خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
غربت ديرينه ام را با تو قسمت مي كنم........ تا ابد با درد و رنج خويش خلوت مي كنم ....رفتي و با رفتنت كاخ دلم ويرانه شده....... من در اين ويرانه ها احساس غربت مي كنم...... چشمهايم خيس از باران اشك و انتظار......... من به اين دوري خدايا كي عادت مي كنم ؟ مي روم قلب تو را پيدا كنم........ برق چشمان تو را معنا كنم....... مي روم شايد كه در دشتي بزرگ معني عشق تو را پيدا كنم........ مي روم تا با نگاه گرم تو اين دل ديوانه را شيدا كنم
عشق نمی پرسه تو کی هستی؟ عشق فقط میگه: تو ماله منی . عشق نمی پرسه اهل کجایی؟ فقط میگه: توی قلب من زندگی می کنی . عشق نمی پرسه چه کار می کنی؟ فقط میگه: باعث می شی قلب من به ضربان بیفته . عشق نمی پرسه چرا دور هستی؟ فقط میگه: همیشه با منی . عشق نمی پرسه دوستم داری؟ فقط میگه: دوستت دارم
خداوند گفت...
خداوند گفت : ديگر پيامبري نخواهم فرستاد، از آن گونه كه شما انتظار داريد، اما جهان هرگز بي پيامبر نخواهد ماند و آن گاه پرنده اي را به رسالت مبعوث كرد. پرنده آوازي خواند كه در هر نغمه اش خدا بود، عده اي به او گرويدند و ايمان آوردند.
و خدا گفت : اگر بدانيد، حتي با آواز پرنده اي مي توان رستگار شد.
خداوند رسولي از آسمان فرستاد، باران، نام او بود. آنگاه كه باران، باريدن گرفت، آنان كه اشك را مي شناختند، رسالت او را دريافتند، پس بي درنگ توبه كردند و روحشان را زير بارش بي دريغ خدا شستند.
خدا گفت : اگر بدانيد با رسول باران هم مي توان به پاكي رسيد.
خداوند پيغام بر باد را فرستاد، تا روزي بيم دهد و روزي بشارت. روزي توفان شد و روزي نسيم، و آنان كه پيام او را فهميدند، روزي در خوف و روزي در رجا زيستند.
خدا گفت : آن كه خبر باد را مي فهمد، قلبش در بيم و اميد مي لرزد و قلب مؤمن اين چنين است.
خدا گلي را از خاك برانگيخت، تا معاد را معنا كند، و گل چنان از رستاخيز گفت كه از آن پس هر مؤمني كه گلي را ديد، رستاخيز را به يادآورد.
خدا گفت : اگر بفهميد، تنها با گلي قيامت خواهد شد.
خداوند يكي از هزاران نامش را به دريا گفت. دريا بي درنگ قيام كرد و سپس چنان به سجده افتاد كه هيچ از هزار موج او باقي نماند. مردم تماشا مي كردند، عده اي پيام دريا را دانستند، پس قيام كردند و چنان به سجده افتادند كه هيچ از آنها باقي نماند.
خداوند گفت : آن كه به پيامبر آب ما اقتدار كند، به بهشت خواهد رفت.
و به ياد دارم كه فرشته اي به من گفت : جهان آكنده از فرستاده و پيامبر و مرسل است، اما هميشه كافري هست تا باران را انكار كند و با گل بجنگد، تا پرنده را درغگو بخواند و باد را مجنون و دريا را ساحر.
اي جانان از من جدا نشو كه تو نور چشم من هستي و همچنين سبب آرامش و راحت جان و مونس قلب رميده ام تو هستي.عاشقان از دامان تو دست برنميدارند...تو جامع شكيب مرا پاره كرده اي !
آرزومندم كه از نظر بخت و ديده ي طالع خويش آسب نبيني چه در دلستاني و زيبايي ..چنان به نهايت كمال دست يافته اي كه بخت تو نيز بر تو رشك مي برد!
اي مفتي وقت مرا از عشق و محبت آن جانان منع كن و به من بگو كه عشق آن جانان را ترك كن و هر چه در اين باره بگوئي معزورت ميدارم زيرا كه تو آن جانان را رميده اي...
ديشب پارساي چله نشين به ميكده آمد.نرگس چشم ساقي آيه ي سحر بر ما خواند و دميد و انجمن ورود و دعاي ما به محفل داستان پردازي عاشق مبدل گشت.
از عهدي كه با زهد بسته بود تجاوز كرد و به ساغر باده روي آورد.صوفي مجلس كه ديشب جام باده و قدح را ميشكست باز هم با يك جرعه بر سر عقل آمد و دانا شدو از زهد فروشي دست برداشت.
محبوب زمان به خوابش آمده بود .
شكر كه گريه ي بامداد و شامگه خراب نشد و از بين نرفت و قطره ي باران اشك ما در صدف روزگار گوهري يكتاست.
مهر تو سرگشتگي به بار آورد و وصال تو هم موجب كمال شگفتي وسرگرداني دلدادگان شد.از هر سو كه گوش دادم آواز پرسش سر گشتگي آمد كه آيا مخلوقي هست كه عظمت و سلطه ي حيرت غالب گشت در سراسر توانائي معشوق شكسته شد و هستي در باخت .سرتا پاي وجود معشوق در عشق نهان حيرت بدل گشت.
بسيار كساني كه در دل درياي وصل غرق گشتند عاقبت حال حيرت پيدا كرده اند.ولي به من نشان بده كه بر رخسارش نشان سرگشتگي در طريق عشق نباشد.در جائي كه كه خيال حيرت دست دهد نه وصال ميماند و نه واصل.
در نماز من خم كمان ابرويت به يادم آمد . حالم به قدري دگرگون شد كه محراب به صدا در آمد. اكنون از من توقع شكيبائي نداشته باش كه آن بردباري كه تو ديدي همش بر باد رفت.درختاني كه وابسته به داشتن گل و ميوه دارند زير بار هستند.خوش به حال درخت سرو كه از بار غم آزاد است و تعلقي ندارد.اي مطرب از اشعار معشوق يك غزل دلكش بخوان تا بگويم كه سرود شادي به خاطرم آمد.
باده تبديل به صافي شد و مرغان چمن همه مست شدند.هنگام عشق و عاشقي شد و كار و اساسي بنيادي ويا استوار محكم شد .از اوضاع و احوال جهان بوي بهبودي ميشنوم گل شادي و سرور آورد و باد صبا هم شاد و خرم شد.
اي عروس زيباي هنر از طالع شكوه مكن .خانه عرضه كردن جمال خويش را آراسته كن كه خريدار از هنر بكر تو داماد فرا رسيد.
بشارت داد باد تو را اي دل كه بار ديگر باد صبا شروع به وزيدن كرد.اگر چه معشوق آزرده خاطر شد و رشته عهد بريد مهرباني يار را نگاه كن كه به خوبي و خوشي باز به ديدار ما آمد.
هدهد پيك مژده آواز سوي سرزمين سبا كه متعلق به بلقيس است فراز آمد .
اي بلبل سحري ..مانند خود را ساز كن كه سلطان چمن ..سليمان گل ..با نفس جانبخش يا نسيم هواي بهاري گذشت .
كو عارفي كه زبان سوسن را بفهمد و بپرسد كه چرا رفت و چرا دوباره باز گشت؟
به من كار انساني كرد و بخشش مهر و محبتي كه به يار داده است كه آن بتي كه سيمايش چون ماه است از وفاداري به سوي من بازگشت.
لاله از نفس بامداد بوي باده خوشگوار و مستي آور شنيد و براي درمان سوز دل خود بامدادان به چمن آمد و شكفته شد.چشم من در اين كاروان راه منتظر ماند تا اينكه به گوش دلم صداي زنگ جرس آمد و خوشحال و شادمان شدم.
بخت مساعد آگاه بامداران به كنار بستر من آمد و گفت كه از خواب بيدار شو. بيا كه شهريار شيرينكار ملك حسن..محبوب تو فراز آمد .ابر بهار چون رسم پيمان شكني و بي وفائي روزگار را ديد به حال ياسمن و سنبل و نسرين گريه كرد.چون باد بهاري سخن معشوق را از هر زبان هزار دستان شنيد و مشكين نفس شد و به ديدار گلها و سبزه ها آمد.
يك قدح باده بنوش و مست شو.آنگاه براي تماشا با ناز گام بردار تا ببيني كه نگار تو با چه اسلوب و آييني آمد.اي نديم خلوت ..كه با نافه بوي خوش مي پراكني به من مژدگاني بايد داد ..چه آهوي مشك را از دشت ختن باز آمد و ديگري نيازي به نافه مشكين نيست.
گريستن يه سوختگان عشق آبي پاشيد و سبب آبروي آنان شد و ناله هم به فرياد عاشق بيچاره رسيد.پرنده ي دل بار ديگر هواخواه و دوستار ياري هلال ابروي اوست ..اي كبوتر دل..بنگر كه باز شكاري به صيد كردن تو آمده است.
اي ساقي مي بده و غصه ي دشمن و دوست را مخور كه آن دشمن به مراد دل ما شد و اين دوست فراز آمد.
نقطه ي ديد يا مدار نگاه من دايره خالي تست.آنكس به دلپذيري نظم معشوق پي ميبرد كه هم نازك طبع باشد و هم شيوه ي سخن پردازي فارسي دري را نيك بشناسد.
چه گوهر شناس به ارزش گوهر يكتا پي ميبرد.خال تو در حكم يك مردمك يا حدقه چشم من است و من كه گوهرشناس هستم قدر اين گوهر يكدانه را ميدانم.هركس با اندام و سيما شاه خوبان شد ملك دلها را مسخره ميكند..به شرط آنكه با عاشقان به شيوه ي عدل و داد پيش گيرد.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول