اکثراً همینطورن
یعنی می خوان صدا رو فلت نشون بدن. از این بگذریم که توی خیلی موارد آئودیوفیل ها هم صدا فلت دارن، ولی هدفون های استودیویی به نظرم از لحاظ سبک صدا، می تونن سه حالت کلی داشته باشن:
1- اون هایی که فلت هستند که طبیعی ترین صدا رو می خوان پخش کنن و مناسب تنظیم کننده هایی هستند که می خوان ایرادات صدا رو بگیرن.
2- اون هایی که صدای با پاسخ فرکانسی با شکل U برعکس دارن. که این ها به درد خواننده هایی می خوره که هدفشون صرفاً دنبال کردن آهنگ از طریق هدفون هستش و ساعت های زیادی قراره هدفون روی گوششون باشه برای همین سبک صدای هدفون باید طوری باشه که کمترین خستگی رو برای مغز و گوش ایحاد کنه.
3- اون هایی که با سبک صدای هدفون های بیتس هستند. این دسته به درد کسایی می خوره که می خوان بدونن این آهنگی که تنظیم کردن، توسط شونده هاشون چجوری شنیده می شه. البته اخلاق حرفه ایی دیکته می کنه که شما وقتی محصولی رو تولید می کنین، شرایط استفاده از اون محصول (در اینجا موزیک) توسط شنونده (در اینجا هدفون های شبیه بیتس) رو هم در نظر بگیرین.
از لحاظ مشخصات فیزیکی هم این ها رو باید داشته باشن، هرچند همشون الزامی نیست:
1- بدنۀ مقاوم
2- سیم مقاوم یا با قابلیت جدا شوندگی
3- فیش 3.5 و 6.3 میلیمتری
4- تحمل جریان الکتریکی بالا
5- ایزولیشن خوب
6- بعضاً راحتی
7- قابلیت استفاده توسط یک گوش (اسم تخصصیش رو نمی دونم). مثل دی جی ها
همیشه نظرم این بوده که بعضی پست ها و تاپیک های مرجعی که توی فروم های دیگه مخصوصاً هدفایی هست هم اینجا معرفی بشه. به هر حال این مسیری هست که اونها نه خیلی وقت پیش، ولی با تجربه و تعداد خیلی بیشتر از ما طی کردن. توی این مورد شما:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نوشته شده توسط i-din
جواب بصورت نقل قول
