اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[Mehran-King]

درلا به لای حسرتی رنگین
تنهاتر از تنهایی سایه
با کوله ای از اندکی شادی
می رانم این گاری غمگین را
تا انتهای مرگ و تنهایی
تا صخره های خسته و بی جان
تا مرگ، من آرام می تازم
درسایه های کوته لذت
در خاطرات پاک از ذهن همه رفته
درسایه ی بی اعتبارعشق
من درپی یک لحظه خوشبختی
بگذشته را آرام می خوانم

شبها که می خواند برایم شعرغمگینی
در لا به لای خاطری در اوج سردی،گرم
شب ها که می پیچد عطر رفته ای از دست
در کوچه خشکیده ی رگها
شبها که تنهایم
تنهاتر از تنهایی تنها
در گرمی سرد نفس هایم می نالد
حنجره ی خشکیده ی این هستی پرعار

هر شب میان رخت خواب من
اشکهای کودکی می کنند فریاد
این را شباهنگام به تاریکی
تنها خدا و مردگان دیدند
آن ها که از دنیا رها گشته
مثل خدا و این زمینی ها
بر عشق پاک من بخندیدند

در لا به لای قلب پاک من
نا پاکی عشق نابی نیست
عشق و نا فرجامیش زیباست
این را به روی دفتری خسته
در آسمان تیره ی شبها
در حسرت سنگین قلب خود
با اشک های کوچک و سوزان
آهسته و آرام حک کردم

من در میان عصر سنگ و دود
من در کنار عالمی سرشار خوشبختی
دستم به دست عشقی تازه
قلبم اسیر دیو تاریکی
در چهار چوب این اتاق سرد
غم های خود را میکنم مهره
می سازم ازآنها یه گردنبند...
اماولی افسوس
بگذشته ای مغشوش
آرام گذشت و رفت
در لا به لای خاطرات دختری تنها
درابر های تیره و تاریک
در آرزوی کوچک فردا


ما یک دگر را با نگاه همدگر بیمار میسازیم
بیمار عشقی تلخ و نا فرجام
محکوم گشته ایم به حرفی تلخ
آری
"خداحافظ"
ما از نفوذ عشق بین سایه هامان
روی زمین حتی می ترسیم
ما روی قلب سنگ تقدیری
محکوم بر هر چه جدایی هاست
آرام می رقصیم

خسته تر از دیروز
بر، روی هر دیوار
مینویسم که :
می پنداشتم او مرا خواهد برد
به همان کوچه ی رنگین شده از عطر خدا
به همان خانه ی بی رنگ و ریا
و همان لحظه که بی تاب شوم
او مرا برد ولی از یادش
به خدا عشق همینش زیباست...

[nab nab]

به سراغ من اگر می آیید،
پشت هیچستانم.

پشت هیچستان جایی است.

پشت هیچستان رگ های هوا ،
پر قاصد ها ییست که خبر می آرند،
از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک .

روی شنها هم نقشهای سم اسبان سواران ظریفی است
که صبح،به سر تپهی معراج شقایق رفتم

پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،
زنگ باران به صدا می آید.

آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست.

به سراغ من اگر می آیید،
نرم و آهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من.

[Mehran-King]

و هميشه اين توئي که مي روي

اين منم که مي مانم!

بيداري کم است

دوست دارم که تو در خواب هم با من باشي

و هميشه اين توئي که مي روي

اين منم که مي مانم...

[nab nab]

باران، قصیده واری،
- غمناك -
آغاز كرده بود.

***

می خواند و باز می خواند،
بغض هزار ساله ی درونش را
انگار می گشود
اندوه زاست زاری خاموش!
ناگفتنی است...
این همه غم؟!
ناشنیدنی است!

***

پرسیدم این نوای حزین در عزای كیست؟
گفتند: اگر تو نیز،
از اوج بنگری
خواهی هزار بار از اوج تلخ تر گریست!

*****

فریدون مشیری

[Mehran-King]

در هجوم وحشي باد كوير
نفس شعله افروخته اي مي گيرد

ساقه اي مي شكند
غنچه سرخ دلش مي گيرد

و صدايي است كه در زمزمه ي باد
مرا مي گويد:

خشت در خانه ي آب مي ميرد
دلم از غربت خود مي گيرد

[nab nab]

در اتاق خالی تنهایی

درسکوت خالی فریاد

در دالان تنگ شکیبایی

و آرزوهای رفته بر باد

بذ ر سخن

در لابه لای حنجره ام

جوانه می زند

و کورسویی امید

از روزنه ی پنجره ام

به فضای تاریک خانه ام

سرک می کشد

آیا با خویشتن خویش

به گفتگو نشسته اید؟

و آیا

کتاب دل خود را

برای یافتن هویت خویش

گشوده اید

و با فطرت توانا

و آگاه خود

آشنا شده اید؟

---------- Post added at 08:55 PM ---------- Previous post was at 08:53 PM ----------

در هجوم وحشي باد كوير
نفس شعله افروخته اي مي گيرد

ساقه اي مي شكند
غنچه سرخ دلش مي گيرد

و صدايي است كه در زمزمه ي باد
مرا مي گويد:

خشت در خانه ي آب مي ميرد
دلم از غربت خود مي گيرد

گاهی که دلمبه اندازهء تمام غروبها می گیرد
چشمهایم را فراموش می کنم
اما دریغ که گریهء دستانم نیز مرا به تو نمی رساند
من از تراکم سیاه ابرها می ترسم و هیچ کس
مهربانتر از گنجشکهای کوچک کوچه های کودکی ام نیست
و کسی دلهره های بزرگ قلب کوچکم را نمی شناسد
و یا کابوسهای شبانه ام را نمی داند
با این همه ، نازنین ، این تمام واقعه نیست
از دل هر کوه کوره راهی می گذرد
و هر اقیانوس به ساحلی می رسد
و شبی نیست که طلوع سپیده ای در پایانش نباشد
از چهل فصل دست کم یکی که بهار است


[Mehran-King]

من به این مهر سکوت
من به این تاریکی
من به ما
من به فرسودگی ذهن خودم
معترضم!!!
که چرا ... شوق آغاز مرا
و منی چون من را
ز خودم دزدیدند!
به کجا برگردم؟
حق بر گشتن را
ز تنم دزدیدند!
سفر آینه هم رنگی نیست
خواب رنگین مرا دزدیدند!!!

[Pessimist]

یک برگ دیگر از تقویم عمرم را پاره می کنم
امروز هم گذشت
با مرور خاطرات دیروز
با غم نبودنت..و سکوتی سنگین
و من شتابان در پی زمان بی هدف
فقط میروم ..فقط میدوم
یاسها هم مثل من خسته اند از خزان و سرما
گرمی مهر تو را میخواهند
غنچه های باغ هم دیگر بهانه میگیرند
میان کوچه های تاریک غربت و تنهایی
صدای قدمهایت را می شنوم اما تو نیستی
فقط صدایی مبهم
قول داده بودی برایم سیب بیاوری
سیب سرخ خورشید
سیب سرخ امید
یادت هست؟؟؟
و رفتی و خورشید را هم بردی
و من در این کوچه های تنگ و تاریک
سرگردانم و منتظر
برگی از زندگی ام را ورق میزنم
امروز به پایان دفترم نزدیکم

[ŞHÍЯÍŃ]

طبیعت پر از نفس های آدمی‌است
که مرا وادار می‌کند حسادت کنم
به تنهایی‌ام
به جهان
به خاطره‌ای دور از تو...

[Mehran-King]

وقتي نميتوني فرياد بزني ناله نکن!! خاموش باش قرن ها ناليدن به کجا انجاميد؟؟...
تو محکومي به زندگي کردن تا شاهد مرگ آرزوهاي خودت باشي!(دكتر شريعتي)