آن چه ما را به نابودی خواهد کشاند، اینهاست : سیاست بدون اصول،لذت بدون وجدان، علم بدون شخصیت و تجارب بدون اخلاق-مهاتما گاندی
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
آن چه ما را به نابودی خواهد کشاند، اینهاست : سیاست بدون اصول،لذت بدون وجدان، علم بدون شخصیت و تجارب بدون اخلاق-مهاتما گاندی
آنچه که انسان را آزار می دهد
عشق نیست ،بلکه تضمین آن است
اگر عشق هم تضمینی داشت
هیچگاه زندگی بارانی نمی شد.
نه از قبیله ابرم، نه از تبار کویرم که بی بهانه بگریم، و بی ترانه بمیرم ستاره ای به درخشندگی ماه که دیری است به دست توده ای از ابرهای تیره اسیرم فرو نمی کشد این آب ، آتش عطشم را خوشا که باز بیفتد به چشمه سار مسیرم دلم گرفته برایت ولی اجازه ندارم که از نسیم و پرنده، سراغی از تو بگیرم
کس بی کسان .....
خدایا، در هیچ کدام از لحظات لذتبخش زندگی به یادت نبودم وتنها وقتی که به بن بست میرسیدم تو را یاد میکردم .حال تنها تو هستی که در کنار منی .الهی مرا در سخت ترین لحظات زندگی به خود وا مگذار....
دوست اگر در سه مورد دوستش را حمایت نکند دوست نیست: در شدت و گرفتارى او،و در غیبت وى و پس از مرگش. امام علی (ع)
رئیس سرخ بوستان خدای خودش را اینطور قسم میدهد:که ای خدای بزرگ به من کمک کن که هر وقت خواستم در مورد راه رفتن دیگری قضاوت کنم قدری با کفشهای او راه بروم
بهترين راه را براي پيمودن مي بينيم،
اما فقط راهي را مي پيمائيم كه به آن عادت كرده ايم.
(پائولوكوئليو)
با انكار روياهايمان و رسيدن به آرامش، وارد دوره ي كوتاهي از آسودگي ميشويم.
اما كم كم روياهاي مرده در درون مان مي پوسند و سراسر زندگي مان را متعفن مي كنند.
با افراد پيرامون مان بي رحم مي شويم، و بعد اين بيرحمي را به خود معطوف مي كنيم.
و اين جاست كه بيماري ها و روان پريشي ها سر بر مي آورند.
آن چه ميكوشيم در نبرد از آن بگريزيم-نوميدي و شكست- در نتيجه جبن ما بر سر ما مي آيد
پائولوكوئليو
گاهي آنقدر نگران رسيدنيم كه مهم ترين چيز را از ياد مي بريم: بايد حركت كنيم تا برسيم.
لحظه هايي است كه : انسان ، خسته ست ،
خواه از دنيا ،
از زندگي ،
از مردم ،
گاه، حتي از خويش !
نشود خوشدل، با هيچ زبان ،
نشود سر خوش ، با هيچ نوا ،
نكند رغبت بر هيچ كتاب ،
نه رسد باده به دادش ،
نه برد راه به دوست ،
راست ، گويي همه غمهاي جهان در دل او ست !
چه كند آ نكه به اواينهمه بيداد رسد ؟
باز هم حافظ شيرين سخن است ؛
كه به فرياد رسد !
جز حريمش نبود هيچ پناه ،
نيك بخت انكه بدو يابد راه ،
چاره ساز است به هر درد ، كه مرهم با اوست
به خدا همت پاكان دو عالم با اوست .
اي همه اهل جهان
اي همه اهل سخن
ايا اين معجزه نيست ؟
فريدون مشيري
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول