نويسندگان عزيز ميخواهيم داستان بنويسيم!

[western]

وسترن! بابا من سعيدم، نه حميد!
البته شما مختاري، هر چي دوس داري صدامون كن آبجي!
اينكه گفتي كم حوصله هستم و ... واقعا يه مقدار بي انصافيه! شما داري مارو مي اندازي تو چاه رمان نويسي، كاري كه علاوه بر حوصله، پشتكار، دقت، تجربه، لطف خدا، وقت كافي بدون ترس از امتحانهاي دانشگاه و... مي خواد كه فعلا ندارم!
اين داستان هم فكر كنم جنبه فمينيستي منو خوب نشون داد، چون تو بعضي از نارفيقاي قديمي دوران دبيرستان، كسي رو سراغ داشتم كه اهل اين جور روابط كثيف بود و هست- اين بود كه همواره دلم براي جهالت اون دخترايي كه با اون مرتيكه دوست! مي شدن، مي سوخت...

من چرا هی به تو می گم حمید اتفاقاً از اسم سعید خیلی حال می کنم اما حالا هی قاطی می کنم(می بینی منم می تونم شعر بگم )خوب عزیز بیفت توی چاه ببین یوسف خودمونو افتاد چی شد؟
تو همه اون چیزهایی که گفتی داری جون آبجی داری این تن بمیره داری ای داد به کی بگم داری؟

دانشگاهت تموم شد دست به کار شو آخر تابستو ن ازت یک رمان پونصد صفحه ای می خوام نگی نگفتم!حالا نشد
پونصد چهارصد و نود وپنج کمتر نباید باشه
شعرت هم...خوب نبودمن چرا انترن بشم؟چرا رمانهامو نذارم؟اما نه بی شوخی قسمت مهدی شادی رو خوب
اومدی رفته قایم شده دست از قلم هم خدای نکرده کشیده انگار؟مهدی ؟کجایی داداشی؟

[dr.zuwiegen]

چه خوش اشتها!
500 صفحه؟ چه خبره؟ ما همين كه شيطان كيست رو بخونيم، هنر كرديم!
حالا رو پيشنهادت فكر مي كنم زليخا!
گفتم كه شعرم رو جدي نگيرين، چون بيتي كه گفتم بيشتر وصف حال كساني هستش كه به شما حسودي كنن، كه خوشبختانه تو دوستاتون، فرد حسودي نداريم.

[Benygh]

الا يا ايها البنيا، همي گو ترك اين دنيا ١ بشو از her heart بيرون، نمي خواهد تو را، مينا!!

باشه میام بیرون ولی اخرش رو فکر نکنم راست میگی که نمی خواهد تو را ....

وبلاگ بزنی برای کارهات خوبه ....
راستی بچه ها یک نظر
من توی وبلاگم براش شما اکانت درست میکنم به عنوان نویسنده مثلا الان یکی دیگه هم هست که با من کار میکنه ...

بعدش هم الان اسم وبلاگ هم خوبه که هست داستان کوتاه ... کمی فکر کنید ...

در ضمن این V.F.D کیه میاد نظرات تخصصی میده میره ؟ یکی از شماست ؟
اگه روی نظرم نظرتون مثبت هست دست به کار شید ...

[dr.zuwiegen]

سلام بچه ها!
اگه نوشته زير قشنگ شده، بگيد تا باهاش تو مسابقه شركت كنم، تا دير نشده!
شرمنده اگه 2 تا پست ميشه، تقصير از گوشيمه!

عذاب وجدان

چهار نفر بوديم؛ نه! سه نفر بوديم. آخه اون روز مصطفي، دوست صميميم نيومده بود مدرسه... بعداً فهميدم که مريض شده بود. به خاطر همين من و اصغر و اکبر که داداشاي دوقلو بودن، داشتيم با اتوبوس برمي گشتيم از مدرسه به خونه و تو دنياي خودمون بوديم... مي گفتيم و مي خنديديم. تا اينکه باز هم نگاهمون به همون دکه روزنامه فروشي سر چهارراه افتادش. رفت و برگشت از مدرسه هميشه من اين دکه رو مي ديدم. يه زنه توش کار مي کرد. من هميشه تعجب مي کردم که چي جوري تو يه دکه زن کار مي کنه... آخه بچه بودم، حاليم نبود... هيچ وقت حتي جرات نکردم برم و از خودش بپرسم. ازش مي ترسيدم. فکر مي کردم فقط زنها ميان و ازش روزنامه يا تنقلات مي خرن. آخه تقريباً به غير از روزنامه هرچيز ديگه اي هم مي شد تو دکه اش پيدا کرد... از بر و بچه هاي مدرسه شنيده بودم که شوهرش مرده و بچه اي هم نداره و تو اين دکه کار مي کنه تا اموراتش بچرخه...
نمي دونم چرا يکدفعه اون فکر احمقانه به سرم زد؛ کنجکاوي يکدفعه از سر و کولم بالا رفت. بايد مي فهميدم که اون زن شبها رو کجا مي خوابه. بايد مي فهميدم که شبها رو هم تو اون دکه سر مي کنه يا نه. به اصغر و اکبر هم گفتم. اولش مي ترسيدن. آخه خيلي نازک نارنجي و سوسول بودن. ولي بالاخره راضيشون کردم. قرار شد همون شب، بريم سراغ دکه.
من که مشکلي نداشتم. آدم تخس و لجبازي بودم. بالاخره با هزار ژانگولر بازي، وقتي همه تو خونه خوابيدن، زدم از خونه بيرون. رفتم سروقت خونه ي دوقلوها. ما و اونها تو يه محله مي نشستيم. اونها هم از خونه اومده بودن بيرون. اولش مي ترسيدن با من بيان، از سرما و تاريکي وحشت کرده بودن، ولي وقتي چراغ قوه ام رو بهشون نشون دادم، بالاخره باهام راه افتادن...
وقتي به اونجا رسيديم، چهارراه خلوت خلوت بود. يه دونه ماشين هم اون حوالي نبود. چراغ قوه دست من بود. يه نگاهي به دکه انداختم: در پشتيش که قفل بود، شيشه جلوش هم بسته بود.
دوقلوها گفتن: "بيا بريم بابا، مگه کسي هم مي تونه شب اينجا بخوابه؟"
ولي من ول کن نبودم. با چراغ قوه از شيشه به داخل دکه نگاهي انداختم. تا چشم مي ديد، پر بود از قوطيهاي سيگار و بسته هاي پفک و بيشتر از همه، دسته هاي بزرگ روزنامه و جدولهاي باطله. به پايين نگاه کردم. سياه سياه بود، عين قير. اون طرف تر، گوشه ي در دکه، يه بخاري نفتي روشن بود. من که ديگه از بودن کسي تو دکه نااميد شده بودم، با ديدن بخاري روشن دوباره فضوليم گل کرد. اين دفعه چراغ قوه رو انداختم رو همون تيکه سياه که معلوم نبود چي بود.

[dr.zuwiegen]

خودم هم نمي دونم چي شد. يه دفعه از زير اون تاريکيها، متوجه يه جفت چشم سياه شدم که با يه حالت ترسناکي داشت به من نگاه مي کرد. از ترس زهره ترک داشتم مي شدم. هم من داشتم جيغ مي زدم، هم اون کسي که اون تو بود. چراغ قوه از دستم افتاد و شکست. از ترس زبونم بند اومده بود. با قدرت تمام پا به فرار گذاشتم و دوقلوها هم دنبالم دويدن. پشت سرم فقط صداي جيغ مي شنيدم. مي دونستم همون زن هستش، ولي جرات نداشتم برگردم تا ببينمش. از کجا معلوم که دنبال ما نمي دويد؟ من فقط صداهاي جيغ يک زن را مي شنيدم...
-----------------------------------------------------------
از فرداي آن روز ديگه به مدرسه نرفتم. چون طاقت نداشتم دکه سر چهارراه رو که به خاطر آتيش سوزي به يه مشت خاکستر تبديل شده بود، ببينم.

[western]

نه سعید این چی بود نوشتی ؟ای بابا زهره ترک شدم...چه عذاب وجدان بزرگی...افسرده ام کردی جون تو!به بقیه
خواننده ها رحم کن با این نری مسابقه یه وقت؟مثل من به فکر خودکشی می افتند تو مقصر می شی داداشی!
نه بی شوخی جالب بود اما بازم می گم به پای اولی نمی رسه به چند دلیل اول اینکه اون توی مایه های مذهبی
بود شانسش خیلی بیشتره دوم اینکه تشریح صحنه ها و مکالمات محشر بود آدم کاملاً فضا رو تجسم می کرد سوم
اینکه با پایان خوب مثل داستانهای بزرگ دنیا حس قشنگی به آدم می داد اینم خوب بود اما نمی تونم چیز زیادی در
موردش بگم چون جداً مرا ریخت بر هم!

[Benygh]

قشنگ بودن ولی چرا اخرش یک جوری تموم میشه ضد حال میزنه به همه ...

راستی راجع به نظر من فکر کنید ...
شاید هم یک سایت ایجاد شد برای این کار ...

[Benygh]

کسی چیزی نمیذاره من بذارم ...
یکی از کارهایی است که تو وبلاگم گذاشتم اگه میخواهید برید اونجا ...
زمان رفتن
18 سالش تمام شده بود ... دیگر زمان رفتن بود ...
وسایلش را با یاد خاطرات تلخ و شیرین لحظاتش جمع کرد و درون کیف قدیمی اش قرار داد ...
همه برای بدرقه او آماده شده بودند ...
هر چهره برایش یک خاطره به همراه داشت, خاطراتی که زندگی اش را تشکیل داده بودند ...
آخرین چهره, چهره ی نگهبان پیر و مهربان پرورشگاه بود ...

[Like Honey]

وسترن جون بقیه داستان رو بذار کلافمون کردی
اگه نمیخوای بذاری بگو که ما بیخودی الاف نشیم

[Benygh]

وسترن جون بقیه داستان رو بذار کلافمون کردی
اگه نمیخوای بذاری بگو که ما بیخودی الاف نشیم

راست میگه وسترن عزیز بذار بقیه رو ...