تصادفات و فوریت ها

[raz72592]

غش یا سنکوپ غش یا سنکوپ ، از دست دادن موقت هوشیاری و بیهوشی در نتیجه نرسیدن خون کافی به مغز (کوتاه مدت) می‌باشد.
هنگامی که جریان خون مغز کم شود، بدلیل اینکه مغز کنترل خود را روی اعضاء بدن از دست می‌دهد، فرد قدرت و هوشیاری خود را از دست داده و سقوط می‌کند.
معمولا بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه او دوباره هوشیار می‌گردد. اما اگر سنکوپ با یک ناراحتی جدی پزشکی همراه باشد، بیمار ممکن است نیم ساعت یا بیشتر در حالت بیهوشی بماند.
علائم اخطار دهنده غش
احساس بد حالی و سستی و سرگیجه
رنگ پریدگی و پوست سرد و عرق‌دار
تهوع و استفراغ
گزگز دست و پاها
نبض ضعیف ، تنفس سطحی و افت فشار خون
اختلال بینایی بصورت سیاهی رفتن چشم و احساس صدایی مثل سوت در گوش
از دست دادن تعادل و سقوط و بیهوش شدن
علل غش
علت آن ممکن است شوک هیجانی ، خستگی مفرط ، ایستادن طولانی ، گرما ، برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده ، سوء تغذیه ، کم خونی ، فقدان هوای تازه و غیره باشد.
غش می‌تواند در یک فرد کاملا سالم در نتیجه یک عکس‌العمل عاطفی طبیعی و یا در نتیجه بازتاب اختلال تنظیم فشار خون ، حادث ‌شود.
شنیدن ناگهانی اخبار خوب یا بد ، افت ناگهانی فشار خون یا قند خون و مسائل دیگر همگی باعث می‌شوند جریان خون مغز کاهش پیدا بکند و فرد به طور موقت غش بکند.
سنکوپ یا غش واقعی ممکن است طی یکسری بیماریهای قلبی و عروقی ، علل عصبی بیهوشی (مثل صرع) ، افت قند خون ، دیده شود.
البته باید در نظر داشت که شل شدن ناگهانی عروق بدن در اثر محرکهای داخلی یا خارجی مهمترین و شایعترین علت غش می‌باشد مانند سنکوپ سینوس کاروتید ، سنکوپ دفع ادرار ، سنکوپ سرفه و سنکوپ عصبی و قلبی.

[raz72592]

غش قلبی
در میان علل مختلفی که برای غش ذکر شده، علل قلبی و عروقی نیز از جمله علل مهم و قابل بررسی غش می‌باشند. غش قلبی ناشی از کاهش ناگهانی برون‌ده قلب ، در اثر سکته قلبی ، بیماری دریچه‌ای قلب ، تومورهای دهلیز چپ و آریتمی‌های قلبی (افزایش یا کاهش تعداد ضربان) می‌باشد.
شاید یکی از مهمترین دلایل غش قلبی آریتمی‌های مختلف قلبی باشند که باعث می‌شود جریان خون به طور موثر برقرار نشود و خون کافی به مغز نرسد. از میان این آریتمی‌ها کند شدن و تند شدن شدید ضربان قلب را باید نام برد، به گونه‌ا‌ی که اگر ضربان قلب به کمتر از ۳۵ و بیشتر از ۱۸۰ ضربان در دقیقه برسد، فرد سنکوپ می‌کند.
بلوکهای قلبی و آریتمی‌های مختلف دیگر نیز ممکن است باعث کاهش برون ده قلبی و متعاقب آن ، سنکوپ گردند. سکته‌های شدید قلبی و تنگی دریچه آئورت نیز می‌تواند با مکانیسمهای خاص خود باعث غش قلبی شوند.
در هر صورت اگر شک به قلبی بودن علت غش برود باید فرد توسط متخصص قلب و عروق بررسی شده و حداقل یک نوار قلبی از او گرفته شود تا در صورت وجود آریتمی‌ها درمان مناسب صورت گیرد.
اقدامات اولیه در غش
باید بیمار در وضعیت درازکش قرار گیرد و پاهایش بالاتر از سرش قرار گیرد تا جریان خون برقرار شود. اگر امکان دراز کشیدن نباشد، بیمار در حالت نشسته سرش را خم کرده و وسط دو زانویش بگذارید.
می‌توان کمی آب سرد نیز به صورت بیمار پاشید یا محرکی دردناک (مثلا نیشگون) به او وارد کرد تا عروق به اصطلاح وارفته بار دیگر منقبض شوند.
سر بیمار را به عقب خم کنید تا زبان او جلوی راه تنفسی را نگیرد. و همچنین سر باید به یک سمت منحرف بشود تا مواد استفراغی به ریه بیمار نرود.
تا موقعی که بیمار هوشیار نشده مایعات یا خوراکی دیگر به بیمار داده نشود، چون وارد ریه‌های او می‌گردد.
اگر بیمار حین غش سقوط کرده باید مطمئن شوید که جایی از بدن او صدمه ندیده است.
اگر هوشیاری باز نگشت، ارزیابی علائم حیاتی را انجام دهید و در صورت لزوم اقدامات احیاء قلبی و ریوی را انجام دهید و بیمار را به مراکز درمانی برسانید.
با وجود اینکه مسئله غش مسئله ساده‌ای است، ولی می‌تواند نشانه بیماری مهم قلبی و یا غیره باشد، پس در صورت تکرار حتما باید بررسی شود.

[raz72592]

حوادثي‌ كه‌ اطراف‌ آب‌ رخ‌ مي‌دهند، ممكن‌ است‌ افرادي‌ از هر گروه‌ سني‌ را گرفتار كنند. كودكان‌ كم‌سن‌ حتي‌ در آب‌هاي‌ بسيار كم‌عمق‌ هم‌ در معرض‌ خطر هستند. با اين‌ حال‌، اكثر موارد غرق‌شدگي‌ شامل‌ افرادي‌ است‌ كه‌ مشغول‌ شنا در جريان‌هاي‌ قوي‌ يا آب‌ها بسيار سرد بوده‌اند و يا پس‌ از مصرف‌ الكل‌، به‌ شنا يا قايق‌سواري‌ پرداخته‌اند.

خطرات‌ آب‌ سرد
آب‌هاي‌ آزاد حتي‌ در تابستان‌ هم‌ سرد هستند. درجه‌ حرارت‌ دريا از ۱۵-۵ درجه‌ سانتيگراد متغير است‌؛ آب‌هاي‌ داخلي‌ حتي‌ مي‌توانند (از اين‌ هم‌) سردتر باشند.
آب‌ سرد، خطرهاي‌ پيش‌ روي‌ غريق‌ يا منجي‌ غريق‌ را افزايش‌ مي‌دهد چون‌ مي‌تواند منجر به‌ موارد زير شود:
نفس‌ نفس‌ زدن‌ غيرقابل‌ كنترل‌ در زماني‌ كه‌ شخص‌ وارد آب‌ مي‌شود و به‌ دنبال‌ آن‌، خطر استنشاق‌ آب‌
افزايش‌ ناگهاني‌ فشار خون‌ كه‌ مي‌تواند زمينه‌ساز حمله‌ قلبي‌ باشد.
ناتواني‌ در شنا كردن‌ به‌طور ناگهاني‌
كاهش‌ درجه‌ حرارت‌ در صورتي‌ كه‌ شخص‌ مدت‌ زيادي‌ در آب‌ بماند يا با وزش‌ باد مواجه‌ شود.

دسترسي‌ به‌ غريق‌ در صورت‌ امكان‌، از ورود به‌ آب‌ براي‌ نجات‌ غريق‌ خودداري‌ كنيد. در عوض‌، يك‌ شي‌ء دراز مثل‌ يك‌ قطعه‌ چوب‌ را نگه‌ داريد تا غريق‌ بتواند آن‌ را بگيرد، سپس‌ وي‌ را به‌ سوي‌ خشكي‌ بكشيد.
احتياط!
اگر غريق بيهوش است، وي را كاملاً از آب بيرون آوريد و طوري جا به جا كنيد كه سرش پايين‌تر از قفسه سينه‌اش قرار گيرد تا در صورتي كه استفراغ كرد، از راه‌هاي تنفسي محافظت كرده باشد.

آنچه‌ شما مي‌توانيد انجام‌ دهيد
اولين‌ اولويت‌ شما آن‌ است‌ كه‌ با كمترين‌ خطر، غريق‌ را به‌ سطحي‌ خشك‌ منتقل‌ كنيد. بي‌خطرترين‌ راه‌ براي‌ نجات‌ يك‌ غريق‌، آن‌ است‌ كه‌ خود روي‌ خشكي‌ بمانيد با دست‌ خود يا يك‌ تكه‌ چوب‌، شاخه‌ يا طناب‌، او را از آب‌ بيرون‌ بكشيد؛ راه‌ ديگر آن‌ است‌ كه‌ يك‌ تيوب‌ به‌ سوي‌ غريق‌ پرتاب‌ كنيد.
اگر يك‌ منجي‌ غريق‌ كارآزموده‌ هستيد و يا غريق‌ بي‌هوش‌ است‌، ممكن‌ است‌ مجبور باشيد به‌ آب‌ بزنيد يا به‌ سمت‌ غريق‌ شنا كنيد و وي‌ را به‌ سمت‌ خشكي‌ بكشيد.
به‌ آب‌ زدن‌ بي‌خطرتر از شنا كردن‌ است‌. وقتي‌ غريق‌ را از آب‌ خارج‌ كرديد، در صورت‌ امكان‌ وي‌ را در برابر وزش‌ باد محافظت‌ كنيد تا بدن‌ او بيش‌ از پيش‌ دچار لرز نشود.
سپس‌ اقدامات‌ درماني‌ مربوط‌ به‌ غرق‌شدگي‌ را اجرا كنيد و عوارض‌ مربوط‌ به‌ سرماي‌ شديد را مداوا كنيد (مبحث‌ « كاهش‌ دماي‌ بدن‌ » را ببينيد). حتي‌ در صورتي‌ كه‌ به‌نظر مي‌رسد غريق‌ كاملاً بهبود يافته‌ است‌، شرايط‌ انتقال‌ يا بردن‌ وي‌ به‌ بيمارستان‌ را مهيا كنيد.
در صورت‌ لزوم‌ و يا در صورتي‌ كه‌ كاملاً دستپاچه‌ شده‌ايد، آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد.

[raz72592]

هیپوترمی
هیپوترمی زمانی رخ می دهد که درجه حرارت مرکزی بدن به زیر ۳۵°C برسد. غالباً بدن می تواند افت درجه حرارت بدن تا این حد را تحمل کند و لی بیش از این مقدار در حد توانایی بدن نمی باشدو بدین ترتیب افت درجه حرارت بطور پیشرونده ادامه می یابد.
در ایالات متحده بیش از ۷۰۰مورد مرگ در سال در نتیجه هیپوترمی گزارش می شود که نیمی از این موارد بالای ۶۵ سال هستند.
فیزیولوژی تنظیم حرارت :
افت درجه حرارت بدن در نتیجه از دست دادن گرما توسط مکانیزم های رسانایی ( CONDUCTION) ، همرفت (CONVECTION) ، تشعشع (RADIATION) و یا تبخیر (EVAPORATION) می باشد.
CONDUCTION: دمای بدن از طریق تماس مستقیم با اشیا اطراف از دست می رود.
CONVECTION: بدن دمای خود را به هوا منتقل می کند و هوای گرم و سرد در سطح بدن جابجا می شوند.
RADIATION: بدن حرارت خود را بدون تماس با اشیا اطراف به آنها منتقل می کند.
EVAPORATION: گرما از طریف تعریق و تنفس از دست می رود.
تنظیم درجه حرارت بدن توسط هیپوتالاموس صورت می گیرد که خود توسط گیرنده های حرارت مرکزی موجود در هیپوتالاموس قدامی و گیرنده های حرارت محیطی موجود در پوست و مخاط ، ایمپالس را دریافت می کند و توسط تغییر قطر عروق محیطی و تغییرات رفتاری بدن درجه حرارت مرکزی را تنظیم می کند.
همچنین بدن با تولید گرما به وسیله لرز و یا تولید متابولیک گرما درجه حرارت خود را افزایش می دهد.

[raz72592]

اتیولوژی :
از علل شایع هیپوترمی می توان به موارد زیر اشاره کرد : هیپوترمی محیطی (ACCIDENTAL) ، متابولیک )دیابت ، نارسایی آدرنال، هیپوتیروئیدی) ، اختلال CNS و هیپوتالاموس ، سوء تغذیه ، سپسیس ، بیماری های پوستی ، دارویی (الکل) و …
یافته های کلینیکی:
هیپوترمی با توجه به میزان درجه حرارت بدن به سه دسته تقسیم می شود:
۱-هیپوترمی خفیف (MILD) : درجه حرارت مرکزی بدن بین C °۳۵- ۳۲ می باشد. در این مرحله پوست بیمار سرد و رنگ پریده است و در فاز پاسخ لرز دارد و به دنبال افزایش درجه حرارت بدن می باشد. در مراحل اولیه ضربان و برون ده قلب و تعداد تنفس افزایش می یابد و لی با کاهش بیشتر درجه حرارت موارد فوق هم افت خواهند کرد .
۲-هیپوترمی متوسط (MODERATE): درجه حرارت بین ۲۸-۳۲°C می باشد و بدن وارد فاز آدینامیک می شودکه در آن لرز قطع ، عضلات سفت می شوند ، ضربان قلب فشار خون و تنفس افت می کنند ، فرد گیج می شود ، رفلکس ها کند و مردمکها گشاد می شوند.
۳- هیپوترمی شدید (SEVERE) : در این بیماران درجه حرارت به زیر ۲۸°C می رسد ، مردمکها گشاد و ثابت بدون پاسخ به نور هستند عضلات شل می شوند به تدریج به کما می روند وضعیت قلب و تنفس کند تر می شود که احتمال ایست قلبی – ریوی وجود دارد.
هیپوترمی باعث تغییرات واضح در ECG می شود که از تاکیکاردی تا آریتمی های پیشرفته متفاوت است. J) WAVE) یا OSBORN از یافته های تشخیصی هیپوترمی در ECG می باشد. ]/]
از اثرات ریوی هیپوترمی می توان به تاکی پنه در مراحل ابتدایی ، برونکوره و اختلال بلع و نهایتاً پنومونی آسپیراتیو اشاره کرد.
با توجه به تغییر غلظت گازهای O۲ و CO۲ به دنبال تغییر درجه حرارت ، مشکل در تفسیر ABG خواهیم داشت. ضمن اینکه افت متابولیسم در این بیماران سبب کاهش تولید CO۲ می شود و تغییر میزان تنفس سبب تغییرCO۲ می شود.
هیپوترمی سبب شیفت منحنی تجزیه اکسی هموگلوبین به سمت چپ و نقص آزاد سازی اکسیژن خواهد شد. همزمان با افت درجه حرارت دپرسیون پیشرونده CNS ایجاد می شود که در نهایت به کما منجر خواهد شد. این تغییرات همراه با کاهش جریان خون مغز و کاهش متابولیسم مغزی خواهند بود اگرچه این خود اثر محافظتی روی مغز دارد. EEG در زیر ۲۰°C صاف می شود.
هیپوترمی سبب نقص عملکرد کلیه از جمله دیورز سرد می شود ، که هیپوولمی را به همراه دارد . این بیماران به علت بی حرکتی طولانی در خطر رابدومیولیز و متعاقب آن میوگلوبینوری و نارسایی حاد کلیه هستند.
هیپوترمی در سیستم خون هم تاثیر گذار است و طیفی از اختلالات از جمله لوکوپنی ، تروومبوسیتوپنی و افزایش ویسکوزیته خون تا DIC ایجاد می کند.
این بیماران مستعد عفونتهای ویروسی و پنومونی هستند .
احتمال انفارکتوس قلبی در این بیماران افزایش می یابد ، ضمناً در فصل زمستان خطر مسمومیت باCO فراموش نشود .
در هیپوترمی عملکرد کبد کاهش و داروها در بدن تجمع پیدا می کنند.
سطح هورمونهای کورتیزول و تیروئیدی در صورتی که خود علت هیپو ترمی نباشند، افزایش می یابند.
سطح گلوکز خون ممکن است به هر وضعیتی باشد.
در هوای سرد، یخ زدگی اندامها را مد نظر داشته باشید.

[raz72592]

تشخیص:
تشخیص هیپوترمی اغلب مشکل ونیاز به توجه به آن حتی در فصول غیر سرد سال وجود دارد.
از آنجا که بیشتر ترمومتر ها دمای زیر C°۳۵ را اندازه گیری نمی کنند، نیاز به ترمومتر های مخصوص الکترونیکی و مادون قرمز جهت اندازه گیری صحیح درجه حرارت از طریق ازوفاژیال، کاتتر ورید مرکزی، رکتال و تمپان می باشد.
آزمایشات پاراکلینیک متعدد در هیپوترمی در تشخیص علت اولیه و عوارض کمک کننده خواهند بود: ABG ، CBC ، BS ، Electrolite ، Renal function test ، Thyroid function test، PT، PTT، Amylase، Cortisol، LFT، CPK، Cultures،….
درمان:
درمان شامل اقدامات حمایتی معمول و تکنیک های مخصوص گرم کردن می باشد. هرگونه دستکاری روی این بیماران باید با ظرافت انجام شود تا سبب تحریک فیبریلاسیون بطنی در میوکارد سرد نشود.
لمس نبض و مشاهده تنفس در این بیماران مشکل و نیاز به مدت زمان طولانی ، دست کم ۳۰ تا ۶۰ ثانیه میباشد. در صورت وجود هیپوترمی شدید و ایست قلبی تنفسی و عدم وجود مانیتورینگ قلبی، ماساژ قلبی نباید شروع شود ولی در هیپوترمی متوسط مانعی برای ماساژ وجود ندارد.
جهت کلیه بیماران اکسیژن و مایعات وریدی گرم تجویز شود، دمای بدن ، پالس اکسی متری و ریتم قلبی به طور مداوم مانیتورینگ شود. بیشتر آریتمی های قلبی( برادی کاردی، فیبریلاسیون دهلیزی، PVC ،…) نیاز به درمان ندارند. فیبریلاسیون بطنی در صورت هیپوترمی شدید به شوک مقاوم خواهد بود و دمای بدن باید حداقل به ۳۰ درجه برسد تا به شوک پاسخ دهد.
درصورت نیاز به دارو به علت متابولیسم پائین بدن باید حداقل دوز بکار رود.
در بیمار هیپوترم بیهوش، تجویز گلوکز و نالوکسان مانند سایر بیماران می باشد.
تجویز آنتی بیوتیک در صورت شک به عفونت ضروری خواهد بود.
تجویز استروئید و تیروکسین در بیماران هیپوتیروئید و نارسائی آدرنال بکار می رود.
مجددا تاکید می شود اعمال تهاجمی لوله گذاری معده، داخل تراشه، کاتتر ورید مرکزی، کمپرسیون سینه سبب القائ VF خواهد شد.
REWARMING TECNIQUE:
با توجه به درجه حرارت بیمار روش مناسب برای گرم کردن انتخاب می شود.
Passive external rewarming :
این روش غیر تهاجمی و برای بیماران هیپوترم خفیف انتخابی است. ابتدا از بین رفتن حرارت ازطریق تبخیر و همرفت با درآوردن لباس خیس و پوشاندن بیمار قطع می شود و بدن خود جهت بالا بردن درجه حرارت به روش متابولیکی گرما تولید می کند.
Active rewarming at ۴۰°C: :
در صورت وجود ناپایداری قلبی عروقی، هیپوترمی متوسط تا شدید، گرم شدن ناکافی بدن، نارسایی اندوکرین و…. گرم کردن به روش فعال انجام می شود.
این نوع گرم کردن به دو صورت خارجی و داخلی انجام می شود.
گرم کردن فعال خارجی با کیسه آب گرم، محیط گرم، حمام گرم، پک های داغ آگزیلاری یا کشاله ران صورت می گیرد.
گرم کردن فعال داخلی توسط تجویز اکسیژن گرم، مایعات وریدی گرم، لاواژ گرم از طریق لوله NG ، رکتال تیوب، دیالیز پریتونئال، چست تیوب و یا بای پس قلبی ریوی صورت می گیرد.
جهت گرم کردن بیمار بهتر است از روش گرم کردن فعال خارجی به تنهایی استفاده نشود چون ممکن است سبب شوک گرم کردن یا اسیدوز گرم کردن یا Core T. after drop شود.

[raz72592]

پیشگیری:
جهت جلوگیری از هیپوترمی بهتر است لباس به اندازه کافی پوشیده شود، کلاه به سر گذاشته شود. لباس خیس عوض شود، سفر برنامه ریزی شده باشد، از داروهای سداتیو و الکل اجتناب شود. غذا به اندازه کافی مصرف شود. در صورتی که در هوای سرد گیر افتادید وضعیت HELP و HUDDLE جهت حفظ گرما کمک کننده خواهد بود. [/]

[raz72592]

يخ زدگي يخ زدگي در اغلب موارد بدنبال كاهش درجه حرارت محيط به كمتر از صفر درجه سانتي گراد (مثلاً در برف و بوران ) و معمولاً در نواحي انتهايي بدن مثل انگشتان دست و پا , لاله گوش و بيني كه معمولاً پوشش مناسب نيز ندارند , اتفاق مي افتد .
اما در صورت تماس با سرما ممكن است در هرقسمتي از بدن ايجاد شود . يخ زدگي بر اساس شدت سرد بودن هوا و سرعت باد مي تواند حتي در مدت زمان كوتاهي اتفاق بيافتد .
افزايش سرعت باد , اثري مشابه به كم شدن دماي هوا دارد . افراد مسن , خسته و گرسنه , مستعدترين افراد براي يخ زدگي مي باشند .
علائم و نشانه ها :
احساس سرما در ناحيه ي مربوطه كه سپس به احساس درد تبديل مي شود .
كرخت شدن يا بي حس شدن ناحيه ي مربوطه
احساس مورمور يا سوزن سوزن شدن در عضو درگير
موضع درگير ( در افراد داراي پوست روشن) به رنگ قرمز روشن يا صورتي و (در افراد داراي پوست تيره ) رنگ خاكستري به خود مي گيرد و در نهايت قسمت سرمازده رنگ خود را از دست داده و به رنگ سفيد تغيير رنگ ميدهد .
بروز تاول و ايجاد تورم
از دست دادن كامل حس , حتي در نواحي كه قبلاً دردناك بوده اند .
تبديل پوست و اندام صدمه ديده به حالت چرمي شكل يا شبيه موم ( زرد يا سفيد رنگ )
در نهايت عضو صدمه ديده سفت و سخت مي شود و در لمس شبيه چوب يا گوشت يخ زده خواهد شد .

[raz72592]

كمك هاي اوليه :
كمكهاي اوليه يخ زدگي تقريباً همانند سرما زدگي مي باشد , البته با رعايت نكات زير :
در صورتي كه عضو صدمه ديده باشد بايد آن را بي حركت كرد .( آتل بندي مناسب ).
از برخورد مجدد عضو صدمه ديده با سرما و باد جلوگيري كنيد.
از انجام كارهاي زير بايد به شدت پرهيز كنيد .
ماليدن يا ماساژ دادن عضو صدمه ديده
ماليدن برف بر روي عضو صدمه ديده
پاره كردن تاول ها
گرم كردن عضو آسيب ديده , به ويژه با حرارت خشك مثل بخاري , شوفاژ , شعله آتش , گرفتن روي موتور خودرو و …. كه البته بايد توجه داشت كه حرارت به گونه اي نباشد كه باعث صدمه به عضو يخ زده شود . بي حس شدن عضو آسيب ديده سبب مي شود كه مصدوم درد ناشي از حرارت را متوجه نشود , بنابراين توصيه مي شود در صورت وجود آب گرم با درجه حرارت ۴۰ تا ۴۱ درجه سانتي گراد , عضو آسيب ديده را در آب گرم قرار دهيد تا از عوارض احتمالي حرارت (مانند سوختگي , تاول ,… ) جلوگيري شود .
حركت دادن عضو آسيب ديده , به ويژه راه رفتن روي پاي آسيب ديده
ماليدن پماد , كرم يا مواد مختلف ديگر بر روي پاي آسيب ديده
عوامل زير باعث مستعدتر شدن فرد براي سرمازدگي و يخ زدگي خواهد شد :
مصرف دخانيات (سيگار ) يا مصرف نوشابه هاي الكلي و حاوي كافئين , تغذيه نامناسب , خستگي و نداشتن استراحت كافي , مصرف برخي داروها , مصرف الكل , كفش و لباس نامناسب , سن بالا و سابقه بيماري حاد يا مزمن نيز باعث مستعدتر شدن فرد براي ابتلا به سرمازدگي و يخ زدگي خواهد شد

[raz72592]

گرمازدگي اختلالات ناشي از گرمازدگي به سه دسته تقسيم مي شوند :
كرامپهاي عضلاني ناشي از گرما , خستگي مفرط , هيپوترمي
كرامپهاي عضلاني ناشي از گرما :
اين وضعيت شامل اسپاسم عضلات ارادي به دليل تخليه الكتروليتها بوده , معمولاً زماني رخ ميدهد كه فرد در اثر قرارگرفتن در معرض گرما , دچار تعريق شديد شده , مقداري زيادي آب و نمك از دست بدهد , و سپس توسط نوشيدن آب , كمود مايعات خود را بدون در نظر گرفتن كمبود نمك جبران نمايد (مانند بروز كرامپهاي عضلاني در ورزشكاران )
مداخلات اورژانس شامل خنك نگهداشتن بيمار و خوراندن نمك و يا تزريق نرمال سالين به او ميباشد .
خستگي مفرط ناشي از گرما :
اين وضعيت معمولاً زماني رخ ميدهد كه فرد در اثر قرار گرفتن در معرض گرما , مقادير زيادي آب ونمك را از طريق تعريق شديد از دست بدهد . شكايات بيمار معمولاً شامل سردرد , تهوع , سرگيجه و اختلال در بينايي است .
مداخلات اورژانس در اين وضعيت شامل قرار دادن بيمار در جاي خنك و خوراندن آب و نمك به او مي باشد . در صورت وجود حالت تهوع و استفراغ , و يا بيهوش بودن بيمار تزريق وريدي نرمال سالين ضروري است .
هيپوترمي در گرمازدگي :
در موقعيتهاي بسيار گرم , بخصوص در هواي مرطوب و بدون باد ( شرجي ) , ممكن است هيپوترمي ظاهر گردد. در چنين وضعيتي درجه حرارت بدن به بالاي ۴۰ درجه سانتيگراد رسيده , تنظيم حرارت مختل مي شود . علائم شامل كانفيوژن , اغما و تشنج است .
در هيپوترمي هيپوتالاموس دچار بدكاري مي شود و چون بيمار عرق نمي كند(بدليل شرايط محيطي), پوست گرم و خشك است . معمولاً كاهش آب و الكتروليتها شديد نيست .
اقدام به خنك كردن بيمار بايد هر چه سريعتر صورت گيرد . مهمترين مسئله , كاهش سريع درجه حرارت بدن تا ۳۵ درجه سانتيگراد است .
شستشوي بدن توسط الكل , خواباندن بيمار در يخ , استفاده از پنكه يا كولر , غوطه ور كردن بيمار در آب سرد , و استفاده از پتوهاي خنك كننده مي تواند كمك كننده باشد .
مطلقاً آسپرين جهت كاهش تب استفاده نكنيد , زيرا نه تنها نمي تواند درجه حرارت را در اين افراد تصحيح كند , بلكه داراي يك اثر منفي روي هموستاز بدن است كه در اين شرايط مي تواند بسيار خطرناك باشد .
كنترل حرارت بدن بايد از طريق ركتال صورت گيرد . زماني كه درجه حرارت به ۳۹ درجه سانتيگراد رسيد . عمليات خنك كننده بايد متوقف گردد تا از عوارض احتمالي هيپوترمي جلوگيري به عمل آيد . مانيتورينگ دقيق بيمار از نظر افزايش مجدد درجه حرارت لازم است .
از بروز لرز در بيمار ممانعت بعمل آوريد , زيرا لرزيدن موجب افزايش درجه حرارت بدن مي شود . در صورت بروز لرز حين خنك كردن بيمار , بلافاصله عامل خنك كننده را حذف نماييد .