تاپیک اختصاصی Arsenal FC | توپچی ها | فصل 2014-2013

[pcforlife]

چون صحبت از فن پرسی و خوشحالی بعد از گلش تو بازی این فصل هست، من خواهش میکنم دوستان آرسنالی منصف باشن.
دو بازی خوشحالی نکرد، باهاش بدترین برخورد صورت گرفت. رابین با احترام از آرسنال خارج شد و رفتار کسی مثل کارلوس توز که در قبال فرگی و یونایتدی ها انجام داد، رو در مقابل ونگر و طرفدارای آرسنال انجام نداد. والا جدایی رابین به مراتب بهتر از نصری، آدبایور، کول و فابرگاس و... بود. احترامی که rvp در قبال آرسنال داشت، چیزی نزدیک به هانری بعد از رفتنش به بارسا بود. منم موافقم جدایی یکی از بهترین های تیم همیشه سخته... یونایتد هم بازیکن های بزرگش رو رئال خرید. اما کنار اومدن با جدایی هم بخشی از رابطه هوادار - بازیکن هست. چیزی که برای رابین جالب نبود »» [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مخلصیم
یاعلی

[Pessimist]

راستش این خوشحالی فان پرسی در مقابل اون خوشحالی زشت آدبایور هیچی نیست! فان پرسی چند سال تو آرسنال بود و به یه چالش جدید نیاز داشت به نظر من بهتره به جای هو کردن فان پرسی آدبایور رو بیشتر از اینا هو کنیم که اون حرکت تاریخی رو انجام داد!

اینم کلیپ آدبایور

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خدا وکیی حرکتی انجام داد که آدم تا آخر عمر یادش نمیره!

[powerslave]

آقای حسین خان توجیه نکن برادر. حالا دنیای حرفه ایه و یه بازیکن هلندی از یه تیم انگلیسی رفته به یه تیم انگلیسی دیگه و ما ذینفع نیستیم ولی انصافاً اسم فن پرسی و هانری رو تو یه جمله با هم نیار!! جدایی این دو نفر از تیم چه شباهتی به هم داشت. یکیش اسطورۀ باشگاه و دیگه همه کاااری کرد و اون همه سال زحمت کشید و دیگه باید برای پیشرفتش میرفت جای دیگه، اون یکیی همش حضور نصفه و نیمه و همراه با اما و اگر. احترام؟ کدوم احترام؟ من که 20 سال نون بابامو خوردم هر موقع بهش بی احترامی کنم یه خط کشیدم روی اون احترام. تمام این بازیکن هایی که نام بردی و نبردی (هانری، بکهام، رونالدو و ....) تو تیمشون سالم بودن و وظیفشون رو انجام دادن و کار کردن و حقوقشون رو هم گرفتن. این آقا 8 سال تو تیم بود ولی 6 سالش رو مصدوم بود. حقوقش رو هم تمام و کمال گرفت. بعد یه سال که سالم موند تا ته و خوب هم کار کرد یهو در بدترین زمان تیم رو ول کرد رفت در حالی که اگه میموند شاید چند تا بازیکن به بهانۀ اون میومدن کنارش بازی میکردن. دیگه اینقدر رو به تیم دین داشت. کارش رو مقایسه میکنم با برخورد ردوندو در میلان یا خیلی سال قبل اون گازیراگی تو چلسی واقعاً جای تاسف داره.
حالا به قولیفدای سرم. رفت؟ خوش به حالش رفت که مثلاً قهرمانی رو بچشه!! قهرمانی مفت به دست نمیاد!! باید زحمت بکشی و باید شانس هم بیاری. خوب بمون اونجا قهرمان شو دیگه!!!! آخه باد به پرچم بودن هم حدی داره. اون موقع وضع آرسنال خراب بود ول کرد رفت، الان وضع منچستر خرابه حرف جداییشه. حالا بازگشت به آرسنالش رو در نظر نگیر. فکر کن میخواد بره دورتموند. خودت به عنوان یه منچستری چه احساسی داری؟ وضع منچستر خرابه. برای یه بازیکنی پول دادی آوردیش و حالا که تیم بهش نیاز داره باز میخواد ول کنه بره یه جایی که لقمۀ آماده واسش باشه. فکر کنم با مقایسۀ سابقش تو دو تا تیم مشخصه حس ما چی بود وقتی رفت. من بهش دلبستگی آنچنانی نداشتم. نه اونطوری که اون زمان مارادونا رو دوست داشتم. نه اونطوری که ماتئوس رو دوست داشتم و نه مثل رائول، زیدن و شوچنکو و هانری. ولی این ماجرای فان پرسی خیلی درد داشت!!!
دنیای حرفه ای این چیز ها رو هم داره. کسایی مثل پائولو مالدینی پیدا میشن، نقطۀ مقابلشون هم کسایی مثل فان پرسی پیدا میشن. مشکلی نیست ولی حاظرم دفاع آخرای فعلیمون رو بزاریم اون جلو ولی این فان پرسی برنگرده. تا درس بگیره نمک خوردن و نمک دون شکوندن یعنی چی.

[mansoor 7]

خدا را شکر قبل از شروع فصلم پست دادم و گفتم نظرما که نگید تا یه باخت دادیم این حرفا زد...
مهره های لیورپول به جز خط حملش از ما بدتر بودن مصدوم هم که زیاد داشتن ما این بازیا به اشتباهات ونگر باختیم
تو بازیای بزرگ افتضاحیم
حالا لجبازی سر خرید بازیکن و.... به کنار
ادم باید رو باشگاه تعصب داشته و باشگاه خیلی بزرگتر از ونگره بعضی دوستان تعصبشون رو ونگر از ارسنالم بیشتره امیدوارم سال اخرش باشه و خودش با احترام بره

[king of the kings]

خیلی بد باختیم . تو بدترین زمان بازی گل خوردیم و تیم از هم پاشید

بعضی از گلاشون هم که رو اشتباه بازیکن های ما بود . کلآ تو همون دقایق اول شوکه شدیم وگرنه اگر حواسمون بود اینقدر راحت نمی باختیم

ماشالا خط حمله وحشتناک لیورپول کم نزاشتن . شانس آوردیم اون شوت وحشتناک سوارز گل نشد

ولی ما مصدوم زیاد داریم و به مراتب مصدوم های ما تآثیر گذارتر بودن . آرون رمزی که یکی از بهترین هافبک های لیگ بود . تئو والکات و فلامینی رو هم نداشتیم

نمی دونم چی بگم خیلی بد باختیم فقط امیداوارم تو بازی های پیش رو خصوصآ مقابل بایرن بتونیم نتیجه بگیریم

[SA3EDLORD]

5-1
من طرفدار لیورپولم تو انگلیس اما واقعا چقد بیخودن این ارسنال تو بازی های مهم.... از سیتی هم که 6 تا خوردن..... امیدوارم با بایرن اینطوری نباشن!

[yuseph]

5-1
من طرفدار لیورپولم تو انگلیس اما واقعا چقد بیخودن این ارسنال تو بازی های مهم.... از سیتی هم که 6 تا خوردن..... امیدوارم با بایرن اینطوری نباشن!

نکته همینه.توی بازی های بزرگ علاوه بر کارهای فنی شما باید برای اعصاب و روان تیم خودتون و حریف برنامه کنترولینگ داشته باشین.کسی که این کار رو میکنه کاپیتان و بازیکنان باتجربه تیم هستن.
متاسفانه کاپیتان ارسنال و بازیکنان باتجربه تیم اون صلابت لازم برای رهبری تیم داخل زمین رو ندارن.واین مسئله بدجوری داره بهشون ضربه میزنه.

[Abdolreza2012]

همیشه مشکل آرسنال همین بوده ، تو بازی با تیم های بزرگ و قوی کم میاره
حتی تو سالی که خیلی خوبن ، مثل امسال
منچسترسیتی + بازی امروز نشون دهنده ی این مشکل هستن

آرسنال تیم خیلی خوبیه ، امیدوارم به حقش برسه

[eman619rv]

شکست های سنگین آرسنال، نظریه ی مردود یک پروفسور فرانسوی

دروازه آرسنال 5 بار در آنفیلد باز شد. آنها در این فصل یک بار دیگر با دریافت 6 گل، شکست سنگینی از من سیتی خوردند. توپچی ها سابقه کیسه گل شدن را پیش از این هم داشته اند، 8 تایی معروف برابر منچستر یونایتد. و شکست های سنگین برابر بارسلونا در نوکمپ که هربار باعث می شد پیروزی های تیم لندنی در خانه کفاف صعود به دور بعدی لیگ قهرمانان را ندهد.

یک نقطه مشترک در تمام این شکست ها وجود دارد. مساله بسیار ساده ای که از چشم پروفسور فرانسوی ... نه، باور اینکه ونگر متوجه این موضوع نشده بسیار سخت است، شاید او به دلیل طرز تفکرش و فلسفه کاریش چشم خود را روی این واقعیت بسته است که تیم جوان او در دیدارهای بزرگ، در خانه حریفان، از نظر آمادگی ذهنی نا آماده به میدان می رود. برابر سیتی در اتحاد، مقابل منچستر در اولترافورد، بازی های برگشت برابر بارسلونا و این آخری در آنفیلد.
فقط همین؟
در بازی لیورپول و آرسنال، شاگردان آرسن ونگر به حریف اجازه دادند تا در مدت 90 دقیقه، 21 ضربه به سمت دروازه آنها بزنند. (کمتر از هر 5 دقیقه، یک ضربه!) تیمی که اساس فوتبالش بر پایه مالکیت توپ است، باید بداند لو دادن توپ در هر نقطه ای از زمین یعنی اهدای فرصت ضد حمله به حریف. (روی گل سوم، اوزیل توپ را در میانه های میدان از دست داد.) به خصوص در برابر رقبای قدرتمند و بازیکنان بزرگ که بلدند چگونه از کوچکترین فرصت، بزرگترین بهره را ببرند. عجیب هم نیست که در چنین شرایطی بازیکنان حریف مرتب در موقعیت تک به تک قرار گیرند و خوب ضرباتشان در چهارچوب باشد و هرچه ضربات در چهارچوب بیشتر، شانس به گل رسیدن هم بیشتر. (12 ضربه لیورپولی ها داخل چهارچوب بود که 7 تای آن توسط شچسنی مهار شد.)
مشکل آرسن و آرسنال کجاست؟
اما مشکل اساسی لو دادن توپ های حیاتی هم نیست! آرسنال در نمایش فاجعه بارش در آنفیلد بازهم 58% مالکیت توپ را در اختیار داشت در حالی که 87% پاس هایشان صحیح بود، اما نتیجه... شاید مشکل اصلی آرسنال در چنین شکست هایی را می توان از کم تجربگی و جوانی بازیکنانی دانست که آرسن ونگر آنها را به میدان می فرستد. هرچند او به خوبی می داند تجربه نقشی حیاتی در چنین دیدارهایی ایفا می کند اما شاید غرور و لجبازی خاص ونگر، به مربی فرانسوی این اجازه را نمی دهد که کمی از جوانگرایی اش در بای های بزرگ بکاهد. او دوست دارد با همان جوان هایش مچ رقبا را بخواباند حال آنکه آرسنال با بازیکنان جوانش وقتی از رقیبی بزرگ (این برای بازی با تیم های پائین تر از سطح آرسنال صدق نمی کند.) چند گل عقب می افتد بدجوری قافیه را می بازد. داشتن نفرات با تجربه ای درون زمین در لحظاتی اینچنین به شدت تاثیرگذار است. بزرگترهای تیم می توانند روحیه از دست رفته و غرور از بین رفته را به تیم برگردانند. بهتر نبود از تجربه روسیچکی، پودولسکی و حتی فرمایلن ناآماده برای این دیدار خاص استفاده می شد؟
تجربه به سن و سال است؟
بله، حضور نفرات با تجربه در دیدارهای بزرگ و حساس تعیین کننده و سرنوشت ساز است اما منظورمان از تجربه سن و سال نیست! در همین دیدار آرسنال و لیور، میانگین سنی آرسنال در حد نرمال (تقریباً 26 سال) قرار داشت، در حالی که میزبان با میانگین سنی کمتری (چیزی در حدود 24) پای به میدان گذاشته بودند اما در تیم قرمز پوش بندر آنفیلد تعداد نفراتی که سابقه حضور و تجربه چنین رقابتی را داشتند به مراتب بیشتر از میهمان بود. به خصوص این مساله برای ارکان تیم صادق بود. تجربه جرارد، سوارز و حتی اسکرتل در چنین رقابتی را با پرمرته ساکر، اوزیل و ویلشر مقایسه کنید. اوزیل که باید نقشی تعیین کننده در تیم ایفا می کرد، خود پس از گل سوم حریف آگاهانه از جریان بازی کنار کشید و خیلی زود تسلیم شد. شاید بتوان گفت تعصب به پیراهن در چنین زمان هایی می تواند کارساز باشد.
آرسنال مفتضحانه باخت، صدر را به همشهری آبی پوشش واگذار کرد و با این شرایط باید 4 روز دیگر از من یونایتد پذیرایی کند و سخت تر از آن میزبانی از بهترین تیم باشگاهی حال حاضر جهان یعنی بایرن مونیخ. آیا آرسن ونگر بازهم این شکست سنگین و تلخ را فراموش خواهد کرد و یا اصلاً آرسنال او با این وضع در این فصل، طلسم جام نگرفتن هایش را می شکند؟

[VBYOFSKI]

هیچ چیز در مورد بازی نمیشه گفت.
یه بازیه افتضاح به تمام عیار.
شورشو در آوردن، مثلا تیم صدر نشینن، مثلا بهترین خط دفاع لیگ بودن.
دو زار جنبه تعریف رو ندارن. تا تعریفا از خط دفاع شروع شد و آمار عالیه کوش و مرته سر و صدا کرد جفتشون اینجوری گند زدن به بازی.
اونم از خط هافبک. اونور خط حمله.
کلا همه چی مشکل داست تو این بازی. تو 22 دقیقه 4 گل از لیور؟ واقعا باورش سخته.

شاید بشه گفت تنها بازیکنی که خوب بود ژسنی بود که اگه نبود میتونستیم بازیم گل بخوریم.

این دوره فوق العاده سخت رو با یه بازی و باخت افتضاح شروع کردیم.
امیدوارم تیم به خودش بیاد و تو بازیای بعدی جبران کنه. ولی اگه بخوان بقیه بازی ها رو هم اینجوری بازکنن یه دوره افتضاح رو خواهیم گذروند.