سلام براي دريچه قلب و تنگي دريچه قلب مقاله ميخواستم
حتي اگه چند خط باشه
يا حق (:
سلام براي دريچه قلب و تنگي دريچه قلب مقاله ميخواستم
حتي اگه چند خط باشه
يا حق (:
بيماري دريچهاي قلب:
شرح بيماري
بيماري دريچهاي قلب عبارت است از عارضه بيماريهايي كه دريچههاي قلب را از شكل مياندازند يا تخريب ميكنند. قلب 4 دريچه دارد. دريچههاي دولتي (ميترال) و سه لتي (تريكوسپيد) كه دريچههاي اصلي قلب به شمار ميروند، كنترل جريان خون به درون بطنها را به عهده دارند. دريچههاي آئورت و ريوي نيز كنترل جريان خون به خارج از قلب را به عهده دارند. عملكرد درست دريچهها براي كارآمدي قلب به عنوان يك پمپ اهميت حياتي دارد.
علايم شايع
گاهي بدون علامت
خستگي و ضعف
منگي يا غش
درد قفسه سينه
تنگي تنفس، كه گاهي فرد را از خواب بيدار ميكند.
احتقان ريه
نامنظميهاي ضرباهنگ قلب
وجود صداهاي غيرطبيعي در قلب كه پزشك به كمك گوشي ميتواند آنها را بشوند.
بالا يا پايين بودن فشارخون
علل
بيماري دريچهاي قلب اساساً به دو نوع تقسيم ميشود: تنگ شدن دريچه كه جلوي جريان طبيعي خون را ميگيرد، يا گشادشدن دريچه كه باعث برگشت خون به عقب و به درون قلب ميشود. اختلال دريچهاي ممكن است ارثي باشد يا توسط يكي از موارد زير به وجود آيد:
تب روماتيسمي
عارضهاي از گلودرد استرپتوككي
آترواسكلروز (تصلب شرايين)
بالا بودن فشارخون
نقايص مادرزادي قلب
آندوكارديت و تزريق موادمخدر در رگ
ندرتاً سيفليس
تزريق موادمخدر در رگ يك خطر عمده است.
عوامل افزايش دهنده خطر
افراد بالاي 60 سال
سابقه خانوادگي بيماري دريچهاي قلب
حاملگي
خستگي يا كار زياد
نشانگان مارفان
پيشگيري
در صورت وجود بيماريهايي كه باعث آسيب به دريچه قلب ميشوند، براي درمان به پزشك مراجعه كنيد (مثلاً در مورد بالا بودن فشارخون، آندوكارديت، و سيفليس).
براي پيشگيري از تب روماتيسمي، بايد براي عفونتهاي استرپتوككي آنتيبيوتيك مصرف شود.
اگر سابقه خانوادگي بيماري مادرزادي قلب را داريد، پيش از تشكيل خانواده، براي مشاوره ژنتيكي مراجعه كنيد.
عواقب مورد انتظار
به بيماري زمينهساز بستگي دارد. بسياري از عوراض بيماريهاي دريچهاي را ميتوان با دارو كنترل يا با جراحي معالجه نمود.
عوارض احتمالي
عفونت دريچهها
نارسايي احتقاني قلب
درمان
اصول كلي
بررسيهاي تشخيصي ممكن است شامل آزمايش خون، نوار قلب، اكوكارديوگرافي، عكسبرداري از قلب و ريهها با اشعه ايكس، و آنژيوگرافي باشد.
وارد كردن كاتتر به قلب
امكان دارد براي تصحيح نقص دريچهاي يا درآوردن دريچه بيمار يا آسيب ديده و جايگزني كردن آن (با دريچه مصنوعي يا دريچه ساخته شده از بافت انساني يا گاوي، يا دريچه انساني از يك فرد فوت شده) جراحي انجام شود.
در مراجعه به هر پزشك، دندانپزشك، يا به متخصص بيهوشي، بيماري خود را اطلاع دهيد. حتي اگر فكر ميكنيد كه آنها جزئيات پرونده پزشكي شما را ميدانند نيز اين نكته را يادآوري كنيد.
داروها
آنتيبيوتيكها براي درمان يا پيشگيري از عفونت باكتريايي دريچه قلب
داروهاي ضد نامنظمي ضرباهنگ قلب براي پايدار كردن اين نوع نامنظميها
داروي ديژيتال براي تقويت يا تنظيم ضربان قلب
در بعضي از موارد، داروهاي ضد انعقاد پس از عمل جراحي
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري
تا حدي كه ميتوانيد تحمل كنيد. در بعضي از انواع بيماري دريچه قلب نيازي به محدود كردن فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري نيست.
رژيم غذايي
رژيم غذايي كم چرب و كم نمك
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانوادهتان علايم بيماري دريچهاي قلب را داريد.
اگر به هنگام درمان، علايم عفونت ظاهر شوند، مثل تب، لرز، دردهاي عضلاني، سردرد، خستگي و احساس كسالت
منبع:
کد:برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
همچنین دوست عزیز برای تنگی میترال به دو لینک زیر مراجعه کن :
فارسی :
انگلیسی :کد:برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
کد:برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
Last edited by R£ɀД; 28-04-2007 at 07:25.
سندرم خستگي مزمن
خستگی مزمن بیماری است که مشخصه های آن خستگی و ضعف طولانی مدت است که می تواند یک یا دو جنبه ی زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد (خانه، کار، مدرسه و زندگی اجتماعی) و علائم نامشخص بسیاری از قبیل سردرد، گلو درد، درد ماهیچه ها و مفاصل، اختلالات تمرکز و حافظه با خود دارد. خستگی مفرط، نشانه ی اصلی این بیماری، ممکن است به طور آني یا تدریجی ایجاد شود و در طول دوره ی بیماری همچنان باقی می ماند. برخلاف ناتوانی کوتاه مدت که بیماران مبتلا به آنفولانزا تحمل می کنند، علائم این بیماری حداقل 6 ماه و اغلب برای سالها در فرد باقی میماند. دلایل و عوامل ابتلا به این بیماری هنوز ناشناخته است.
این بیماری زنان را سه تا چهار بار بیش از مردان تهدید می کند و در زنان 40 تا 49 ساله بیشتر دیده شده است. خستگی مزمن می تواند هر فردی را در هر موقعیتی با هر جنسیت، نژاد و طبقه ی اجتماعی تهدید کند. حتی در کودکان و نوجوانان نیز این بیماری مشاهده شده است، البته برای کودکان زیر 12 سال تقریباً نادر است.
تحقیقاتی توسط محققین آمریکایی در 1989 تا 1993در مورد شیوع و پخش این بیماری انجام گرفت. آنها تخمین زدند که 4 تا 8.7 فرد از هر 100000 بزرگسال در آمریکا از این بیماری رنج می برند. هرچند، تحقیقات جدیدتر نشان می دهد که این آمار چندان صحیح نمی باشد. تخمین شیوع این بیماری کار دشواری است چون تشخیص این بیماری کار آسانی نیست، اما در هر حال، آمار نشان می دهد که در 900000 فرد در آمریکا علائم این بیماری مشاهده شده است.
البته سندرم خستگی مزمن بیماری جدیدی نیست، اگرچه به تازگی بر آن نام Cfc گذاشته شده است. علاقه به شناسایی این بیماری در اواسط دهه ی 80 تجدید شد بعد از تحقیقات بسیاری که در آن ویروسی پادتن به نام Ebv در بیماران مشکوک به ابتلا به Cfc کشف شد. چند سال قبل از مشاهده ی علائم Cfc دراکثر این بیماران، آنها دچار تک هسته فزونی شده اند. به همین دلیل، در آن زمان Cfc را به نام Ebv مزمن می شناختند.
تحقیقات بیشتر نشان داد که پادتن های Ebv پیشرفته، نشانه ی بیماری Cfc نمیباشند. این پادتن ها حتی در انسانهای کاملاً سالم نیز مشاهده شده است وبعضی افراد مبتلا به Cfc نیز فاقد این پادتن ها هستند. در حال حاضر، درست نیست که برای شناسایی بیماری Cfc پادتن های Ebv را در افراد آزمایش کرد.
این بیماری سندرم خستگی مزمن نامیده شده است چون علائم مشخصی از خود نشان می دهد—خستگی طولانی مدت و دائمی. زمانی که گروه تحقیقاتی ویژه ی Cfc اطلاعات خود را در سال 1994 به روز آوری کرد، تصمیم بر این گرفته شد که تا زمانی که عامل مهمی از این بیماری کشف نشده است، نام این بیماری همینطور باقی بماند. با وجود اینکه کلمه ی "خستگی" بسیار گمراه کننده است، اما این یکی از علائم تشکیل دهنده ی این بیماری است و از اهمیت سایر علائم این بیماری کم نمیکند.
هیچ سند و مدرکی دال بر واگیردار بودن این بیماری وجود ندارد و این بیماری نمی تواند از طریق ارتباطات عادی یا انتقال خون به افراد منتقل شود.
این بیماری اغلب به طور ناگهانی آغاز می شود، اما گاهی اوقات شروعی تدریجی دارد. در یک سوم موارد این بیماری بعد از بیماری های تنفسی، معدی و روده ای یا سایر بیماری های حاد با علائم شبه آنفولانزا ایجاد شده است. در سایر موارد بعد از ضربه های روحی و احساسی مثل تصادفات جدی و داغدیدگی یا اعمال جراحی ایجاد شده است.
درمان های جدید این بیماری نشان می دهد که این بیماری با خستگی و ناتوانی حداقل به مدت 6 ماه همراه بوده که با استراحت نیز از بین نرفته و با هرگونه فعالیت بدنی و فکری نیز تشدید می شود. در اینجا به 8 نشانه ی این بیماری اشاره می کنیم:
خواب بدون هیچگونه آثار نیروبخشی
ضعیف شدن حافظه ی کوتاه مدت و قدرت تمرکز
ناراحتی و بی قراری
درد مفصل ها بدون ورم و کبودی مفاصل
درد و ناراحتی ماهیچه ها
سردرد شدید
گلو درد های عود کننده
ضعف غدد لنفاوی
علائم بسیار دیگری نیز مشاهده شده است مثل علائمی شبه آلرژی، خشکی شدید پوست، اختلالات بینایی، گیجی و دوران سر، کرخ شدن و بی حسی، حساسیت به مواد شیمیایی مختلف، خشگی چشم، سرماخوردگی و عرق کردن در هنگام شب.
شدت این علائم در افراد مختلف متفاوت است.
بعضی از این بیماران علائمی مثل افسردگی و اضطراب را هم بیان کرده اند. هر چند، تحقیقات نشان داده است که 50 درصد یا بیشتر بیماران مبتلا به Cfc دچار افسردگی یا سایر بیماری های روحی نمی شوند. ممکن است افسردگی از آثار بعدی این بیماری باشد. اینکه افسردگی و اضطراب قبل یا در طی این بیماری ایجاد می شود چندان اهمیت ندارد. مهم پیدا کردن راهی برای از بین بردن آن است.
بعضی تحقیقات نشان داده است که آلرژی در بیماران مبتلا به Cfc بسیار متداول تر از سایر افراد است. بسیاری از بیماران مبتلا به این بیماری سابقه ی طولانی مدتی از ابتلا به آلرژی های مختلف قبل از شروع علائم مربوط به Cfc داشته اند. حتی گاهی بعضی از این بیماران خبر ابتلا به آلرژی های جدیدی نیز بعد از ابتلا به Cfc داده اند. از آنجا که آلرژی در بیماران مبتلا به Cfc بسیار متداول است، باید علائم ایجاد شده توسط آلرژی ها مشخص شود تا آنها را به طور مجزا درمان کرد.
اگرچه این بیماری می تواند سالیان سال طول بکشد، تحقیقات نشان می دهد که Cfc بیماری پیشرفت کننده نیست. علائم این بیماری معمولاً در سال اول و دوم شدیدتر هستند. بعد از آن علائم معمولاً تثبیت شده و به طور مزمن ادمه می یابند. برای نیمی از مبتلایان این بیماری، علائم به مرور زمان شدیدتر می شوند. اکثر این بیماران به یک نسبتی درمان می شوند و فقط تعداد کمی از این مبتلایان کاملاً بهبود می یابند. تحقیقات نشان می دهد که اگر این بیماری 5 سال طول بکشد، امید کمی برای بهبودی آن خواهد بود. خطرات طولانی مدت برای سلامتی این بیماران مشاهده نشده است و تحقیقات جدید نشان می دهد که Cfc به هیچ وجه جزء بیماری های کشنده محسوب نمی شود.
اگر يك آلرژن(ماده حساسیت زا) بعنوان يكي از عوامل در مورد بيماري آسم شما مطرح ميباشد، لازم است كه براي تائيد اين مسئله و شناسايي ماده حساسيتزا (آلرژن) آزمايشهايي را به عمل بياوريد. اين آزمايشها ساده بوده و براي انجام آن حدود نيم ساعت وقت لازم است. يك سري از قطرههايي كه از مواد مختلف حساسيتزا تشكيل شدهاند مثل مايتهاي گردوغبار خانهها، گرده علفها، گرده درختها، پوستههايي از حيواناتي مثل گربه و غيره را بر روي ساعد دست قرار ميدهند. با استفاده از نوك يك سوزن كوچك، پوست زير هر قطره را به آرامي سوراخ ميكنند تا اجازه دهند كه ماده حساسيتزا به زير پوست نفوذ كند. بعد از حدود 15 دقيقه، كي واكنش موضعي در اين محل ميتواند رخ بدهد كه همانند گزش يك حشره است و قرمز بوده و معمولاً هم داراي خارش ميباشد. خود فرو كردن سوزن به داخل پوست، دردناك نميباشد و فقط به صورت يك خراش است اما خارش آن ميتواند خيلي شديد بوده و حدود نيم يا يك ساعت طول بكشد.
اندازه واكنش (يعني اندازه قرمزي دور محل تزريق قطره) را ميتوان براي هر ماده حساسيتزايي اندازهگيري نمود كه اين كار ميتواند نه فقط حساس بودن شما به آن ماده را نشان دهد بلكه ميتواند بگويد كه چقدر شما به فلان ماده خاص حساسيت داريد. گاهي اوقات از اين اطلاعات ميتوان در درمان بيمار نيز استفاده نمود زيرا با اين اطلاعت ميفهميم كه از چه موادي بايد دوري و پرهيز نماييم و چه موادي براي ما مشكلي ايجاد نمي:نند.
اشكال كار اينجا است كه واكنشهاي كوچك ممكن است خيلي هم مهم نباشند و بيماران نبايد در مواجهه با چنين موادي واهمه داشته باشند. من بيماران بسياري را ديدهام كه فقط خاطر يك آزمايش خفيف مثبت پوستي به رژيمهاي غذايي خيلي سخت و غيرلازمي پناه بردهاند كه هيچ كمكي هم به درمان آسم آنها نميكند.
منبع:سایت iranems
Last edited by salutedoky; 30-04-2007 at 15:03.
قانون قرار دادن منبع !!
براي ذكر نام منبع لطفا فقط نام پايگاه اينترنتي رو به صورت فارسي تايپ كنيد و از قرار دادن لينك فعال در انتهاي مقالات خودداري بفرماييد.
ممنون از توجه دوستان!!
نشانهها:
- ضایعاتی به شکل تاول که معمولا در ابتدا در روی تنه ظاهر شده و سپس به صورت و بازوها گسترش می یاید.
- خارش
- سردرد و تب
یکی از بیماریهای شایع ویروسی د ر دوران کودکی است. دوره نهفتگي این بیماری بین 10 تا 21 روز است و نشانههاي خفيفي توليد ميكند. برخي از مبتلايان ممكن است دچار سردرد و تب شوند اگر چه اكثريت آنها بجز خارش مخصوصي كه بر روي دانههاي آبلهمرغان است علائم ديگري نشان نميدهند. دانهها بيشتر جاهاي بدن را پوشانده و حتي در دهان، مقعد، واژن يا گوش ظاهر ميشوند. دانهها هر سه يا چهار روز بصورت گروهي پيدا ميشود و سريعاً به تاولهاي كوچك تبديل ميگردند كه بعد بصورت كبره و پوسته (اصطلاحاً كراست) Crust در ميآيند. كودك شما تا زمان افتادن پوسته ها (Crust) همچنان ناقل عفونت است. اگر كودك اين دانهها را شديداً بخاراند جاي خالي آنها باقي ميماند.
آيا خطرناك است؟
آبله مرغان خطرناك نيست. اما در موارد اتفاقي، ويروس آبله مرغان ميتواند باعث ورم مغز شود. و يا اينكه عوارضي مثل سندروم ري را بدنبال داشته باشد.
ابتدا چه كار بايد بكنيد؟
1- براي از بين بردن احساس خارش، لوسيون كالامين را بر روي دانهها بماليد و يا مقداري جوش شيرين به آب گرم افزوده و كودكتان را با آن حمام كنيد.
2- تا حد ممكن، كودك خود را از تماس با كودكان ديگر منع كنيد. او را بمدرسه يا مهد كودك نفرستيد تا زمانيكه تمامي پوستهها (Crust) بطور كلي بريزند.
آيا مشورت با دكتر لازم است؟
براي تشخيص آبله مرغان، كودك خود را به دكتر نشان دهيد. اگر لكهها قرمز و متورم شدهاند و عفونت را نشان ميدهند و يا اگر كودك نميتواند از خارندان خود جلوگيري كند هر چه زودتر به دكتر مراجعه كنيد. اگر كودك شما تب دارد در حاليكه بخاطر از ميان رفت لكهها بايد احساس بهتري داشته باشد و يا اينكه از رد گردن شكايت دارد فوراً وي را به دكتر نشان دهيد.
دكتر چه اقدامي انجام خواهد داد؟
- در صورتيكه دانهها عفوني شده باشند دكتر يك كرم ضد عفونت تجويز ميكند.
- اگر خارش، خواب شب را از كودك شما گرفته، ممكن است دكتر يك آرامبخش تجويز كند.
شما چه كمكي ميتوانيد بكنيد؟
- ناخن انگشتان كودك خود را كوتاه كنيد و نگذاريد خود را بخاراند.
- تغذیه مناسبی را برای کودک خود برقرارکنید(سوپ،فرنی و...)
- درهنگام استحمام از لیف استفاده نکنید و کودک را تنها با صابون بشوئید زیرا استفاده از لیف ممکن است باعث کنده شدن دلمه ها گردد.
منبع:با اندکی تغییرازranems
Last edited by salutedoky; 01-05-2007 at 09:20.
مسموميت غذايي
گاهی اوقات غذاهایی که در ظاهر بسیار خوشمزه و هوس انگیز هستند، ممکن است واقعاً برایتان بد و خطر آفرین شوند. بله، حتی جذابترین و خوشایندترین غذاها هم ممکن است باعث مسمومیتتان شود. و اغلب افراد خیلی دیر این مسئله را متوجه می شوند.
برای جلوگیری از مشکلات گوارشی، ببینید چه غذاهایی برای شما خطرآفرین هستند و ممکن است مسمومتان کنند و راه های مقابله با مسمومیت را یاد بگیرید.
مسمومیت غذایی چیست؟
سالانه تقریباً 20 درصد افراد دچار مسمومیت غذایی می شوند. مسمومیت غذایی معمولاً وقتی اتفاق می افتد که شما ماده ی غذایی را استفاده کنید که به یکی از باکتری های مضر برای بدن انسان (پاتوژن های مضری که در روده ی حیوانات زندگی می کنند)، انگل (موجودات زنده ی میکروسکوپی که ممکن است در غذای ما زندگی کند) یا ویروس ها (مثل هپاتیت A که از طریق غذا به بدن انسان منتقل می شود) آلوده شده باشد.
غذاهای آلوده
مواد غذایی می تواند در هنگام کشت، عمل آمدن یا استفاده آلوده شود. اگر باکتری های موجود در روده ی حیوانات سالم با گوشت یا مرغ هنگام فراهم آوری تماس یابد، گوشت آلوده خواهد شد. اگر سبزیحات توسط آبی که با کود یا فاضلاب آلوده شده است شسته شود، ممکن است آلوده به انواع باکتری ها، ویروس ها و یا انگل های مضر برای بدن حیوان شود. یا اگر غذایی غیر مسموم با شخصی آلوده به بیماری یا غذای آلوده ای تماس یابد، به سرعت آلوده خواهد شد. و حتی مواد و موجودات ناسالم موجود در خاک یا آب نیز می تواند باعث آلوده و مسموم شدن مواد غذایی شود.
غذاهایی که باید مراقبشان باشیم:
هرگونه گوشت قرمز، مرغ یا ماهی و صدف خوراکی نپخته
آبی که کلر به آن زده نشده باشد
شیر یا مایونیز که خارج یخچال نگهداری شده باشد یا تاریخ مصرف آن گذشته باشد
مسمومیت باکتریایی
از آنجا که باکتری ها یکی از مهمترین دلایل مسمویت های غذایی هستند، خوب است که بیشتر با آنها آشنا شده و محل رشد و نمو آنها را یاد بگیریم. باکتری هایی که باعث مسمومیت غذایی می شوند در روده ی حیوانات ناسالم به وجود آمده و از طریق مدفوع به خاک منتقل می شوند و سم و میکروبی را که ما با آن مسموم می شویم را به وجود می آورند.
سالمونلا
این باکتری در روده حیوانات و پرندگان زندگی می کند.
نحوه ی انتشار:
گوشت گاو، گوشت مرغ و پرندگان خام و نپخته
تخم مرغ
شیر پاستوریزه نشده
سبزیجاتی که با مواد غذایی ناسالم تماس داشته است
غذای پخته ای که با غذایی آلوده به این باکتری برخورد داشته باشد
علائم:
عوارض جانبی مسمومیت با سالمونلا که معمولاً 6 تا 48 ساعت پس از خوردن غذای آلوده ظاهر می شود شامل اسهال، تب، دل پیچه، حالت تهوع و استفراغ می باشد.
اسکریچا کولی
این پاتوژن در روده و مدفوع گاوهای سالم زندگی میکند.
نحوه ی انتشار:
گوشت گاو خام
شیر پاستوریزه نشده
آب سیب یا شربت سیب پاستوریزه نشده
آب آلوده به فاضلاب
سبزیجات و میوه جات نپخته
برخورد نزدیک با فرد آلوده به این باکتری
علائم:
مبتلایان علائمی از قبیل اسهال خونی و دل پیچه های شدید خواهند داشت که معمولاً پس از 7 روز ظاهر می شود. با اینکه در بیشتر این موارد مسمومیت خود به خود از بین می رود، اما درصد کمی از این بیماری ممکن است منجر به سندرم همولیتیک اورمیک شود که باعث آنمی و نارسایی های کلیوی می شود.
کلسترودیوم بوتولینوم (بوتولیسم)
این باکتری نادر ولی خطرناک و کشنده زمانی برای انسانها زیان می آفریند که هاگ آن در یک محیط بی اکسیژن یا کم اسید سم درست کند.
نحوه ی انتشار:
بسته بندی نادرست بعضی موادغذایی مثل لوبیا سبز، قارچ، اسفناچ، زیتون، گوشت گاو و ماهی در خانه
کنسرو شدن نادرست موادغذایی در کارخانه ها
نگاه داشتن موادغذایی بسته بندی شده در دمای اتاق برای ساعاتی طولانی
علائم:
علائم آن 12 تا 36 ساعت بعد از هضم غذای مسموم ظاهر می شود. برخلاف سایر باکتری ها، این باکتری به سیستم عصبی آسیب رسانده و باعث تاری دید، خستگی پلک، اختلال در صحبت کردن، سختی در بلعیدن غذا، دشواری تنفس، ضعف عضلانی، و فلج می شود. اگر سریعاً تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است حتی به مرگ بینجامد.
کامپیلوباکتر جیجونی (کامپیلوباکتریوسیس)
این باکتری یکی از مهمترین عوامل اسهال آور می باشد.
نحوه ی انتشار:
مرغ خام و نپخته
آب آلوده
شیر پاستوریزه نشده
صدف های خوراکی
گوشت خام و نپخته
علائم:
بعد از 2 تا 5 روز وارد شدن این باکتری به بدنتان می توانید انتظار اسهال خونی شدید، دل پیچه، تب، و سردرد داشته باشید که همه ی اینها پس از 10 روز خودبه خود و بدون استفاده از درمان های پزشکی برطرف خواهد شد.
لیستریا مونوسیتوژن (لیستریوسیس)
باکتری است که خیلی باید مراقب آن باشید.
نحوه ی انتشار:
لبنیات
آب آلوده
شیر پاستوریزه نشده
گوشت قرمز، مرغ و ماهی نپخته و خام
سبزیجات خامی که با کودهای آلوده حاصل آمده باشد
علائم:
بین 2 تا 30 روز پس از خوردن غذای مسموم، علائمی شبه آنفولانزا مثل تب و لرز و حالت تهوع به سراغ فرد خواهد آمد.
مسمومیت انگلی
اکثر انگل هایی که در غذاها زندگی می کنند، کرم ها و تخمک های کوچک و میکروسکوپی هستند که از غذا به بدن انسان منتقل شده و در آنجا به زندگی خود ادامه می دهد.
توکسوپلاسما گوندی (توکسوپلاسموسیس)
این انگل در تخمک های آلوده به توکسوپلاسما در خاک یا سایر مکان های آلوده موجود است.
نحوه ی انتشار:
بردن دست به دهان پس از باغبانی یا بازی در زمینهای خاکی
تمیز کردن مدفوع گربه
خوردن یا لمس کردن گوشت خام به خصوص گوشت خوک، گوسفند
علائم:
بیش از 10 درصد از افراد ممکن است به این انگل آلوده شوند و اکثر آنها علائمی از خود بروز نمی دهند چون سیستم دفاعی بدن خود با آن مقابله می کند. اما درصورت بروز، علائمی شبه آنفولانزا خواهند داشت و از چند روز تا چند هفته طول خواهد کشید.
تریچینلا اسپیرالیس (تریچینوسیس)
این کرم میکروسکوپی که باعث مسمومیت می شود در خرس، حیوانات وحشی و به ویژه خوک یافت می شود.
نحوه ی انتشار:
گوشت نپخته به ویژه گوشت خوک
وقتی این کرمها داخل بدن شما شود، وارد روده شده و در آنجا تولیدمثل می کند.
علائم:
بعد از 1 تا 7 روز از ورود این کرم به بدنتان دچار دردهای شکمی، اسهال، تب و لرز، درد عضلانی، و پف کردن دور چشمها خواهید شد. اگر کرمها داخل دیافراگم هم شوند ممکن است به درد قفسه ی سینه هم دچار شوید. اگرچه در اکثر موارد این مسئله خودبه خود برطرف می شود، اما در مواردی قرصی به نام مِبِندازول تجویز می شود.
راه های پیشگیری
اکنون تصور خواهید کرد که باید در یک حباب استرلیزه شده زندگی کرده و دیگر چیزی نخورید. اما عجله نکنید. در اینجا نکاتی برای پیشگیری از مسمومیت های غذایی را برای شما بیان می کنیم.
خود را پاکیزه نگاه دارید. قبل از غذاخوردن، درست کردن غذا یا استفاده از توالت دستهای خود را بشویید.
غذاهایتان را تفکیک کنید. غذاهای خام و نپخته را از غذاهای پخته شده کاملاً دور و جدا نگاه دارید.
غذاهای گرم را گرم، و غذاهای سرد را سرد نگاه دارید. باکتری ها در دمای بین 40 تا 140 درجه ی فارنهایت تکثیر می شوند. پس سعی کنید غذاها را در دمایی بالاتر یا پایین تر از این دما نگاه دارید.
غذاها را کامل گرما دهید. غذاها به ویژه گوشت را تا دمای 160 درجه ی فارنهایت بپزید و برای گرم کردن دوباره ی غذاها تا 165 درجه به آنها گرما دهید.
برای درست کردن غذا از تخته های مناسب استفاده کنید. رویه ی میز بهتر است پلاستیکی یا مرمری باشد تا چوبی چون چوب محلی برای جذب باکتری ها و میکروب های است و شستشوی آن هم دشوار است.
غذاها را درست سرد کنید. غذاها را به سرعت سرد کنید تا باکتری ها نتوانند در آن رشد کنند. از نگاه داشتن غذاهای فاسد شدنی در دمای اتاق برای مدتی طولانی جداً خودداری کنید.
برای گوشت خام از چاقوهای مجزا استفاده کنید. برای خرد کردن گوشت از چاقو یا تخته کار مخصوص استفاده کنید.
روش های درمان
در اکثر موارد مسمویت های غذایی که علائم آن اسهال و استفراغ است راهی که توصیه می شود استفاده ی زیاد از آبمیوه و آب و غذاهای مایعی است. برای اینکه این مسمومیت به اطرافیان هم سرایت نکند بهتر است از داروخانه قرصهای ضد-استفراغ تهیه کنید. اما در موارد زیر بهتر است به پزشک مراجعه شود:
اسهالی که بیش از 24 ساعت طول بکشد.
استفراغی که بیش از 12 ساعت طول بکشد
مشاهده ی خون در مدفوع
تب ماندگار
از غذاها لذت ببرید
مسمومیت غذایی چیزی است که تا می توانید باید از آن جلوگیری کنید. البته ممکن است تصور کنید که غذاخوردن ارزش آن را ندارد که دچار اینهمه مشکل شوید، اما میدانید که برای زنده ماندن ناچار به غذاخوردن هستید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که توجه بیشتری به آنچه می خورید داشته باشید .
منبع ايران سلامت
شوك قندی
مرض قند رو به افزايش است و افراد جوان بيشتر از هميشه در معرض ابتلا به اين بيماری هستند. آيا راهی هست كه بتوان از ابتلا به اين بيماری جلوگيری كرد؟
توسط جرالد بورستين
فوريه 2005
با اينكه عمر انسان ها در همه جای دنيا طولانی تر شده، ولی خطر جديدی كه سلامتی انسان ها را تهديد می كند، ظهور كرده است. كارشناسان پزشكی در آمريكا می گويند كه در حال حاضر حدود يك نفر از هر هفت نفر – رقمی كه نسبت به گزارش قبلی دو برابر شده – يا در خطر ابتلا به مرض قند هستند يا تا حالا مبتلا به مرض قند شده اند. مرض قند يك بيماری باالقوه كشنده است، كه از عوامل اصلی بيماری هايی چون بيماری های قلبي، سكته، كوری و از كار افتادگی كليه می باشد.
موضوع نگران كننده تر اين است كه اين افزايش ناگهانی در افراد جوان رخ داده است. مقصر اصلی در آمريكا، چاقی روز افزون جمعيت كشور است. مصرف چربی و قند آمريكايی ها از هر زمانی بيشتر شده است. مطالعه ای كه اخيرا انجام شده نشان می دهد كه يك فرد معمولی آمريكايی معادل 56 گالن نوشابه در سال می نوشد؛ اين رقم را با رقم 20 گالن در سال، در سال 1970، مقايسه كنيد. مطالعات ديگر نشان داده اند كه ميزان مصرف حبوبات، ميوه جات و سبزيجات آمريكايی ها كاهش يافته است.
مرض قند چيست؟
مرض قند وقتی به وجود می آيد كه بدن قادر به توليد يا تجزيه انسولين نباشد؛ انسولين هورمونی است كه توسط لوزه المعده توليد می شود، و به سلول های بدن امكان جذب گلوكز را می دهد. گلوكز اصلی ترين منبع انرژی بدن است. اكثر آدم ها يا نمی توانند به اندازه كافی انسولين توليد كنند يا شيمی بدن خود را آنقدر تغيير داده اند (معمولا به علت رژيم غذايی كه داشته اند) كه انسولين بدنشان ديگر نمی تواند به صورت موثر عمل كند.
دو نوع اصلی از مرض قند وجود دارد. نوع 1، كه قبلا از آن به عنوان مرض قند آغاز شده در دوران نوجوانی ياد می شد، در بين كودكان و افراد جوان شايع تر است، و 5 درصد بيماران مبتلا به مرض قند از اين نوع 1 می باشند. اين افراد معمولا يك زمينه ژنتيكی نسبت به اين بيماری دارند. علتش اين است كه بدن اين افراد به طور طبيعی انسولين كافی توليد نمی كند.
مرض قند نوع 2 رايج ترين نوع اين بيماری است، كه 90 تا 95 درصد بيماران مبتلا به اين نوع مرض قند هستند. با اينكه پژوهشگران هنوز هم راجع به علت اصلی بروز نوع 2 مطمئن نيستند، ولی می دانند كه رژيم غذايی بد و ورزش نكردن نقش عمده ای را در اين نوع بيماری ايفا می كند. برای مثال، احتمال ابتلا به اين بيماری در شخصی كه چاقی مفرط يا اضافه وزن دارد و فعاليت بدنی اش هم كم است، بسيار بيشتر از بقيه افراد می باشد. در اين افراد ميزان توليد انسولين در حد طبيعی است، ولی بدن اين افراد نمی تواند اين هورمون را به صورت موثر به سلول های بدن وارد كند.
وضعيتی هم به نام 'پيش از مرض قند' وجود دارد. اين حالت نشان دهنده اين است كه سطح گلوكز خون يك فرد از حد معمولی بالاتر است، ولی هنوز به حدی نرسيده كه تشخيص ابتلا به مرض قند داده شود. تحقيقات نشان داده است كه اكثر افرادی كه حالت 'پيش از مرض قند' در آنها مشاهده می شود، در ظرف 10 سال مبتلا به مرض قند نوع 2 می شوند.
قاتلی كه تبعيض قائل نمی شود
با اينكه مرض قند در ايالات متحده رو به افزايش است، اين بيماری فقط مختص ساكنين آمريكای شمالی نيست. در واقع، بيش از 190 ميليون نفر در سرتاسر دنيا مبتلا به مرض قند هستند. مرض قند عامل اصلی كوری در كشورهای توسعه يافته و چهارمين علت مرگ در اكثر كشورهای توسعه يافته است.
مرض قند قاتلی است كه همه را به يك چشم نگاه می كند، و هم مردم كشورهای فقير، هم مردم كشورهای ثروتمند دچار اين بيماری هستند. فی الواقع، چهار كشور از پنج كشور اصلی ای كه بالاترين ميزان شيوع اين مرض را دارند، كشورهای توليد كننده نفت در خاورميانه هستند. در كشورهای امارات متحده عربي، قطر، بحرين و كويت، بين 12 تا 20 درصد كل جمعيت كشور مبتلا به مرض قند است. پيش بينی می شود كه تا سال 2025، تعداد افراد مبتلا به مرض قند در جهان عرب به دو برابر رقم فعلی برسد.
دكتر فيليپ لوين، مدير مركز ديابت مركز پزشكی مرسی در بالتيمور، می گويد، " عوامل متعددی در رشد جهانی اين بيماری دخيل هستند. خيلی واضح است كه يكی از اين عوامل اضافه وزن و چاقی است، ولی بالا رفتن سن نيز ميزان حساسيت به انسولين را كاهش می دهد. با بالا رفتن سن جمعيت، تعداد افرادی كه حالت 'پيش از مرض قند' در آنها بروز خواهد كرد، افزايش خواهد يافت.
تحقيقات نشان داده اند كه اكثر افرادی كه حالت 'پيش از مرض قند' دارند، به احتمال زياد به مرض قند نوع 1 يا نوع 2 مبتلا می شوند، مگر اينكه تغييرات اساسی ای در عادات غذا خوردن و ورزش كردن شان به وجود آورند. در حال حاضر، 2/18 ميليون آمريكايی به مرض قند مبتلا هستند، كه باعث مرگ 213.000 نفر در سال 2000 شده است.
دكتر لوين، در طول دوران طبابت خويش، جوانانی را ديده كه تا سن 16 سالگی به مرض قند مبتلا شده بودند. وی می گويد، " اين بيماری در كودكانی كه چاقی مفرط دارند نسبتا شايع است. در واقع ذخاير انسولين بدن آنها خيلی هم خوب است. اصل مشكل آنها مقاومت در برابر انسولين است، كه به صورت اغراق آميز در سنين كم در اين كودكان به وجود می آيد." وی اضافه می كند، خوشبختانه، با ورزش و تغذيه سالم اكثر اين كودكان می توانند روند بيماری را معكوس كنند و زندگی ای فارغ از مرض قند داشته باشند.
اشلی بريج واتر، 18 ساله، از سه سالگی مبتلا به مرض قند نوع 1 بوده است. وی می گويد، " روزی چهار مرتبه قند خونم را اندازه می گيرم. بايد مراقب خودم باشم، بايد بدانم بدنم در چه وضعيتی است." از آنجايی كه وی ورزشكار است، می بايستی مدام از زيادی بالا يا پايين بودن قند خونش آگاه باشد. وی می گويد، " وقتی قند خونم پايين می افتد، احساس ضعف می كنم، سرم گيج می رود و دست و پايم می لرزد ... وقتی قند خونم بالا می رود، سر درد می گيرم."
چگونه با آن رفتار كنيم
خوشبختانه، حتی وقتی شخصی حالت 'پيش از مرض قند' دارد، راه هايی وجود دارد كه بتوان از شروع كامل مرض قند جلوگيری كرد. يك تحقيق عمده بر روی بيش از 3.000 نفر نشان داده است كه رژيم غذايی و ورزش، كه باعث كاهش 5 تا 7 درصد از وزن بدن شود، خطر ابتلا به مرض قند نوع 2 را 85 درصد كاهش می دهد. شركت كنندگان در اين تحقيق، وزنشان را از راه كاهش ميزان چربی و كالری در رژيم غذايی و ورزش كردن، روزی حداقل 30 دقيقه و پنج روز در هفته، كم كردند.
دكتر آلبرتو بارچلو از سازمان بهداشت پان آمريكن، يكی از آژانس های بين المللی بهداشت عمومی، اظهار می دارد، " مردم می توانند با ورزش و رعايت رژيم غذايی سالم از ابتلا به مرض قند نوع 2 جلوگيری كنند. در ايالات متحده، نشان داده شد كه بيش از نيمی از افرادی كه خطر ابتلا به اين بيماری را داشتند، توانستند با انجام اين كارها از ابتلا به مرض قند جلوگيری كنند. به اين علت كه خطر ابتلا به مرض قند در افراد بسيار چاق به مراتب بيشتر است، هدف اصلی در اين موارد كاهش وزن بدن است."
افراد مبتلا به مرض قند قبول دارند كه رعايت رژيم غذايی متعادل و مناسب، يكی از بهترين راه ها برای حفظ سلامتی شان است. دورين سيها، 24 ساله، كه مبتلا به مرض قند نوع 1 است، می گويد، " از راه تغذيه سالم و ورزش می توان از ابتلا به مرض قند نوع 2 پيشگيری كرد. اكثر افرادی كه مبتلا به مرض قند نوع 2 می شوند، آنطور كه بايد از بدنشان مراقبت نمی كنند. شخص بايد به اندازه كافی ورزش كند و زياده از حد هم خوراكی های قندی نخورد."
در مورد سيها، دختری كه در فيلادلفيا زندگی می كند، مرض قندش وقتی كه در دوره راهنمايی بود، آشكار شد. پس از آن وی مجبور شد كه شيوه زندگی اش را با اين بيماری تطبيق دهد. وی يك پمپ انسولين دارد كه به شكمش وصل شده و انسولين را هر سه دقيقه يك بار وارد جريان خون وی می كند. او می گويد، " سعی و خطای زيادی در اين كار (تنظيم ميزان انسولين) وجود دارد. نمی توانم در مسابقه دو ماراتون يا ورزش سنگين ديگری بدون مشورت با دكترم شركت كنم. تا آنجايی كه به خوردن مربوط می شود، بايد قبل از خوردن، خودم را آماده كنم و انسولين را قبل از خوردن غذا تزريق كنم."
ولی لزومی ندارد كه مرض قند به منزله يك حكم اعدام تلقی شود. درست مثل مورد زيپورا كارز. وقتی كه وی 21 ساله بود و عضو گروه رقص باله شهر نيويورك بود، لحظاتی پيش می آمد كه به وی احساس " ماتم زدگی و گيجی " دست می داد، و دائما هم احساس گرسنگی و تشنگی می كرد. تشخيص بيماری : مرض قند.
پس از ناراحتی و شوك اوليه ای كه به وی دست داد، كارز خودش را جمع و جور كرد و رژيم غذايی سختی را كه مناسب روش زندگی و شيمی بدن وی باشد، در پيش گرفت. با اينكه كارز می بايستی هر روز به خود انسولين تزريق كند، ولی سالم و سرحال بود و بيش از ده سال همچنان به فعاليتش با گروه رقص نيويورك ادامه داد.
كارز می گويد، " اگر ياد نگيريد چگونه از پس مرض قند بر آييد، اين مرض تبديل به يك قاتل خاموش و بی صدا می شود. اكنون كارز به عنوان سخنران 'انگيزه دهنده' برای سازمان هايی مانند بنياد تحقيقاتی ديابت نوجوانان و انجمن ديابت آمريكا به سرتاسر كشور سفر می كند. وی می گويد، " اگر اين بيماری را درست كنترل نكنيد، تبديل به يك عارضه بلند مدت می شود." وی اضافه می كند، وليكن، با رژيم غذايی مناسب و ورزش – و تحت نظر دكتر بودن – " می توان با آن زندگی كرد".
منبع: وزارت امور خارجه امریکا
Last edited by pedram_ashena; 06-06-2007 at 18:39.
دیابت یا بیماری قند هنگامی بوجود میآید که هورمون انسولین - عامل تنظیمکننده قند خون - یا به اندازه کافی در بدن تولید نمیشود یا بافتهای بدن به آن به درستی پاسخ نمیدهند.
نيوز،در نتیجه سوخت وساز قند در بدن مختل میشود و قند خون از حد طبیعی خود بالاتر میرود، و در نهایت علائم شاخص دیابت به صورت پرخوری، پرنوشی و پرادراری ظاهر میشود.
هورمون انسولین که از سلولهای جزایر لانگرهانس در غده لوزالمعده به درون خون ترشح میشود، کارکردهای مختلفی در بدن دارد، و از جمله ورود قند را از خون به درون سلولها تسهیل میکند تا سلولها بتوانند برای تامین انرژی خود از آن استفاده کنند.
در صورت کمبود یا عدم تاثیر انسولین قند نمیتواند وارد سلولها شود، در نتیجه قند خون بالا میرود. بالا رفتن قند خون علاوه بر ایجاد علائم حادی که در بالا به آن اشاره شد، در درازمدت باعث آسیب رساندن به تقریبا هر عضو حیاتی بدن از جمله قلب، مغز، چشم، کلیهها و ... میشود.
دیابت را بر حسب علت ایجاد بیماری به دو گروه تقسیم میکنند:
دیابت نوع 1 یا دیابت نوجوانان، که نوعی بیماری خودایمنی است و در نتیجه تخریب نابجای سلولهای مولد انسولین بوسیله دستگاه ایمنی بدن رخ میدهد. علت این بیماری که معمولا افراد را در سنین نوجوانی درگیر میکند، دقیقا مشخص نیست و علاجی هم برای آن وجود ندارد.
این بیماران مجبورند از همان ابتدا با تزریق انسولین خارجی کمبود این هورمون را در بدن رفع کنند و قند خود را در حالت عادی نگه دارند.
دیابت نوع 2 یا دیابت بزرگسالان معمولا در میانسالی بروز میکند و زمینه ارثی در ایجاد آن دخیل است. این نوع دیابت به علت مقاومت پیدا کردن سلولهای بدن به انسولین رخ میدهد.
لوزالمعده مبتلایان به این نوع دیابت انسولین تولید میکند، اما این مقدار آنقدر کافی نیست که سطح قند خون یا گلوکز را در حد عادی حفظ کند. یک عامل مهم در ایجاد مقاومت به انسولین و بالارفتن قند خون در این بیماران چاقی آنهاست.
دیابت نوع 2 نیز علاجی ندارد، اما کارهای مختلفی میتوان برای اداره درمانی و نیز پیشگیری از آن انجام داد. برای کنترل و جلوگیری از این بیماری باید رژیم غذایی سالم مصرف کرد، به مقدار کافی ورزش کرد و وزن خود را متعادل نگهداشت.
بیمارانی که این اقدامات در آنها موثر واقع نشود، معمولا تحت درمان با قرصهای خوراکی پایینآورنده قند خون قرار میگیرند؛ البته ممکن است در درازمدت این قرص ها تاثیر خود را از دست بدهند و بیمار مجبور شود با تزریق انسولین قند خون خود را طبیعی نگهدارد.
کنترل دقیق دیابت و طبیعیکردن قند خون در هر دو نوع این بیماری میتواند باعث جلوگیری از بروز عوارض درازمدت تهدید کننده حیات ناشی از آن شود و عمر طبیعی بیماران را تضمین کند.
دیابت نوع 2 بسیار شایع تر از دیابت نوع یک است به طوری که 90 تا 95 درصد بیماران به نوع 2 دیابت مبتلا هستند.
منبع: سلامت نیوز
اختلالات سازگاری ـ adjustment disorders
اختلالات سازگاری عبارت است از علایم احساسی یا رفتاری بیش از اندازه در پاسخ به یك موقعیت استرسزا در زندگی. در این حالت فرد قادر نیست آن طور كه انتظار میرود با تغییرات پیش آمده در زندگی سازگاری حاصل كند، كه این امر به نوبه خود باعث خلل وارد آمدن به كاركردهای فرد در زندگی روزانه میشود.
ـ علایم شایع:
حتماً باید یك عامل استرسزا قابل شناسایی وجود داشته باشد. این عامل استرسزا ممكن است خیلی جزئی به نظر آید، مثلاً مقدار كمی ضرر مالی، یا حتی مثبت باشد، مثلاً ارتقای شغلی. علایم یا تغییرات رفتاری در عرض 3 ماه از ظهور عامل استرسزا به وجود میآیند و حداكثر تا 6 ماه پس از رفع عامل استرسزا ادامه مییابند. اختلال روانی دیگری وجود ندارد (مثلاً افسردگی اساسی، اختلال اضطرابی، اختلال شخصیت و غیره). علایم و شدت آنها در افراد مختلف عیناً شبیه هم نیستند (نوجوانان و سالمندان معمولاً علایم شدیدتری دارند). در كل، این علایم عبارتند از مشكلات خواب، بیقراری، تحریكپذیری، از دست دادن تمركز، خستگی، از جا پریدن، عصبی بودن، افسردگی، اضطراب، گوشهگیری و خودداری. همچنین امكان دارد احساساتی مثل ترس، خشم، گناه و شرمساری، و انكار عامل یا واقع استرسزا وجود داشته باشند (فرد طوری رفتار میكند كه انگار هیچ اتفاقی نیافتاده است).
ـ عوامل افزایش دهنده خطر:
۱. اهمیت منحصر به فرد واقعه استرسزا در زندگی فرد
۲. میزان آسیبپذیری فرد به تجربیات استرسزا در زندگی
۳. میزان نامطلوب بودن تغییراتی كه عامل استرسزا به وجود آمده است.
۴. این كه آیا واقعه استرسزا به طور ناگهانی رخ داده یا قبلاً انتظار آن میرفته است.
۵. نبود حمایت مناسب از فرد (مثلاً از طرف خانواده، دوستان، و نیز ارتباطات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی)
ـ پیشگیری:
راه خاصی برای پیشگیری از آن وجود ندارد.
ـ عواقب مورد انتظار:
معمولاً با موفقیت در سازگاری با تغییرات زندگی یا پایان واقعه استرسزا مشكل خودبهخود حل میشود. در مواردی كه فرد نتواند خود به تخفیف علایم كمك كند، درمان كمككننده خواهد بود. اختلال سازگاری اصولاً شایع بوده اما معمولاً موقتی است.
ـ عوارض احتمالی:
۱. اضطراب و افسردگی مزمن
۲. مشكل در حفظ روابط یا شغل
۳. به دراز كشیدن این گونه مشكلات در نوجوانان
۴. روی آوردن به الكل یا مواد مخدر برای غلبه بر علایم و احساسات نامطلوب
ـ درمان:
مراقبت از خود، روان درمانی، و در بعضی از موارد، استفاده از دارو. انتخاب درمانی بر مبنای شدت اختلال سازگاری و تأثیری كه بر زندگی فرد گذاشته است خواهد بود. خانواده و دوستان فرد میتوانند به وی در سازگاری با واقعه كمك كنند. همچنین فرد با كمك آنها میتواند در زندگی خود تغییراتی را به وجود آورد كه در آینده بتواند سازگاری بهتری با وقایع زندگی داشته باشد. خود فرد هم میتواند روش سازگاری با واقعه استرسزا را فرا گیرد، عوامل استرسزا و احساسات خود را در مورد آنها به طور روزانه یادداشت كند، با دوست خود در مورد تجربیاتش صحبت كند، به یك گروه حمایتی بپیوندد، و سلامت جسمی خود را فراموش نكند (رژیم غذایی، ورزش، و خواب مناسب). روشهای روان درمانی مختلفی برای كمك به فائق آمدن به اختلال سازگاری موجود هستند و اثربخشی آنها به اثبات رسیده است. هر كدام از این روشها كه مورد استفاده قرار گیرد غالباً برای مدت كوتاهی مورد نیاز خواهد بود. در بعضی از موارد ممكن است خانواده درمانی توصیه شود (از جمله مشاوره زناشویی).
ـ داروها:
با توجه به این كه اختلالات سازگاری معمولاً كوتاهمدت هستند، معمولاً نیازی به دارو وجود ندارد. اما امكان دارد برای بیخوابی یا سایر علایم خاص، بسته به شدت آنها، دارو تجویز شود.
ـ فعالیت:
محدودیتی برای آن وجود ندارد. حتی توصیه به داشتن یك برنامه ورزشی منظم میشود. فعالیت بدنی به كم كردن اضطراب و استرس كمك میكند.
ـ رژیم غذائی:
برای حفظ سلامتی در حد مطلوب، یك رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر علیرغم شروع درمان، علایم بدتر شوند.
۲. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم اختلال سازگاری را دارید.
۳. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل كنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)