تاپیک اختصاصی FC Barcelona | آبی اناری ها

**dogh** · 27-04-2012, 20:42

اندوه مسي وغيبت در نشست خبري گوارديولا

ليونل مسي ستاره آرژانتيني بارسلونا گفت که از شدت اندوه نتوانسته در نشست خبري پپ گوارديولا براي اعلام کناره گيري شرکت کند.

گوارديولا پيش از اين نشست خبري ، بازيکنان بارسلونا را از تصميم خود براي ترک اين تيم در پايان فصل مطلع کرده بود.

غيبت ستاره بارسلونا در اين نشست ، شگفتي همه را به دنبال داشت ولي مسي توضيح داد که طاقت حضور در اين جلسه را نداشته است.

مسي که رابطه صميمانه و نزديکي با گوارديولا در صفحه فيس بوک خود نوشت: از صميم قلب مي خواستم از پپ تشکر کنم به خاطر همه چيزهايي که در طول دوران حرفه اي و نيز زندگي شخصي ام به من داد.

وي افزود: اما به لحاظ احساسي ترجيح دادم در کنفرانس خبري پپ شرکت نکنم بويژه که مي دانستم آنها ( رسانه ها) روي چهره غمگين بازيکنان متمرکز خواهند شد و اين چيزي نيست که دلم بخواهد از من نشان دهند.

گوارديولا پس ازکسب 13 جام براي بارسلونا از سال 2008 تاکنون امروز اعلام کرد پس از پايان فصل اين باشگاه را ترک خواهد کرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

**~~Eblis 2011~~** · 27-04-2012, 21:42

پپ تو همیشه در قلب ما ماندگاری

خداحافظ قهرمان . . . خداحافظ پپ

**Kurosh** · 27-04-2012, 21:45

سقوط بارسلونا در پنج پرده / در برزخ تیکی تاکا

حمید رضا صدر

یک

می گفتند حال و هوای نوکمپ سه شنبه شب پس از سقوط برابر چلسی یادآور حال و هوای استادیوم وانکدرف شهر برن در می 1961 شده بود. شبی که بارسلونا برای نخستین بار در یک فینال اروپایی بازی کرد. فینال معروف به "فینال تیرهای دروازه". چرا که کاتالان ها توپ را به تیر دروازه بنفیکا کوفتند. بارها و بارها. ولی شکست خوردند. باختند. طرفداران بارسا اعتقاد داشتند حوادث تلخ برن نمایشگر تقدیرگرایی تاریخی باشگاه بارسلونا هم بود. در دورانی که ویترین رئال مادرید پر شده بود از جام های اروپایی و بارسا له له می زد برای یک جام از آن جام ها. در عصری که ژنرال فرانکو برای قهرمانی مادریدی ها به هر کاری دست می زد. دورانی که کاتالان ها خود را مظلوم می خواندند و مادریدی ها را ظالم. بارسا بیست و پنج سال انتظار کشید تا بار دیگر به یک فینال اروپایی راه یابد. انتظار کشید و در دیدار نهایی باشگاه های اروپا برابر استوا بخارست به میدان رفت. به میدان رفت و پس از تساوی بدون گل طی صد و بیست دقیقه در ضربه های پنالتی هر چهار ضربه را از دست داد. چهار ضربه. آن هم در نوکمپ. نخستین جام اروپایی سی و یک سال بعد از سقوط برن به چنگ آمد. در ویمبلی سال 1992 به رهبری یوهان کرایف. کرایف که تفکر بارسلونایی را تغییر داد، ولی نه تلخ اندیشی را . نه بدبینی شان را. تا این دوران. تا حالا. تا این چهار فصل سپری شده. تا نشستن پپ گواردیولا روی نیمکت. تا ترکیب جادویی ژاوی و اینیستا و مسی و پویول. تا اقتدای همه با تیکی تاکا.

دو

نشریات اسپانیایی سقوط بارسا را با تراژدی های یونان مقایسه کردند. یکی هم کاریکاتوری کشید با ترسیم بازیکنانی که با توپ بازی می کنند (بارسا) و آنهایی که سوار اتوبوسی برابر دروازه شان پارک کرده اند (چلسی). مارکا نوشت "کابوس در نوکمپ. سه روز تاریک عصر گواردیولا"... آمارها رو شدند. دوره. این که بارسلونا طی دو بازی بیش از چهل شوت روانه دروازه پتر چک کرد. این که توپ دو بار به تیر دروازه خورد. این که یک ضربه پنالتی بر باد رفت و یک گل آفساید خوانده شد. این که هر سه گل چلسی در وقت های مرده پایان هر نیمه. این که بازیکنان بارسلونا سه شنبه شب 806 پاس درست ردوبدل کردن و بازیکنان چلسی 122 پاس (بیست درصد کمتر). این که وقتی توپ برای تورس ارسال شد ده بازیکن بارسا محوطه جریمه چلسی را محاصره کرده بودند. این که روبرتو دی متئو هم اعتراف کرد "خب کمی خوش اقبال هم بودیم".
با این وصف میزان تملک توپ پرسش هایی حول چگونگی استفاده از آن را هم مطرح ساخت. این که باید به ارزیابی پرداخت. این که بارسا قربانی چیزی شده که برند باشگاه شده. قربانی توفیقش. قربانی شیوه اش. این که تیم های مقابل بارسا چاره ای جز دفاع مطلق و دل سپردن به ضد حمله ندارند. چاره ای جز پارک کردن اتوبوس جلوی دروازه. همین چندی پیش یود که پپ گفت "...از نخستین روز گفتم باید حمله کنیم. حمله و حمله و حمله. شاید زمان گرفتن درسی برای آینده فرارسیده. شاید باید جور دیگری هم حمله کنیم".

سه

پیش از این در توصیف ساده تیکی تاکا می گفتند "توپ را می گیرم. توپ را پاس می دهم. دوباره می گیرم و دوباره پاس می دهم. دوباره و دوباره". ولی این پرسش هم مطرح شد "برای چی پاس می دهید؟" پاس دادن با هدف خلق فضا برای رسیدن به دروازه؟ اگر فضایی خلق نشد چی؟ مگر شطرنج بازها نگفته اند "وقتی حریف جایی برای نفوذ نگذاشته، اصرار بر آن می تواند ویرانگرانه باشد". " با تکرار این پرسش مهم تر که "آیا بارسا پلان B داشت؟" ولی مگر به خدمت گرفتن زلاتان ایبراهیموویچ پلان B نبود؟ او که خوش استقبال بود و بد بدرقه. او که پس از مدتی کنار گذاشته شد. با بازگشت به سیستم گذشته. به پلان A . پپ گفت نیازی به پلان B ندارد. او تیمش را حول مسی بنا نهاده بود. آن چه بارها جواب داد، ولی خب نه همیشه. نه آن شب. نه برابر چلسی و رئال مادرید طی سه روز. گواردویلا پس از شکست از چلسی در دفاع از پسر آرژانتینی اش گفت "اگر به این جا رسیده ایم همه اش برتافته از مسی بوده". ولی حقیقت این بود مسی و یارانی که به نیمه نهایی رسیدند خسته بودند. بی طراوت. بی نشاط. پلان B بارسا اواخر بازی با چلسی این بود که کاپیتان پویول به خط حمله پیوسته و توپ ها برایش درون محوطه جریمه سانتر شوند. آن چه در حقیقت پلان Z محسوب می شد.

چهار

گواردیولا گفته بود بازیکنان پرشمار برای تیم مخاطره آمیز هستند، ولی حقیقت این بود بازیکنان کم شمار هم همین طور. بارسا برابر چلسی قابل پیش بینی شده بود. بدون تنوع در حرکت و ضربه زدن. مثل این بود همه انتظار می کشیدند مسی کاری کند. مسی که عصبی شده بود. که از دست دادن ضربه پنالتی خردش کرده بود. وقتی نواختن ضربه پنالتی بزرگ را به بهترین بازیکنتان می سپارید همیشه این خطر وجود دارد با از دست دادن آن همه چیز ویران شود. مثل آن شب. جایی که داوید ویا آن اطراف نبود تا گره کور شده را باز کند. بارسا حمله می کرد و حمله و چلسی دفاع می کرد و دفاع. کسی شوت نمی زد جز یک بار خاویر ماسکرانو. چلسی انتظار می کشید و انتظار. انتظار برای فرا رسیدن لحظات مناسب. لحظاتی که به هر حال در هر دیدار مهیا می شوند و آن شب هم مهیا شد. نه یک بار و دو بار، بلکه سه بار.

پنج

آن حادثه غیر منتظره رخ داده بود. در نیمه نهایی لیگ قهرمانان. با زدن هشتمین گل فرناندو تورس - از اتلتیکو مادرید تا چلسی - در یازده بازی اش برابر کاتالان ها. سه روز پس شکست برابر رئال مادرید. بارسا در کمتر از هشتاد ساعت همه چیز را از دست داده بود. همه چیز را. ولی طرفداران بارسا پس از گل تورس سکوها را ترک نکردند. به نشانه اعتراض سوت نکشیدند. خاموش هم نماندند. ایستادند و کنار هم سرود خواندند. یکصدا. بلند و غرا: "بهترین چیز طرفدار بارسا بودن است. بهترین چیز...". غم و اندوه در نوکمپ موج می زد، ولی افسردگی نه. بدبینی نه. تلخ اندیشی نه. قهرمانی لیگ برباد رفته بود. به علاوه قهرمانی اروپا. ولی خبری از آن خودویرانگری تاریخی به چشم نمی خورد. آنها می دانستند هیچ تیمی همیشه همه بازی ها را نخواهد برد. می دانستند هیچ تیمی همیشه برنده نخواهد شد. می دانستند پذیرفتن هر فلسفه ای مخاطرات خودش را دارد. می دانستند عشق یعنی سال های سخت. یعنی خواستن. خیلی هایشان می دانستند بارسا در دوراهی ادامه فلسفه تیکی تاکا قرار دارد. جایی در برزخ گذشته و آینده. ولی نپذیرفته بودند عصر پپ گواردیولا و پسرانش پایان یافته. نه نپذیرفته بودند. ولی خود پپ چی؟

**~~LittLe_BeAr~~** · 27-04-2012, 23:01

یادداشت روز: این فیلم اسکار نمی گیرد؛ جدایی پپ از بارسا

فوتبال هیچگاه نقش پپ را در زیبایی امروزش فراموش نخواهد کرد

سایت گل- پنج فصل ، سیزده یا حتی شاید چهارده جام و پایان برای مردی که می توانست فرگیِ بارسا باشد اما ترجیح داد گواردیولا باشد و ادامه کامیابی هایش را در جایی دیگر جستجو کند. مردی که به جای ثبات، تنوع را برگزید و البته ایراد چندانی به این تصمیم او وارد نیست.
توپ جمع کن سالهای دور ، کاپیتان سالهای نه چندان دور و فرمانده پنج سال اخیر ارتش کاتالونیا تمامی قلل فوتبالی دنیا را با آبی و اناری هایش فتح کرده و حالا بارسایِ اتفاقا" ناخوش احوال را با ویلانوا تنها می گذارد ، اتفاقی که شاید بتوان تنها انتقاد وارد بر آن را زمان عملی شدنش دانست ، چرا که گواردیولا می توانست فصل پیش این تصمیم را بگیرد و تماما" پیروز و موفق نوکمپ را ترک کند و افسانه شود، با بهتر بگوییم ، افسانه تر شود. مبدع فوتبال نوین و چشم نواز بارسا ظاهرا" سودای فوتبال انگلیس را در سر دارد و می خواهد فصل جدیدی از اتفاقات را برای فوتبال جهان رقم بزند.

فوتبال هیچگاه نقش پپ را در زیبایی امروزش فراموش نخواهد کرد ، زیبایی این فوتبال مدتها با تیکی تاکایی پیوند خورده بود که پپ و شاگردانش آغازگر آن به شمار می روند و این نحوه فوتبال بدون شک به نسلهای بعدی نیز منتقل خواهد شد و آیندگان نیز قدردان زحمات گواردیولا خواهند بود.

در کنار تمامی نکات فنی ای که از گواردیولا به خاطر خواهیم سپرد ، هیچگاه از منش و رفتارهای او در خارج از زمین مسابقه و علی الخصوص مصاحبه هایش غافل نخواهیم شد.در تمام مدت حضور در نوکمپ ، اساس رفتار پپ احترام بود و احترام و همین امر مایه مباهاتی برای هواداران آبی و اناری به شمار می رود و حتی برایِ رقیب دیرینه و هوادارانش نیز از گواردیولا یک جنتلمن تمام عیار ساخته است.

پپ و بارسا روزهای آخر هم زیستی مسالمت آمیزشان را سپری می کنند و بزودی گواردیولا چمدانش را به مقصدی که هنوز به طور قطعی مشخص نیست خواهد بست و نیمکت بارسا را به دستیارش ، ویلانوا می سپرد و باید منتظر بنشینیم و ببینیم چه آینده ای در انتظار فوتبال اروپا خواهد بود ، فوتبالی که شاید دیدن بارسای آن بدون گواردیولا کمی توی ذوق بزند!

هر چند آبی و اناری نباشیم اما اگر اندکی فوتبال را دوست داشته باشیم بعید است به "جدایی پپ از بارسا" اسکار بدهیم و از اتفاقی که امروز علنی شد احساس خرسندی کنیم...

گزارش تصویری: شام آخر گواردیولا

سرمربی موفق کاتالان ها در کنفرانس مطبوعاتی امروزش، به طور رسمی جدایی از باشگاه کاتالانی را اعلام کرد

سایت گل- پپ گواردیولا، سرمربی بارسا، امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی که در فضایی احساساتی برگزار شد، جدایی اش از این باشگاه در پایان فصل را اعلام کرد. این باشگاه بلافاصله تیتو ویلانووا، کمک گواردیولا، را به عنوان جانشین او معرفی کرد تا مانع انتشار شایعات بیشتر در این زمینه شود. پیش از این، از بیلسا، بلان و والورده به عنوان گزینه های جانشینی سرمربی کاتالان ها نام برده شده بود.

لالیگا هنوز ادامه دارد

بارسا این فرصت را دارد تا به رکورد شکنی های خود در چهار بازی پایانی رقابت ها ادامه بدهد. جبران 7 امتیاز اختلاف بین بارسا و صدر نشین در چهار بازی باقیمانده، بعید به نظر می رسد، اما این امر باعث نمی شود که بازیکنان در بازی های باقیمانده دست از مبارزه بکشند. همچنین در این بازی ها، رسیدن به رکوردهای شخصی نیز می تواند در دستور کار قرار بگیرد.

• پیشی گرفتن از رکورد 105 گل زده در فصل 2008/09: تا اینجای کار، تیم 97 گل به ثمر رسانده است. این آمار در حال حاضر چهارمین رکورد برای باشگاه در یک فصل از لیگ محسوب می شود. با میانگین دو گل زده در هر بازی با توجه به چهار بازی باقیمانده، آنها می توانند از رکورد کلی فصل 2009 نیز پیشی بگیرند.

• تیم در حال حاضر یک رکورد جدید در امر گلزنی در تمامی رقابت های این فصل رقم زده است: با 170 گل تا به اینجای کار و با احتساب 4 بازی باقیمانده در لیگ و فینال پیش رو در جام حذفی، آنها حتی می توانند این رکورد را بهبود ببخشند.

• با وجود شکست در برابر مادرید، بارسا هنوز هم بهترین رکورد بازی های خانگی در لیگ را در اختیار دارد: بارسا با 15 پیروزی، یک تساوی و یک شکست در نیوکمپ، دو امتیاز بیشتر از مادرید در برنابئو کسب کرده است. این تیم همچنین با 65 گل زده و تنها 10 گل خورده، بهترین آمار گلزنی در خانه را در اختیار دارد.

• آقای گلی، کفش طلا و رکورد جهانی برای مسی: لئو تا به اینجا در لیگ 41 گل به ثمر رسانده است و تنها با یک گل کمتر نسبت به کریستیانو رونالدو، برای تصاحب عنوان آقای گلی می جنگد. فوق ستاره آرژانتینی همچنین به دنبال کسب دومین جایزه کفش طلای خود است و با 63 گل تا به اینجای فصل، در آستانه رسیدن به رکورد 67 گل گرد مولر در فصل 1972/73 قرار دارد.

• پنجمین زامورا برای بهترین دروازه بان در لیگ؛ والدس: والدس با تنها 26 گل خورده در 34 بازی، در آستانه رسیدن به پنجمین عنوان زامورای خود قرار دارد. عنوانی که به دروازه بانی با کمترین گل خورده در یک فصل در لیگ داده می شود. او نسبت به نزدیک ترین رقیب خود یعنی کاسیاس که در همین تعداد بازی، که 30 بار دروازه خود را باز شده دیده است، 4 گل کمتر دریافت کرده است. والدس با بردن این جایزه می تواند با رکورد آنتونی رامالتس افسانه ای برابری کند.

""گواردیولا ها می آیند و میروند و فلسفه بارسا، همچنان جاریست...""
......................

بارسلونا
تیمی از دل مردم کاتالونیا
از دل مردمی آزادی خواه و استقلال طلب
تیمی که بزرگ مردی به نام کرویف، کاخی شکوهمند در آن پایه گذاری کرد؛ لاماسیا
کاخی که از دل آن، گواردیولا بیرون می آید
کاخی که از دل آن، ژاوی ها و مسی ها بیرون می آیند
ببخشید!
می آیند و میروند...
و کاخ، همچنان استوار می ماند
.........

روز های پایانی مربیگری رایکارد را به یاد می آورم
زمانی که علی رغم ناکامی اش
دوست نداشتم از تیم محبوبم جدا شود
نمیدانستم چه کسی می تواند بارسای دوست داشتنی مرا به همان اندازه خوب حفظ کند
نامی که آن را زیاد نمیشناختم از دل باشگاه بیرون آمد؛ "گواردیولا"
بازیکن محبوبم، مسی جوان و بی تجربه بود، شماره نوزده تیم.
در دومین کنفرانس خبری، گواردیولا جمله ای به کار برد که از او بدم آمد: "به این فکر میکنم که شاید مجبور شوم مسی را اخراج کنم. او زیادی تکروی میکند..!"
فصل شروع شد..!

خدایا..!
این چه نمایشی است..؟!
این چه فوتبالی است که تا کنون نظیرش را ندیده ام..؟!
برایم باور کردنی نبود...

4 سال گذشت و 4 سال، گواردیولا، همه را از فوتبال تیمش، همچون اپرای برلین، محسور کرد...

شوکی عجیب تمام تنم را لرزاند..!

"گواردیولا، 30 ژوئن از تیم جدا میشود..."

جانشینش کیست؟!

"ویلانووا"

کی؟!
دستیار پپ؟!
چیکار میخواد بکنه با بارسای گواردیولا..؟!

سوالی تکراری ذهنم را اشغال کرد؛آیا می تواند بارسای دوست داشتنی مرا به همان اندازه خوب حفظ کند؟!

دوباره ذهنم را مرور میکنم؛ جدا شدن رایکارد و آمدن کسی به نام پپ...

و حال؛ جدا شدن پپ و آمدن کسی به نام ویلانووا...

لحظه ای آرامش...
عصر جدیدی در راه خواهد بود
افسانه ای جدید..!
افسانه ای که باز هم از دل کاخ لاماسیا بیرون می آید؛ "افسانه ی بارسای ویلانووا"
و این بار، باز هم نام هایی جدید و جوان
همان طور که گواردیولا با گمنام هایی چون پدرو و بوسکتس و پیکه تاج پادشاهی فوتبال اروپا را بر سر گذاشت،
ویلانووا هم می آید... این بار با جوان هایی نه چندان گم نام؛ تیاگو، کوئنکا، تیو و.....

با تمام شوقی که در این 4 سال برای بازی های بارسای عزیزم داشتم، منتظر خواهم بود، تا افسانه ی ویلانووا را ببینم...

منتظر فصل آینده هستم
با تمام وجودم...

تـــــــــــــشکر فراوان از پپ

مرد, رفتی اما بدان عشق ما نسبت به تو رفتنی نیست ,در کار تو نمی توانم دخالت کنم, چون تو باهوشی و همه کارهای تو بدون دلیل انجام نمی شود.خسته بودی اما بروز نمیدادی اما از چشم هایت خستگیت را می دیدم, هیچ وقت ترس به خودت راه ندادی.

بارسلونا پا برجاست اما تاریخ فوتبال هیچ گاه مردی مثل تو را فراموش نخواهد کرد,ایندگان بارسا موفقیت خود را مدیون زحمات تو خواهند بود, تو یک جنتلمن واقعی خواهی بود.

پپ از تو واز همه زحماتی که برای بارسا کشیدی ممنونم , هوادارن رئال به یک نتیجه مبهم (11-1) افتخار می کنن اما تو کاری کردی که ما در عصر حرفه ای فوتبال شاهد نتیجه های افتخار افرین در برابر رئال باشیم (6-2 و 5-0).

از تو ممنونم که برنابئو را به خانه دوم بارسا تبدیل کردی , از تو ممنونم که در چهار سال کاری کردی که رئالی ها فقط دو بار رنگ برد را ببینند و 10 برد تاریخی در مقابل این تیم کسب کردی.

از تو ممنونم ارباب جام ها , در 4 سال حضور در بارسا 13 جام برای این تیم به ارمغان اوردی,تو یک اسطوره هستی و همیشه به عنوان یک اسطوره نزد هوادارن بارسا باقی خواهی ماند. تو لرزه بر دستان بزرگترین مربیان جهان انداختی , تو کاری کردی تا بعضی از مربیان ذات واقعی خودشان را نشان بدهند, تو کاری کردی تا فوتبال اعتبار بگیرد, تو تنها مربی هستی که اخلاق و رفتارت بعد از برد وباخت همیشه یکسان است ,تو تنها مربی هستی که همیشه بعد از هر برد وباخت به عنوان نفر اول برای دست دادن به سمت مربیان حریف می رود, تو تنها مربی هستی که همیشه به جوان های تیم اعتماد میکنه و انها را در بزرگترین و حساس ترین بازی ها به میدان می فرستد. تو مردی را بار دیگر به دنیای فوتبال نشان دادی.

از تو ممنونم که 4 سال رویایی در تاریخ باشگاه بارسلونا رقم زدی و همیشه لبخند بر لبان هوادارن اوردی, ان اشک هایی که از چشمان تو جاری شد را هیچ وقت از یاد نمی بریم,از یاد نمی بریم وقتی مورینیو انگشت در چشم دستیار تو کرد اما تو در کنفراس خبری هیچ حرفی بر علیه اوبر زبان نیاوردی و فقط گفتی به او حق میدهم بازی پر فشاری بود. ان شوخی ها بامزه با بازیکنان , ان خنده ها , ان تیپ و شخصیت بی نظیر , ان همه انرزی های مثبت ,ان گریه ها و ان همه تعصب را فراموش نخواهیم کرد.

تو بی نظیری, تو همیشه در بهترین شرایط از بازیکنان خود تشکر می کردی و در بدترین شرایط هم همینطور و هیچ وقت به داور یا چیزی های دیگر تکیه نمی کردی. تو برای همه یک الگو هستی و خواهی ماند, امیدوار هستیم همیشه و در هر لحظه , در هر تیمی موفق و سلامت باشی, اما بدان بارسا همیشه خانه تو است.

تیتو را بهتر بشناسید ..... یک انسان مرموز وبسیار باهوش!!!

تیتو ویلانووا متولد 1969 در بیکایره د ایمپوردا ( یکی از مناطق کاتالونیا).
دوست صمیمی و قدیمی پپ گواردیولا, دستیار پپ در بارسلونا یا بهتره بگیم مشاوره گواردیولا.

پپ و تیتو در دهه 1980 هر دو با هم در لاماسیا رشد کردند اما در حالی که گواردیولا به یکی از ستاره های تیم رویایی کرویف تبدیل شد و با این تیم در طول 11 سال، 6 قهرمانی در لالیگا و جام در جام اروپا به دست آورد، ویلانووا تنها دو سال برای بارسای بی بازی کرد.

تیتو دوران بازی اش را در تیم هایی مانند فیگرسه، سلتا، مایورکا، ییدا، ال چه و گرامنت سپری کرد و در سال 2002 از دنیای فوتبال حرفه ای خداحافظی کرد.

تیتو سپس وارد دنیال مربیگری شد. تنها تجربه او به عنوان مدیر ورزشی در فصل 07-2006 در ترراسا، باشگاهی در دسته سوم اسپانیا، رقم خورد. او در سال 2007 به بارسا برگشت و دستیار گواردیولا در تیم بارسلونای بی شد.

وقتی گواردیولا در سال 2008 جای رایکارد را در تیم اول بارسا گرفت، ویلانووا نیز با او راهی نوکمپ شد و به کمک مربی تیم اول باشگاه تبدیل شد.

تیتو همیشه به دور از حاشیه و رسانه ها است, میشه گفت جنجالی ترین اتفاق دوران مربی گری او انگشت کردن مورینیو در ال کلاسیکو در چشم او بود.

تیتو به طور کامل با فلسفه لاماسیا و باشگاه بارسلونا اشنا است و تجربیات لازم را در طول این چهار سال در کنار پپ گواردیولا کسب کرده است.

نظر پپ در تیتو, بعد از اینکه او سرمربی اینده بارسا نامیده شد:
تیتو بهترین فرد برای بارسا است,او کاملا با باشگاه و فلسفه بارسا اشنا است, من تمام موفقیت ها خود را در این چند سال مدیون او هستم,هر کاری که من در تیم انجام میدادم با او مشورت می کردم و همیشه نتیجه خوب می گرفتم. هوادارن بارسا باید از سرمربی اینده خود حمایت کنند.

نظر خود تیتو در مورد اینده:
پر کردن جای گواردیولا مشکل است, او در 4 سال 13 یه شایدم 14 جام کسب کرده است, مانند او بودن کار سختی است.

" به احتمال زیاد نمی توان گفت اینده بدی در بارسا در انتظار تیتو است, او کاملا با همه فلسفه باشگاه اشنا است, او همان تیم پپ را تحویل گرفته است و از انجا که خود او همیشه یکی از عاشقان سبک تیکی تاکا است, به طور حتم تمام توان خود را برای پیشرفت این سبک به کار خواهد گرفت, فصل بعد شاهد امپراطوری تیتو با بارسا خواهیم بود.

منبع : سايت رسمي باشگاه

**HOOSEIN 105** · 27-04-2012, 23:42

من خودم طرفدار منچسترم.ولی با شنیدن خبر جدایی پپ خیلی ناراحت شدم.
یه جور احساس میکنم بدشانس و مظلومانه باشگاه رو ترک کرد.
پپ با روش تیکی تاکای خودش سبک جدیدی رو تو دنیای فوتبال به وجود اورد.

**2raj_a** · 27-04-2012, 23:53

اینا هم عکسای سایت رسمی از مربی جدید و دوست داشتنیمون