سروده هاي محمد جاويد

[محمد جاوید]

تورا دوست دارم
******************************
«تو را اي كهن بوم و بر، دوست دارم»... بدون چرا ، چون ، اگر دوست دارم
بُود بعضی از دوستی ها خطرناک... تورا چون نداری خطر دوست دارم
در این قطعی برق از نور خورشید... وهم بیشتر از قمر دوست دارم
واز کارت سوخت و تمام (کوپن هام)... که دارم زجان دوست تر ،دوست دارم
وحتی تورا از سهام عدالت.... به جان خودم بیشتر دوست دارم
زانگشت دولت بریزد هنرها... تورابیش از آن با هنر دوست دارم
تورا مثل یارانه هایی که دولت ... دهد بابت هر نفر دوست دارم
نظر هر که دارد به جیب رفیقش... تورا من بدون نظر دوست دارم
ز دست گرانی و خرج و تورم.... اگر هم شوم خون جگر دوست دارم
به مانند آن کس که دارد دیابت .... تو را مثل قند وشکر دوست دارم
وجب تا وجب خاکت آکنده از زر .... تو را بیش از این سیم وزر دوست دارم
اگرچه به دنیا ثمر می رسانی... تورا با ثمر بی ثمر دوست دارم
اگر هم شوم مغز و گردم فراری.... تورا این من ِ دربدر دوست دارم
زتکرار این جمله شاد است« جاوید»... «تو را اي كهن بوم و بر، دوست دارم»

[محمد جاوید]

مهمان شیطان

به روی سفرۀ افطار او ببین جانا .... که چند گونه غذا پیش روی انسان است
حلیم و فرنی و حلوای کاسه ویخدر.... کنار آن رطب و زولبیا فراوان است
وکله پاچه در آن سوی سفره در دیگی .... نگاه مضطربش سوی صاحب خوان است
کباب جوجه و استیک وماهی و میگو.... خلاصه سفره نگو قتلگاه حیوان است
و چند لحظۀ دیگر پس از اذان گفتن .... ورم نموده شکم ، پاره بند تنبان است
توگوییا که ز قحطی گریخته طفلی.... که سوی ظرف غذا این چنین شتابان است
اگرچه پر شده از او تغار وقت سحر.... به مغرب اما گویی چو مرده بی جان است
وبا شنیدن تکبیر می کند حمله.... زدست حملۀ او سفره درب و داغان است
به صف نموده غذاها و نوبتی هر بار.... روان به خندق خود می کند که انبان است
چنان ز قدرت او پاک می شود سفره.... که کار ِ جاروی برقی از او نمایان است
شنیده است که روزه برای خود سازی است.... به این دلیل نگاهش به مرغ بریان است
وچون که معتقد است او که میهمان خداست.... در حالت خفگی باز شاد و خندان است
ولی به گفتۀ« جاوید» این چنین فردی .... به طور قطع و یقین میهمان شیطان است
هدف که شد شکم و پر نمودن انبان... خدا ز سفره و آن میهمان گریزان است

[محمد جاوید]

برق نگاه
**********************************
« برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر»... کوچه روشن شد از آن تابش و نور سحری
غافل از آن که فضولی است در آن کوچۀ تنگ.... که به هر حال از این واقعه سازد خبری

شد خبردار از این مسئله چون شرکت برق... کنتوری نصب نمودند در ِ خانۀ او
تا که مصرف نکند بیشتر از حد لیلی.... یا که مجنون نکشد برق ز کاشانۀ او

آخر ماه که قبض آمد و دادند به او... برق از فرق سر لیلی بیچاره پرید
گفت در منزل من هیچ کسی جز مجنون.... برق چشمان مرا در شب تاریک ندید

پس چرا مصرف برقم شده این گونه زیاد؟.... من مگر هیتر و یخچالم و یا این که اطو
گفت مامور که با برق نگاه قوی ات .... کرده ای عاشق دلخستۀ خود را جادو

لاجرم مصرفش ازهیتر و یخچال سَراست... و زمجنون پدر مرده در آورده پدر
برق تولیدی چشمان سیاه تو کنون.... مال دولت بُود و بحث نکن پس دیگر

تازه برق لب و هر مادۀ براقی.... که شود ساطع از آن نور بُود شامل آن
گر که براق شود کفش کسی هم ایضاً.... می شود آخر هر ماه ز قبضش نگران

مات شد طفلی و برق نگهش شد خاموش... برقی از منزل لیلی ندرخشید دگر
داد پیغام به مجنون که نیا منزل من.... نه به هنگام شب و نیمه شب و وقت سحر

گفت« جاوید» به لیلی بشنو پند مرا .... « صرفه جویی هنر مردم دوراندیش است»
صرفه جویی کن و پولت نده از بابت برق .... چون که جراحی بینی و لبت در پیش است

تضمین از خواجۀ اهل راز

[محمد جاوید]

تن فروش
************************
تواي تن خستۀ مرداب ظلمت**و اي غرقابِ گرداب مذلّت
توای بازيچۀ دستان شهوت** و ای تندیس زشتی و وقاحت
تنت هر لحظه در دست غريبي است**دلت دروازۀ هر نانجیبی است
چرا بخشيده اي اين دُرّ تن را؟**چرا حراج كردي اين بدن را؟
چرا هر جا هوسبازی تو را دید**زباغ هستي ات گل غنچه اي چيد؟
سپس گل های باغت کرد پرپر**شرر انداخت در باغت سراسر
اگر خواهی شوی زین ورطه آزاد **و گردد مثل اول باغت آباد
بزن بر سينۀ مرد هوسباز**جدا كن از تنت دستان پر آز
به لطف بي كران آن يگانه** بكن در کوی عصمت آشیانه
بُود دریای ِ احسانش به غايت **خطا پوش است تاحد نهايت
بكن تن را ز عفت آبياري**مرو در وادی حِرمان و خواری
مددكار تو باشد حيّ‹‹ جاويد››**خداوند زمين و مهر و ناهيد

[محمد جاوید]

فطر آمده خوردنی فراوان بخورید
پیتزا و کباب و مرغ بریان بخورید
دزدانه اگر در رمضان می خوردید
شوال رسیده پس نمایان بخورید

[محمد جاوید]

به او گفتم بخور گفتا صیام است
سحر تا وقت شب خوردن حرام است
به خنده گفتمش : پس رشوه و رانت
چرا خوردی؟ مگر هنگام شام است؟

[محمد جاوید]

جراید:
کمیته ای در مجلس مسئول رسیدگی به دلایل عدم موفقیت تیم ایران در المپیک پکن گردید

سفر پر بار
*************************************
از المپیک آمده با گردنی افراشته... چون که با کار مهمّش واقعاً گل کاشته
این مسافت را که طفلی تا پکن پیموده است... کاروان ورزشی را مفت خر فرموده است
روز اول در رژه او زحمت بسیار برد.... دست خود را با تکان دادن کمی در کار برد
چند صد متری در آن گرما قدم آهسته رفت... سربلند و پر غرور و واقعاً شایسته رفت
شام مبسوطی به رگ زد قهرمان هنگام شب... گرچه بود از فکر فردا طفلکی در تاب و تب
صبح فردا چون که حاضر شد به میدان حریف… سمبه را پر زور دید وخود چو گنجشکی ضعیف
جالب اینکه آن حریف از کشوری چون چاد بود… لیک با تکنیک وتند و تیز همچون باد بود
درمصاف نیجریه ضربه فنی شد شدید…بعد از آن با زامبیا برق از سر طفلی پرید
گرچه طعم جوجه و استیک و سوپ خاویار... اندکی از طعم تلخ باخت را می زد کنار
لیک وجدان درد او را بد کلافه کرده بود... کلّۀ خود را زغم لای ملافه کرده بود
با خرید و گردش و تفریح غم را دک نمود ... بر خیابان ها و بازار پکن پاتک نمود
جای یک دانه مدال کم بهای سیم وزر... با خودش آورد چندین ساک ِِ پـُر از این سفر
چون که شد پایان کار کاروان ما همین... کرد جارو کاروان ورزشی بازار چین
ماند از اردوی ما اما رکوردی دیدنی... در خصوص گردش و خواب وخرید و خوردنی
این سفر پر بار و عالی بود الحق، دوستان ... داشت چپ می شد هواپیما از این بار گران
شکر ایزد که دوباره دید ملت رویشان ... چند صد میلیارد هم گردد فدای مویشان
گفت با « جاوید» زیدی دود کن اسفند را.. تا شود محفوظ این تیم قـَدَر از هر بلا

[محمد جاوید]

کفر نعمت
*********************************
یاد از آن روزی که استخر پرآبی داشتیم... مثل ماهی در درونش پیچ و تابی داشتیم
یا تلپ بودیم هرشب در جکوزی و سونا... مصرف آب زیاد و بی حسابی داشتیم
موقع حمام رفتن خواب می رفتیم ،چون... وان ما پرآب ،گویی جای خوابی داشتیم
با فشار آب می شستیم ماشین های خود... بعد ماشین تمیز خوش رکابی داشتیم
شد شیلنگ آب با جارو برابر پیش ما... چون که تنبل بوده و حال خرابی داشتیم
گرچه کارپر صوابی بود انجام وضو .... لیک با اسراف ، کار ناصوابی داشتیم
قطره قطره گر که آب ازشیرها مان می چکید.... بی خیالش بوده چون شیر پر آبی داشتیم
موقع مسواک دندان جای یک لیوان ِ آب... در درون چاه سیل ِ فاضلابی داشتیم
در خصوص برق هم با نصب دها چلچراغ.... گوییا در شب به خانه آفتابی داشتیم
صرفه جویی واژه ای بیگانه در فرهنگ بود... چون برای کار خود گویا جوابی داشتیم:
آب پشت سد فراوان چشمه جوشان ، رود پُر... باز هم امید باران از سحابی داشتیم
کفر نعمت از کف ما بُرد آب زندگی... گوییا با نعمتش جنگ و عتابی داشتیم

خشک سالی شد ردیف و قافیه تغییر کرد... ابرها رفتند و سد خشکید و باران دیرکرد
هرچه نیروگاه آبی بود آبش ته کشید... برق در تشریف فرمایی خود تأخیر کرد
جزء ایمان بود قبلن ها نظافت واقعاً... لیک قطع آب ایمان را چـُنان اکسیر کرد
رفت بالا نرخ جان آدمی تا شیر مرغ... قطع آب و برق در یارانه هم تأثیر کرد
قیمت پیف پاف هم نسبت به نرخ سال پیش... بابت این خشک سالی کاملاً توفیر کرد
نرخ مرگ موش و شلغم قیمت شلتوک و چسب... همچنین نرخ بلیط سینما تغییر کرد
سازمان شیر هم بی آب ماند و لاجرم.... جای آب شُرب، آب شور را در شیر کرد
این وسط (سیما) کلافه تر ز قطع آب بود.... چون که در تولید فیلم آبکی، بد گیر کرد
با دُم خود محتکر گردو شکست و ناقلا.... باز هم در کسب و کار ش اندکی!؟ تزویر کرد
« مثنوی هفتاد من » شد الغرض این داستان... هرکسی آن را به نفع کار خود تفسیر کرد
خنده دار این است در این محشر ِکمبود آب... باز هم «جاوید » طنزی آبکی تحریر کرد
تا وزیر خُبرۀ نیرو شنید این طنز را ... با یکی احسنت و یک ایول از او تقدیر کرد



ین شعرمقام سوم کشوری را دراولین جشنوارۀ طنز نیرو زا ( وزارت نیرو) در مهرماه 87 کسب نمود.

[محمد جاوید]

چون با فتو شاپ آشنا شد
یک باره چه خوشگل و بلا شد
آن عمه قزی شصت ساله
در عکس مثال پانکیا شد
از لطف و کرامت فتو شاپ
آفتابۀ مس یهو طلا شد

[saviss]

از لطف و کرامت فتو شاپ
آفتابۀ مس یهو طلا شد

استاد" جاوید" عزیز
این آخری ...بسیار به جا بود...
متشکر
و
پایدارباشید