در نا اميدي بسي اميد است. من ميگم هميشه از تيم هايي كه هيچكي اونها رو عددي به حساب نمياره بايد ترسيد.
يادتونه دربازي با كره جنوبي در تهران وقتي 10 نفره شديم فاتحه تيمو خونديم. من كه گفتم يازده نفره حريف كره نبوديم و دو سه بار تير دروازه مون لرزيد و حتي يك حمله درست و درمون نداشتيم حالا كه 10 نفره شديم ديگه كار تمومه. ولي ديدين كه چي شد.
هيچوقت نبايد اميد را از دست داد. البته اگر هم شكست بخوريم مطمئناً چيزي را از دست نميديم چون خودمون دقيقاً ميدونستيم چي تو چنته داريم