مشاعره سنتی

[.::SMS::.]

دفتر دوباره تاب نیاورد روضه را
در خود خمید و چشم بر این شعر مثله بست

در خون خود... مداد هم از دست رفته بود
ناگاه ضجه ای زد و در مشت من شکست

من ماندم از نوشتنت ای حسین لیک
تا اشک بوده زخم تو مشروح بود و هست

دریا هم از دمی که تو را روی دست داشت
در چشم ها به سوگ محرم نشسته است

-----

هرچند من دوباره رسیدم به انتهای شعر
خون می چکد هنوز هم از زخم های شعر

[haj mohammade]

تا چراگاه فلک هست و غزالان نجوم
دختر ماه بر اين گله شبان خواهد بود

زنده، با ياد سر زلف تو جان خواهم کرد
تا نسيم سحري مشک فشان خواهد بود
شهريار

[.::SMS::.]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
با من راه نشین باده مستانه زدند

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

حافظ

[haj mohammade]

ديدمت دورنماي در و بام اي شيراز
سرم آمد به بر سينه، سلام اي شيراز

وامداريم سرافکنده ز خجلت در پيش
که پس انداخته‌ايم اينهمه وام اي شيراز
شهريار

[جاسم کدخدایی بنت]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت در گرده ی اسرار پنا خواهی رفت

می نوش ندانی از کجا آمده ای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

[haj mohammade]

توسن بخت نه رام است خدا مي‌داند
ورنه داني که مرا چيست مرام اي شيراز

نکهت باغ گل و نزهت نارنجستان
از نسيمم بنوازند مشام اي شيراز
شهريار

[Mr.Lover]

‫زاهد خوشدل که ترک دنيا کرده‬
‫می خواره خجل که معصيتها کرده‬
‫ترسم که کند اميد و بيم و آخر کار‬
‫ناکرده چو کرده کرده چون ناکرده‬

ابوسعید ابوالخیر

[haj mohammade]

همي گوئي که بر معلول خود علت بود سابق
چنان چون بر عدد واحد، و يا بر کل خود اجزا

به معلولي چو يک حکم است و يک وصف آن دو عالم را
چرا چون علت سابق توانا باشد و دانا؟

ناصر خسرو

[haj mohammade]

كسي نيست الف بده.

[SevenART]

آيينه درد پيش مي‌داشت
مونس ز خيال خويش مي‌داشت
پيدا شغبي چو باد مي‌کرد
پنهان جگري چو خاک مي‌خورد
نظامی