was at 05:01 PM ----------

نمی خواهم تمام دنیای تو باشم،
می روم برایت تدارک ببینم،
بهشت را...

[reza100000]

قتی که من تب داشتم دیشب کجا بودی؟ برمن مگو درگیر طوفان بلا بودی

تب داشتم من باز هم شاید خطا دیدم
انگار تو در سایه آئینه ها بودی

دیدم به چشم خود که تاریکی تورا برده
من خواب دیدم یا که یارم بی وفا بودی؟

صد آینه, هفتاد گل, گنجینه قلبم
سی سال هم عمرم فدایت شد کجا بودی؟

یک روز خنده, روز دیگر اشک و دیگر روز
غم همنشینم بود و تو در فکر ما بودی؟


صد پل زدم تا طاق ابرویت شکستی تو
با دست تقدیرم مگر تو آشنا بودی؟

ای عشق عصیانگر مرا بلعیده طوفانت
طوفان اگر بودی چرا از من جدا بودی

دریا منم ساحل توئی , موجم ولی ای عشق
شاید به موج دیگری تو مبتلا بودی

[reza100000]

غرض این بود که تکرار کنم غم ها را

با غزل فاش کنم بیشترین کم ها را

با غزل اشک بریزم بنویسم شادم

و به تصویر کشم چهره آدم ها را

غرض این بود که با گریه غزل وار شوم

در خودم دم به دم از آینه تکرار شوم

یا گدایی بکنم بر در هر خانه و یا

تکه نانی بر سر سفره افطار شوم

غرض این بود غزل باشد و صد خاطره

تا بگویم غم عشق تو چه ها با من کرد

ولی افسوس که این شعر به هم ریخته ام

نه غزل شد نه رباعی نه دو بیتی و نه فرد

[mmiladd]

ایینه را نگاه مکن
من رشک می برم بر تو
وقتی در ایینه خود را تماشا میکنی
بیهوده است اینکه برای نبودن من
پرونده های سبز بشر دوستانه باز میکنی
جایی که افتاب هست سایه نیست
جایی که افتاب نیست سایه نیست
این جمله ها بدون تجمل و تشریفات خواندنی است
این جمله ها را
هر بچه ای که دفتر شطرنجیش را
با احتیاط طفل نو اموز
هر روز باز میکند
تصدیق میکند
اگر انها را
معقول ارام بافاصله

[iranzerozone]

بیـــا ای بــــاد٬ عطر شبـــنم آور.

ســـلامِ نــــازکِ آن همـــــدم آور!

ز لای حلقــــه ی گیســــو بلنـــد ش٬

طــراوت هـــای مشکین کم کم آور!

از آ ن آیینـــه ی رخشـــان چشــمش٬

خمــــار میــــگساری هــــردم آور!

نگـــاهش آیت نــــاز و نـــــزاکت٬

خدا را کشت مــا را٬ زمزم آور!

برای آنــکه ریـــــزم زیــــر پایش٬

برایـــــم گلشنی از مریــــم آور!

مَکش یارا ز جانم تیر عشقش٬

مرمت کن به این دل٬ مرهــــــم آور!

[iranzerozone]

چقدر خواب ببینم که مال من شده ای؟

شاه بیت غزل های لال من شده ای.

چقدر حافظ یلدا نشین ورق بخورد؟

تو ناسروده ترین بیت فال من شده ای.

کاش ببینم که بعد آن همه بغض٬

جواب حسرت این چند سال من شده ای!

چقدر لکنتِ شبِ گریه را مجاب کنم؟

خدای نکرده مگر بی خیال من شده ای؟

هنوز نذر شب جمعه های من این است:

که اتفاق بیفتد حلال من شده ای!!!

که اتفاق بیفتد کنار تو هستم.

برای وسعت پرواز٬ بال من شده ای.

میان بغض وتبسم٬ میان وحشت وعشق٬

تو شاعرانه ترین٬ احتمال من شده ای!

مرا به دوزخ بیداریم نیازی نیست.

عجیب خواب قشنگی ست، مال من شده ای!!!

[snow-boy]

نسیم كه بودی
علفزار شدم
عجولانه نامت را بوییدم
پاییز كه خواست به شاخه ات بپیچد
بهار شدم
كنارت ماندم
حالا كه برای همیشه سفر شدی
رفتی
شعر می شوم
تمام راز تورا
با كلمات
با كتاب ها
قسمت می كنم ....

[snow-boy]

هزار بار قسم خورده ام که نام تو را
بر لب نیاورم اما قسم به جان تو بود...

---------- Post added at 11:40 AM ---------- Previous post was at 11:39 AM ----------

تلخ است...
نه نمی فهمم
شاید هم شیرین باشد.
دنیا...خانه ی اجاره ای منست.
یادم باشد دل را خیلی خرجش نکنم!

[r*a*m*i*n]

او رفته است

او رفته است

می دانم

روزهاست قصه رفتنش را باور کرده ام

شب های سردی را بی تو سپری کرده ام

روزهای یکنواختی را بی دلهره نگاه جاذبش گذراند ه ام

خود را نیز نمی دانم کجای این دلتنگی باخته بودم

روزهایی که به امید دوباره دیدنش

کوچه های خاطرات را مرور کردم

اشک هایی که بی حضور من بارید

و نفس هایی که در سینه حبس شد

او رفته است

می دانم

وقتی به خود باز می گردم

هنوز جای خالی لحظه های با او بودن را لمس می کنم

و هیچ نمی گویم

شاید به امید

بهاری دگر

و یا نمی دانم

بهانه ای دگر

من هر شب تصویر خیال مسافری را می بینم

که یکی از همین شب ها از راه می رسد

و مرا به معراج یک شب بهاری می برد

من تو را در خود می جویم

و حزن صدایت را می شنوم

و با خود ترانه های ماندن را زمزمه می کنم

شاید ماندی

و قرار بی قراری های چون منی شدی

که بودن را رنگ عشق می زند .

---------- Post added at 03:45 PM ---------- Previous post was at 03:43 PM ----------

بی تو

لحظه ها می گذرند

و من اما بی تو

در همان روز وداع

مانده ام بی حرکت

ساعت سخت عذاب

اضطرابی که مرا

می برد تا مردن

من فرو رفته در اندیشه تو

تو می آیی از راه

چه غریب است نگاهت با من

به خودم می لرزم

در دلم می گویم

که خدایا چه شده

پرم از دلشوره

حاضرم که بمیرم اما

هر چه اندوه و غم است

دور باشد از تو

حاضرم هر چه غم است

در دل من باشد

تا تو دلشاد شوی

حاضرم...

ناگهان می گویی

آخرین دیدار است

زیر لب می گویم

آخرین دیدار است

پر تردیدو سوال

بی رمق می گویم

شوخی تلخی بود

پاکتی را که همراه خودت آوردی

می دهی دستم و

بی هیچ کلامی دیگر

می روی از پیشم

پر تردید و سوال

مانده ام بر جایم

و تو را می نگرم

که ز من می گذری

پاکتی را که به دستم دادی

می گشایم شاید

به جوابی برسم

همه خاطره ها را

تو به من پس دادی

باورش ممکن نیست

تو که همراه دل من بودی

پس چه شد آن همه حرف

پس چه شد آن همه مهر

پس چه شد آن همه رویای قشنگ

لحظه ها می گذرند

و من اما بی تو

مانده ام بی حرکت

سالها رفته و من

بی تو با یاد تو ام

در همان روز وداع

در همان ساعت سخت

در همان شوخی تلخ

مانده ام بی حرکت