بارزترین موردی که راجع به نیمه نهایی امسال میشه گفت این هست که هر چهار تیم از تیم های ریشه دار و از تیم هایی
با بیشترین حضور در دور نیمه نهایی هستن، که باعث میشه تقابل های کلاسیکی رو ببینیم. از نظر تعداد حضور در نیمه نهایی
رئال (26)، بایرن (17)، بارسا (16)، میلان (13)، منچستر (12) و یووه (11) به ترتیب بیشترین حضور رو داشتند، یعنی رتبه های
اول، دوم، سوم و ششم در بین کل تیم هایی اروپایی از نظر تعداد حضور در این دور، همزمان حضور دارند که به ندرت همچین
اتفاقی افتاده.
تقابل دوباره یووه و رئال در دور حذفی بعد از نزدیک به یک دهه می تونه جالب باشه، بازی هایی که اگه دوستان خاطرشون باشه
با نمایش خیلی خوب زیدان در مقابل تیم سابقش، و نهایتا ضربه سر هلگرا روی ارسال بکهام رئال در بازی رفت پیروز شد اما با
درخشش دل پیرو در بازی برگشت و نهایتا گل ترزگه بازی بازی مساوی شد، و یووه تونست توی وقت های اضافه با گل زالایتا بخاطر
قانون گل طلایی پیروز بشه... و در نهایت در بازی فینال یووه با میلانی روبرو بشه که آنچلوتی مربیش بود، که در ضربات پنالتی مغلوب
میلان شد.
به شخصه ترجیح میدم بازی دوم در خانه حریف باشه و بشه و تو همین زمینه اگه نتایج سال های اخیر رو در نظر بگیریم، در سه سال اخیر در
همه نیمه نهایی ها، تیم هایی صعود کردن که بازی دوم در خانه حریف بوده، بازی های برگشت سه سال اخیر (و تیم صعود کننده بصورت بولد)
بایرن-رئال و چلسی-اتلتیکو در سال قبل
رئال-دورتموند و بارسا-بایرن دو سال قبل
رئال-بایرن و بارسا-چلسی سه سال قبل