مشاعره سنتی

[maralz]

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار

در بادیه سرگشته شما در چه هوایید


گر صورت بی صورت معشوق ببینید

هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید


....

[Big-Boss]

دلا دیدی که خورشید ازشب سرد
چو آتش سر ز خاکستر بر آورد
زمین و آسمان گلرنگ و گلگون
جهان دشت شقایق گشت ازین خون
نگر تا این شب خونین سحر کرد
چه خنجر ها که از دل ها گذر کرد
زهر خون دلی سروی قد افراشت
ز هر سروی تذروی نغمه برداشت
صدای خون در آواز تذرو است
دلا این یادگار خون سرو است


هوشنگ ابتهاج

[white_rose]

تابه فکر خود فتادم، روزگار از دست رفت

تا شدم از کار واقف، وقت کار از دست رفت


تا کمر بستم، غبار از کاروان بر جا نبود

از کمین تا سر برآوردم، شکار از دست رفت


داغ‌های ناامیدی یادگار از خود گذاشت

خردهٔ عمرم که چون نقد شرار از دست رفت


تا نفس را راست کردم، ریخت اوراق حواس

دست تا بر دست سودم، نوبهار از دست رفت


پی به عیب خود نبردم تا بصیرت داشتم

خویش را نشناختم، آیینه‌دار از دست رفت


عشق را گفتم به دست آرم عنان اختیار

تا عنان آمد به دستم، اختیار از دست رفت


عمر باقی مانده را صائب به غفلت مگذران

تا به کی گویی که روز و روزگار از دست رفت؟


صائب تبريزي

[haj mohammade]

تو را که هر چه مراد است در جهان داري
چه غم ز حال ضعيفان ناتوان داري

بخواه جان و دل از بنده و روان بستان
که حکم بر سر آزادگان روان داري

حافظ

[Dew Drop]

اين كوزه چو من عاشق زاري بوده است.......در بند سر زلف نگاري بوده است
اين دست كه بر گردن او مي بيني.......دستي است كه بر گردن ياري بوده است

[sasan816]

تو دستم گرفتی قدم به قدم
رفیقم تو هستی به شادی و غم
ز جان محو شوق بهار توییم
که تا پای جان بر کنار توییم

محمد سعید میرزایی

[MJNeghabi]

مكن به چشم حقارت نگاه در من ِ مست
كه آبروی شــــــــــريعت بدين قَـــــــدَر نرود!

حافظ

[haj mohammade]

دي پير مي فروش که ذکرش به خير باد
گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز ياد

گفتم به باد مي‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد باد

حافظ

[Big-Boss]

دستی به سپیدی روز
پنجره را گشود
سرما و سوز
دار
بر پلک های من نشست
کنون
خاکستر شب را
باد
در کوچه می برد


شهید خلق خسرو گلسرخی

[haj mohammade]

دارم از زلف سياهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بي سر و سامان که مپرس

کس به اميد وفا ترک دل و دين مکناد
که چنانم من از اين کرده پشيمان که مپرس
حافظ