بحث و گفتگو درباره نتايج کلی كاروان ايران

[scali]

امشب واقعا بچه ها ترکوندن . دستشون درد نکنه دل ملت رو شاد کردن . و همچنین ..... بعضی هارو سوزوندن .

هر چند تا طلا و پاداش بهشون بدن نوش جونشون .

فوتبالیست ها ( میلیاردی ها ) خجالت بکشن .

[Gregar]

با ارزش ترين مدال امروز به نظرم مال احسان بود ، ما سال‌های پيش هم توی وزنه بردای و كشتی و جودو مدال آورديم ولی پرتاب ديسك يا به طور كلی تر دو و ميدانی هيچ وقت هيچ مدالی نداشتيم و شايد اين آغاز يه راهی باشه كه بتونيم به بقيه نشون بديم ما تو رشته‌های ديگه هم حرف برای گفتن داريم.

چيز ديگه ای كه منو خيلی خوشحال ميكرد اين بود كه از بانوان هم مدال داشته باشيم كه متاسفانه نشد.

از بانوان که من خودم خیلی انتظار ندارم مدال بگیرن . خداییش با اون شرایط و محدویت هایی که بانوان توی ایران واسه ورزش کردن دارن همین مقام ها خیلی میارزه . الهه احمدی بالشخصه میگم که واقعا ترکوند که ششم شد . البته با این روند رو به رشد شاید در سالهای اتی شاهد مدال اوری بانوان هم باشیم . بانوان ایرانی اگه مدال بگیرن حقا که شیرزنن .

ولی جدا این بحث امشب دو جا ناراحت شدم . یکی که واقعا اعصابم رو خورد کرد حذف شدن به ناحق عبدولی بود که خیلی امید میرفت بهش . دومی هم که هم خوشحال شدم هم ناراحت مدال نقره حدادی بود که واقعا حقش طلا بود با اون همه تلاشی که کرد . دمش گرم واقعا . خیلی خوشم میاد ازش .

[pedramh]

تبریک به همه شب به یاد موندنی بود
اول این که در بانوان یک تکواندو کار داریم که شاید اگر خوش بین باشیم بتونه مدال بگیره
دوم اینکه این شب میتونست خیلی رویایی تر از این باشه اگر عبدولی و حدادی هم طلا می گرفتن حدادی که خیلی نزدیک شد به طلا اما با این وجود مدالش از طلا با ارزش تر هست
تو این موفقیت ها سجاد مرادی هم گم شد ! اونم تلاش خودش رو کرد و نتیجه قابل قبولی گرفت

[jeremy28]

سلام

منم این موفقیت بزرگ رو به همه تبریک میگم و ان شاء ا... که مولا علی کمک کنه تا مدال های طلای بعدی رو هم در روزهای آینده درو کنیم.

راستی، تحویل نگرفتن علی آبادی توسط بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی هم در نوع خودش جالب بود!

اینا زحمت کشیدن، اون قرار بهره شو ببره

[شاهزاده خانوم]

11 ام.بابا ترکوندیم
شدیدا منتظر کشتی ازادم

[MMM52]

تبریک تبریک تبریک واقعا حال کردم دستشون درد نکنه بخدا باید به ممد بنا اندازه وزنش طلا بدن... فوق العادس این مرد تا الان 4 تا طلا گرفتیم 3 تاش مال بناس... اصلا فک نمیکردم قاسم رضایی طلا بگیره ولی رو عبدولی مطمئن بودم که اون داور پدر.. حقشو خورد... + بهداد هم ازش انتظار بیشتری میرفت ولی همین که طلا گرفت عالیه در کل به نظرم سجاد خیلی بالاتر از سطح خودش ظاهر شد.... + احسان هم فقط با 9 سانت اختلاف نقره گرفت کاش طلا میگرفت ولی دستش درد نکنه... + فعلا تو کشتی آزاد پلنگ جویبار! و تقوی و در تکواندو هر دوشون میتونن طلا بگیرن اگه یکم دقت و هوش و غیرت و تلاش داشته باشن.. انقد داد زدم صدام کاملا تغییر کرده....

[Retired User]

[گرافيكار]

فریاد و بغض زیر سایه مشتهای گره شده

نمیدانم چه احساسیست که حتی اگر از زندگیت سیر شده باشی هم نمیتوانی نسبت به افتخارآفرینی هموطنانت بی تفاوت باشی.
انگار تا دم مرگ هم حس میهن دوستی در وجود آدم زنده میماند. وقتی جوانان سرزمینت را میبینی که از زیر خروارها استرس و فشاری
که بر جامعه ات از داخل و خارج حاکم است، پیروزمندانه سر بیرون می آورند و پا روی بلندترین قله های دنیا میگذارند نمیتوانی خوشحال نباشی.
باید نابینا باشد کسی که بازوی 70 میلیون نفری را زیر وزنه هایی که بهداد میزند نبیند. نمیشود ادعای بصیرت داشت اما قلبهایی را که از پای تلویزیون
دیسک احسان را در اوج آسمان همراهی میکنند، ندید. قلبهایی که هر لحظه شدیدتر میتپیدند تا شاید دیسک احسان فقط یک سانتیمتر دورتر زمین را لمس کند.

حالا خبر به دورترین نقاط جهان رسیده است: برای نخستین بار فرزندان کشورت در رشته فرنگی بالاتر از روسهایی ایستاده اند که تا همین چند سال پیش
نداشتن حریف برایشان خسته کننده شده بود. چقدر زیبا بود وقتی کشتیگیران فرنگی ما، ورای تمام نامهربانیها حتی داوران را هم کول انداز کردند
و حالا نمیدانم کدام قاضی را توان محاسبه امتیاز این فن قاطعانه است؟

حالا دنیا را میتوانی ببینی که روی گوشهایش را گرفته است و حنجره ای 70 میلیونی را ببینی که دارد فریاد بیعدالتی را با احساسی پر از خشم و شادی بر سرش آوار میکند.
ما بیش از هر ملت دیگری در مدالهای رنگارنگ فرزندانمان شریکیم. زیرا اگر دیگران تماشاگرند ما در کالبد ورزشکارانمان عرق میکنیم و حرص میخوریم.
اگر دیگران مشت گره میکنند و داد میزنند ما تپشهای شدید قلبمان را زیر بغضهایمان احساس میکنیم.
بغض،
بغض...
واژه آشنایی برای گلوی تک تک ما پس از پیروزی غرورآفرین فرزندان این سرزمین است. اما چرا بغض؟ چرا وقتی بهداد زیر وزنه لبخند میزند ما بغض میکنیم؟
همانگونه که وقتی شکست ناعادلانه عبدولی را میبینیم باز هم بغض گره میخورد. چرا وقتی دیسک احسان سینه آسمان را میشکافد بغض میکنیم؟
شبیه لحظه ای که همپای اشکهای بوکسورمان به بغضمان پناه بردیم. و در نهایت چرا واکنش ما در برابر پیروزی و شکست به یک شکل است؟

شاید چون ما میدانیم چه خون دلی میخوریم تا جوانانمان به اینجا برسند. شاید چون ما طعم تلخ فشار را روی ستون فقرات جامعه خود چشیده ایم
و صورتهایی که به ضرب سیلی سرخ نگه داشته میشوند را دیده ایم. شاید چون تنهایی خودمان و ورزشکارانمان را در داخل و خارج کشور درک کرده ایم.
شاید چون ایمان داریم جوانان این سرزمین ، لابلای بی مسئولیتی مدیران و هرج و مرج اقتصادی و بیکرانه ی بی تکیه گاهی، تنها به زانوان خویش دلبسته اند و به بازوان خویش باور دارند.

هر چه هست معنایش جز این نیست که ما در هر رشته ای پا به پای ورزشکارانمان حرکت میکنیم. کشتی میگیریم، میدویم و وزنه میزنیم.
نه شعار است نه شعر. نگاه ما به ورزشکارانمان از جنس دیگریست و این را باید تنها ایرانی باشی تا بفهمی و باید نفس به نفس ورزشکارانت، قدم به قدم آمده باشی تا درک کنی.


منبع:گرافیکار

[aliano]

احسان حدادی واقعاً سالاره!خیلی از این پسر خوشم میاد.روحیه ی خیلی توپی داره.برای مدال نقره توی المپیک اون هم توی یکی از مواد دومیدانی باور کنید خیلی باید زحمت کشید.اینجا به مسئولین خیلی فحش می دیم که البته 90 درصدش نوش جونشونولی فکر می کنم برای احسان حدادی امکانات رو توی این دو سه سال خوب فراهم کردن.قبل از اون خیلی خودش شاکی بود ولی فکر می کنم توی این یکی دو سال اردوهای خوبی داشت و با مربیهای خوبی کار کرده که تونسته توی دو سال یک برنز جهانی و یک نقره ی المپیک بگیره

[Alinho]

ایران به شما می‌بالد!