آیینه ای دیگر
که فردا خواهد شکست
و آنچه می ماند
نقش آتش است بر خاطری رنجور
تصویری از لحظه های بیم و امید
آیینه می شکند اما...
.
.
.
تو آن آیینه ای
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
آیینه ای دیگر
که فردا خواهد شکست
و آنچه می ماند
نقش آتش است بر خاطری رنجور
تصویری از لحظه های بیم و امید
آیینه می شکند اما...
.
.
.
تو آن آیینه ای
گفتم که پشت روزهای نیامده ای
روزها آمدند و
تو نیامده ای...
برای به دست دوست سپردن
دل زیادی می بایست
که نیست
که نداریم
که داده ایم از دست...
گل
پوچ
بازی تمام شد
و بر دستهایم
دستبندی بستند
يا
به تو مي انديشم
يا
به اين مي انديشم
كه چرا؟
به تو مي انديشم
شب و روز – شب و روز ، شب و روز
اي شكار خاموش
تفنگت
در دست من است
در دهان من
ماشه را
مي چكاني ؟
يا بچكانم ؟
دور ، دور ِ آدم هایی ست
که هم خواب ِهم می شوند و
خواب ِ هم را نمی بینند !
قصه ای از شب
شب ست.
شبی آرام و باران خورده و تاریك.
كنار شهر بی غم، خفته غمگین كلبه ای مهجور.
فغان های سگی ولگرد می آید بگوش از دور،
بكرداری كه گویی می شود نزدیك.
درون كومه ای كز سقف پیرش می تراود گاه و بیگه قطره هایی زرد،
زنی با كودكش خوابیده در آرامشی دلخواه.
دود بر چهره او گاه لبخندی،
كه گوید داستان از باغ رؤیای خوش آیندی.
نشسته شوهرش بیدار، می گوید بخود در ساكت پر درد:
ـ «گذشت امروز؛ فردا را چه باید كرد؟»
كنار دخمه غمگین،
سگی با استخوانی خشك سرگرم ست.
دو عابر در سكوت كوچه می گویند و می خندند؛
دل و سرشان به می، یا گرمی انگیزی دگر گرم ست.
شب ست.
شبی بی رحم و روح آسوده، اما با سحر نزدیك.
نمی گرید دگر در دخمه سقف پیر.
ولیكن چون شكست استخوانی خشك
بدندان سگی بیمار و از جان سیر؛
زنی در خواب می گرید.
نشسته شوهرش بیدار.
خیالش خسته، چشمش تار.
برای من تاسف نخورید.
چون لیاقت زندگی کردن را دارم و راضی ام
ناراحت آدم هایی باشید که به خودشان می پیچند و
از همه چیز شاکی اند.
برای من تاسف نخورید، چون تنهایم
و در سخت ترین لحظات، شوخ طبعی همراهم بوده است.
من یک بانجوی شکسته ام
من مردی هستم که در این شب ماه سپتامبر غذا می خورد.
نام کوچه را شهيد کرده‌اند
و نام خيابان
مردی‌ست که هنوز نيامده
درخت‌ها را شکسته‌اند
کوچه را بن بست کرده‌اند
و پلاک خانه را 13
خيالي نيست
وقتي قرار نيست تو از اين جاده بيايي
بگذار، تمام آن‌ها که قرار است بيايند
گم شوند
به جٌرم ِ نسبت ِ اجدادي اش,
با رود
چقدر مزرعه ي سنگ را ،
شيار زند
توفان كينه توز ؟!
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
