من از اولین پستی که اومده بود شروع می کنم. (یعنی سوالات جناب saviss)
سوال :چرا مفاهیم ریاضی مطلق هستند؟
جواب: حتما می دانید که تا اوخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، مفاهیم فیزیکی نیز مطلق محسوب می شدند. ولی با ارایه نسبیت خاص و عام بنیان های این نظر لرزید و با مطرح شدن مکانیک کوانتومی و بخصوص اصل عدم قطعیت هایزنبرگ و معادله موج شرودینگر ،اساس این ایده فرو ریخت . در ریاضی نیز این اتفاق با مقداری تاخیر اتفاق افتاد. قرن ها تصور بر این بود که کمیت های ریاضی مطلق هستند. ولی با اثبات قضیه مشهوری به نام قضیه نا تمامی گودل، مشخص شد که مفهوم مطلق را به کلی باید کنار گذاشت.( معمولا قضیه ناتمامی گودل در ریاضی را با اصل عدم قطعیت در فیزیک مقایسه می کنند.)
البته توجه به این نکته ضروری است که نسبیت خاص ، هیچ نسبی انگاری را در قوانین فیزیک روا نمی دارد. بلکه طبق یکی از اصل موضوع های آن قوانین فیزیک از دیدگاه هر مرجع لخت معتبر است و این موضوع ،یعنی مطرح شدن
مطلق گرایی در فیزیک ولی به گونه ای درست تر.
سوال :گرکه مقادیر ریاضی وفیزیک تغییرناپذیرند ،چرا موضوعی مثل فرصت(که واحداندازه گیریش زمان هست)...می تونه متغیر باشه؟
جواب : این عبارت :مقادیر فیزیک و ریاضی تغییر ناپذیرند ، عبارتی کاملا مبهم است. ما در فیزیک مفاهیمی داریم که در هر حالتی تغییر نمی کنند. مثلا : فرصت (زمان) عبارتست از فاصله بخش بر سرعت. این مفهوم حتی در نسبیت هم صادق است. وقتی از دیدگاه نسبیتی فاصله نسبی است، زمان نیز باید نسبی اندازه گیری شود.چون سرعت نور از دیدگاه تمام مراجع لخت یکسان است.
ضمنا اصل موضوع های نسبیت خاص کمی عجیب است. به نظر من میتوان از اصل ثبات سرعت نور به اصل موضوع دوم رسید. یعنی هر دو اصل موضوع نمایانگر چیزی واحد هستند. در حالیکه یکی از اساتید فیزیک که با او صحبت می کردم، اعتقاد داشت این دو کاملا در تناقض با هم هستند. در آخر بحثی که با این استاد فیزیک داشتم فهمیدم که هر دو به یک نتیجه رسیدیم و آن معتبر بودن نسبیت در هر دو حالت است.
مطلب آخر اینکه: فکر کنم اگر تحصیلات دانشگاه را در رشته فیزیک انجام دهید، این تناقضات برطرف می شود.