می نویسم از شقایق
چون شده عاشق به قایق
می نویسم از کبوتر
چون شده از دیده اش تر
می نویسم از کسی که
هستیم را دست برده
دل به یغمایش ببرده
عاقبت عقلم رو برده
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
می نویسم از شقایق
چون شده عاشق به قایق
می نویسم از کبوتر
چون شده از دیده اش تر
می نویسم از کسی که
هستیم را دست برده
دل به یغمایش ببرده
عاقبت عقلم رو برده
هر ذره که بر روی زمينی بوده است / خورشيد رخی ، زهره جبينی بوده است
تو یه لحظه مثل من تنها نبودی
پرسه گرد مست کوچه ها نبودی
یه دفعه ام نشد که گوش بدی به حرفام
واسه درد دل من دوا نبودی
يک چند به کودکی به استاد شديم / يک چند ز استادی خود شاد شديم
پايان سخن شنو که ما را چه رسيد / چون آب برآمديم و چون باد شديم
مرا نشناختی امید جانم؟ /درست است نازنینم من همانم
که در اعماق قلبت خانه دارم/ویادر دیدگان تو نهانم
زحالم گربپرسی خوب دانم/که شورورغبتی در خود ندارم
اگرگویم ملالم دوریت نیست/دروغ است وبدان کارم صبوریست
نوشته شده توسط Monica
اميد ديگه كيه ؟؟؟
ها ها ها ها ها ها ؟؟؟؟؟؟
توانا بود هر كه دانا بود / ز دانش دل پير برنا بود ( شرمنده اگه تكراري بيد ، يك دفعه هوس كردم اين بيت رو بگم)
فکر کنم باید از این به بعد حرکت گذاری کنم شعرارو تا اشتباه نخونیدش.نگفتم امشب حال و حوصله ندارم با من شوخی نکن بچه جان؟
بلد نبوده دلم تا که عاشقت باشم
کنار پنجره تنها شقایقت باشم
همیشه خواسته اما دلم ندانسته
چگونه دخترک سبز قایقت باشم
و رودخانه اشک تو را که می دیدم
نشد غریق نجات دقایقت باشم
بدان! برای همیشه، نه، من نمی خواهم
دلیل غم زده تلخ هق هقت باشم
تمام حرف تو این است تازگی، دل من
بلد نبوده که جزو علایقت باشم
و بیت آخر این شعر هم رسید و نشد
همان عروسک گلچین سابقت باشم
من هم به آن چه لطف كني شاكرم
اينك نسيم از بن زلف تو مي وزد
از عطر شيشه مخمور
و چشم هاي تو
همرنگ زهر ، زيبا ، با حسن نيمرنگ
در بوسه هاي تو مزه ي اخلاص
صبح جمعه با صدای زنگ از جا خاستم// گرچه در آن روز قصد استراحت داشتم
مردي
به لبخند خود
صبح را فتح مي كرد
و شحنه ي پير با تازيانه
مي راند خيل تماشاگران را
شعري كه آهسته از گوشه ي راه
لبخند مي زد به رويت
اما تو آن لحظه ها را
به خميازه خويشتن مي سپردي
وان خشم و فرياد
گردابي از عقده ها در گلويت
آن لحظه ي نغز كز ساحلش دور گشتي
آن لحظه يك لحظه ي آشنا بود
آه بيگانگي با خود است اين
يا
بيگانگي با خدا بود ؟
هم اکنون 2 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 2 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
