شراره
مناطقی با انفجارات مقطعی در نزدیکی نواحی فعال خورشید که بدنبال آن طی چند ساعت می تواند تا ده میلیارد میلیارد ژول انرژی آزاد شود یک شراره نوعی طی حدود 5 دقیقه به حداکثر فعالیت می رسد وطی حدود 20 دقیقه هم رو به افول می گذارد.بعضی از شراره ها می توانند تا سه ساعت هم دوام بیاورند.بدنبال یک شراره مقادیر بسیار زیادی انرژی در طول موجهای اشعه ایکس ،گاما وحتی امواج رادیویی آزاد می شود.ذرات زیر اتمی شامل الکترون (که در بسیاری موارد سرعت آنها به نصف سرعت نور می رسد ) پروتون وتعدادی هم عناصر سنگین تر به فضاپرتاب می شوند همین طور ابری پلاسمایی که به محیط بین سیاره ای پرتاب می شود.بدنبال برخورد پلاسما وذرات پرانرژی با تاج امواج شوکی بوجود می آیند که سطح خورشید را تحت تاثیر قرار داده وموجب بوجود آمدن زبانه های جدیدی می شوند.
دانشمندان اعتقاد دارند شراره ها بر اثر آزاد شدن ناگهانی انرژی مغناطیسی در مناطقی که فعالیتی بصورت شکل گیری لکه هاوجود داشته یا مناطق شکل می گیرند.بدنبال برخورد خطوط مغناطیسی مخالف مقداری از انرژی آنها به اشکال دیگر انرژی مانند گرما وانرژی جنبشی جریان ذرات تبدیل می شود پرتوهای اشعه ایکس نرم و ماوراءبنفش دور تولید وسپس با حرکت الکترونهای پرانرژی به سمت مناطق پایینی اشعه ایکس سخت و ذرات آلفا تولید می شود.در برخورد امواج شوک با تاج نیز اشعه ایکس سخت تولید می شود.
شراره ها دارای اثراتی روی زمین نیز هستند.ذرات با سرعت زیاد بعد از حدود 30 دقیقه به زمین می رسند وذرات با سرعت کم نیز به صورت باد خورشیدی بعد از چند ساعت تا حتی دو روز به زمین می رسند.بدنبال برهمکنش ذرات باردار با نواحی بالایی جو زمین پدیده شفق قطبی شکل می گیرد و پرتوهای اشعه ایکس ، ماوراءبنفش نیز منطقه یونکره ودر نتیجه ارتباطات رادیویی زمین را مختل می کند.ابرهای پلاسمایی وبی نظمی های باد خورشیدی واختلالات میدان مغناطیسی نیز روی مغناطکره[ زمین اثر گذاشته وموجب بروز طوفانهای مغناطیسی ودر نتیجه اختلال در خطوط انتقال نیرو می شود.
سیخک
سیخکها فواره های باریکی از گاز با قطر حدود ۵۰۰ تا ۸۰۰ کیلومتر هستند که از بالای لایه تقریبا همگنی که حدود ۳۰۰۰ کیلومتر امتداد دارد سر به بیرون می زنند.سیخکهای سوزنی شکل در نواحی کناره ابر دانه های جوی خورشید تجمع پیدا می کنند.سیخکها در واقع انفجارات پلاسمایی هستند که تقریبا هر ۵ دقیقه یکبار رخ می دهند و مواد درون آنها با سرعتی در حدود ۸۱ هزار کیلومتر در ساعت به بالا می روند.سیخکها حتی در زمانی که فعالیت خورشید کم باشد نیز وجود دارند.تعداد تقریبی آنها ۱۰۰۰۰۰ عدد در کل سطح خورشید می باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه نمایید:
astronomy.com/asy/default.aspx?c=a&id=2340
منطقه فعال
قسمتی مقطعی از خورشید که در آن میدانهای مناطیسی که از لایه های سطحی بیرون می آیند به پدیده های کوتاه عمر سطحی خورشید منجر می شوند. این پدیده ها شامل لکه های خورشیدی، شراره یا در نورسپهر یا فوتو سفر خورشید، می باشند. زبانه های خورشیدی هم با این مناطق فعال مرتبط هستند. این نواحی در طول موجهای اشعه و اشعه گاما بسیار درخشان هستند.
مشعل
لکه هایی سفید و روشن در رخشان کره خورشید که در لبه قرص خورشید که بدلیل پدیده تیرگی لبه (limb darkening) تضاد تصویر بیشتر است بهتر دیده می شوند.این لکه های سفید معمولا"با لکه های خورشیدی که تیره هستند همراه بوده ودر حدود 300 درجه کلوین از مناطق مجاور گرمتر هستند.این مناطق معمولا" به همراه شبکه های فام سپهری و پلاژ های روشن در فام سپهر مشاهده می شوند.در بسیاری موارد با ناپدید شدن لکه های خورشیدی بعد از چند ساعت تاچند روز مشعل ها جای آن لکه ها را می گیرند ومی توانند حتی تاروزها در آن مکان باقی بمانند.تعداد وگستردگی این مناطق طبق چرخه 11 ساله فعالیت های خورشیدی کم وزیاد می شوند وزمانی که لکه ها خورشیدی زیاد می شوند تعداد آنها نیز بیشتر می شود. درخشندگی خورشید ودر نتیجه مقدار ثابت خورشیدی بدلیل زیادی مشعل ها بیشتر می شود در حالیکه زیاد شدن لکه های خورشیدی اثر کمتری در کم شدن درخشندگی خورشید دارد.مشعلهای قطبی در عرضهای بالاتر از مناطق شکل گیری لکه ها شکل می گیرند وتعداد آنها در اوایل شروع یک چرخه جدید بیشتر است.
روشنه
بر خلاف لکه های خورشیدی که تیره هستند روشنه ها نقاط روشن ودرخشانی هستند.دمای این نقاط نسبت به مناطق کناری بسیار بیشتر است.شدت میدان مغناطیسی در این مناطق بسیار زیاد است واز نشانه های خورشید فعال به حساب می آیند.
فام سپهر
فام کره choromosphere
نام لایه رقیق یا سطحی در جو خورشید که بالای رخشان کره وپایین تاج قرار دارد.از این کلمه برای لایه بالایی جو ستارگان نیز استفاده می شود.ضخامت آن به چند هزار کیلومتر می رسد.دمای این لایه در خورشید به 10000 تا 20000 درجه کلوین می رسد.در حالت عادی این لایه بدلیل درخشندگی بسیار زیاد رخشان کره قابل مشاهده نیست ولی در زمان شروع یا پایان خورشید گرفتگی کلی بصورت نقاطی صورتی رنگ در حاشیه ماه یا خورشید مشاهده می شود.امروزه بکمک طیف نگار اسپکتروگراف) و خور طیف نگار(اسپکتروهلیوگراف) در هر زمان می توان این لایه را مشاهده نمود.این دستگاهها تنها به طول موجهای خاصی مثلا"نور قرمز آلفای هیدروژن (اچ- آلفا) در طول موج 656.3 نانومتر یا نور بنفش کلسیم یونیده Ca II در طول موجهای 396.8 و393.4 که با نامهای خطوط H وk کلسیم شناخته می شوند اجازه عبور می دهند.تصاویر تک رنگی بدست آمده طیف نگاشت (اسپکتروگرام) نامیده می شوند.در این تصاویر می توان فیبریل ها٬ رشته مشعل ٬ روشنه و زبانه هارا مشاهده نمود.اشکال دایروی که با نام شبکه کروموسفری شناخته می شوند نیز در این تصاویر قابل شناسایی است.یک لایه انتقالی این لایه را از تاج خورشیدی جدا می کند. سیخک نام مناطقی است که مواد در آن از لایه فام سپهر به سوی تاج تا ارتفاع 10000 بالای رخشان کره منتقل می شوند.
درخشندگی
Luminosity
مقدار کل انرژی تابش شده از یک ستاره یا کهکشان در یک ثانیه در تمام طول موجها.درخشندگی با دما وقطر ستاره رابطه مستقیم دارد درخشندگی ستارگان معمولا" بر اساس درخشندگی خورشید بیان می شود.درخشندگی خورشید برابر با۸۵۴/۲ ضربدر ۱۰ بتوان ۲۷ می باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه نمایید
outreach.atnf.csiro.au/education/senior/astrophysics/photometry_luminosity.html
کمانک
Fibrils
خطوط تیره رشته مانند که تمایل دارند در امتداد خطوط مغناطیسی سطح خورشید باشند.معمولا" با رشته ها نزدیکی زیادی دارند ودر امتداد آنها قرار می گیرند.
رشته های خورشیدی
Filament
خطوط تیره وکشیده ای که در تصاویر خور طیف نگار هایی که در طول موج خطوط آلفا هیدروژن یا خطوط H و K کلسیم از خورشید تهیه شده باشند به چشم می خورند.اینها در واقع زبانه هایی هستند که در زمینه روشن قرص خورشید بدین شکل دیده می شوند.
نورسپهر
رخشان کره photosphere
آخرین لایه خارجی خورشید یا همان سطح مرئی خورشید.ضخامت این لایه حدود ۴۰۰ کیلومتر است.در زیر این لایه یک لایه فوق العاده داغ وگداخته وجود دارد که فروغ خیره کننده نورسپهر مانع از دیدن آن می گردد
منبع : haftaseman.ir
جواب بصورت نقل قول
