مشاعره سنتی

[جنگل]

یکی خنجر ابگون برکشید
همی خواست از تن سرش را برید
شاهنامه

[SevenART]

دردانه‌ام به دامن غلطيد و اشکم از شوق

لرزيد چون ستاره کز باد صبحگاهي
چون شهد شرم و شوقش ميخواستم مکيدن

مهر عقيق لب داد بر عصمتش گواهي
شهریار

[جنگل]

یکی پر طمع پیش خوارزمشاه
شنیدم که شد بامدادی پگاه
بوستان

[معرق]

هر دم چو تاک بار درختی نمی کنیم
چون سرو بسته ایم به دل بار خویش را

صائب تبریزی

[4MaRyAm]

امشب از چشم بد هراسان باش
همه شبهاي ديگر آسان باش

نظامی

[haj mohammade]

شبي روشنتر از سرچشمه‌ي نور
رخ شب در نقاب روز مستور

دميده صبح دولت آسمان را
ز خواب انگيخته بخت جوان را

[4MaRyAm]

آرام جانم ميرود، جان را صبوري چون بود
آنکس شناسد حال من ، کاو همچو من در خون بود

رنجم مبادا بر تني ، چون من مبادا دشمني
من دانم و همچون مني ، کاندوه دوري چون بود

زلفش که در جانم گزد، چون مار پنهانم گزد
ماري کزينسانم گزد، کي در خور افسون بود

ليلي و موي مشک بو، آنکس که ديده مو به مو
دانم که زنجير از چه رو، در گردن مجنون بود

دهلوی

[Dew Drop]

دل اگر از من گريزد واي من
غم اگر از دل گريزد واي دل

ما ز رسوايي بلند آوازه ايم
نامور شد هر كه شد رسواي دل

[جنگل]

چه حرف سختی بود
لال شوم کور شوم کر شوم
لیک محال است که من خر شوم
سید اشرف الدین حسینی

[haj mohammade]

من بهر که خوانم غزل سعدی و حافظ
در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست

هرکس که زند طعنه به ایرانی و ایران
بی شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست