آناليز نفر به نفر تيم ملي مقابل عراق
مهدی رحمتی:
روی گل اول نمی توان اشتباه او را نادیده گرفت اما در کل بازی همان مهدی رحمتی بود که انتظارش را داشتیم و توانست در برابر حملات مهاجمان زهردار عراق دروازه تیم ملی را بسته نگه دارد اما او هنوز در خروج ها و دفع سانتر ها متزلزل نشان می دهد.
محمد نصرتی:
شباهت چندانی به بازیهای قبلی اش در این پست نداشت و هوار محمد در این بازی به شدت او را آزار داد. نصرتی در دقایقی که به وسط زمین متمایل می شد بازی خوبی ارائه می داد اما در جناح راست نتوانست همه انتظارات را برآورده کند.
سید جلال حسینی:
همان مدافع همیشگی بود با این تفاوت که در چند صحنه در بازی هوایی مقابل مهاجمان عراقی کم آورد و این برای بازیکنی با تجربه او اتفاق چندان خوبی نبود.
مسعود شجاعی:
نسبت به بازیهای قبلی که از او در تیم ملی دیده بودیم پیشرفت فوق العاده ای داشت. او اوایل بازی با چند دریبل امیدوارمان کرد و در اواخر نیمه اول با راه افتادن او طوفان تیم ملی شروع به وزیدن کرد اما باز هم با شجاعی ایده آل ما فاصله دارد.
هادی عقیلی:
عطش گلزنی فوق العاده ای در این بازی داشت و بارها دروازه عراق را با خطر جدی مواجه کرد اما در نهایت نتوانست به هدفش برسد.
احسان حاج صفی:
یکی از خوب های میدان بود و در نیمه دوم بازی بسیار خوبی را به نمایش گذاشت. حضور او در جناح چپ باعث شده بود تا خیلی ها نگران جای خالی او در خط دفاع باشند اما پوشش بسیار خوب بقیه مدافعان ودوندگی بسیار حاج صفی اجازه نداد تا پیش بینی ها به وقوع بپیوندد.
آندرانیک تیموریان :
همانطور که انتظار داشتیم ستاره تیم ما در پست هافبک دفاعی بود با این تفاوت که به جای جواد نکونام ، آندرانیک تیموریان این لقب را از آن خود کرد. او بازی بسیار خوبی ارائه داد و جور نکونام که چندان در بازی حضور نداشت را هم در حمله و هم در دفاع کشید. بازی تخریبی او در مواقع حمله عراق و بازیسازی اش هنگام حمله تیم ملی باعث شد تا ستاره این بازی لقب بگیرد.
ایمان مبعلی:
افشین قطبی حساب ویژه ای روی ضربات ایستگاهی این بازیکن باز کرده بود و در نهایت به هدف خود هم رسید. مبعلی بازیکنی بود که کمتر کسی پیش بینی می کرد در ترکیب اصلی حضور داشته باشد اما با بازی خوبش مهر تاییدی بر تصمیم افشین قطبی زد. در این بازی بعد از مدتها همان مبعلی را دیدیم که می خواستیم و دلمان برایش تنگ شده بود.
غلامرضا رضایی :
مثل همیشه امتیاز ویژه اش دوندگی بیش از حد و تیزهوشی اش بود. اگرچه گاهی اوقات تک روی ها و حفظ توپ های او در زمین خودی آزاردهنده بود اما با گلی که به ثمر رساند و دوندگی هایش نشان داد که همان ستاره همیشگی است. شاید اگر در زدن ضربات آخر دقت بیشتری می کرد تعداد گل های بیشتری را مقابل نام تیم ملی ایران مشاهده می کردیم.
جواد نکونام:
- به عنوان کاپیتان و مرد اصلی تیم ملی خیلی بیشتر از این ها از او انتظار داشتیم اما او حتی نیمی از انتظارات را برآورده نکرد. عدم هماهنگی، یارگیری توسط بازیکنان حریف یا هر دلیل دیگری باعث شد تا نکونام در تیم ملی گم باشد و چندان نامی از او نشنویم.
محمد غلامی:
در این بازی با این که مهاجم نوک بود اما بیشتر از این که وظیفه گلزنی داشته باشد وظیفه منحرف کردن خط دفاع عراق و خسته کردن آنها را به عهده داشت تا فضا را برای غلامرضا رضایی و بقیه بازیکنان باز کند. اگرچه او این وظیفه را به خوبی انجام داد اما نسبت به بازیهای قبلی که از این بازیکن دیده بودیم انتظاراتمان برآورده نشد.
خلعتبری:
بدون شک تعویض طلایی قطبی بود. با اضافه شدن او به تیم خط حمله تیم ملی جان تازه ای گرفت. بعد از گل برتری ایران او به بهترین نحوممکن بازی را اداره کرد تا سه امتیاز شیرین به حساب ما واریز شود.
منبع : فوتبال 3
.gif "N Aggressive (17)")
نوشته شده توسط mehrdad-sistem
.gif "N Aggressive (16)")
.gif "N Aggressive (4)")
.gif ":دی")
پست اوام بردارن خوبه
.gif "N Aggressive (40)")
