باز هم باید همون سوالات رو بپرسیم:
آیا ممکنه چشم انسان چیزی رو ببینه که وجود نداره؟ خیر.
استدلالتون رو میشه بیان کنید؟
آیا ممکنه مغز انسان سالم سیگنال های ورودی از چشم رو اشتباه تعبیر کنه؟ بله ولی نه به صورت منظم (مثلا خطای دید ممکن است ولی دیدن یک انسان کامل با شخصیت و صحبت با اون و ... ممکن نیست).
استدلال؟
آیا چنین چیزی غیرممکن است؟ خیر، غیر ممکن نیست. شاید مثلا فضایی ها با تکنولوژی بسیار پیشرفته بتونند تصورات خیالی در ذهن شخصی ایجاد کنند ولی نکته مهم اینجاست که آیا ما تا بحال موارد تایید شده از وجود چنین اتفاق هایی داریم؟ خیر.
خب در این فرضیه ما فریب میخوریم پس کسی متوجه اشکالی نمیشه.
آیا دوربین های فیلمبرداری یا حسگر های گرمایی مثلا قادر به دیدن چنین پیرمردی بودند؟ اگر بله که یعنی وجود داشته و اگر خیر احتمالا نتیجه میده شخص دچار توهم شده و مغز سالمی نداره.
اگه پیرمرد با این حسگر ها قابل رویت نباشه چی؟ هر چیزی که این حسگر ها حس نکنند یعنی وجود نداره؟ طبق چه استدلالی؟
چ
ون ما قبلا یه سری امواج رادیدویی رو نمیتونستیم دریافت کنیم دلیل بر عدم وجود اون امواج هست؟
کلا هر دو فرضیه به نظر من مردود هستند چون دلیلی برای صحتشون وجود نداره و دانش ما از واقعیت در تضاد با این فرضیات است.