اشعـار عاشقـانـه

[*ALONE*]

بیا که تا نفسی هست یار هم باشیم به غنچه های محبت بهار هم باشیم

آزمودم زندگی دشت غم است شادیش اندوه و عیشش ماتم است

در میان جمع مردان یا همیشه مرد باش یا دم از مردی مزن یا یکسره نامرد باش

بمیرم من واسه اون دلشکسته که چون من خیری از دنیا ندیده

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیزتراست کارم از گریه گذشته به خودم میخندم

[iranzerozone]

روزي دل من كه تهي بود وغريب٬

از شهر سكوت به ديار تو رسيد

در شهر صدا٬ كه پر از زمزمه بود٬

تنها دل من قصه ي مهر تو شنيد.

چشم تو مرا به شب خاطره برد.

در سينه٬ دلم از تو و ياد تو تپيد.

در سينه ي سردم، اين شهر سكوت٬

ديوار سكوت٬ به صداي تو شكست.

شد شهر هياهو، اين سينه ي من.

فرياد دلم به لبانم بنشست.

خورشيد مني ،‌ منم آن بوته ي دشت.

من زنده ام از نور تو اي چشمه ي نور.

درياي مني ، منم آن قايق خُرد.

با خود تو مرا مي بري تا ساحل دور.

اكنون تو مرا همه شوري و صدا.

اكنون تو مرا همه نوري و اميد.

در باغ دلم بنشين بار دگر.

اي پيكر تو، چو گل ياس سپيد!

[iranzerozone]

خواب دیدم تو آسمون پیدا شدی

رنگ مهتاب توی خواب ما شدی

بی هوا مثل شهاب تو آسمون

برق چشمات زده و رسوا شدی

هفت ستاره قرض دادم به آسمون

تا برام از تو بیارن یه نشون

ناامیدم از زمین و بعد از این

بستم امید دلم به آسمون

یه ستاره واسه بختم که پی عشق تو رفتم

یه ستاره واسه ی دل که تو بردی . شده مشکل

یه ستاره واسه آشتی. دیگه برگرد منو کشتی

یه ستاره واسه خنده. نرخ شادی مگه چنده؟

یه ستاره پر بوسه که دلم بی تو نپوسه

یه ستاره پر امید. واسه هر کس که تو رو دید

یه ستاره پر رویا که قشنگ با تو دنیا

یه ستاره پر رویا که قشنگ با تو دنیا

من همه دار و ندارم پیش تو ارزونیه

تو کدوم مرام و مذهب عشق به این گرونیه؟

هفت ستاره ی دلم تو آسمون.گروی یه عشق آسمونیه

ماه خبر آورده از اون بالاها

هفت شبانه روز که مهمونیه

آسمونم شده عاشق تو

به خیالش به همین آسونیه

نکن از خواب منو بیدار

تا به وقت خوش دیدار

تو کوچه باغهای شمرون

زیر سایه ی سپیدار..........

[siya22]

یادم باشد
فردا را جلو بیندازم
و ساعتم را کوک کنم روی چه وقت
یادم باشد فردا باران بگیرد
باران بیاید تا نزدیکی های عصر
و برگردد
یادم باشد اگر آهسته گام بردارم
دیرتر شب می شود
و آفتابگردانها
چند دقیقه دیرتر لال می شوند
چیزهای دیگری هم یادم باشد
یادم باشد
یادم باشد
یادم باشد
دوستت دارم

[شاهزاده خانوم]

من همان اندازه
دلواپس شادمانی تو ام
که تو
دلواپس شادمانی من ..
اگر تو خاطری آسوده نداشته باشی
من هم آسوده خاطر نخواهم بود .

"جبران خلیل جبران

---------- Post added at 10:01 AM ---------- Previous post was at 09:59 AM ----------

من به خاطر شادمانی تو
بسیار شادمانم
برای تو
شادمانی شکلی از آزادی است ..
زندگی نمی تواند
با تو
جز با مهر و شیرینی
جور ِ دیگری رفتار کند
تو با زندگی
جز با مهر و شیرینی
رفتار نکرده ای .

" خلیل جبران

[Diosa!]

بروید ای حریفان بکشید یار ما را
به من آورید آخر صنم گریزپا رابه ترانه‌های شیرین به بهانه‌های زرینبکشید سوی خانه مه خوب خوش لقا راوگر او به وعده گوید که دمی دگر بیایمهمه وعده مکر باشد بفریبد او شما رادم سخت گرم دارد که به جادوی و افسونبزند گره بر آب او و ببندد او هوا رابه مبارکی و شادی چو نگار من درآیدبنشین نظاره می‌کن تو عجایب خدا را

[siya22]

از چهره طبیعت افسونکار
بر بسته ام دو چشم پر از غم را
تا ننگرد نگاه تب آلودم
این جلوه های حسرت و ماتم را

پاییز ای مسافر خاک آلوده
در دامنت چه چیز نهان داری
جز برگهای مرده و خشکیده
دیگر چه ثروتی به جهان داری

جز غم چه میدهد به دل شاعر
سنگین غروب تیره و خاموشت ؟
جز سردی و ملال چه میبخشد
بر جان دردمند من آغوشت ؟

در دامن سکوت غم افزایت
اندوه خفته می دهد آزارم
آن آرزوی گمشده می رقصد
در پرده های مبهم پندارم
پاییز ای سرود خیال انگیز
پاییز ای ترانه محنت بار
پاییز ای تبسم افسرده
بر چهره طبیعت افسونکار

---------- Post added at 02:11 PM ---------- Previous post was at 02:10 PM ----------

در خوابهای کودکی ام
هر شب طنین سو قطاری
از ایستگاه می گذرد
دنباله ی قطار
انگار هیچ گاه به پایان نمی رسد
انگار
بیش از هزار پنجره دارد
و در تمام پنجره هایش
تنها تویی که دست تکان می دهی
آنگاه
در چارچوب پنجره ها
شب شعله می کشد
با دود گیسوان تو در باد
در امتداد راه مه آلود
در دود
دود
دود ...


---------- Post added at 02:13 PM ---------- Previous post was at 02:11 PM ----------

به آتش نگاهش اعتماد نکن !
لمس نکن !
به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند !
به سرزمینی بی رنگ ،
بی بو ، ساکت !
آری !
بگریز و پشت ِ ابدیت ِ مرگ پنهان شو ،
اگر خواستار جاودانگی ِ عشقی !

[*ALONE*]

كاش قلبم درد پنهاني نداشت

چهره ام هرگز پريشاني نداشت

كاش مي شد دفتر تقدير عشق
حرفي از يك روز باراني نداشت

كاش مي شد راه سخت عشق را
بي خطر پيمود و قرباني نداشت

[*ALONE*]

به تو عادت کرده بودم رفتی دلو شکوندی
با چشام شدی غریبه رفتی دلو شکوندی

[Diosa!]

گفتا تو از کجایی کاشفته می نمایی؟
گفتم منم غریبی از شهر آشنایی

گفتا کدام مرغی کز این مقام خوانی؟
گفتم که خوش نوایی از باغ بینوایی

گفتا ز قید هستی رو مست شو که رستی
گفتم به می پرستی جستم ز خود رهایی

گفتا جویی نیرزی گر زهد و توبه ورزی
گفتم که توبه کردم از زهد و پارسایی

گفتا به دلربایی ما را چگونه دیدی؟
گفتم چو خرمنی گل در بزم دلربایی

گفتا من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم
گفتم به از ترنجی لیکن به دست نایی

گفتا چرا چو ذره با مهر عشق بازی؟
گفتم از آن که هستم سرگشته ای هوایی

گفتا بگو که خواجو در چشم ما چه بیند
گفتم حدیث مستان سرّی بود خدایی