جنگ افزار

[بردیا]

بوئینگ707 بوده نه 747.به عنوان تانکر سوخت رسان میشه استفاده کرد.فیلمشم که من دیدم قشنگ بودش

[dizgah]

لطفا از هواپیما های رادار گریز هم مطلب بزارید . کلا هرچی مطلب در مورد فناوری پنهان کاری هست رو لطف کنید.

سلام فعلا سهمیه امروز پره
ولی در مورد اون نوع هواپیماها باید بگم تعداد و گونه های زیادی از هواپیماها رادار گریز هستن که در پستهای جداگانه توضیح داده خواهند شد

[dizgah]

بوئینگ707 بوده نه 747.به عنوان تانکر سوخت رسان میشه استفاده کرد.فیلمشم که من دیدم قشنگ بودش

حالا هرچی
منظور من اینه که تا جایی که من دیدم به هواپیماهای سوخت رسان یه لوله سوخت رسانی وصله



ولی من فکر نمیکنم بدون بهینه سازی همچین امکانی توی هواپیماهای مسافربری موجود باشه برا همین میگم
یعنی همچین امکانی تو همه مسافربرا هست ؟ یا چون تو جنگ بودیم همچین امکانی را برا مواقع ضروری اضافه کرده اند؟

[evry day]

بمب افکن رادار گريز


با پيشرفته تر شدن رادارها بحث رادارگريزي به پيش آمد كه گوشه هاي كوچكي از فناوري رادارگريزي را در بمب افكن هاي پس از B-52 آمريكا به نامB-1B ملقب به نيزه دار آسمان مي‌بينيم.
ولي نهايت و كمال اين فناوري را در بمب افكن B-2 ملقب به شبح مشاهده مي كنيم كه هم اكنون مي توان آن را بهترين هواپيماي بمب‌افكن دنيا شناخت. در ادامه اين روند آمريكا به دنبال ساخت بمب‌افكني براي ارضاي تمام نياز نيروي هوايي خود است و به تازگي پروژه اي به نام B-3 را در دست آزمايش و تحقيق گرفته است.
در حال حاضر و تحت برنامه‌ريزي هاي فعلي، هواپيماي 1- B Lancer و بمب افكن رادارگريز B-2 حداكثر تا سال ۲۰۳۷ در شرايط پروازي نگهداري خواهند شد، سالي كه قرار است نيروي هوايي آمريكا به دليل استهلاك بمب‌افكن‌هاي خود تعداد آنها را به ۱۷۰ هواپيما كاهش دهد.
البته احتمال مي رود كه هواپيماي به روز شده B -52 تا سال ۲۰۴۵ در ناوگان پروازي باقي بماند. پيش بيني هاي كارشناسان نظامي آمريكا اين است كه در آن سال، نياز نيروي هوايي آمريكا به بمب افكن هاي جديد يكي از مهم‌ترين نيازهاي نيروهاي نظامي ايالات متحده آمريكا خواهد بود. به همين خاطر مسئولان نيروي هوايي آمريكا به فكر پركردن اين خلأ افتاده اند.
براي تعيين طرح نهايي B-3 نتيجه مطالعات انجام شده توسط برد مشاوره اي علمي USAF نيوورلدويستا و ديگر نهادهاي مطالعاتي درگير در اين پروژه به دقت بازبيني شدند و طرح نهايي تركيبي از نقاط قوت اين طرح‌ها ارايه شد.
B-3 هواپيمايي است كه انتظار مي رود با سرنشين و يا بدون آن قابليت انجام ماموريت ها در بردهاي بسيار زياد را داشته باشد. براي اين منظور از تكنولوژي‌هاي پيشرفته رادار‌گريزي (IR ) و (RF) بهره مي برد. اما كيفيت نابود كردن اهداف در اين بمب‌افكن سبك، بسيار پيشرفته و جالب است.
براي اين منظور از ليزر يا امواج قدرتمند مايكروويو (HPM) استفاده خواهد كرد. هواپيماي بدون سرنشين هم مي تواند از HPM براي تخريب استفاده كند هم براي ايجاد اختلالات راديويي و كاربردهاي بي حس كننده استفاده کند (كه كاربردهاي بي حس كنندگي بيشتر در كنترل اغتشاشات كاربرد دارد).
تحقيقات B-3 با انجام مطالعات بدنه شروع شد. در اين ميان سه شركت آمريكايي کانديداي ساخت بدنه فوق مدرنB-3 هستند، بوئينگ، لاكهيد مارتين و نورث روپ گرومن اما هنوز برنده مناقصه ساخت بدنهB-3مشخص نشده است.
مركز سيستم هاي هوانوردي نيروي هوايي آمريكا در پايگاه نيروي هوايي رايت پترسون در اوهايو زمان تحويل نهايي بمب‌افكن را محدوده زماني ۲۰۳۰ تا ۲۰۳۵ اعلام كرده است در عين حال به شركت هاي درخواست كننده شركت در مناقصه گوشزد كرده است كه احتمال دارد بر اثر فشارهاي مقامات نظامي آمريكا تحويل B-3چندسال زودتر اتفاق افتد.
در تحقيقات اوليه B-3هواپيمايي با قابليت تهاجمي براي استفاده در تمام نقاط دنيا با سريع ترين حالت ممكن تعريف شده بود. اين هواپيما مي توانست يك پرنده با سرعت ۷/۲ ماخ باشد يا هوافضاپيمايي با سرعتي بالغ بر ۱۷ ماخ.
هواپيمايي كه بتواند از خاك آمريكا بدون سوخت گيري به هر نقطه از دنيا رفته و اهداف دشمن را نابود كند و با سوخت گيري مجدد به خاك آمريكا بازگردد. اما نكته مهم و اساسي اين بود كه B-3تمام ماموريت هاي خود را در سه يا كمتر از سه ساعت انجام دهد.
در ميان اين شرکت ها، نورث روپ گرومن تجربيات بسياري در فناوري رادارگريزي، اجزا و قطعات كامپوزيت، ساخت جنگنده ها، سيستم‌هاي الكترونيكي و هواپيماهاي بدون سرنشين دارد كه همگي اين موارد در ساختB-3 شديداً مورد نياز هستند.
شركت نورث روپ براي ساخت پلت فورم B-3 از فناوري جديدي استفاده كرده است كه به پلت فورم بي صداي مافوق صوت معروف است. خاصيت بارز اين پلت فورم اين است كه با ايجاد صداي كمتر فشار برخاست پرنده را ۳/۰ پوند بر فوت مربع كاهش مي دهد.
براي معرفي نوآوري‌هاي استفاده شده در اين هواپيما نياز به وقت و مجال مناسب تري است. چون تقريباً تمام سيستم هاي استفاده شده در اين هواپيما (كه البته به صورت مفهومي هستند) در نوع خود جديد و كم مانند هستند. به هر حال از بمب افكني كه جايگزين B-2 مي‌شود، انتظاري جز اين نمي توان داشت



هواپيماي نامرئي
شركت بوئينگ يكي ديگر از مخلوقات خود را با نام Bird of Prey در جشني در سنت لوئيس در اكتبر ۲۰۰۲ براي اولين بار در معرض نمايش همگان گذاشت. اين موجود خارق‌العاده در اصل نمايشگر سبك و شيوه جديدي از تكنولوژي رادارگريزي است كه مي‌تواند قافله سالار هواپيماهاي قرن آينده باشد و انقلابي در طراحي انواع هواپيماها به شمار آيد.
اين طرح، يكي از پروژه هاي بسيار سري شركت بوئينگ بود كه از سال ۱۹۹۲ براي بررسي آن شركت بوئينگ آغاز به كار كرد و تا سال ۱۹۹۹ نيز ادامه پيدا كرد. اين هواپيما در اوايل قرن جديد به نمايش گذاشته شد زيرا همانگونه كه مي خواستند، اين طرح به استانداردهاي خود رسيده بود و ديگر احتياجي به مخفي ماندن نداشت.
بيشتر طراحي اين پرنده شگفت انگيز در بخش تحقيقات و گسترش پيشرفته فانتوم وورك انجام شد. ساخت Bird of Prey در راستاي چندين هدف ارزشمند در صنعت هوافضا مانند استفاده از مواد مركب، بهترين قدرت مانور متناسب با سرعت، هزينه ساخت بسيار پايين و … بوده است.
اين پروژه براي شركت بوئينگ حدود ۶۶ ميليون دلار هزينه داشته است. اولين پرواز آزمايشي آن در سال ۱۹۹۶ انجام شد. اين پرنده آهني كوچك داراي مشخصاتي خاص چون: فاصله دو سر بال ۲۳ فوت با طول ۴۶ فوتي، وزني معادل ۶۴۰۰ پوند است.



موتورهاي آن را شركت صنعت موتورسازي آمريكا به نام پرت و ويتني با مدل JT15D-5C ساخته است اين موتورها توربوفن هستند. بالاترين ارتفاعي كه به دست آورد ۲۰ هزار پا بود و حدود سرعت آن ۴۸۱ كيلومتر در ساعت.
اين اولين باري است كه توسط يك موتور هوادم اسكرم جت سعي در رسيدن به سرعت هاي بالاي ۵ ماخ مي شود. البته تاكنون فضاپيماها مانند شاتل‌ها كه با قدرت راكت به پرواز درمي آمدند به اين سرعت ها دست يافته اند. اما چيزي كه اين طرح را از فضاپيماها جدا مي سازد موتورهاي هوادم است.
شرايط پروازي هايپر ايکس نيز بسيار ويژه است. X-43A در يك راكت كمكي به نام پگاسوس تعبيه مي‌شود و پگاسوس نيز توسط بمب‌افكن B -52 حمل مي شود. مي بينيد كه پرواز اين پرنده مشغله هاي زيادي دارد. راكت كمكي پگاسوس توسط شركت اوربيتال ساينس طراحي و ساخته شده است.
با تمام اين اوصاف هايپر ايکس سريعترين پرنده غير راکتي است که تاکنون انسان ها ساخته اند و مي تواند هر متيل را در يک ثانيه طي کند.
منبع=سایت AEROCENTER

[dizgah]

سلام بنا بر درخواست پاریو جان دیگه لطفا دیگه در مورد جنگنده ها و هواپیماها مطلب نزارین
منم چون گزارش های نیروی هوایی را دو قسمتش را گذاشتم اینو کامل که کردم دیگه در مورد هواپیماها مطلب نمیزارم ممنون


تسلیحات ایرانی در نیروی هوایی:
از بدو انقلاب با توجه به نبود پشتیبانی برای تسلیحات موجود در ارتش از سوی سازنده آن، تلاشهایی برای نگهداری این تسلیحات انجام شد، با این وجود طولانی شدن جنگ و شرایط سخت خرید سلاح از کشورهای تولید کننده، مسئولان را بر آن داشت تا به مجموعه فعالیت هایی برای تولید سلاح در داخل دست زنند، این پروژه ها در زمینه های مختلفی انجام شد که اغلب در ابتدا بصورت سری بودند و هنگامی که آشکار شدند نیز اطلاعات کمی از آنها منتشر شد، در این بحث به بررسی این طرح ها می پردازیم.



پروژه سجیل یا قوش آسمان:
موشک AIM-54 Phoenix بعنوان سلاح اصلی جنگنده F-14 Tomcat موشکی است توانمند و دوربرد که نگهداری آن بسیار سخت است و هنگامی که به پایان عمر عملیاتی خود رسید تنها سازنده آن می تواند بوسیله جایگزینی قطعات آنها را برای یک دوره مجدد آماده استفاده نماید، این شرایط کارشناسان ایرانی را بر آن داشت که به فکر موشک هوا به هوای جدیدی برای اف-14 بیفتند، در این موقعیت تنها گزینه ای که انتخاب مناسب می نمود موشک MIM-23 Hawk بود، هاوک یک موشک زمین به هوا با بردی حدود 60 کیلومتر است که در طول جنگ نیز بخوبی بر علیه جنگنده های عراقی بکار گرفته شد، اما نصب این موشک روی اف-14 امری بود که در ابتدا غیر علمی و غیر عملی به نظر می رسید، با این وجود با پیگیری متخصصان ایرانی این پروژه در همان سالهای جنگ با موفقیت به پایان رسید و پس از جنگ با بهسازی های انجام شده روی این موشک ها در نهایت در سال 1385 با کد *AIM-23 SkyHawk (قوش آسمان) یا سجیل بعنوان موشک اصلی جنگنده های اف-14 ایران شناخته شدند، گفته می شود برد موشک هاوک در شرایط پرتاب از هواپیمای جنگنده تا بیش از 80 کیلومتر افزایش می یابد.
* در مورد موشک های ساخت ناتو موشک های هوا به هوا با کد AIM و موشک های زمین به هوا با کد MIM شناخته می شوند.




موشک AGM-379/20 Zoobin (Arrow):
موشک زوبین در همان سالهای جنگ تولید شد، اما بدلیل ادامه بهسازی ها ورود رسمی آنها سر انجام در سال 2002 اعلام شد، این موشک از بدنه بمب آمریکایی ام-117 بهره می برد، نوع اولیه این موشک از نوع هدایت تلوزیونی است، اما نوع AGM-379/20L نیز تولید شده که از هدایت لیزری بهره می برد، هر دو نوع این موشک ها از یک موتور راکتی بهره می برند و توانایی رهاسازی از ارتفاع 300 تا 30000 فوتی را دارند و به یک کلاهک 750 پوندی مجهز اند، این موشک ها برروی جنگنده های اف-4 و اف-5 قابل استفاده اند.


بمب GBU-67/9A Qadr:
بمب هدایت شونده قدر نوعی بمب هدایت شوند فاقد پیشران است که برپایه بمب 2000 پوندی Mk.84 بوجود آمده و نسبت به موشک زوبین به ارتفاع بیشتری برای رهاسازی نیاز دارد، این بمب از همان سیستم هدایت تلوزیونی بکار رفته در موشک زوبین بهره می برد، بمب هدایت شونده قدر برروی جنگنده های اف-4 و اف-5 قابل نصب و استفاده است.



غلاف نشانه گیری لیزری TIS-33:
این غلاف یک غلاف هدایت لیزری است که بمنظور هدایت بمب ها و موشک های لیزری از جمله نوع لیزری موشک زوبین بکار می رود.


جت آموزشی JT-2 Tazarv:
جت آموزشی تذرو از جمله تولیداتی است که با موفقیت وارد خدمت نیروی هوایی شده است، این جت آموزشی کوچک احتمالا از یک فروند موتور J-85 جنگنده اف-5 بهره می برد، بنا به گزارشات تا کنون دو فروند از این جت وارد خدمت شده و سومین فروند نیز آماده تحویل به نیروی هوایی است، این جت را می توان با جت آموزشی K-8D محصول مشترک چین و پاکستان مقایسه نمود.


جت آموزشی Shafagh:
یکی از پروژه های بحث انگیز که توسط مجتمع دانشگاه هوانوردی *AUC انجام شد جت آموزشی شفق بود، این جت که گفته می شود با جت آموزشی یاک-130 روسی و JL-15 چینی قابل مقایسه است ظاهری شبیه به پروژه MiG-I-2000 شرکت میکویان دارد و علاوه بر کاربرد آموزشی توانایی انجام ماموریت های پشتیبانی نزدیک را نیز دارد، پیشران این جت یک دستگاه موتور RD-33 ساخت تومانسکی روسیه است، علاوه بر این در کابین این جت از نمایشگرهای چند منظوره ای استفاده شده که احتمالا ساخت شرکت رامنسکوی روسیه اند، از سرنوشت این پروژه اطلاعی در دست نیست، برخی منابع ادعا می کنند این جت بین سالهای 2008 تا 2009 وارد خدمت می شود و برخی بر این عقیده اند که بدلیل عدم موافقت روسیه برای مونتاژ موتور و ساخت نمایشگرهای چند منظوره در ایران تحت لیسانس روسیه این پروژه معلق مانده است.
*AUC=Aviation University Complex




جنگنده صاعقه (Lightning):
جنگنده صاعقه که ورود رسمی آن به خدمت در سال 2006 اعلام شد جنگنده ای است برپایه اف-5 ئی و احتمالا مجهز به همان موتور های J-85 جنگنده اف-5 (برخی منابع به دو دستگاه موتور RD-33 جنگنده میگ-29 اشاره کردند که بخاطر عدم تطابق اندازه این موتورها با اندازه های صاعقه صحیح بنظر نمی رسد)، این جنگنده احتمالا سرعتی حدود 1/7 ماخ دارد و بنا به ادعای مسئولان وظیفه اصلی آن پشتیبانی نزدیک است، در مورد تسلیحات آن اطلاعی در دست نیست ولی احتمالا موشک زوبین، بمب های هدایت شونده قدر و قاصد، انواع بمب های سقوط آزاد و راکت های فاقد هدایت جزء تسلیحات اصلی این جنگنده بمنظور به اهداف سطحی بوده و برای دفاع از خود نیز مجهز به موشک های گرمایاب خواهد بود.

منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[dizgah]

جنگنده های جدید در نیروی هوایی ایران، حقیقت یا واقعیت؟



ادعای منابع خارجی در مورد جنگنده های جدید نیروی هوایی ایران:
در شرایطی که بحران های مختلفی در خاورمیانه جریان دارد و هر روز حادثه جدیدی در منطقه رخ می دهد، مخالفت ایران با اسرائیل و به رسمیت نشناختن این کشور از سوی ایران و حمایت از نیروهای مخالف اسرائیل در منطقه باعث می شود که تنش های روز افزون در منطقه ادامه داشته باشد، در چنین شرایطی هر دو سو سعی می کنند تا با خطرناک جلوه دادن دیگری وجهه دشمن را در دیدگاه بین الملل از بین ببرند، در این میان آنچه که باید پذیرفت این است که اسرائیل با توجه وابستگی به جهان غرب به قدرت رسانه ای گسترده تری دسترسی دارد، این امر باعث شده تا این کشور همواره اطلاعاتی را از توان نظامی ایران منتشر کند که گاهی با واقعیات در تناقض اند، بدیهی است این کشور اطلاعاتی را نیز در مورد نیروی هوایی ابران منتشر کند، اما گزارش قابل توجهی که در سال 2005 از سوی اسرائیل منتشر شد باعث شد تا بسیاری از منابع داخلی و خارجی به بحث در مورد مندرجات این گزارش بپردازند، در این گزارش به وجود 26 فروند جنگنده سوخو-27، 24 فروند شکاری رهگیر میگ-31، 4 فروند بمب افکن توپولف-22ام3، 6 فروند اچ-6دی، 24 فروند میگ-23 و 24 فروند میگ-27 بعلاوه دست کم 18 فروند میگ-29 جدید در نیروی هوایی ایران اشاره شده بود، در چنین وضعیتی یک سال بعد در یک انجمن اینترنتی انگلیسی زبان به قراردادی میان ایران و روسیه برای توسعه نوعی از جنگنده سوخو-30 با کد MKP(МКП) و سفارش اولیه 50 فروندی اشاره شده بود، در این مبحث به بررسی چنین مواردی می پردازیم.


جنگنده سوخوی Su-27 Flanker:
جنگنده سوخوی-27 فلنکر یک جنگنده برتری هوایی با توانایی انجام عملیات های دوربرد و با توانایی بالا در حمل تسلیحات است، این جنگنده بطور عادی در ماموریت های هوا به هوا می تواند شش موشک آلامو و چهار موشک آرچر را با خود حمل کند، رادار این جنگنده در نمونه اولیه از نوع Zhuk-27 است که حد اکثر بردی حدود 85 کیلومتر دارد و برای نبرد های امروزی ناکارمد است اما نمونه های جدید فلنکر به رادار قوی تر و سیستم مدیریت تسلیحات مدرن مجهز اند و توانایی مقابله با اقدامات الکترونیک را دارند، در صورتی که وجود چنین جنگنده ای به تعداد 26 فروند در ایران صحت داشته باشد، این تعداد می توانند تنها قسمت کوچکی از خلاء حاصل از نبود یک رهگیر کارامد در نیروی هوایی را بپوشاند.


جنگنده MiG-31 Foxhound:
جنگنده میگ-31 بعنوان یک رهگیر استراتژیک توسط اتحاد شوروی تولید شد، نوع اولیه این جنگنده موسوم به MiG-31A با وجود تلاش های بسیار رضایت مسئولان وقت اتحاد شوروی را برآورده نساخت، در نتیجه گونه های جدیدی از این جنگنده با نام MiG-31B و MiG-31BM تولید شدند که نوع BM را باید به واقع یک رهگیر توانمند دانست، این جنگنده با توانایی حمل و استفاده از موشک های هولناکی چون R-33 و R-37 می تواند برای هر پرنده ای خطرناک واقع شود، علاوه بر این رادار پیشرفته این جنگنده با نام Zaslon-M با بردی بیش از 250 کیلومتر علاوه بر توانایی تعقیب همزمان 24 هدف و حمله همزمان به 6 فروند از آنها توانایی کشف و رهگیری جنگنده های رادارگریز را نیز دارد. وجود چنین رهگیر قدرتمندی در نیروی هوایی می تواند تا حد زیادی جای خالی اف-14 های اوراق شده و یا از دست رفته در جریان جنگ را جبران کند.



بمب افکن استراتژیک Tu-22M3 Backfire C:
بمب افکن سنگین بک فایر بعنوان یک بمب افکن مافوق صوت در دوران جنگ سرد بیشتر بمنظور مقابله با اهداف دریایی بر پایه بمب افکن قدیمی Tu-22A موسوم به بلایندر تولید شد، با این وجود هزینه های بسیار بالای نگهداری این بمب افکن باعث شده تا امروزه در روسیه نیز تعداد کمی از این بمب افکن ها فعال باشند. اما مسئله بک فایر های ایرانی به زمانی باز می گردد که روسیه سعی داشت تعدادی از بک فایر های خود را به نیروی دریایی هند بفروشد، در این پیشنهاد چهار فروند بمب افکن سنگین بک فایر به هند پیشنهاد شده بود که از سوی هند رد شد، چند سال بعد چینی ها تقاضای خرید این چهار بمب افکن را به روسیه ارائه دادند اما در کمال تعجب روس ها که در آن سالها بخش زیادی از فروش تسلیحات خود را به چین اختصاص داده بودند از فروش این بمب افکن ها به چین امتناع ورزیدند، در این میان گمانه زنی هایی بوجود آمد که ایران در همان زمان که هند پیشنهاد روسیه را رد کرده بود با ارائه نقاضای خرید این بمب افکن ها به روسیه آنها خریداری کرده است.



بمب افکن H-6D Badger:
بمب افکن چینی H-6 همان بمب افکن روسی توپولف-16 است و مدل D آن یکی از آخرین مدل های آن می باشد، این بمب افکن توانایی حمله به اهداف دریایی را داشته و در جریان جنگ هشت ساله نیز بر علیه ایران بکار گرفته شد، این بمب افکن ها به کمک موشک های C-601 چینی اغلب بمنظور حمله به نیروی دریایی ایران بکار می رفتند.


جنگنده چند منظوره Su-30MKP Flanker:
در شرایطی که توانایی های فوق العاده بالای Su-30MKI هندی، مالزی را نیز مجبور کرده بود تا بر برتری این جنگنده ها صحه گزارده و نوع *MKM را بمنظور نیروی هوایی خود و برپایه نوع MKP به روسیه سفارش دهد، گزارشی مبنی بر توسعه نوعی دیگر از این جنگنده با عنوان Su-30MKP برای نیروی هوایی ایران نیز در یکی از انجمن های اینترنتی انگلیسی زبان منتشر شد، طبق ادعای این گروه این جنگنده جدید برپایه Su-30MKI بوجود آمده لیکن قطعات ساخت اسرائیل و فرانسه تماما با نمونه های روسی جایگزین شده اند.
* جنگنده Su-30MKM در واقع همان جنگنده Su-30MKI می باشد که در آن قطعات ساخت اسرائیل و هند با نمونه های مشابه ساخت فرانسه، آفریقای جنوبی و روسیه جایگزین شده بودند.


منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

AGM-114 HELLFIRE 1-مقدمه
ساعت یک بامداد 17 ژانویه سال 1991 هشت فروند بالگرد آپاچی از یگان هوانیروز آمریکا واقع در غرب عربستان سعودی رهسپار ماموریت"نورمادی"شدند.هدف اصلی عملیات انهدام دو ایستگاه راداری مهم عراق در فاصله 56 کیلومتری بود.گروه به دو تیم چهار تایی تقسیم شد و به مدت 90 دقیقه در سکوت کامل رادیویی در ارتفاع پایین به پرواز در آمد.درست در ساعت 2:38 بامداد بالگردهای آپاچی 28 موشک هلفایر به سمت دو ایستگاه راداری شلیک کردند و به انهدام آن منجر شد و کریدوری به پهنای 32 کیلومتر ایجاد کرد.5/4 ساعت بعد عملیات"توفان صحرا"شروع شد و بیش از صد فروند هواپیما شروع به حرکت بر فراز عراق کرد.این عملیات را نخستین کاربرد موشک هلفایر می دانند.
هلفایر سامانه ی موشکی هوا به زمین است که دقت و توانایی تخریب بالایی داشته و می تواند برای انهدام اهداف بزرگ و سنگین در حملات هوایی مورد استفاده قرار گیرد.این موشک می تواند از بالگردهای مختلفی همچون AH-64,AH1W,OH-58,UH-60 شلیک شود.

2-معرفی سامانه ی موشک هلفایر
اگر چه سامانه موشکی هلفایر در ابتدا برای استفاده در عملیات ضد تانک طراحی شد اما ادعا شده که برای اهداف دیگر هم کاربرد موفقیت آمیزی داشته است.سامانه ی یاد شده می تواند اهدافی همچون انبار مهمات,رادارها,تجهیزات ارتباطی,ساختمان ها و حتی ناوها کوچکی که با سرعت بالا در حرکتند را به گونه ای موثر از کار انداخته و نابود کند.حتی در صورت نیاز ی تواند نقش موشک هوا به هوا را در بالگردی با سرعت کم یا نزدیک سطح زمین بازی کند.
هلفایر از ترکیب حرف اول کلمات هلی برن و آتش و رها تشکیل شده است که می تواند این برداشت را به وجود آورد که موشک پس از شلیک به طور خودکار و بدون نیاز به هدایت توسط انسان به سمت هدف پرواز می کند.در صورتی که این برداشت حداقل برای نمونه های اولیه این سامانه نادرست است.نمونه های اولیه موشک هلفایر دارای هدایت نیمه فعال لیزری است.این موشک به یک پرتو لیزری کد گذاری شده نیاز دارد تا روی هدف قفل کند و موشک از این طریق موقعیت هدف را تشخیص داده و به آن اصابت کند.بنابراین موشک هدف را پیدا نمی کند در واقع پرتو لیزر منعکس شده از هدف را می یابد.ساختار کلی موشک هلفایر در انواع مختلف مشتمل بر پنج بخش اصلی به صورت پیشران,جستجوگر لیزری,بخش هدایت,بخش کنترل و سرجنگی است.
بخش پیشران بین بخش های هدایت و کنترل در نزدیکی انتهای موشک واقع است.این بخش دارای پیشران سوخت جامد است که بسته به دمای هوای بیرون کم و بیش 2 تا 3 ثانیه می شوزد.هدف از بخش پیشران تولید نیروی پیشران کافی بریا جدا شدن موشک اغز پرتاب گر است تا به شتاب 10g دست بافته و تا رسیدن به هدف در بیشینه برد 8 کیلومتر نیروی رانش را فراهم کند.موشک می تواند اهداف واقع در فاصله ی بیش از 8 کیلومتر را در هم تخریب کند ولی با افزایش فاصله برخورد کم می شود.
ردیاب لیزری که در دماغه ی موشک قرار دارد از داخل بالگرد برنامه ریزی می شود تا کد لیزری ویژه ای را دریافت کند.از آن جایی که لیزر تابانده شده توسط علامت گذار و آنجه موشک جستجو می کند یکسان است احتمال خطای موشک در تشخیص پرتو لیزر به صفر می رسد.موشک پس از شلیک شروع به جستجو در محیط کرده و لیزر کد شده مورد نظر که از هدف منعکس می شود را می یابد.با تشخیص آن روی هدف قفل می کند.پس از قفل ردیاب اطلاعات مورد نیاز را به بخش هدایت می رساند تا موشک به سمت هدف هدایت شود.بعد از دریافت اطلاعات از جستجوگر لیزری مغز موشک یا بخش هدایت اطلاعات سامانه ای فرمان را برای پایداری موشک محاسبه کرده و این داده ها را به بخش کنتل می فرستد.بخش کنترل در انتهای موشک قرار گرفته و شامل یک سامانه عملگر نیوماتیکی است که دستورات سامانه ی فرمان را به حرکت بالک های کنترلی تبدیل می کند.این بالک ها به بال های هواپیما شباهت داشته و به موشک این امکان را میدهد که به سمت انرژی لیزری که از هدف انعکاس یافته مانور دهد.
سرجنگی آخرین بخش موشک است که در فرایند شلیک دخالت دارد.زمانی که موشک با هدف برخورد کند یک حس گر فعال سیگنال الکتریکی را به فیوزی که در عقب خرج سوخت قرار دارد فرستاده و باعث انفجار می گردد.خرج شوخت نیروی لازم جهت نفوذ و انفجار هدف را فراهم می آورد.

3-نمونه های مختلف سامانه هلفایر AGM-114
سامانه موشکی هلفایر که با کد AGM-114 شناخته می شود دارای نمونه های مختلف است.مدل AGM-114A نخستین موشک هلفایر است.پس از آن AGM-114B ارایه شد که در ارتفاع پایین تری نسبت به AGM-114A پرواز می کند.این موشک دارای موتور راکت با کمترین میزان دود نسبت به AGM-114A است و در ناوگان نیروی دریایی آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد.نمونه های AGM-114F و AGM-114C هم در خط سیر پایین با کمترین میزان دود موتور راکت پرواز می کنند.در نمونه ی AGM-114K اگر بخش لیزری موشک پس از هدف یابی درونی از کار بیفتد موشک با کمک بخش رادار تجسسی تا رسیدن به هدف ببه حرکت خود ادامه می دهد.نمونه های AGM-114F و AGM-114K دارای سرجنگی دو مرحله ای است.این ویژگی بریا بهبود بخشیدن به عملکرد سرجنگی در مقابل زره های واکنشی است.نمونه های AGM-114M به جای سرجنگی خرج گود که کاربرد ضد زره دارد به سرجنگی ترکش زا مجهز است.که دارای کاربرد تخریب اهداف نرم است.
4-روش به کار گیری موشک هلفایربه دو روش می توان موشک هلفایر را در میدان نبرد به سمت هدف شلیک نمود روش خودکار و کنترل از راه دور.در روش خودکار سرنشینان بالگرد هدف را شناسایی کرده و سپس موشک را شلیک می کند و تا زمان تخریب موشک را به کمک علامت گذاری لیزری (مستقر روی همان بالگرد) هدایت می کنند.در روش کنترل از راه دور بالگرد تنها موشک را شلیک می کند و علامت گذاری لیزری که در جایی غیر از بالگرد شلیک کننده موشک به عنوان مثال روی زمین یا بالگرد دیگر قرار دارد نقش هدایت موشک تا برخورد به هدف را بر عهده دارد.از آن جایی که در این روش بالگرد شلیک کننده موشک پس از شلیک نیازی به هدایت موشک ندارد می تواند از صحنه نبرد خارج شود که در نتیجه باعث افزایش حفاظت بالگرد و تیرانداز در صنحنه نبرد می شود.
افزون بر دو روش به کارگیری فوق موشک هلفایر را به دو روش می توان روی هدف قفل نمود.روش قفل شدن روی هدف قبل از شلیک و روش قفل شدن روی هدف بعد از شلیک.در روش اول علامت گذار لیزری قبل از شلیک موشک هدف را با پرتو لیزر روشن می کند.مزیت استفاده از این شیوه اطمینان خلبان بالگرد از قفل کردن موشک روی هدف در مرحله قبل پرتاب است.در این روش احتمال از دست رفتن کنترل موشک کاهش می یابد.عیب این روش احتمال احتمال هوشیاری هدف و نشانه دادن واکنش همچون پرتاب نارنجک های دود زا است که عامل مهمی در ایجاد اختلال در فرایند هدایت موشک هلفایر است.
در روش دوم علامت گذار پس از شلیک موشک هدف را روشن می کند.در این روش پیش از هدف یابی لیزری بالگرد موشک را به سمت مسیر هدف شلیک می کند در نتیجه موشک ابتدا بدون دید حرکت می کند.موشک به اندازه ی خیلی کمی در اوج می گیرد ولی تا بعد از زمان از پیش تعیین شده برای به کار افتادن لیزر در ارتفاع نسبتا پایین می ماند.مزیت این روش در آن است که علامت گذار در زمان مناسب هدف را با پرتو لیزر روشن می کند.از آن جایی که در این روش هدف مدت زمان زیادی تحت پرتو لیزر قرار نمی گیرد امکان نشان دادن واکنش مناسب ندارد.معمولا در این روش در مواجه با تانک های پیشرفته امروزی که به تشخیص دهنده های تهدید لیزر مجهز هستند استفاده می شود.اگر چه به طور مشخص روش"قفل روی هدف پس از شلیک"از روش"قفل روی هدف قبل از شلیک"پیچیده تر است.



نویسنده:اقا ی داوود

منبع فارسی: سایت دانشجو

منبع اصلی: سایت جینس



ساخت دو فضاپيماي جديد براي مسافرتهاي تجاري به فضا
دو فضاپيماي هواپيما شکل براي مسافرتهاي فضايي به بازار عرضه شد.
به گزارش شبکه تلويزيوني الجزيره انگليسي، از اين دو فضاپيماي تجاري در نيويورک پرده برداري شد. هر يک از اين دو فضاپيماي ساخته شده به شکل هواپيما مي توانند شش مسافر و دو خلبان داشته باشند.
البته فعالان عرصه تجاري و هوافضا درباره موفقيت اين دو فضاپيما که "کيو" و "مادر شب" نام دارند ابراز ترديد کرده اند. ريچارد برانسون ميلياردر انگليسي تامين مالي پروژه ساخت اين دو فضاپيما را برعهده داشته است.
هزينه سفر به فضا با استفاده از اين فضاپيماها براي هر نفر حدود دويست هزار دلار است.



گرفته شده از سایت AEROCENTER

[dizgah]

كسي مشخصات سلاح دوشكا رو داره؟ممنون

مسلسل سنگین دشکا ( DSHK)
اولین مسلسل های سنگین ارتش شوروی ، برای پاسخ گویی به نیاز سلاح های ضد هوایی طراحی شدند.نخستین سلاح کالیبر 7/12 که در ارتش شوروی بکار گرفته شد سلاح DK بود که در سال 1930 طراحی شد.این سلاح در مقیاس اندکی طی سالهای 1933 تا 1935 تولید شد.خشاب این سلاح از نوع دایره ای و 30 تیر بود و گلنگدن آن با سیستم فشار گاز باروت کار می کرد.این سلاح دارای وزن زیاد و نواخت تیر پایینی بود.



در سال 1938 یکی از سازندگان و طراحان سلاح در روسیه بنام SHPAGIN دست به تحول سلاح DK زد و سیستم تغذیه آن را تبدیل به نوع نواری کرد.ارتش شوروی این سلاح را در سال 1939 به عنوان مسلسل سنگین رسمی به خدمت گرفت و نام این سلاح را از DK به DSHK (یعنی مسلسل سنگین دکتیارف و شاپگین) تغییر داد.

این سلاح در جنگ جهانی دوم به عنوان سلاح ضد هوایی و پشتیبانی پیاده نظام بکار گرفته شد . بعد از جنگ جهانی دوم این سلاح در قسمت هایی چون سیستم تغذیه نوار فشنگ مورد بازنگری قرار گرفت و با نام DSHK_M یا DSHKM_38/46 عرضه گردید.این مسلسل در بسیاری از تانک های روسی به عنوان مسلسل برجک بکار برده شد.از جمله این تانک ها می توان به تانکهای BTR_155 و T_55 وT_62 اشاره کرد.در سال 1970 مسلسل سنگین DSHK جای خود را به مسلسلهای NSV/NSVT داد ولی کشورهای بلوک شرق ادامه کاربرد آنرا ترجیح دادند.این سلاح در بسیاری از کشورها مثل چین، ایران ، یوگسلاوی و پاکستان تولید شده است.
این سلاح در زمان خود از بهترین سلاحها بوده چنانچه گلوله آن در فاصله 500 متری قادر بود زرهی به ضخامت 15 میلیمتر را سوراخ کند.سلاح DSHK توسط هوا خنک می شود.دریچه گاز آن دارای 3 درجه تنظیم می باشد و خوراک دهنده آن در سمت چپ سلاح تعبیه شده است.گونه ای از آن با دو پایه قابل تنظیم ، قابل تبدیل شدن به مسلسل ضد هوایی را دارد و دارای یک سپر ضخیم برای محافظت از تیرانداز می باشد.

مشخصات فنی



کالیبر 7/12 میلیمتر

تعداد خان 8 عدد راستگرد

سرعت اولیه 800 متر بر ثانیه

نواخت تیر 600 تیر در دقیقه

وزن سلاح کامل با سه پایه 35/95 کیلو گرم

وزن سه پایه 97/30 کیلوگرم

وزن گهواره 45/16 کیلوگرم

وزن سلاح به تنهایی 32/32 کیلو گرم

وزن جعبه فشنگ با نوار خالی 7/4 کیلوگرم

وزن جعبه فشبگ (70 فشنگی) 14 کیلوگرم

طول سلاح با دوشی 1945 میلیمتر

طول سلاح 1590 میلیمتر

ارتفاع تیربار بر روی سه پایه 1470 میلیمتر

ارتفاع تیر بار در حالت شلیک زمینی 450 میلیمتر

حرکت سمتی سلاح 360 درجه

حد به طرف بالا نسبت به افق 78 درجه

حد به طرف پایین نسبت به افق 26 - درجه

برد نهایی 7000 متر

برد موثر 3300 متر

منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

موضوع: مسلسل ضد هواییZU-23



ين مسلسل ضدهوايي مانند برادر چهارلول خود ZSU-23.4 ، يكي از بهترين مسلسل هاي ضدهوايي مي باشد. مكانيزم آتش اين سلاح كه از مسلسل هاي بهينه سازي شده 2A14 بهره مي گيرد ، بسيار دقيق و بي نقص است. اين سلاح در سال 1960 وارد خدمت و توسط نيروهاي ارتش شوروي بكار گرفته شد. بيش از 20 كشور ديگر در جهان ، از اين سلاح استفاده مي كنند. مكانيزم هدفگيري اين سلاح از نوع ZAP-23 است كه براي نشانه روي به سوي اهداف هوايي ساخته شده ، ولي براي درگيري با اهداف زميني ، انواع ديگر دستگاه هاي نشانه براي آن طراحي شده است.


مكانيزم گلندگدن اين سلاح ، كاملآ مشابه سلاح هاي معمولي است و با فشار گاز باروت كار مي كند. نوار فشنگ اين سلاح ، معمولآ در دو نوع 50 و 100 تير ساخته شده و درون جعبه هاي مخصوصي كه در طرفين سلاح قرار دارند جاسازي مي شوند


نواخت تير اين سلاح ، حدود 2000 تير در دقيقه مي باشد (هر مسلسل 1000 تير در دقيقه). با اين سلاح مي توان با اهداف هوايي كه تا سقف 2 كيلومتري پرواز مي كنند درگير شد و آنها را با احتمال 0/023 منهدم كرد. سرعت گلوله اين سلاح در بدو خروج از لوله ، 970 متر بر ثانيه است كه خاصيت آسيب رساني گلوله را تا برد 2/5 كيلومتري تضمين مي كند.



ين سلاح به 6 نفر خدمه نياز دارد كه 2 نفر از آنها ، وظيفه نشستن در پشت سلاح را برعهده دارند. 1 نفر از خدمه ، مآمور تنظيم دستگاه نشانه روي است و ديگري متصدي شليك مسلسل هاست. 2 نفر از خدمه ، مآمور تعويض جعبه هاي فشنگ هستند. لوله هاي اين سلاح را مي توان در زماني كمتر لز 15 الي 20 دقيقه تعويض كرد. نوعي از اين سلاح را مي توان بر روي خودروهاي 4X4 يا 6X6 نصب كرد. گونه خودكشش آن نيز موجود است و براي استقرار آن بر روي زمين ، به 30 ثانيه وقت نياز داريد.

تک تیر انداز دراگانوف

نام ديگر اين اسلحه SVD نيز مي باشد مخفف Snaiperskaya Vintovka Dragunov به معني اسلحه دوربين دار دراگانوف .
نوع :
تفنگ دوربين دار اتوماتيك و نيمه اتوماتيك انفرادي

كشور سازنده :
اتحاديه جماهيرسوسیالیستی شوروي

كاليبر :
۶۲/۷ميليمتر
طول اسلحه: 1125 ميليمتر
طول لوله :
620 ميليمتر

وزن بدون دوربين:
۳۱/۴ كيلوگرمنواخت تير علمي :
30 تير در دقيقه

دقت آتش :
2000 متر

تعداد تير در خشاب :
10 تير
نوع دوربين : PSO-1 همراه با روشن كننده هدف
SVD به عنوان يك اسلحه دوربين دار استاندارد ساخته نشد . در حقيقت وظيفه اصلي آن محقق كردن هدف ارتش روسيه براي افزايش برد مفيد آتش هر پياده نظام بالاتر از 600 متر و همچنين پشتيباني آتش , از نفرات خودي .
SVD داراي وزن كم , نسبتا دقيق و داراي برگه نظام آتش دو وضعيتي است : تك تير و اتوماتيك .
اولين آزمايش موفقيت آميز در کارخانه ایژماش روي SVD در سال 1958 انجام شد كه منجر به آن شد در سال 1963 اسلحه سازماني روسيه شود.
SVD در هر شرايط قابل اطمينان است و براي جنگهاي سنگين طراحي شده است .
آخرين تغييراتي كه روي SVD لحاظ شد الف) دسته چوبي جلويي آن به شكل پليمر در آمد ب) براي حمله هاي هوايي قنداق تاشو ساخته شد ج) لوله آن كوتاه تر و به 550 ميليمتر رسيد .
تمام اصلاحات ياد شده در جنگهاي زيادي آزمايش شد نظير آخرين جنگ چچن و جنگ افغانستان
ج) سازمان
در هر دسته(جوخه) يك نفر داراي اين اسلحه است


د) مهمات :
SVD مي تواند از هر تير استاندارد 7/62 ميليمتري استفاده كند . ولي گلوله اصلي آن SVD Sniper-garad است كه مرمي به جنس فولاد دارد






تیربار امریکای
در جنگ جهاني دوم ، ارتش امريكا از نوعي تيربار سبك به نام برونينگ 30/0 استفاده مي كرد. اين تيربار ، براي مقاصدي چون پوشش دادن نيروي زميني و درگير شدن با خودروهاي زرهي سبك ايده آل به شمار مي آمد. ولي سنگيني و بددست بودن آن ، باعث محدود شدن دامنه عملياتي آن مي شد. پس از اتمام جنگ جهاني دوم و با توجه به تغيير يافتن شيوه جنگي بسياري از ارتش ها ، مهندسان اسلحه سازي امريكا بر آن شدند تا تيرباري سبك تر ، خوشدست تر و داراي نواخت تير بهتر طراحي كنند. نتيجه اين كار ، طراحي و ساخت تيربار M60 بود. تحقيق درخصوص طراحي و ساخت اين تيربار ، در سال 1940 آغاز شد.
به گفته بسياري از صاحبنظران ، تيربار M60 را مي توان MG42 امريكايي دانست. چرا كه بدنه از ورق فولاد پرسكاري شده ، سيستم تغذيه نواري و بخش هايي از مكانيزم آن ، از MG42 به عاريت گرفته شده است. اولين نمونه هاي تيربار M60 ، در سال 1950 به ارتش امريكا تحويل داده شد. ارتش امريكا پس از آزمايش اين تيربار و البته ايجاد چند تغيير و بهينه سازي جزئي ، آن را به عنوان تيربار سازماني نيروهاي مسلح خود برگزيد. سال 1957 را مي توان تاريخ ورود اين تيربار به خدمت دانست. اين تيربار در جنگ كره با موفقيت مورد آزمايش قرار گرفت. ولي وسيع ترين گستره كاربرد آن را مي توان جنگ ويتنام دانست. يعني جايي كه بيش از 5000 قبضه از اين سلاح ، توسط سربازان امريكايي به كار گرفته شد
گلنگدن اين تيربار از نوع باز و عملكرد آن با فشار گاز باروت است. مكانيزم تغذيه آن ، همانطور كه قبلآ ذكر شد از نوع نواري است و عمل خنك شوندگي آن ، با هوا صورت مي پذيرد. نوار فشنگ اين تيربار ، از نوع فلزي است (همانند تيربار MG42 آلماني) و معمولآ در 2 نوع 50 و 100 تير ساخته مي شود. تيربار M60 اگرچه سنگين است ، ولي مي توان آن را مانند يك سلاح معمولي در دست گرفت و شليك كرد (نكته اي كه درمورد تيربار برونينگ 30/0 غيرممكن بود) و يا آن را بر روي يك 2 پايه يا 3 پايه قرار داد. انواع جديد اين تيربار ، داراي 2 پايه سرخود هستند كه مي توان آن را به راحتي تا كرده و در زير روپوش لوله جاسازي كرد. نكته جال درمورد باز و بسته كردن اين سلاح اين است كه براي باز و بسته كردن آن مي توان از يك فشنگ شليك نشده به عنوان ابزار استفاده كرده و پين هاي آن را به راحتي خارج كرد.
در طراحي اين سلاح مواردي چون وزن معقول ، طول كم و قابليت استفاده به صورت انفرادي مد نظر بوده است. استفاده از پلاستيك و مقداري آلومينيم باعث شده تا وزن سلاح به طور محسوسي كاهش پيدا كند. (اگر چه وزن آن كماكان زياد مي باشد كه اين وجه اشتراك تمامي تيربارهاي تغذيه شونده با نوار است.)
جاسازي فنر ارتجاع درون قنداق سلاح و به كارگيري نوع خاصي از گلنگدن نيز باعث كاهش طول سلاح شده است. يكي از معايب تيربار M60 ، حساسيت فوق العاده آن به گرد و خاك و رطوبت مي باشد كه اين خود يكي از نقاط ضعف اين تيربار در جنگ ويتنام بودمانند اسلحه ام۱۶. همچنين درصورت گير كردن و خارج نشدن پوكه فشنگ شليك شده ، راه اندازي مجدد تيربار يك دردسر اساسي مي شود. دستگيره تپانچه اي شكل سلاح نيز توسط يك خار فنري شكننده به بدنه سلاح چفت مي شود كه خود چفت شدن آن ، باعث شكستن يا از كار افتادن خار فنري مي شودالبته با اینکه ام۶۰ بارها بهینه سازی شد اما هرگز نتوانست مانند تیر بار آلمانی ام ژ۳ یا تیر بارهای روسی گرینف و ار دی پی عمل کند لازم به ذکر است که بهترین تیر بار نیمه سنگین جهان تیربار امژ۳ است.
مدل هاي مختلف تيربار M60 :
M60E2 : نخستين گونه بهينه سازي شده تيربار M60 است كه به منظور نصب بر روي تانك ها و خودروهاي زرهي طراحي شد.
M60E3 : اين گونه در سال 1986 وارد خدمت شد و هدف از طراحي آن ، ساخت گونه اي سبك تر و خوشدست تر بود.
اين مدل M60 ، نخستين گونه اي بود كه به دوپايه سرخود و تاشو مجهز شده بود. سيستم گاز اين مدل ، ساده تر و مطمئن تر از مدل هاي قبلي بود و براي آن يك سيستم ضامن بهينه سازي شده در نظر گرفته شده بود. يك دستگيره حمل راحت و خوشدست نيز از تجهيزات اين مدل به شمار مي رفت.
M60C : تفاوت اصلي اين مدل با انواع قبلي ، سيستم تغذيه آن بود. چرا كه عملكرد گلنگدن آن به كمك نيروي روغن فشرده صورت مي گرفت نه با فشار گاز باروت. اين مدل ، درواقع براي نصب بر روي هواپيماها طراحي شد. نواخت تير اينگونه ، با نيروي برق كنترل مي شد. گفته مي شود چند قبضه از اين مدل تيربار ، بر روي برجك تانك هاي M60 امريكايي نصب شده است.
M60D‌ : اين مدل به علت دارا بودن 3 پايه قابل تنظيم ، قابليت نصب بر روي انواع ناوچه و هليكوپتر را دارد. تفاوت آن با مدل M60C در اين است كه مدل M60D ، فاقد كنترل الكتريكي نواخت تير مي باشد.
انواع مهمات به كار رفته در تيربار M60 :
انواع فشنگ هاي به كار رفته در اين سلاح را مي توان اينچنين برشمرد:
فشنگ M61 از نوع ضدزره
فشنگ M62 از نوع رسام
فشنگ M63 از نوع سرتخت
فشنگ M85 از نوع ساچمه اي كروي
فشنگ M993 از نوع تنگستني ضدزره (جديد)
تمامي اين فشنگ ها ، درون نوار فشنگ فلزي مورد تآييد NATO قرار مي گيرند. نوار فشنگ هاي مورد استفاده در امريكا ، داراي 4 فشنگ معمولي و يك فشنگ رسام هستند.





نوشته شده توسط پدرام سیفی

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

سلام

گفتم یه وقت دوستان نگن پستای پشت سر هم میدی وگرنه مشکلی نیست خیلی هم خوب و منظم میشه

راحتره .

هلیکوپتر تهاجمی آپاچی

هليكوپتر تهاجمي آپاچی AH-64 Apache Helicopter

نمايي كلي از هليكوپتر آپاچي :

تاريخچه هليكوتر آپاچي:

در سال1972 ارتش ايالات متحده در حال آماده كردن طرح (AAH)براي هليكوپتر پيشرفته تهاجمي (Advanced Attack Helicopter) بود و بعد از آماده شده اين طرح مناقصه اي براي شاخت اين هليكوپتر برگزار شد و از ميان 5 پيشنهاد ارائه شده 2 پيشنهاد گروه هيوز و شركت بل در نهايت مورد توجه مسئولان ارتش آمريكا قرار گرفتند و بعد از ساخت نمونه ابتدايي طرحهاي اين دو شركت در نهايت هم مدل 97/YAH-64 شركت هيوز بر مدل 409/YAH-63 شركت بل پيروز و براي طرح هليكوپتر آپاچی براي ارتش آمريكا انتخاب شد .اولين پرواز نمونه اوليه هليكوپتر آپاچي در 30 سپتامبر1975 بود اما تا سال 1982 و تا دريافت اولين سفارش نمونه ي ديگري از آن ساخته نشد در سال 1983 اولين نمونه ساخته شده هليكوپتر آپاچي در بيرون از ساختمان شركت هيوز در آيريزونا ناپديد شد و بعدها معلوم شد كه سقوط كرده كه تاثير بدي بر طرح و مسئولان شركت هيوز گذاشت . يك سال بعد از اين حادثه مسئولان شركت مك دانل داگلاس طرح هليكوپتر آپاچي را به مبلغ500 مليون دلار از شركت هيوز خريداري كردند و اين طرح بعد از ادغام دو شركت مك دانل داگلاس و بويينگ در سال 1996 طرح هليكوپتر آپاچي از سوي صنايع هليكوپتر بويينگ ادامه يافت .

توسعه و بهينه سازي هليكوپتر آپاچي :

دو نمونه از هليكوتر در خدمت ارتش آمريكا هستند نمونه اول AH-64A يا همان نمونهابتدايي ساخته شده و نمونه دومدي AH-64D با لقب لانگ بو است .از اين هليكوپتر نمونه هاي B و C هم ساخته شده ولي هرگز وارد خدمت نشدند . انگليس نمونه وست لند (Westland) از اين هليكوتر با كد (WAH-64) كه مدل سفارشي شده و تغييريافته هليكوتر آپاجي مدل دي (AH-64D) است را براي ارتش اين كشور توليد ميكند . ساختمان هليكوپتر آپاچي به گونه اي طراحي و ساخته شده كه توانايي پايداري در تمام محيطهاي جوي را دارد و خلبان هليكوپتر ميتواند با استفاده از سيستم پيشرفته (IHADSS) كه سيستم كشف و شناسايي و هدفگيري اهداف نصب شده در كلاه خلبان است در روز و شب و تمام شرايط آب هوايي به خوبي ماموريتهاي خود را انجام دهد. (IHADSS مخفف Integrated Helmet and Display Sight System ). هليكوپتر آپاچي از وسايل پيشرفته و دقيق ديگر مانند آخرين سيستمهاي آيونيكي و الكترونيكي كه امكان شناسايي اهداف كاذب را به خلبان ميدهد و دوربين مادون قرمز براب استفاده در شب و نقشه راهنماي زمين و موقعيت ديجيتال خودكار و سيستم مكان ياب (GPS) استفاده ميكند .هليكوپتر آپاچي از سيستم /15Y MOS 15X كه يك سيستم الكترونيكي تعمير تسليحات است به همراه سيستم MOS 15R براي راهنمايي خلبان براي پيروزي آسان در نبردها است هم استفاده ميكند.

مشخصات عمومي هليكوپتر آپاچي:

به طور عمومي هليكوپترهاي آپاچي بر خلاف ظاهر ترسناك و پر ابهت خود ضعفهاي زيادي دارند كه با دانستن اين نقاط ضعف ميتوان به راحتي به آپاچي ضربه زد و حتي اين هليكوپتر را نابود كرد . هدف از ساخت اين هليكوپتر درگير شدن و نابود كردن وسايل زرهي و مواضع دشمن در فواصل معين است . هليكوپتر آپاچي در ماموريتهاي خودميتواند تا حدودي مستقل عمل كند كه به دليل سيستمهاي پيشرفته هدايت و ناوبري و سلاحهاي گوناگون ميباشد . در ماموريتهاي هليكوپتر آپاچي يك نقص عمده در هليكوپتر آپاچي شناسايي شد كه آسيب پذيري زياد اين هليكوپتر در برابر حملات نيروي زميني يا آتش نيروي هاي زميني (آتش پدافند و موشكهاي دوش پرتاب و .... ) بود . در جنگ دوم عراق در سال2003 حدود80% هليكوپترهاي آپاچي بر اثر آتش زميني آسيب ديدند و در جاهاي كوهستاني آسيب پذيري بيشتري دارند و عموما هليكوپتر آپاچي در جنگ شهري و يا در برابر نيروهايي كه كمين كرده اند ضعف دارد . زيرا نيروهاي پياده از حفاظت بيشتري براي استتار و مخفي شدن برخوردار هستند و هليكوپتر آپاچي هم نميتواند در اكثر مواقع اين كمين ها را شناسايي كند . در جنگ عراق نيروهاي عراقي و نيروهاي شورشي بعد از جنگ با هدف قرار دادن سيستم كنترل هليكوپتر و ورودي و خروجي موتورهاي هليكوپتر بارها باعث صدمه ديدن و فرود اظطراري و يا حتي از كار افتادن اين هليكوپتر شده است . هليكوپتر آپاچي در برابر آتش سلاحهايي مانند مسلسل هم تا حدي آسيب پذير است و اين هليكوپتر براي حمله به هدف از فاصله بيشتر از 850 متر استفاده ميكند. از ديگر نقاظ ضعف اين هليكوپتر آپاچي اين اسن كه تنها ميتواند به روي يك هدف تمركز كند و با يك هدف درگير شود و در صورت وجود تعداد زيادي هدف و فاصله داشتن اهداف آسيب پذير و ناكارامد است .

براي مقابله با اين وضعيت دشوار در نقاط مختلف هليكوپتر ژره محافظ بيشتر استفاده كرده اند ولي با وجود تمام اين سخنان هليكوپتر آپاچي از ساير هليكوپترها ديگر موفق تر است به دليل آنكه تسليحات بيشتري حمل ميكند و سرعت بيشتري دارد و از قدرت مانور زيادي برخوردار است . هليكوپتر آپاچي با تمام ضعفهايي كه دارد مقاوم ترين و موفق ترين هليكوپتر ارتش آمريكا است و با توجه امكان استفاده از موشكهاي سايدوايندر امكان درگيري و نبرد با هواپيماها را هم دارد . از هليكوپتر هاي آپاچي بيشتر به صورت تركيبي استفاده ميشود يعني اينكه در يك گروه به پرواز در مي آيند و يك گروه وظيفه حمله به اهداف را دارد و گروه ديگر براي پشتياني از هليكوپترهاي مهاجم در برابر خطرات است . از هليكوپتر آپاچي براي پشتيباني نيروي زميني و هدايت آتش توپخانه هم استفاده ميشود.

معرفي نمونه هاي مختلف هليكوپتر آپاچي :

*هليكوپتر آپاچي مدل اي AH-64A:

اين نمونه مدل اوليه اين هليكوتر است و هم اكنون در حال جايگزيني با نمونه جديدتر هليكوپتر آپاچي يعني لانگ بو ميباشد

*هليكوپتر آپاچي مدل دي AH-64D :

اين نمونه مدل بهينه سازي شده نمونه ابتدايي ميباشد كه در آن از گيرنده هاي حساس و پيشرفته و تسليحات پيشرفته تر استفاده شده است و از مهمترين تغييرات در اين نمونه نسبت به نمونه ابتدايي در اضافه كردن FCR رادار كنترل آتش(Fire Control Radar) است كه در بالاي پره هاي هليكوپتر نصب شده است و از آن در شناسايي اهداف و خطراتي كه هليكوپتر را تهديد ميكن استفاده ميكنند ارتفاع زيادتر سيستم FCR و پوشش جاذب امواج رادار به خلبان هليكوپتر كمك ميكند تا با پنهان شد در پشت يك درخت و يا ساختمان و يا هر نوع مانع ديگه بدون انكه ديده شود محيط را زير نظر داشته باشد و اهداف را شناسايي كند و با استفاده از اصل غافلگيري به انها حمله كند . سيستم FCR توانايي شناسايي موشكهاي شليك شده به سوي هليكوپتر را دارد و با هشدار به خلبان ميتواند از هليكوپتر دفاع كند . از ديگر تفاوتهاي نمونه لانگ بو با نمونه ابتدايي در استفاده از موتورهايT700-GE-701C و كاكپيت يكپارچه براي ديد بهتر ميباشد .آپاچی زمانی برای خودش افسانه بود اما با ساخته شدن هلیکوپتر میل هایند توسط اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی این افسانه برای همیشه شکسته شد.

استفاده كنندگان از هليكوپتر آپاچي:

ايالات متحده :

اولين نبرد اين هليكوپتر بعد از ورود به خدمت در سال 1989 در هنگام حمله به پاناما بود . از هنگام ورود به خدمت تا به حال اين هليكوپتر در ماموريتهاي مهمي مانند جنگ اول و دوم خليج فارس و افغانستان شركت داشته است . هليكوپترهاي آپاچي بزرگترين شكارچي تانكها و وسايل زرهي عراق در جنگ با اين كشور بودند و قسمت زيادي از توان زرهي عراق را نابود كردن

اسراييل:

اسراييل با بهينه سازي اين هليكوپتر آپاچي مدل اي(AH-64A) و سازگاري با سلاحهاي ساخت اين كشور از اين هليكوپتر براي شليك موشكهاي هدايت شونده وساير موشكها استفاده ميكند .

مشتريان و قيمت هليكوپتر آپاچي :

قيمت نمونه ابتدايي هليكوپتر آپاچي AH-64A 14.5 مليون دلار است و سنگاپور در سالهاي1999 تا2001 تعداد 20 فروند هليكوپتر آپاچي نوع دي هر كدام به مبلغ 56.25 مليون دلار را خريداري كرد . يونان در سال2003 12 فروند هليكوپتر آپاچي دي جمعا به مبلغ675 مليون دلار را سفارش داد كه اين رقم شامل تسليحات و قطعات يدكي هم ميشود .

تسليحات مورد استفاده هليكوپتر آپاچي :

يك توپ خودكار 30 ميلي متري با 1200 گلوله و موشكهاي هل فاير 1 و 2 / كشورهاي دارنده هليكوپترآپاچي :بجز آمريكا كشورهاي اسراييل/سنگاپور/يونان/ژاپن/مصر/هلند/بحرين/عربستان/امارات/اردن/انگلستان هم از دارندگان اين هليكوپتر هستند .

مشخصات فني هليكوپتر آپاچي:

تعداد خدمه: 2نفر

ارتفاع :3.87 متر

قطر پروانه : 14.63 متر

وزن خالي: 5.165 كيلوگرم (بدون سوخت و اسلحه)

وزن قابل حمل : 8000 كيلوگرم

حداكثر وزن برخاست : 9.520 كيلوگرم

نيروي محركه : 2 موتور توربوشفت

حداكثر سرعت : 273 كيلومتر در ساعت

برد عملياتي : بدون سوخت گيري 480 كيلومتر و با سوخت گيري 1900 كيلومتر

ارتفاع قابل فعاليت : حداكثر 6400 مت

منبع=

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

تا فعلا که بسه یکم زیاد شد