توی چند پست اخیر (یا چند صفحه اخیر) دیدم دوستان زیادی از واژه ای با عنوان "Burn in" استفاده میکنن... با توجه به نزدیک 10 سال تجربه در زمینه های-فای خواستم بگم که چیزی با عنوان Burn in وجود خارجی نداره...
به تاپیک ما خوش آمدید و امیدوار از تجربه شما بیشتر استفاده کنیم
اما شما چطور توی این 10 سال تجربه متوجه خیلی چیزهای به این واضحی نشدید؟!
البته سواد من که زیاد نیست اما Rezaomido با حدود 20 سال تجربه استفاده فقط از هدفون گفته و می گه:
تقریبآ تمام هدفونهای بالای 200 تومن به Burn in نیاز دارند اما هدفونهای زیر این قیمت چندان تغییرات اساسی در کیفیت قبل و بعد از این مرحله نخواهند داشت
آیا برای شما پیش اومده دو هدفون که یکی آکبند باشه و یکی یک هفته از استفاده اون گذشته از نظر صوتی مقایسه کنید؟
نه لامپ، نه ترانزیستور و نه بلندگو و هدفون نیازی نداره که 50 یا 100 ساعت کار کنه تا به نهایت کاراییش برسه...
این نظر اشتباهه:
از این مواردی که عنوان کردید به ترتیب اولویت تاثیر پذیریشون به مرحله Burn in:
1. هدفون: همون بلندگو اما متفاوت و باعث میشه که با حساسیت بیشتری این مرحله سپری بشه چون همونطور که 10 سال تجربه شما باید بگه که اسپیکر در مقابل هدفون ریزه کاری صوتی نداره که اون هم بخش عمده ش برمیگرده به فاصله گوش تا مرکز درایور و تلفات محیط پیرامون و . . .
2. بلندگو: به این مرحله نیاز داره چون دیافراگم بسیار بزرگی دارند و این یعنی اصطکاک بسیار زیاد و همچنین تنش و فشار مکانیکی زیاد به خصوص اینکه Surround اونها بسیار عریض هست و به دلیل اینکه فریم درایور دچار عدم یکنواختی سطحی میشه چه بر اثر مونتاژ و چه بر اثر تنش مکانیکی، و باعث میشه دیافراگم سنتر نباشه و فشار زیادی به Spider ها میاره و تا فیکس شدن Spider ها در موقعیت جدید و تا اینکه دیافراگم سنتر نشه و باعث نشه Surround فورم جدید و فیت و پیچیده شده اون هم بر اساس فریم، نگیره صدای خوبی از درایور در نمیاد. آیا به این نمیگن Burn in ؟!
3. لامپ: با اینکه به نظر شمایی که 10 سال تجربه استفاده از لامپ رو دارید:
ایا تا به حال تصور این رو نداشتید که ایا گرمای لامپ باعث دفورمه شدن قطعات فلزی لامپ (کاتد و آنود و شبکه و . . ) نمیشه؟
ایا استفاده از یک فلز و آن هم در خلآء باعث تغییرات نا خواسته نمیشه؟
آیا استفاده از یک تکه فلز در گاز موجود در لامپ باعث تغییرات فیزیکی نا خواسته قطعات نمیشه؟
آیا لامپها با اینکه به هیتر برای عملکرد نیاز دارند به گرما حساس نیستند؟
خوب جواب تمام این موارد یک چیز بیشتر نیست که لامپها همونطور که Burn in نیازمند هستند از Burn in دائمی که همیشه درون آنها در اتفاق هست به نوعی باید دور نگه داشته بشن، تا همون کیفیت صدای اولیه و بعد از بیشترین تغییرات ایجاد شده درون لامپ، پایدار بمونه و اینکه شما چطور بعد از این همه سال تجربه به این مسئله توجه نکردید که لامپ از بین رفتنیه ولی صدای آکبند اون با Burn in شده بسیار متفاوته؟!
4. ترانزییستور: با اینکه تخصص rezaomido هست از توضیحش به دلیل انحراف بحث از موضوع تاپیک صرف نظر میکنم
این هم باید بشه %100.0000
بر اثر استفاده و گذر زمان از کیف کم بشه (به دلیل نشت کردن خازن های آملی فایر، ضعیف شدن فیلامان لامپ، ذوب شدن شارلاک چوک ها، ضعیف شدن دیافراگم یا آهنربای بلندگو یا هدفون) ولی برعکسش امکان نداره...
دقیقآ هر چیزی که توی طبیعت وجود داره همیشه در حال تبدیل به چیز دیگه ای هست این قانون بنیادی ماده هست و چیزی نیست که من کم سواد اون رو برای شما که استاد هستید توضیح بدم اما همیشه این تغییرات با سرعت یکنواخت به انتهای مسیر خودشون نمیرسند مثلآ به ترتیبی که شما مثال زدید:
1. ممکنه توی یه آمپ خازن مورد استفاده در خروجی آمپهای سولید سالها بعد از ، از کار افتادن آمپ باز هم سالم باشه ولی یه خازن مربوط به درایور بعد از یک سال استفاده نیاز به تعویض اون باشه همینطور خازن Power
2. فیلامان تمام آمپها دلیل خرابی لامپ نیست بلکه بیشتر کاتد هست که این مشکل رو ایجاد می کنه و اون هم به خاطر این هست که اغلب آماتورها فکر میکنند که فیلامان خراب شده چون به پایان عمر خودش رسیده بلکه اینطور نیست فیلامان تنگستن لامپها به راحتی دمای بالا رو تحمل میکنه ولی کاتد که نزدیکترین قطعه هست به مررو آسیب دیده و این اولین قسمت هست که اگه با نقشه خوانی آشنایی داشته باشید که صد البته با تجربه 10 ساله ای که فرمودید کاملآ آشنا هستید می دونید که چقدر این کاتد برای یک مدار مهم هست
به هر حال برای تجربه بد نیست به این لینک هم سر بزنید:
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
3. دیگه برای سیم پیچ ها از شارلاک استفاده نمیشه که بخواد ذوب بشه آخه چند ده ساله که استفاده نمیشه!
الان به جای اونها از رزین تقویت شده استفاده میشه که به راحتی 400 درجه رو تحمل میکنه البته این درجه تحمل صنعتیش هم نیست چون نمونه صنعتی تا 600 درجه رو تحمل میکنند احتمالآ میدوند که 400 درجه همون مدل تجاری یعنی چه درجه گرمایی
4. مشکل اینجاست که دیافراگ اصلآ ضعیف نمیشه و این اصطلاح بسیار آماتوری کسایی که که تازه از اسپیکر استفاده میکنند و چون بی ربط هم به عنوان تاپیک نیست:
a. دیافراگم های از 15 سال پیش به این طرف دیگه از کاغذ و پارچه به همراه چسب ساخته نمی شن که بعد از استفاده طولانی پودر و پوسته پوسته بشن
b. دیافراگم های امروز با قوی شدن مگنت بسیار کوچکتر ساخته می شوند و این باعث طولانی شدن عمرشون میشه چون اصطکاک اونها با هوا بسیا رکم شده
c. دیافراگ قسمت وسط هست اون دو قسمت ابتدای و انتهایی هستند که آسیب بیشتری می بینند چون فشار مبدا و مقصد ، کششی توی این دو قسمت تلف میشه
5. مگنت های جدید اینقدر ثبات دارند که حتی 5 سال بدون ضریب افت میشه در نظر گرفتشون و به حدی قوی هستند که قابل مقایسه با مگنت های 10 سال پیش نخواهند بود در این حد قوی معادل 2 تسلا و برای اینکه بهتر متوجه قدرتشون بشید قدرت مغناطیسی زمین در حدود 30 میلیونیم تسلا هست البته این مثال فقط شامل مگنت ساده بود و مگنت الکتریکال هم که بعضی اوقات استفاده میشه 3 تسلا قدرت داره
جهت اطلاع توی هدفونهای موجود مثل سری تسلا beyerdynamic تمامشون از مگنت با قدرت 1 تسلا استفاده شده
البته جالبه که در نظر بگیرید که نقطه کانونی با اسمبل کردن دایپل ها به طور انتخابی به طور وحشتناکی قوی میشه که این در حال حاظر تکنولوژی روز هست که خیلی داره روش کار میشه و به نفع ما خلاصه میشه
حقیقت اینه که وقتی شخصی با یه کامپوننت (حالا یا بلندگو یا هدفون یا گرام یا آمپ یا هرچی که مربوط به صدا میشه) مدتی موسیقی گوش میده، گوشش با اون صدا (از نظر کیفی و کمی) کالیبره میشه و در حقیقت به اون صدا عادت میکنه و اون صدا براش میشه رفرنس... و وقتی به اون صدا عادت کرد دیگه صدا (مخصوصا نقصان های صدا) به گوشش آزاردهنده به نظر نمیرسن پس شخص فکر میکنه که صدا بعد از مثلا یکماه بهتر شده
.gif)
احتمالآ شاید فقط برای شما اینطور باشه
باورهای نادرست زیادی در صنعت (یا سرگرمی) صدا وجود داره که کاربران رو گمراه میکنه
مثلآ؟
شما هم موفق باشید.