جنگ افزار

[seyyedi]

دوستان سلام

این پهپاد توانایی نشست و برخاست عمودی را دارد و یک پهپاد تاکتیکی بحساب می آید.ماموریت این پرنده شناسایی در دریا و خشکی است.CL-327 سومین پرنده از این نوع بوده و انواع قبلی آن CL-89 و CL-289 توسط نیروهای دریایی فرانسه و آلمان مورد استفاده قرار گرفت . این پرنده در شرایط نامساعد جوی مورد آزمایش قرار گرفته و تواناییهای خود را در این شرایط نیز نشان داده است.

با افزودن این پهپاد به شناوری که توانایی حمل بالگردها را ندارد می توان از مزایای آن در خصوص رفع کمبود ناشی از فقدان بالگرد در شناور موردنظر استفاده نمود.اين پهباد قابليت پرواز مداوم به مدت شش و نيم ساعت را داراست.وزن آن حدود 105 كيلوگرم و برد عملياتي آن تا 180 كيلومتر مي باشد.

مشخصات فني :

موتور آن از نوع :1 Williams International WTS-125 turboshaft 125 shp flat rated at 100 shp
ارتفاع:6 ft 0 in 1.84 m
قطر روتور:13 ft 1 in 4.00 m
وزن برخاست:770 lbs. 350 kg
وزن خالي(بدون بار و سوخت):(no payload, no fuel) 330 lbs. 150 kg
ميزان بار قابل حمل:220 lbs. 100 kg
حداكثر زمان مدوامت عمليات:6.25 hours
زمان رسيدن به هدف در 100 كيلو متري:4.75 hours
حداكثر سرعت:157 km/h / 85 kts
آهنگ صعود:7.6 m/sec / 1,500 ft/min
سقف ارتفاع صعود:5,500 m / 18,000 ft

تجهيزات و سنسورها:

Combined EO/IR
Communications relay (رله هاي ارتباطي)
Active ESM payload ( سيستم ESM -اخلالگر الكترونيكي-فعال)
Synthetic Aperture Radar (SAR)

كانال هاي ارتباطي

Primary (C-Band), Directional, Omni-directional
Back-up (L-Band), Omni-directional, used for launch & recovery
Automatic flight patterns

تجهيزات هدايت و ناوبري:

Autonomous flight
Reversionary modes
Waypoint navigation
Automatic target tracking

تجهيزات تصوير برداري:
Geo-location
Target location error <60 m (GPS accuracy dependent)
Freeze, pan, rotate images
Automatic target tracking

عکسی از این پهپاد:

منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[seied-taher]

پليس ويژه لس آنجلس ، زمانی که خواهان یک سلاح کمری خوب بود ، بر روی یک سلاح مدل 1911 تأکید کرد. مارک کیمبر از میان 5 اسلحه ساز بزرگ انتخاب شد. نیروهای ویژه دریایی امریکا نیز این سلاح را انتخاب کردند. چرا؟ چون کیمبر بهترین اسلحه مدل ضد زنگ تی ال 2 ، یکی از 60 مدل کیمبر موجود در گروه 1911 می باشد.

مدل فولاد ضد زنگ آن که در اختیار پلیس ویژه لس آنجلس است ، دارای سیستم دید در شب و دستگیره شطرنجی سفارشی می باشد. ماشه لوله و قسمت خشاب آن ، همانند سایر محصولات کیمبر قابل باز شد هستند.
مدل آن دارای مقاومت عالی در مقابل بدترین شرایط جوی می باشد. مدل آن در امریکا ساخته شده و نیاز تمامی نیروهای مسلح امریکا را برآورده کرده است. همچنین این مدل دارای یک کیت تبدیل به کالیبر ۲۲/۰ ال آر می باشد.



منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[capitan black]

موشک نوواتار(Novataro)موسوم بهKS-172AAM-L(نام ديگر:R-172) موشک هوا به هواي بسيار دور برد در دفتر طراحي Novatar توسعا يافته و توليد شده است.اين موشک تنها جهت نصب بر روي هواپيماهايSu-37"Su-35 و MiG- 31 طراحي شده است.هر چند گزارش هايي مبني بر استفاده از اين موشک دوربرد بر روي آواکس هاي A-50 نيز منتشر شده است.هدف اصلي از طراحي اين موشک،جلوگيري از پرواز آواکس و ساير پرنده هاي پيش اخطار بود.هر چند که به راحتي مي توانست به عنوان سيستم ABM نيز به کار رود که افشاي اين موضوع باعث تيره تر شدن ربابط با ايالات متحده مي گشت. زيرا دو طرف اتحاد شوروي سابق و ايالات متحده،پيمانABM يا منع توليد موشک هاي ضد باليستيک را امضا کرده بودند تا بدين وسيله از گسترش بي حد و حساب موشک هاي اس اس به نوعي جلوگيري شود.

اين موشک بسيار دوربرد از سيستم هدايت راداري فعال بهره مي برد و ميتواند به اهدافي تا ارتفاع 100هزار فوت که سرعتي برابر 4 ماخ دارند،هدفگيري شده و به دقت اصابت کنند،در حالي که هدف مورد نظر در حال اجراي مانورهايي تا12gاست.


هر چند نوع خاصي از رادار ناشناخته توليد شده توسط زالسون فقط جهت جنگنده هايي که از اين موشک بهره مي برند،ساخته شده مه طبق گزارش مامور CIA اين رادار ويژه،بردي برابر500تا600 در عرضي به پهناي 60درجه را تراک ميکنند،ضمن اين که همانند ساير رادار هاي روسي از قابليت ديد پايين-شليک به پايين نيز بهره ميبرد و قادر است به اهدافي به ابعاد50 سانتي متر مربع در ارتفاع 5 فوتي نيز شليک شود!با اين حساب جنگنده بمب افکن هاي رادار گريزي نظير B-2 " F-22 و F-117نيز ميتواند به راحتي توسط R-172 شکار شوند.


طرح ها و نقشه هاي MiG-31"R-37"R-33وR-172 در دهه ي1980 از طريق يک مامور CIAبا نام مستعار "دونالد" سر از ايالات متحده بيرون آورد،وي بعدها توسطKGBشناسايي و دستگير و در اواخر دهه ي 1980 در مسکو تير باران شد.



اين موشک براي اولين بار در نمايشگاه هوايي در ابوظبي به سال1993 بر روي سوخو 35 رويت شد.هر چند کمبود منابع مالي،مانع توليد و توسعه انبوه آن شده،اما آزمايش هاي پرتابي ان با موفقيت همراه بوده است.توليد اين موشک در روسيه بارها به تعويق افتاده است.در سال 1997پروژه ي اين موشک کاملا روسي به محسوب مي شد،ولي به سال 2002 قرار بر اين شده که با توليد مشترک در هند،بر روي جنگنده هاي هندي Su-30MKI نصب شود .حدس زده مي شود موشکKS-172بر پايه ي همان موشک ضد هوايي (9K37M1BUK-M)طراحي شده باشد.(نام ناتو:SA-11 Gadfly)

اين موشک از يک راکت دو مرحله اي به عنوان موتور استفاده ميکند که موشک را قادر ميسازد برد زيادي معادل400کيلومتر(250مايل) داشته و به راحتي به سرعت 4 ماخ دست يابد و با سيستم ناوبري داخلي و بر اساس اطلاعات منتقل شده از جنگنده شليک کننده،خود را به نزديکي هدف رسانده، سپس با استفاده از رادار دروني خود،هومينگ دقيق و نهايي خود را انجام داده و سپس سر جنگي بسيار پر قدرت آن منفجر مي شود.


اين موشک بيشتر جهت هدفگيري بسيار دوربرد عليه سيستم هاي آواکس يا تانکر هاي سوخت رسان آمريکايي يه جنگنده هاي محافظ ناو هاي دريايي(نظير F-14) به کار ميرود،بدون آنکه وارد نبرد نزديک به آنها شود.
سيستم بسيار پيشرفته ي رهگيري اهداف دور برد،امکان سرنگوني جنگنده هاي رادار گريز امريکايي را به راحتي فراهم مي آورد.با اين تفاصيل،ميتوان گفت يکي از دلايلي که ايالات متحده دست به طراحي AIM-152زده،موشک هاي جديد و بسيار دور برد و ضد استيلت روسي نظيرR-37 و R-172 هستند.

خصوصيات

عملكرد: موشک هوا به هوای بسیار دوربرد

سازنده: Novatare

كشور سازنده: روسیه

پيشرانه: راكت دو مرحله ای

طول: ۴.۸ متر

قطر: 0.58 متر

برد: ۴۰۰ كيلومتر

سيستم هدايت: ناو بري اوليه و هومينگ نهايي به صورت راداري فعال

سرعت: 4 ماخ

كلاهك: ۵۰ كيلوگرمي

موشک هاي معادل:AIM-152 وR-37 وR-33 و AIM-152

[capitan black]

الان این نوع پدافند از تاسیسات هسته ای ما محافظت میکند.

مشخصات توپ اورلیکن:
توپ 35 میلیمتری (اورلیکن)
کشور سازنده:آلمان-ایتالیا-سوییس
وزن توپ:6/3 تن
ماموریت:کاملا اتوماتیک برعلیه اهداف زمینی وهوایی
طول توپ:7.9 متر
برد نهایی توپ:12 کیلومتر
برد موثر با رادار:4 کیلومتر
وزن توپ با مهمات:6/6 تن
نواخت تیر در دقیقه:1100 تیر
ارتفاع توپ در راهپیمایی:2/6 متر
پدافند هوایی را میتوان یک مفهوم چند لایه دانست. سلاح مهاجمی که وارد محدوده شبکه پدآفند هوایی میشود باید نخست هواپیماهای جنگنده و سپس موشکهای سطح به هوای کوتاه و میان برد را پشت سر بگذارد. هدف مورد نظر حتی اگر از این موانع نیز عبور کند، با سامانه های کوتاه برد از جمله موشکهای با برد تا 15 کیلومتر و توپهای ضد هوایی روبرو خواهد شد. ام از سوی دیگر با پیدایش موشکهای کروز کم پیدا و پر سرعت که توانایی مانور دهی بالای را دارند، نابود سازی اهداف خشکی یا دریا پایه در مسافتهای کوتاه (10 کیلومتر) و یا خیلی کوتاه (چهار کیلومتر) به نگرانی اصلی سازندگان سامانه های پدآفند هوایی تبدیل شده است. بنار این به نظر میرسد یک سامانه پدآفند هوایی کارآمد امروزی باید آمیزه ای از توپهای خودکار و جنگ افزارهایهدایت پذیر را در بر داشته باشد.
هدایت و تجهیز موشکهای هدایت پذیر وقت گیر است. برای نمونه، موشکهای روسی KBM 57E6 مورد استفاده در ساماهنه پدآفند هوایی KBM پنتسیر S1 در برد کمتر از هزار متر ناکارآمد است. بنابراین موشکهای سطح به هوا باید با جنگ افزارهای بالیستیک ساده تر آمیخته شوند تا شکاف موجود در بردهای کوتاه پر شود. برای نمونه، به کارگیری موشکهای 57E6 در کنار توپ 30 میلیمتری 2A72 (با سامانه کنترل آتش)، توان نابود سازی اهداف مهاجم را تا برد 200 متری را فراهم می آورد.
اگرچه در برخی از پرنده ها همچون A10 آمریکایی و MI-28 روسی به گونه ای طراحی شده اند که برخی از قسمتهای آنها در برابر گلوله هاای تا کالیبر 23 میلیمتر مقاوم هستند. بیشتر پرنده های تهاجم زمینی دنیا در برابر گلوله های 12.7 میلیمتری (کوچکترین کالیبر جنگ افزارهای پدآفند هوایی) آسیب پذیرند.
با افزایش کالیبر برد نیز افزایش می یباد. اما زمان پرواز گلوله نیز افزایش یافته و بر خطای هدفگیری می افزاید. یک گلگوله استاندار 35 میلیمتری اورلیکن 3000 متر را در 3.8 ثانیه می پیماید. در حالی که گلوله های 12.7 میلیمتری ویژه نیروی دریایی برای پیمودن 9000 متر به 16 ثانیه زمان نیاز دارند. هواپیمایی که با سرعت 300 متر بر ثانیه پرواز میکند، در مدت زمان تعیین شده برای گلوله اول حدود یک کیلومتر و در مدت زمان تعیین شده برای گلوله دوم حدود 5 کیلومتر را خواهد پیمود.
بنابراین نابود سازی هدف از چنین فاصله ای بعید به نظر میرسد. مگر اینکه هدف با سرعت ثابت و در مسیر مستقیم پرواز کند. با وجود این، اگر از نیروی بالقوه توپها به درستی استفاده شود، میتوان از کالیبرهای بزرگتر در مدت زمان بیشتری اسفاده کرد. اما باید چاشنی های مجاورتی را جانشین نمونه های برخوردی نمود. در کل توپهای تا کالیبر 35 میلیمتر از چاشنی های بروردی بهره میگیرند. و در کالیبرهای 37 و بالاتر از چاشنی های مجاورتی استفاده میشود.
برای کارآمدتر ساختن توپهای ضدهوایی راههای گوناگونی وجود دارد. از جمله افزایش احتمال برخورد دست کم یک گلوله به هدف(افزایش نواخت تیر)، افزایش برد و دقت. نمونه های جدید مهمات نیز میزان مرگ آوری را هم در صورت برخورد مستقیم و هم در صورت استفاده از چاشنی های مجاورتی افزایش میدهند. برای رسیدن به این اهداف راههای گوناگونی وجود دارد. برای نمونه اافزایش تعداد لوله های توپ برای افزایش میزان نواخت تیر. به کارگیری بخش مرکزی سخت شده (HC) از جنس تنگستن یا اورانیم تهی شده (DU) برای افزایش نفوذ در هدف.
یکه تاز شرق
بی شک هرجا سخن از توپهای ضد هوایی میشود، یادی از توپ روسی اولیانفسک ZSU-24-4 شیلکا خواهد شد. اولیانفسک بین سالهای 1965 الی 1983 بیش از 7000 الی 8000 دستگاه از این توپ مشهور را به 30 کشور جهان تحویل داد.
برد موثر ZSU-23-4 برابر 2500 متر و ارتفاع موثر ان نیز 15000 متر است. اماسامانه کنترل آتش قدیمی و توانایی حمل تنها 2000 گلوله 23 میلیمتری از معایب این سامانه به حساب می آید. ترکیب چهار لول این توپ نواخت تیر 3400 تیر در دقیقه را برای آن به همراه داشته است. که این نواخت تیر برای شلیک تنها چهار گلوله در هر 9 ثانیه کافی است.
با شناسایی مشکلات این سامانه، کشورهایی همچون روسیه، اوکراین و هند به دنبال راههای برای ارتقای کیفیت آن هستند. ZSU-24-4M2 نمونه ارتقا داده شده از سوی اولیانفسک است. به کارگیری هشت موشک زمین به هوای ایگلا در کنار توپ، یک سامانه هشدار لیزری، یک رایانه کنترل آتش دیجیتال، رادار بهسازی شده و سامانه اپترونیکی که گفته میشود توانایی رد گیری F-16 از فاصله 20 کیلیومتر ی را دارا میباشد از جمله راه کارهای اولیانفسک برای بهسازی این توپ هستند. جایگزینی دو توپ 30 میلیمتری 2A38 به جای چهار توپ 23 میلیمتری نیز از دیگر ارتقا های مورد نظر برای شیلکا بوده است.
اما با توجه به تمام موارد گفته شده به نظر نمیرسد توپها بتوانند به تنهایی با اهداف مانور پذیر و پنهانکار آینده مقابله کنند و شاید به کارگیری موشکهای کوتاه برد در کنار توپها بتواند راه حل مناسبی برای مقابله با تهدیدهایی از این دست باشد.

[capitan black]

نایت هاوک اولین هواپیمای استیلس قابل بهره برداری (operation) جهان است.این هواپیمای تک نفره به منظور حملات پیشگیرانه و نفوذهای سریع و عمیق به نقاط استراتژیک دشمن و نابودی اهدافی که از آنها به شدت محافظت می شود طراحی گردیده است.
طراحی منحصر به فرد این هواپیما توانایی های استثنایی به آن می بخشد. اندازه آن حدود F-15 است و از دو موتور توربوفن F404 جنرال الکتریک بهره می بردو توانایی سوخت گیری هوایی آن را به هواپیمایی با برد نا محدود تبدیل کرده است. مهمات گوناگونی بر روی آن قابل نصب است و دارای سیستم های هدایتی - تهاجمی پیشرفته ای است که باعث دقت در حمله و کاهش کار خلبان می گردد.
به طور عمده از المینیوم ساخته شده و پنل های بدنه آن صاف هستند که وظیفه آنها انعکاس دادن امواج راداری در جهتی خلاف فرستنده و منحرف کردن انهاست که از دیده شدن هواپیما در رادار جلوگیری می کند.کلیه سطوح و اجزای این هواپیما با مواد گوناگونی که امواج راداری را جذب می کنند پوشیده شده است. برای کاهش بیشتر بازتاب امواج راداری لبه های آن را با زوایای خاصی طراحی کرده اند.ورودی پره پره و خروجی باریک موتور این هواپیما که به (platypus) معروف است از قطعات کوچکی که جاذب گرمایند پوشانده شده است. این طراحی باعث کاهش شناسایی آن توسط سنسور های حرارتی می شود.
این هواپیما در عملیات طوفان صحرا در عراق و عملیات ناتو در یوگسلاوی مورد استفاده قرار گرفته است.در جریان عملیات طوفان صحرا ۳۶ فروند از این هواپیما برای حمله به اهداف محافظت شده به کار برده شد و تنها هواپیمایی بود که اجازه حمله به اهداف داخل شهر بغداد به آن داده شد. این هواپیما به طور عام با دو بمب ۲۰۰۰ پوندی GBU-27 مسلح می شد که برای نابودی نیروگاههای برق دفاع ضدهوایی فرودگاهها و انبارهای مهمات بسیار مناسب بود.
در این زمان ۳۰۰۰ توپ ضدهوایی و ۶۰ سایت پرتاب موشک های زمین به هوا از شهر بغداد محافظت می کرد.ولی با این وجود این هواپیما با انجام ۶۹۰۰ ساعت پرواز بیش از ۲۰۰۰ تن بمب را بروی اهداف تعیین شده پرتاب کرد.
در جنگ یگسلاوی این هواپیما از پایگاه های خود در ایتالیا و آلمان به پرواز در می آمد. در دو شب اول حمله این هواپیما به ۹۰ هدف تعیین شده حمله و انها را نابود کرد.در جریان همین حملات بود که اولین فروند از آنها مورد اصابت موشک قرار گرفت و سقوط کرد
براي هواپيما،پنهانكاري در نگاه اول به معناي مخفي ماندن از ديد رادار است.از زماني كه حسگرهاي الكترونيك جايگزين چشم شدند تا هواپيماها را كشف كنند و به خصوص بعد از جنگ جهاني دوم فرماندهان نظامي و طراحان هواپيما به اين نتيجه رسيدند كه نياز به هواپيمايي است كه بتواند خود را از ديد دشمن پنهان سازد و ماموريتها ي مرگبار را بر فراز خاك دشمن در بالاترين درجه امنيت به انجام برساند.F-117Aبه طور مثال در طي جنگ خليج فارس در سال 1991 ،هواپيماهاي نايت هاوك اف-117 آ در نخستين شب حمله تولانستند بدون اينكه كشف شوند بر فراز بغداد به پرواز درآيند و بمبهاي هدايت ليزري خود را با هدفگيري دقيق رها سازند.نايت هاوك ها با استفاده از فناوري پنهانكاري خود توانستند 1271 عمليات مرگبار را بدون از دست دادن حتي يك فروند از هواپيماها به انجام برسانند.البته اين تصور كه يك هواپيما مي تواند صد در صد پنهانكاري ساخته شود اشتباه است.تا كنون هيچ هواپيمايي به طور كامل نامرئي ساخته نشده است.به طور كلي هواپيماهاي پنهانكار ا كاهش سطح مقطع راداري خود تا كوچكترين حد ممكن توانسته اند خود را از ديد بسياري از سامانه هاي دفاعي متعارف پنهان سازند.

فناوري پنهانكاري:
همانطور كه اشاره شد بعد از جنگ جهاني دوم طراحان هواپيما دست به كار شدند تا هواپيمايي بسازند كه بتواند از ديد رادار پنهان بماند اما اين كار براي مدتها انجام نپذيرفت.يكي از مهمترين دلايل آن ناتواني طراحان براي تعيين مقدار دقيق بازتابش امواج رادار از سطح هواپيما بود.در قرن نوزدهم«جيمز كلرك مارسول» فيزيكدان اسكاتلندي يك سري فرمولهاي رياضي را تكميل نمود تا مقدار پرتو الكترومغناطيسي كه از روي يك شكل هندسي خاص بازتابش مي يابد را تعيين نمايد.معادلات او بعدها توسط يك دانشمند آلماني به نام«آرنولد يوهانس سامرفيلد» تصحيح شد اما باز هم براي مدتي طولاني حتي پس از آنكه طراحان هواپيما تلاش كردند تا سطح مقطع رادار هواپيمايي مانند u-2و.A-12را در اواخر دهه 1950 كاهش دهند.بزرگترين مانع بر سر راه آنان،نقص مدلهاي تئوري براي چگونگي بازتابش رادار از روي يك سطح بود.در دهه 160 يك دانشمند روس به نام«پيوتر اوفينتسف» شروع به تكميل معادلاتي براي پيشگويي ازتابش امواج الكترو مغناطيسي از روي اشكال ساده دو بعدي كرد.نتايج او به طور منظمي گردآوري شده سپس به انگليسي ترجمه گرديد و در نهايت براي دانشمندان ايلات متحده فراهم شد.در اوايل دهه 1970 تعداد كمي از دانشمندان،رياضي دانان و طراحان هواپيماي امريكا دست به كار شدند تا دريابند آيا مي توانند با استفاده از اين تئوريها هواپيمايي بسازند كه سطح مقطع راداري آن به طور اساسي كاهش يافته باشد يا خير.سرانجام شركت لاكهيد مارتين در چارچوب يك قرار داد با موسسه طرحهاي تحقيقاتي پيشرفته كار بر روي جنگنده پنهانكار F-117 A Nighthawk را آغاز كرد.

F-117 ANighthawkجزو پرونده هاي سياه امنيتي و پژوهشي امريكا بود و عنوان فوق سري را يدك ميكشيد.اين هواپيما تاسال 1980 در انظار عمومي قرار نگرفت. F-117 ANighthawkنهايتا در 1989 وارد جنگ شد و در طول جنگ پاناما و دو سال بعد در جنگ خليج مورد استفاده قرار گرفت.

[Optimus Prime]

دوستان نظرتون در باره اين عكسا چيه:

آخه !!!! F-16A Block 5 چقدر جالب رنگ Skin هواپیما دقیقا رنگ اسکادران Aggressor تمرینی Red Flag هست!

[raptor22]

آخه !!!! F-16A Block 5 چقدر جالب رنگ Skin هواپیما دقیقا رنگ اسکادران Aggressor تمرینی Red Flag هست!

بله اين رنگ استتار در بيابان هست كه دقيقا شبيه رنگ آميزي F-16 تو همون بازي هست كه شما ميگيد يعني در واقع اون شبيه اينه...

[Optimus Prime]

بله اين رنگ استتار در بيابان هست كه دقيقا شبيه رنگ آميزي F-16 تو همون بازي هست كه شما ميگيد يعني در واقع اون شبيه اينه...

؟؟؟نه رپتور جانم منظورم بازی نیست آخه یک سری برنامه تمیرینی نیروی هوایی آمریکا داره به نام RED FLAG که برنامه تمرینی پیشرفته هست در Nellis که فقط درجه داران ستوان یکم به بالا قادر به شرکت در آن هستند هواپیماهایی دشمن فرضی که در این عملیات به کار گرفته می شوند F-16A هستند که دقیقا رنگ آمیزی همین طوری دارند + یک ستاره سرخ مانند روسیه به این اسکادران دشمن فرضی ( که نقش تقریبی MiG-29 Fulcrum دشمن را در این تمرینات بازی می کنند)Aggressor گفته می شود.البته این رنگ آمیزی در طول مدتها تغییر زیادی کرده :

[capitan black]

در اوایل دهه شصت میلادی، یعنی همان زمانی که کارائی ضعیف هواپیمای U-2 بر همگان آشکار گردید، ایالات متحده آمریکا تصمیم به جایگزین سازی هواپیمایی کاراتر، قدرتمند تر و با قابلیت های بالاتر به جای هواپیمای U-2 گرفت. نتیجه تمام تحقیقات و بازنگری ها، هواپیمایی موسوم به SR-71 و در حقیقت همان پرنده سیاه محصول شرکت لاکهید شد که به راستی در آن سال ها می توان آن را هواپیمایی «جلوتر از زمان» نامید. هواپیمای لاکهید مارتین اس آر-71 که لقب آن بلک برد یا پرنده سیاه است، ترسناک ترین و مخوف ترین هواپیمایی است که تا کنون به دست بشر ساخته شده است. این هواپیمای جاسوسی، یکی که از سریع ترین هواپیماهای در حال خدمت جهان نیز می باشد، در ابتدا از آن به نام یا کد YF-12A یاد می شد. این هواپیما از دو موتور پرات اند ویتنی J-58 توربوجت به قدرت حدود 14.740 کیلوگرم برای پرواز بهره می برد. این هواپیما محصول سال شصت و چهار میلادی و با طراحی سر مهندس شرکت لاکهید، یعنی کلی جانسون است. طول بال های آن به 17 متر و طول خود هواپیما به 32 متر می رسد. این هواپیما در صورت تسلیح کامل می تواند 77 تن وزن در هنگام برخاست خود از زمین داشته باشد که اندازه قابل توجهی است.حداکثر سرعت آن به 3,200 کیلومتر بر ساعت رسیده و سقف پروازی آن 80,000 پا یا 25 کیلومتر می باشد. حداکثر برد این هواپیما 4,800 کیلومتر است و بالهای آن تماماً از تیتانیوم مقاوم در برابر حرارت ساخته شده است. کلاً تعداد تولیدشده از هواپیمای بلک برد به حداکثر 35 فروند می رسد.
ضمناً خدمه این هواپیما از دو نفر تشکیل می شود. خلبانان برای پرواز در چنین هواپیمایی نباید از 25 سال کمتر و از 35 سال سن بیشتر داشته باشند. این هواپیما، نه تنها جایگزینی برای U-2، بلکه تحولی نوین در عصر خود به شمار می آمد، چرا که مهندسی و طراحی پیشرفته آن موجب شده بود کشورهای دیگر تا مدت ها متحیر و شگفت زده بمانند. این هواپیما، برای اولین بار از موتورهایی ملقب به «توربو-رم جت» استفاده می کرد که پیشرانه ای مرکب از دو موتور توربوجت و رم جت بود؛ دلیل استفاده از این موتورها چنین بود که به علت اینکه این هواپیما می بایست در سرعت بالایی، در حدود 4 برابر سرعت صوت به عملیات و یا کروز و گشت زنی بپردازد، باید به همین دلیل چون موتورهای توربوجت به کار رفته در جنگنده های معمولی توانایی کارکرد در سرعت های بالا را نداشتند، موتورهایی از نوع رم جت باید به کار می رفتند.
اما اشکال کار در اینجا بود که موتورهای رم جت برای روشن شدن و عمل نمودن، به سرعت های بالای 1 ماخ احتیاج داشت و طبیعتاً در صورت به کاربردن چنین موتوری، این هواپیما می بایست از هواپیمایی مادر برای رسیدن به چنین سرعت هایی بهره می برد و برای فرود نیز مشکلاتی در سر راه بود و در حقیقت، هدف از ساختن این هواپیما، هواپیمایی مستقل از هر منبع و قابل عملیات در هر سرعتی بود. در نتیجه، از این جا بود که کارشناسان به فکر یافتن راه چاره برای این مشکل افتادند که تنیجه همان ابداع موتور «توربو رمجت» بود. در نتیجه ی فکر به وجود آوردن چنین پیشرانه پیچیده ای، این مسولیت سنگین به شرکت با سابقه پرات اند ویتنی واگذار شد که سرانجام اولین موتور توربو رمجت جهان با کد J-58 که این موتور در حقیقت همان هسته مرکزی کل پیشرانه ی به کار رفته است، وارد عرصه خدمت گردید.
این عکس با ابعاد کوچک نمایش داده میشود. برای نمایش عکس با ابعاد اصلی (800x600) روی این نوار کلیک کنید.
در موتورهای توربو رمجت، در حقیقت موتوری توربوجت در داخل محفظه ای لوله ای شکل که همان ساختار اصلی موتور رمجت باشد، جای گذاری می شد. طرز کار آن نیز بدین گونه بود که درچه هایی در داخل محفظه ی موتور قرار داشتند که جریان عبوری هوا را از حالت های: 1- گذر از داخل هسته موتور یا همان موتور توربوجت یا 2- گذر از کنار سته موتور کنترل می کردند. در سرعت های پایین، این دریچه ها بسته شده و جریان هوا ناچار از داخل موتور توربوجت عبور کرده در نتیجه هواپیما قادر به سرعت گیری و تولید نیرو برای برخاست و رسیدن به ارتفاع و سرعت مناسب می شد، تا زمانی که شرایط لازم برای روشن شدن موتور رمجت فراهم شود.
پس از بدست آوردن شرایط مناسب، درچه ها باز شده و هوا از کنار موتور توربو جت عبور کرده و به دلیل به وجود آمدن پدیده رم افکت در سرعت های بالا، هوا متراکم شده و به انتهای موتور یا در حقیقت همان قسمت پس سوز هدایت می شد. قسمت انتهای موتور در سرعت های پایین نقش پس سوز و در سرعت های بالا نقش محفظه احتراق موتور مجت را ایفا می کرد. در این قسمت، هوای متراکم منفجر شده و دقیقاً همانند یک موتور رمجت در سرعت های بالا تولید نیرو می کرد، و همین ابداع، باعث شد که هواپیمای SR-71 به هواپیمایی با «سیستم پس سوز قابل عمکرد مداوم» تبدیل شود، یعنی درست بر خلاف هواپیماهای دیگر که در صورت استفاده از پس سوز، نمی بایست مدت مان آن از پنج دقیقه تجاوز نماید، زیرا در غیر این صورت خروجی موتور ذوب شده و موتور از کار کردن باز می ایستاد.
البته برای ایجاد ویژگی استفاده از پس سوز تمام وقت، تدابیر ویژه ای برای خنک سازی لحظه به لحظه ی موتور اندیشیده شده بود. در این جا لازم است به نکته توجه شود که ابتکار زیادی نیز در ورودی های موتور این هواپیما به کار رفته بود. اگر به ورودی های موتور این هواپیما بنگریم، شیئی مخروطی شکل را مشاهده می کنیم که در حقیقت همین قطعه است که موتور را از حالت توربوجت به رمجت و بالعکس تبدیل و مقدار جریان ورودی به موتور را کنترل می کند و اولین سیستم ورودی متحرک در جهان است که در حالت برخاست جلو آمده و در سرعت های بالا عقب می رود و بدین صورت امواج ضربه ای ناشی از حرکت با سرعت بالا را نیز کنترل کرده و هوای ساب سونیک یا زیر سرعت صوت را اگر چه خود هواپیما با سرعت بالاتر از سرعت صوت پرواز کند، وارد موتور می نماید.در سیستم این موتور، به دلیل حرارت بسیار زیاد، سوخت عادی مصرفی در موتورهای جت معمولی قابل استفاده نیست، به همین دلیل از سوختی ویژه با نام JP-7 استفاده می کنند که با استفاده از روش های مخصوص شیمیکال محترق گشته و قابل استفاده می گردد.
این عکس با ابعاد کوچک نمایش داده میشود. برای نمایش عکس با ابعاد اصلی (717x740) روی این نوار کلیک کنید.
هواپیمای SR-71 به مدت بیش از سی سال با بالاترین سرعت به میزان 3.724 کیلومتر برساعت، رکورددار سرعت در تمامی جهان بود. این هواپیما، هم اکنون تنها برای کاربرد های تحقیقاتی در مورد لایه های فوقانی جو توسط سازمان هوا فضایی ناسا مورد استفاده قرار می گیرد و در حقیقت از سوی نیروی هوایی ایالات متحده، هواپیمایی بازنشسته محسوب می شود، اگرچه تاکنون، با فناوری پیشرفته ی به کار رفته در آن، رقیبی در خور رقابت با بلک برد یافت نشده است.

[seied-taher]

.....اف-18مدلهای ایی واف ،جنگنده های تها جمی ،ضربتی دریایی هستندکه توسط کمپانی بوئینگ برای عملیات از روی ناوهای هواپیمابر ساخته شده اند.مدل «ایی»این هواپیما برای اولین بار در تاریخ 29 نوامبر سال1995در «سنت لوئیس»توسط خلبان آزمایشگر«فرد مادن والد»به پرواز درآمد.اولین پرواز
مدل «اف»در اولآوریل 1996انجام گرفت.سوپر هورنت 25 درصد بیشتر از اسلاف خود یعنی «اف/ای-18سی/دی»بوده ولی در ساختمان آن چهل ودو درصد کمتر از مدلهای «سی و دی» قطعات سازه ای وجود دارد.مدل های تک سرنشینه«اف/ای-18ایی» و دو سرنشینه ی «اف/ای-18اف»برد بیشتر وتوانایی بار بیشتری را داشته وقدرت موتور وقابلیت بقا پذیری آنها نیز افزایش یافته است

بعد از منتفی شدن پروژه ی بمب افکن پیشرفته ی« اونجر ای-12»کمپانی مک دانل داگلاس(اکنون بوئینگ)نوع پیشرفته ی جنگنده ی «اف/ای-18»را به نیروی دریایی پیشنهاد داد که در نتیجه برا ی شروع کارهای مهندسی وتولید مذل های آزمایشی اولیه یک قرارداد 88/4میلیارد دلاری بسته شد
اکنون تیمی متشکل از کمپانی های بوئینگ،نورث روپ گرومن،جنرال الکتریک ،ریتئون وبیش از دو هزار تولید کننده ی دیگر کار ساخت سوپر هورنت ها را برعهده دارند.با ارزیابی هایی که در سال 2003 انجام گرفته قیمت هر فروند از نوع تک سرنشینه ی این هواپیما 57میلیون دلار ،نوع دوسر نشینه 59میلیون دلار ونوع جنگ الکترونیک 66 میلیون دلار تخمین زده شده است
اولین هواپیمای تولید شده در دسامبر 98 واولین دسته ی 12 فروندی نیز در نوامبر99 تحویل داده شدند.در حولای سال 2002اولین گروه از«اف/ای-18ایی/اف» روی عرشه ی ناو هواپیمابر یو اس اس آبراهام لینکلن فرود آمدند.اولین پرواز عملیاتی در نوامبر همان سال انجام گرفت وطی آن سایت های دفاع هوایی عراق مورد تهاجم مستقیم مشترک«جی دی ای ام»قرار گرفت.در مارس 2003 نیز این جنگنده ها به طور گسترده در عملیات تهاجم به عراق شرکت کردند.ناگفته نماند که در نهایت نیروی دریایی ایالات متحده نیاز به 545 فروند از این جنکنده را دارد؛که از سال 2010 جایگزین«اف-14تامکت»و«اف-18هورنت»خواهندشد.
مدل دیگری نیز بر اساس این این جنگنده نیز در حال ساخت بوده که« گروولر ایی ای -18 جی»نام داشته وجایگزین هواپیماهای اخلالگر الکترونیکی «ایی ای -6بی» پراولرهای نیروی دریایی خواهد شد.احتمالا هر تیپ هوایی مستقر در ناو شش فروند از این هواپیماها را به عهده خواهد گرفت.تعداد 90 فروند از این هواپیمای تهاجمی جنگ الکترونیک مورد نیاز نیروی دریایی ایالات متحده هستند.اولین پرواز این هواپیما برای

سپتامبر 2006 وپروازهای عملیاتی برای سال 2009 برنامه ریزی شده است
در پروازهای آزمایشی اولیه ،این هواپیما دچار دو مشکل آیرودینامیکی اساسی بود .مهمترین مشکل در سرعت های زیر صوت بالا به وقوع می پیوست.در مانورهای خاص بدون اخطار قبلی یکی از بالها دچار واماندگی شده وموجب می شد که هواپیما به یک طرف غلت بزند ؛البه اصلاحاتی که در سازه ی بال با نصب پوشش های متخلخل روی قسمت های تاشونده ی بال انجام گرفت این مشکل را از بین برد .مشکل دوم از اغتشاش هوای زیر بال ناشی می شد این مشکل نیز با آرایش دوباره ی پایلون ها بر طرف شده ،ولی موجب افزایش دراگ در نتیجه افت عملکرد در سرعت های بالا شد

کاکپیت
کاکپیت«اف/ای-18ایی/اف»مجهز به نمایشگرهای لمسی،یک نمایشگر کریستال مایع چند منظوره برای نمایش اطلاعات تاکتیکی و دو نمایشگر تک رنگ است.علاوه بر نرم افزار و اویونیک پیشرفته کاکپیت مجهز به نقشه ی دیجیتالی رنگی وعینک چشمی دید در شب نیز بود؛البته نوع«بلاک2»سوپر هورنت مجهز به سایت نشانه گیری متصل به کلاه خلبان خواهد شد
همچنین صندلی پرتاب شونده ارتفاع صفر سرعت صفر«اس جی یو -6/5»مارتین بیکر ،ایمنی خلبان را تامین می کند
تسلیحات
سوپر هورنت یازده محل حمل جنگ افزار وتجهیزات در زیر بال وبدنه دارد.موشک هوا به هوای «ای آی ام-9»سایدوایندر ، «ای آی ام-7»اسپارو،«ای آی ام-120»آمرام ،سلاح های هدایت شونده ی هوا به سطح هاریون، موشک دور ایستای تهاجم زمینی «اسلم»ونوع برد افزایش یافته ی «اسلم-ای آر»،«جی بی یو-10»،هارم و ماوریک ،بمب های سقوط آزاد «ام کا -76»، «بی دی یو -48»،«ام کا-82 ال دی»و ام کا-84»توسط این پرنده قابل حمل هستند
همچنین سوپر هورنت توانایی استفاده از سلاح های پیشرفته ی هدایت شونده «جی پی اس»/اینرسیایی ،مهمات تهاجم مستقیم مشترک «جی دی ای ام»،جنگ افزار دور ایستای مشترک «جی اس ای ام»وموشک دور ایستای هوا به زمین «جی ای اس اس ام»را دارد
توپ سبک وزن وپیشرفته ی «ام61 ای 2»ساخت جنرال داینامیکز با قابلیت تغییر سرعت شلیک

از 4000تا6000تیر توسط خلبان وسیتم تغذیه ی مهمات بدون اتصال،لیست تسلیحات این پرنده را کامل می کند

اقدامات متقابل
سیستم اطلاعات والکترونیک میدان نبرد «آی ایی دبلیو اس»{ای ان /ای ال کیو-124}(سیتم اقدامات متقابل الکترونیکی دفاعی یکپارچه: آی دی ایی سی ام)قابلیت پخش طعمه وسیگنالهای فریبنده وهشدار تهدید های راداری را دارد.انواع «چف»و«فلیر»وطعمه های کششی توسط این هواپیما قابل استفاده بوده وسیستم هشدار تهدیدهای راداری «ای ان/ای ال آر-67(وی)3»ره گیری ،شناسایی و اولویت بندی سیگنال های تهدید کننده را بر عهده دارد

سنسورها
سوپر هورنت مجهز به رادار «ای پی جی -73»ساخت ریتئون است.البته از سال 2006«ای ان/ای پی جی 79»جایگزین این رادار خواهد شد
این رادار کنترل آتش برد ردیابی هدفهای هوایی را افزایش می دهدوقدرت تفکیک بالاتری در حالت هوا به زمین دارد.همچنین این هواپیما قابلیت استفاده از سیتم هدف گیری پیشرفته ی فرو سرخ

جلونگر«ای ان/ای اس کیو-228»را دارا بوده که با دور بین تلویزیونی «سی سی دی »و همچنین
گونه ی ناوبری سیستم فرو سرخ جلونگر تکمیل می شود
«اف/ای-18اف» یا هماگونه ی دو سرنشینه مجهز به غلاف شناسایی چند کاره ی «شارپ»بوده که جایگزین گونه ی «تارپس»هواپیمای «اف-14»می گردد
ابته فقط سوپر هورنت های دو سر نشینه ی ناوهای هواپیما بر یو اس اس نیمتز ویو اس اس کیتی هاوک به این غلاف ها مجهز خواهند شد
موتور
سوپر هورنت از دو موتور توربوفن جنرال الکتریک «اف414-جی ایی-400»نیرو می گیردکه برکرفته از موتورهای «جی ایی اف 404»هستند
همچنین ورودی های هوای موتور برای دریافت هوای بیشتر بزرگتر شده اند.هر کدام از موتورها 22000پاوند رانش ایجاد می کنندونسبت رانش به وزن این موتورها نه به یک بوده که با پس سوز سرعت این هواپیما به بیش

از 8/1ماخ می رسد
با توجه به تغییرات سازه ای وبزرگتر شدن هواپیما گنجایش سوخت تا 3600پاوند افزایش یافته که موجب افزایش چهل درصدی شعاع عملیاتی نیز گشته است..
منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید