ایراد آموزش زبان در مدارس و دانشگاه های ما توجه بسیار زیاد به مهارت خواندن و نوشتن منهای صحبت کردن هست.
برای یادگیریه یک زبان به طور کاربردی و قابل استفاده, مهمترین رکن صحبت کردن هست.
برخی از دوستانم هستند که هر تست و سوالی از زبان رو از ایشون بپرسی روی کاغذ میتونن انجامش بدن اما کافیه ازشون بخوای همین دانسته هات رو در صحبت به کار ببرن, فقط بهت خیره میشن.
درسته که در زبان رسمی اونقدر که به دایره لغت و گرامر توجه میشه, توجه خاصی به اسپیکینگ نیست اما باید دقت کنید که هدف شما از یادگیری زبان به کار بردن اون در صحبت های روزانه تون است و مهارت های و نوشتن و خواندن از اهمیت کمتری برخوردارند.
"سر کلاس آموزش زبان موسسه که زمانش 90 دقیقه بود, نشسته بودیم. دبیر حدود 45 دقیقه رو صرف مهارت speaking و Listening کرد بدون اینکه صفحه ای از کتاب رو درس بده. یکی از بچه ها از ایشون سوال کرد که نصف وقت کلاس رفت و از کتاب عقب خواهیم بود و جواب ایشون چنین بود:
« کتاب برای من کوچکترین ارزشی نداره تا وقتی نتونید اون رو در صحبت بکار ببرید. همیشه برای من کتاب در درجه ی آخر هست. » "
جواب بصورت نقل قول
