در خیابان، با تلفن همراهتان صحبت می کنید و آرام آرام در حال قدم زدن هستید. صحبت از حال و احوال به بحث های اجتماعی و اقتصادی روز می کشد. شما هم که خودتان را در این عرصه ها حسابی صاحب نظر می دانید، شروع می کنید به سخنرانی کردن با صدای بلند و بی توجه به نگاه متعجب عابران بحث را ادامه می دهید و گاهی هم که هیجان زده می شوید، صدای تان را بلندتر می کنید و با تمام قوا سعی می کنید حرف خودتان را به کرسی بنشانید.
در حالیکه جوگیر شده اید و مکالمه هم تا حدودی طولانی تر از حد معمول شده، دستتان احساس خستگی می کند و برای رفع خستگی، گوشی را به دست دیگرتان می دهید. اما ناغافل از اینکه چند دقیقه ای است که ردتان را می زنند، میان زمین و هوا، هنوز گوشی گران قیمت شما به دست دیگرتان نرسیده، آن را در دست موتور سواری می بینید که به سرعت از شما دور می شود و فریاد شما هم در هیاهوی شهر گم می شود.
حتما شما هم با چنین مسئله ای برخورد کرده اید. یا لااقل بین اطرافیان خود کسی را می شناسید که به این شیوه گوشی موبایلش را سرقت کرده باشند.
اصولا اولین راه حلی که در این مواقع به ذهن مالباخته می رسد این است که چند متری به دنبال موتور سوار می دود و فریاد می کشد، اما وقتی می بیند کاری از پیش نمی رود، تنها راه حلی که برایش باقی می ماند مراجعه به یکی از دفاتر خدمات مشترکین تلفن همراه برای قطع سیم کارت است.
البته اگر شانس بیاورید و در یک روز تعطیل و یا بعد از ساعت اداری موبایل شما به سرقت نرفته باشد.
به هر کدام از دفاتر خدمات مشترکین که مراجعه کنید تنها در عرض چند دقیقه مشکل تان حل می شود و از این به بعد باید به فکر تهیه یک گوشی دیگر باشید.
البته اگر خودتان بخواهید، می توانید برای پیدا شدن گوشی به سرقت رفته تان پیگیری کنید، ولی افراد با تجربه در این مواقع ترجیح می دهند، بی خیال گوشی از دست رفته شوند. به هر حال اگر می خواهید گوشی گم شده تان را پیدا کنید گام به گام با ما همراه شوید.
گام اول
قبل از هر چیزی به یکی از دفاتر خدمات مشترکین تلفن همراه مراجعه کنید و درخواست کنید سیم کارت تان را قطع کنند( بسوزانتد) تا از هر گونه سوء استفاده از آن جلوگیری کرده باشید. در ضمن سعی کنید،که گوشی تان را در روزها و ساعت های کاری و اداری سرقت کنند!
اصولا سارق یا سارقین، تا قبل از اینکه شما موفق به سوزاندن سیم کارت تان شوید، در حد توان با اقوام و دوستان شان در داخل و خارج شهر و کشور، تماس می گیرند، پس عجله کردن یک اصل است، در غیر این صورت با ارقام کلان در قبض پایان دوره مواجه می شوید که به نظر نمی رسد چندان خوشایند باشد.
گام دوم
به نزدیک ترین کلانتری و دادسرای منطقه تان مراجعه کنید و سرقت را اعلام کنید، قطعا از شما می خواهند شکایت نامه ای تنظیم کنید و تحویل بدهید. تنظیم شکایت نامه به این دلیل ضروری است که باعث می شود،پرونده شما به جریان بیفتد و قابل پیگیری شود.
تعداد شکایت های روی یک موضوع هر قدر بیشتر شود، پرونده زودتر به جریان پیگیری می افتد. پس برای مراجعه به کلانتری هم وقت را از دست ندهید و فورا شکایت نامه را تنظیم کنید، تا به گام سوم نزدیک تر شوید. اساسی ترین مشکل در این مواقع؛ اطلاع ندادن سریع به مخابرات است. همین طور به یاد نداشتن شماره سریال گوشی، در دست نداشتن برگه گارانتی و فاکتور خرید و عوض کردن شماره سریال گوشی است. تمام این موارد مانع پیگیری شما می شود و به سارق این امکان را می دهد تا حداکثر استفاده را از سیم کارت شما بکند.
گام سوم
بعد از سوزاندن سیم کارت، باید به یکی از مراکز مخابراتی مراجعه کنید و شماره سریال گوشی تان را به متصدی مربوطه بدهید. مخابرات بعد از اعلام سرقت، شماره سریال گوشی شما را در لیست سیاه خود یادداشت می کند.
البته حواستان باشد که قبل از مراجعه به مرکز مخابراتی سری به خانه بزنید و جعبه گوشی، گارانتی و یا فاکتور خرید را هم با خود بیاورید. سپس به مخابرات بروید و با مدارکی که در دست دارید، شماره سریال گوشی تان را در اختیار مرکز قرار بدهید.
بعد از این که شماره سریال وارد لیست سیاه شد، با برقراری اولین تماس به وسیله گوشی شما، شماره سریال در شبکه شناسایی شده و امکان رد یابی سارق فراهم می شود.
البته این را هم در نظر داشته باشید که خیلی از سارقان حرفه ای ابتدا تا مدتی کاری با گوشی شما ندارند چون مخابرات زمان محدودی پیگیر است و بعد از گذشت چند ماه سارق با خیال آسوده گوشی را به فروش می رساند. بعضی از سارقان هم توسط نرم افزارهای موجود در بازار، می توانند به راحتی شماره سریال همه گوشی ها را تغییر بدهند.در این صورت مطمئن باشید دست تان به جایی نمی رسد.
با تجربه ها
"ارمغان جوادنیا" که حدود دو سال قبل گوشی اش به سرقت رفته در مورد طی کردن این مراحل می گوید: "همان موقع با چشم گریان به دفتر خدمات مشترکین رفتم و سیم کارتم را قطع کردم. بعد از آن هم به کلانتری سر زدم ولی یکی از مسئولین کلانتری تا فهمید که گوشی من چندان هم قیمتی نبوده، توصیه کرد بی خیال شوم و به خاطر یک گوشی که 10 – 15 هزار تومان بیشتر نمی ارزد،خودم را به دردسر نیندازم. من هم به این توصیه عاقلانه گوش دادم و یک هفته بعد گوشی جدیدی خریدم."
این هم نوع جدیدی از توصیه های انتظامی است که از دوندگی و گرفتاری بی مورد جلوگیری می کند. البته اگر به خاطر یک گوشی نه چندان قیمتی به شدت پیگیر ماجرا شوید، حتما خودتان در موارد بعدی همین توصیه را به سایر مالباختگان خواهید کرد.
"مرتضی جوان بخت " هم که یک سال پیش گوشی اش به سرقت رفته، در مورد پیدا شدن گوشی اش می گوید: "تمام کارهایی را که باید انجام می دادم، انجام دادم. کلی هم دوندگی کردم و به طور کامل پیگیر بودم. اما هیچ خبری نشد. گوشی من هنوز که هنوز است، پیدا نشده است. وقتی هم پیگیر می شوم، جواب می دهند که به احتمال زیاد شماره سریال گوشی را تغییر داده اند، که اگر این اتفاق افتاده باشد، به هیچ عنوان نمی شود پیدایش کرد." یعنی؛ گوشی بی گوشی.
گام آخر
هر چند که تنها سه گام پیش روی شماست تا گوشی سرقت شده شما پیگیری شود، اما ظاهرا برای برداشتن همین سه گام هم باید کفشی آهنی به پا کنید. از اینجا به بعد خودتان هستید و خودتان. گام آخر را باید تنها بردارید. می توانید مراحل پیش روتان را ارزیابی کنید و تصمیم بگیرید که آیا به دنبال گوشی تان بروید و یا نروید. البته اگر نیم نگاهی به توصیه های باتجربه ها هم داشته باشید به نفع خودتان است و در چنین مواردی شاید بتوان با یک گفتمان منطقی با سارق محترم مذاکره کرد و گوشی بدون سیم کارت را تحویل ایشان داد. دست کم از دردسر سیم کارت سوزاندن خلاص می شوید.
