اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[4MaRyAm]

دیگه پروانه ای نیست

پر پروانه ها سوخت

دلا رو دار زدن اینجا

دل، چشم به سیاهی دوخت

از وقتی که لیلی مرد

هوای خونه مجنونه

نفس رفته دیگه از این خونه
.
.
.

[EHSANRF]

این دلِ بی‌صاحب‌مانده


خانه‌ی کُلنگی شده‌است انگار


اجاره نمی‌رود دیگر!


بیا بکوبیم، از نو بسازیم.

دل شیشه ایست
شفاف تر از آب زلال
و ما
ماهیانی هستیم
در حسرت
دیدن یک صیاد...

[actros 1843]

میدانم و می بینم
آن دم را که تنهايم می گذاری:
چون دل که دلدار را
چون گل که گلزار را
چون ابر که کوهسار را
یا چون اسب که افتاده سوار را.
گر آخر؛ قرارت این است؛
چنین تنهايم گذار.

[Hadi King]

رفتی
درست زمانی که
دوست داشتنت را اعتراف کردم
و هنوز مانده ام چرا همه معشوقها
میروند
به راهی ...
به امید کسی ...
که شاید قرار نیست
اصلا باشد

[Only For You]

خیال آدم گمنام تخت است

تو پر آوازه‌ای کار تو سخت است

خوشا آنان‌که زیر بته ماندند

تمام غصه‌ها مال درخت است

[F l o w e r]

تو رفتـــه ای و من افتاده ام __ تو از دســـت ____ من از پـا ____

[actros 1843]

با دلی پر از غم ها ميروم که باز آیم
در مثال شبنم ها ميروم که باز آیم
من نه چغد ویرانه بلبلی به بستانم
در سراغ همدم ها ميروم که باز آیم
ازجدال دشمن ها در دلم کجا بیمی
من به یمن رستم ها ميروم که باز آیم
در کویر خشکیده از عطش نمیترسم
در هوای زم زم ها ميروم که باز آیم
دوری از خودی خود امتهان تقدیر است
از کیانم و جم ها ميروم که باز آیم ...

[actros 1843]

میروم از شهر شوم چشمتان
میکشم دلواپسی ها را به دوش
قصه ی بیزاری من از شما
قصه ی باران شد و هیزم فروش

[actros 1843]

آه ای زندگی منم که هنوز

با همه پوچی از تو لبریزم

نه به فکرم که رشته پاره کنم

نه برآنم که از تو بگریزم...

[actros 1843]

ديشب از بام جنون ديوانه اي افتاد و مرد
پيش چشم شمع ها پروانه اي افتاد و مرد

از لطافت ياد تو چون صبح گل ها خيس بود
شبنمي از پشت بام خانه اي افتاد و مرد

موي شبگوني كه چنگش ميزدي شب تا سحر
از سپيدي لا به لاي شانه اي افتاد و مرد

ازدياد پنجره جان قناري را گرفت
در قفس از نغمه ي مستانه اي افتاد و مرد

اين كلاغ قصه را هرگز تو هم نشنيده اي
تا خودش هم قصه شد افسانه اي افتاد و مرد