تاپیک اختصاصی تیم ملی آلمان | Die Mannschaft

[Masoud King]

سلام

دیشب واقعا شب سختی بود ... دقیقا مثه تابستون 2006
تو خونه نشسته بودم تنها و داشتم بازی رو می دیدم و وقتی تموم شد حتی حوصله این نبود که از جام بلند شم

اولش بعد تموم شدن بازی، لوو رو تقصیر باخت می دونستم اما وقتی یکم دقت کنی میبینی که اشتباهات بچه گانه دفاع باعث باختمون شد ..

توپ دقیقه 5 که نرفت تو گل .. موقعیت هایی که خراب کردیم

خلاصه به نظرم به خودمون باختیم
+
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[fire159]

خیلی بد . شد .آلمان باید آلمانی بازی میکرد . و نباید اول بازی با عجله برای گل زدن شروع میکرد . البته بازی هجومی خلی خوبه . اما با دفاعی مثل بدشتوبر همین نتیجه رو داره .
آلمان نیاز به دفاع های قدر داره . هوملز میتونه خیلی عالی بشه . باید به دنبال جانشین واسه بدشتوبر باشن .

[Mr.Crow]

به قول یه نفر ، آلمان با حالت عجیبی بازی رو شروع کرد. مثل تیمی بود که مثلآ توی یه مسابقه رفت و برگشت ، دور رفت 3 تا گل خورده و الآن فقط باید تلاش کنه که جبران کنه. انقدر حمله کردن که دفاع خالی شد و گل خوردیم. بعد هم با اینکه 1 نیمه و نصفی مونده بود ، باز فقط به فکر حمله بودن و کلآ زمینمون خالی موند تا بالوتلی دوباره گل بزنه. حیف شد واقعآ ... الآن که حدودآ یه روز از بازی گذشته ، بیشتر غصه میخورم. فکر میکنم میشد با برنامه ریزی بهتر به جایی رسید. یعنی چی میشد اون گل رو به جای دقیقه 90 و خورده ای ، مثلآ دقیقه 70 می زدیم ؟

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

واقعآ دم نویر گرم ! با اینکه هنوز یه سری مشکلات داره (مخصوصآ روی توپ هایی که از کناره ها میاد ، البته تقصیر دفاع ها هم هست) ولی واقعآ جنگنده و با روحیه هست. دقایق آخر فوق العاده بود و بدون ترس از اینکه گل بیشتری بخوره ، فقط به فکر گل زدن آلمان بود. همین چند وقت پیش هم توی فینال CL پنالتی زد که کمتر دروازه بانی همچین شجاعتی به خرج میده.

[Masoud-Susa]

خب پیچ آلمان تو ف.ب از هواداراش تو سراسر دنیا برای حمایت ازشون به زبان های مختلف قدر دانی کرده که به نظرم حرکت جالب و پسندیده ای بود :

Die Nationalmannschaft:


Vielen Dank für eure Unterstützung. Wir fühlen uns geehrt.
Many thanks for your support. We feel honored.
Muchas gracias por su apoyo. Nos sentimos honrados.
Merci de votre soutien - nous sommes honorés.
.شكرا" جزيلا" لدعمكم. نشعر بفخر لمساندتكم
.از پشتیبانی شما سپاسگزاریم.ما از این بابت احساس سربلندی می کنیم
आपके सहायता के लिए बहुत धन्यवाद. हमे बहुत ख़ुशी हुई।
ขอบคุณอย่างยิ่งส� � �หรับแรงใจจากพวก� �� ��ณ เรารู้สึกเป็นเกี� � �รติมาก.
Terima Kasih banyak atas dukungan kalian. Kami merasa terhormat.
非常感谢你们的支持，我们感到十分� � �幸。
非常感謝你們的支持，我們感到十分� � �幸。
Rất cảm ơn về sự hỗ trợ của các bạn. Chúng tôi cảm thấy vinh dự.
応援してくれて本当にありがとうご� � �います。私たちは光栄です。
Destek ettiğiniz için çok teşekürler. Ondan gurur duyuyoruz.
Dziekuje za Wasze Wsparcie! To dla nas zaszczyt!
Дякуємо за вашу підтримку. Для нас велика честь.
உங்கள் உதவிக்கு மிக்க நன்றி. எங்களுக்கு மிகவும் பெருமையாக இருக்கிறது. | आपको बहुत बहुत धन्यवाद | ધન્યવાદ | ಧನ್ಯವಾದಗಳು | ഉപകാരം | ధన్యవాదములు | | آپ کی مدد کا بہت شکریہ Baie dankie | Faleminderit shumë | Շնորհակալություն | Çox sağ olun | Suksema | Дзякую вам | ধন্যবাদ | Hvala | благодаря ви | Děkuji | Tak | Takk | Tack | Dank u | Dankon | Aitäh | Vinaka vaka | levu | Kiitoksia oikein paljon | დიდი მადლობა | Ευχαριστώ πολύ | Qujanarsuaq | Mahalo nui loa | רב תודות | Köszönöm szépen | Grazie mille | Grazzi ħafna | Рахмет | ឣរគុណ | Ko rab'a | 정말 감사합니다 | تشكر | سوپاس | ຂອບໃຈຫລາຍໆ | Liels paldies | Labai ačiū | Благодарам | Ka pa | Мулцумеск | Танд их баярлалаа | धन्यवाद | Muito obrigado | Mulţumesc foarte mulţ | Большое спасибо | Fa'afetai tele | Хвала лепо | බොහොම ස්තුතියි | Ďakujem velʼmi pekne | Mahadsanid | Asante | Maraming salamat po | Māuruuru roa | ክብረት ይሃበለይ | Mālō ‘aupito | אַ שיינען דאַנק | Danke

(Please excuse, if your language is missing, too short or incorrect.)

[fire159]

به قول یه نفر ، آلمان با حالت عجیبی بازی رو شروع کرد. مثل تیمی بود که مثلآ توی یه مسابقه رفت و برگشت ، دور رفت 3 تا گل خورده و الآن فقط باید تلاش کنه که جبران کنه. انقدر حمله کردن که دفاع خالی شد و گل خوردیم. بعد هم با اینکه 1 نیمه و نصفی مونده بود ، باز فقط به فکر حمله بودن و کلآ زمینمون خالی موند تا بالوتلی دوباره گل بزنه. حیف شد واقعآ ... الآن که حدودآ یه روز از بازی گذشته ، بیشتر غصه میخورم. فکر میکنم میشد با برنامه ریزی بهتر به جایی رسید. یعنی چی میشد اون گل رو به جای دقیقه 90 و خورده ای ، مثلآ دقیقه 70 می زدیم ؟ .

آره . به نظر منم خیلی با عجله بازی رو شروع کرد . مثل اینکه داشت با یونان بازی میکرد دوباره .

[sht1987]

خب این تورنومنت هم برای آلمان تمام شد و بی نصیب موندن.به نظر من خوب بازی کردند و فقط به دفاعهای داغونشون باختند.دفاع کردن رو باید از ایتالیایی ها یاد می گرفتند.آلمانی ها تا توپ رو از دست می دادند برنمی گشتند به زمین خودشان و کم کم برمی گشتن و با بازیکنان حریف درگیر نمی شدند.تنبل بودن دفاع تیم آلمان تو این چند تورنومنت اخیر مشکلی بزرگ بوده و باعث ناکامی این تیم بزرگ شده.برای اینکه تو رقابتهای آینده بهتر نتیجه بگیرند باید فکر اساسی برای دفاعهاشون بکنند.

[yuseph]

مرثیه ای بر شکست آلمان ؛گریه کن دویچلند ، گریه کن!

آن ها بازخواهند گشت. شاید تابستان بعد نه، بعدتر در برزیل، شاید جام ملت های 2016 در فرانسه و شاید حتی جام 2018 در روسیه. طلسم این همه شکست هم یک روز پایان می گیرد

سایت گل - سوت پایان نیمه اول به صدا در می آمد. آلمانی ها تنها 15 دقیقه فرصت داشتند تا مسئله را هضم کنند. دو گل، در فاصله یک ربع، در برابر ایتالیایی که این بار می گفتند برای پس دادن تاوان همه اسلافش آمده بود. این همه نگون بختی و آلمانی که تنها و تنها به یک امید زنده بود، به امید گذشته.

کدام گذشته؟


نیمه دوم پر از شور آغاز شد. پر از امید. امید به تکرار معجزه برن در فینال 1954 برابر مجارهای جادویی، برابر فرانس پوشکاش، قهرمان بدون جام فوتبال. برابر همان تیمی که در دور مقدماتی 8 بار به دروازه شان رسیده بود، که در 10 دقیقه نخست فینال دو گل پیش افتاده بود. با نصحیت های پدرانه جوزپ سپ هربرگر فقید در رختکن، که ملت سرخورده آلمان را تنها قهرمانی زنده نگه می دارد. با گل به یاد ماندنی هلموت ران. با اولین جام جهانی که از دل جنگ خانمان سوز دوم نشات می گرفت.



نیمه دوم پر از شور آغاز شد. پر از امید. امید به تکرار یک چهارم نهایی جام جهانی 1970 برابر انگلستان، برابر پیتر بونتی نگون بخت. همان انگلستانی که مدافع عنوان قهرمانی بود. که 20 دقیقه مانده به پایان 2 گل پیش بود و در پایان 3 به 2 بازنده شد. با گل آغازگر قیصر، گل تلافی جویانه اووه سیلر و تیر خلاص گرد مولر. با انتقام فینال مشکوک ویملی. با صعودی که البته سرآغاز تراژدی تازه تری بود، شکست 4-3 برابر ایتالیا در نیمه نهایی. اما آن ها در جریان همان 4-3 هم بارها از شکست برگشته بودند. این رسم ابدی شان بود.

نیمه دوم پر از شور آغاز شد. پر از امید. امید به تکرار نیمه نهایی جام 1982 برابر فرانسه. برابر میشل پلاتینی. همان فرانسه ای که تا دقیقه 102، 3 به 1 پیش بود و در پایان، در نهایت بهت و حیرت کنار رفت. همان تقابلی که به معجزه کارل هاینس رومنیگه شهرت یافت. دیداری که آلمان و اشتلیکه در پنالتی هایش هم عقب افتادند و بازگشتند. فرانسه ای که سرخورده ترین تیم تاریخ فوتبال بود. آن ها تنها یک ربع با فینال جام جهانی فاصله داشتند و دو گل خورند.

بازنگشتند چرا که...

نیمه دوم که پر از شور آغاز می شد. پر از امید که از تک تک سکوها می بارید. امید به ارزش ابدی ژرمن ها که بازگشت بود. به حضور کلوزه قهرمان در قلب خط حمله. به تعویض پیش از موعد کاسانو که چراغ خانه ایتالیا را کم سو می کرد. به رگ های بیرون زده نئونازی هایی که دریافت دو گل از بالوتلی تیره پوست برایشان کم از شکست در جنگ نبود. به ساق های مسووت اوزیل که رهبر معنوی شان بود برای خلق تغییر. با این حال همه این آرزوهای خوب، یک ساعت بعد بر باد رفته بودند. آلمان بازنگشت. چرا که شباهتی به قهرمانان سابق نداشت. چرا که منطق را فدای احساس می کرد. چرا که بی محابا و بی هدف توپ می ریخت. چرا که دست و پایش را گم می کرد. چرا که رهبر نداشت. بازگشت ها هرگز اتفاقی نبوده اند. پشت صحنه همه رستگاری های آلمان ها همان نظم و دیسیپلینی بود که کلیشه فوتبال ماشینی را برایشان می ساخت. نظمی که قربانی احساس و شور بی حاصلشان شد و شکستی که دور از انتظار نبود. آلمان ها 45 دقیقه تمام، مثل شیر در بند، با چشمانی که بی تردید خوب نمی دید، به دیوار قفس آهنی شان کوبیدند و ناکام بازگشتند. به ارسال های بی ثمر چنگ زدند و به هیچ رسیدند. به همان چیزی که ایتالیا می خواست.

آن ها باز می گردند، همیشه بازمی گردند

آلمان باخت. به بخت تیره نسلی که با شکست به یاد آورده می شود، به اندوخته های ناچیز جوان ترهایی که راه قهرمانی را نمی دانند، به ذهن زیبای سرمربی که در ماقبل فینال ها به کما می رود. به ایتالیا. به تاریخ سیاهی که شرمی از تکرار ندارد. آلمان باخت تا جاده روشن یوگی لو برای منشافت به یک باره تاریک شود. تا یک نفر پیدا شود و از جای خالی بالاک گلایه کند. تا یک نفر دیگر او را هم مثل استادش کلینزمن معمولی بخواند، تا شاید یکی از همین روزها دیگر او و همه زیبایی هایش را در رختکن آلمان ها نبینیم. با این حال هیچ چیز هرگز برای آن ها تمام نخواهد شد. برای آلمانی که در نیم قرن از ویرانه های جنگ برخاست و با صلابت تر از رایش سوم قد علم کرد. برای آلمانی که سال ها دیوار شرم در قلب پایتختش فاصله انداخته بود و دوباره یک روز متحد شد. برای آلمانی که بازگشت از دل شکست پیشانی نوشتش است. یواخیم لو ممکن است جایش را به دتر فلیک یا هر کس دیگری بدهد، کلوزه شاید برای همیشه کنار بکشد، ترکیب شاید پر از جابه جایی ها شود، با این حال آن ها بازخواهند گشت. شاید تابستان بعد نه، بعدتر در برزیل، شاید جام ملت های 2016 در فرانسه و شاید حتی جام 2018 در روسیه. طلسم این همه شکست هم یک روز پایان می گیرد. سرانجام باز می گردند و انتقام می گیرند. به رسم عادت باستانی شان.

[yuseph]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فوتبال و نبرد کلاسیک آلمان و ایتالیا بازهم به سود لاجوردی ها تمام شد. نبردی که بازهم مهر تأیید بر این جمله گذاشت که "به فوتبال زیبا جام نمی دهند


مرتضی روشنی
DFB.ir - نبرد آلمان و ایتالیا بازهم به سود لاجوردی ها تمام شد. نبردی که بازهم مهر تأیید بر این جمله گذاشت که "به فوتبال زیبا جام نمی دهند." یوآخیم لو، مربی خوش فکری است که 6 سال است سکان هدایت تیم ملی آلمان را برعهده گرفته و به گواه سخت ترین منتقدان و مخالفان "منشافت" (لقب تیم ملی آلمان) فوتبالی مدرن و زیبا را به معرض نمایش گذاشته اما با این وجود تاکنون به هیچ جامی دست پیدا نکرده است.
شاید اگر مدیریت با ثبات و مثال زدنی ژرمن ها بر فدراسیون فوتبال شان حکم فرما نبود، شاهد اخراج آقای شیک پوش از نیمک تیم ملی می بودیم اما او تا پایان جام جهانی 2014 فرصت دارد تا آلمان را یک بار دیگر به قله افتخار فوتبال برساند و خداحافظی باشکوهی از نیمکتی داشته باشد که بزرگانی چون سپ هربرگر، هلموت شوئن و بکن باوئر بر آن نشسته اند و افتخارهای بی شماری را برای نوادگان "رایش ها" به ارمغان آورده اند.
آلمان یوگی لو، با ترکیب بازیکنان مهاجر و اصیل، قدم به رقابت های بین المللی می گذارد که به نظر مهمترین تفاوت میان آلمان نوین و کلاسیک را دربر دارد. آلمانی که در نسل گذشته شاهد آن بودیم به دلیل تحقیرهای پس از جنگ دوم جهانی از سوی جامعه ملل، همواره با جنگندگی و روحیه بالایی قدم به میدان رقابت می گذاشت و مربیان این تیم نیز با بیان جملات احساسی بازیکنان خود را آماده کارزار می کردند. هلموت شوئن، پرافتخارترین مربی تاریخ فوتبال (او 2 مقام اولی،یک دومی و یک رتبه سومی جام جهانی به همراه عنوان اول و دوم جام ملت ها را برای آلمان به ارمغان آورده) در بازی آلمان- انگلیس در جام جهانی 1970 که به پیروزی ژرمن ها انجامید در بین دو نیمه به بازیکنانش گفته بود: "به ساکسون ها (انگلیس) نشان دهید آلمان هنوز قدرت اول جهان است و اگر آمریکا نبود آنها در جنگ پیروز نمی شدند."
همین جمله کافی بود تا طلایی ترین نسل فوتبال آلمان با غرور و جنگندگی خاصی به مصاف شاگردان الف رمزی (قهرمان جام 66) بروند و با 3گل آنها را درهم بکوبند.
امروز اما به دلایل مختلف این روحیه در میان آلمان نیست. ارتباط های قوی ترشده میان دول اروپایی، پذیرش بازیکنان مهاجر و دورگه ای که نسبت به آلمان احساس تعلق کمتری دارند (نخواندن سرود ملی ژرمن ها توسط خدیرا، اوزیل و...) و البته تغییر تفکر در سبک بازی باعث شده که شکنندگی خاصی را در تیم ملی فوتبال آلمان شاهد باشیم.
یوگی لو، که پیش از مسابقه با ایتالیا از شیفتگی اش به سبک زندگی ایتالیایی پرده برداشته بود نیز یکی دیگر از بزرگترین وجه تمایز تیم ملی نوین فوتبال آلمان با نسل های گذشته اش است. او جسور نیست، مرد پرشور و هیجانی که در بازی های بزرگ شجاعت هلموت شوئن و کاریزمای بکن باوئر را ندارد تا بازیکنان جوانش بتوانند از دلیری او روحیه بگیرند و با حس برتری جویی به مصاف حریفان بروند. آیا زمان آن فرا نرسیده که لو، کمی شجاع شود؟
تنها نقطه اشتراک میان آلمان مدرن و کلاسیک؛ هوادارانش هستند. هوادارانی که 60 سال است با شعار «ما بر می گردیم» (کنایه به بازگشت های طلایی آلمان در جریان دیدارهای بزرگی همچون فینال 1954برابر مجارستان) تیمشان را مورد تشویق قرار می دهند. آنها که در شب تلخ وستفالن ایستاده گریستند و برای شاگردان کلینزمن در جام جهانی 2006 کف زدند، پنجشنبه شب نیز در ورشو تیمشان را تا پایان بازی یکسره تشویق کردند و بازهم این شعار را سردادند و با همین روحیه منتظر نمایش تیمشان در جام جهانی 2014 خواهند بود.

[AlamtabC]

واقعا شب سختی بود اما نه به سختی نیمه نهایی سال 2006 یا حتی نیمه نهایی جام 2010 چون واقعا خوب نبودیم

از دقیقه 65 به بعد بهم ریخته و آشفته بازی کردیم ، بازیکنا و یوگی لوو همش می گفتن ما بازی خودمونو انجام میدیم اما ...

این برای چندمین باره که درست تو لحظه ای که باید خوب باشیم و خودمونو نشون بدیم کم میاریم

شاید دلیلش کم تجربگی یا حداقل تو این بازی غرور کاذب باشه !

وعده ی دیدار دوباره شما دوستان عزیز انشالا 2 سال دیگه و جام جهانی برزیل همین انجمن پی سی ورلد

زنده بادآلمان

[CATALONIA]

دیگه سناریو داره خیلی تکراری میشه ... توی این 6 سال یا به اسپانیا باختیم یا به ایتالیا ...
واقعا به نظر من 14 تیم دیگه جام رو میتونستیم به راحتی ببریم ولی ..
نمیدونم واقعا ... برای خودم هیچ دلیلی برای قهرمان نشدن این تیم آلمان نمیتونم بیارم !
فقط مشکل اصلی تیم این دفاع بود .. همونطور که قبل از مسابقات هم اشاره کردم که فقط از دفاع تیم می ترسم و نشون دادن که این دفاع در حد یک بازی فوق سنگین نیستند ...
هوملز توی بقیه مسابقات خوب بود ولی توی این بازی روی هر دو گل مقصر بود ! گل اول که گوشه ی سمت راست زمین معلوم نبود چی کار می کرد و یه دریبل بد از کاسانو خورد ... نمیدونم در مقابل بازیکنان فوق تکنیکی اسپانیا چیکار می خواستن بکنند !! از این که بگذریم بد اشتوبر فک کرده داره صحنه آهسته فیفا رو نگاه میکنه !!! بالوتلی هم بازی اول با اسپانیا 45 متر تک به تک بود انقدر لفت داد که راموس اومد توپش رو گرفت و این بازی معلوم نبود چی زده بود ؟
گل دوم هم یه اشتباه بچه گانه ... نه بداشتوبر بود و نه هوملز ... واقعا دلم برای نویر می سوزه ... از نظر توانایی هیچی از کاسیاس و بوفون کم نداره ولی این دو دروازه بان تقریبا هر چی عنوان بوده گرفتن و نویر هنوز هیچی !!
امیدوارم فوتبال المان هر چه زودتر از این یک قطبی بودن در باید و دورتموند همونطور که توی بوندسلیگا داره برمیگرده دوباره به سطح اول فوتبال جهان هم بر گرده که اینطوری به فوتبال ملی آلمان کمک بشه .. اسپانیا رو نگاه کنید که رئال و بارسا که شاکله اصلی تیم ملی هستند هر دو در سطح اصلی فوتبال جهان هستند و ایتالیا هم امسال یوونتوس و میلان رو داشت که همیشه تیم های پرقدرتی هستند ... ولی آلمان هنوز بایرن رو فقط در سطح اول فوتبال اروپا داره ... یوونتوس هم درسته که توی لیگ قهرمانان نبود ولی تیمی که بدون باخت قهرمان بشه یعنی در سطح اول فوتبال اروپاست ...
تنها نکته بازی این بود که من هیچی از اعتقادم به یوگی کم نشده ... ایتالیا تیم شگفتی ساز نبود و بازیکنای سطح بالایی داره .. و با تجربه ... و البته این دفعه اولم نبوده که از ایتالیا باختیم و مشکل یکی دو سال اخیرمون هم نبوده .... و حتی با اختلاف گل زیاد هم نباخیتم .. همون ضربه خدیرا اول بازی اگه گل می شد و المان بازی رو می برد الان همه از یواخیم لو ستایش می کردند و از تیم المان که چقدر بازیکن تراز اول داره که جلوی هر تیمی با یک ترکیب بازی میکنه ... ولی اتفاقات جور دیگه ای رقم خورد ..
این همه ناکامی یه روز تموم میشه ...
بهترین بازیکن آلمان هم در این جام به نظر من خدیرا بود ...
ولی انتظار خیلی بیشتری از شواینی داشتم .. شاید افتش به خاطر مصدومیت هاش بود ..