اشعـار عاشقـانـه

[paiez]

جواب رد
میون دشت قلب من
تو تک گل شقایقی
جواب رد میدی به من
بعد یه عمری عاشقی
عزیزم تو هم میخوای
منو تنها بزاری
از تو چشمات می خونم
دیگه دوستم نداری
منی که عاشقتم
بعد تو چیکار کنم
از دست خاطره هات
به کجا فرار کنم
من تو فکر عشق تو
تو تو فکر دیگری
خیلی زود عشق منو
داری از یاد میبری
آرزومه خوش باشی
حتی با رقیب من
قسمتم نبود عزیزم
که بشی نصیب من
عیبی نداره خانمی
تو هم برو از پیش من
اما بدون ای دل من

[bidastar]

کدام ساعت شني بهار را زاييد؟
کدام فصل، پيرهني دارد گرم‌تر از تابستاني
که من عاشق دختر همسايه‌ام
بودم؟
همان سال چه گريه‌هايي ريخت از تن پاييز
و چه ارقام خسته‌اي افتاد
از صفحه‌ي غروب ساعت ديواري
انگار زمستان بود که عقربه‌هاي همان ساعت
لغزيدند تا کنار هم
افتادند درست در جاي خالي شش و نيم
و حالا من پير شده‌ام
همچنان که دختر همسايه
بي هيچ خاطره از شش و نيم.

[payam]

نزديک مي شوي به من

فرسنگها درمن فرو مي روي

در من خانه مي کني

در من حضور مي يابي


لحظه به لحظه


هرجا و هر کجا

توي انگشتهايم جاري مي شوي

سطرسطرخاطراتم را مي نگاري

روي لبم مي نشيني

خنده مي شوي

حرف مي شوي


دلم که مي گيرد

ازچشمهايم مي باري

کيستي؟

کيستي تو ؟

کيستي تو که اين همه

در من مي تابي

بي آنکه کاسته شوي

بي آنکه غروب کرده باشي

کيستي؟

کيستي تو که اين همه

سزاوار حرفهاي عاشقانه اي

کيستي تو که ديدنت زندگي

رفتنت مرگ است

در من بمان

از هنوز تا هميشه

[payam]

کاش مي شد در سکوت دشت شب


ناله ي غمگين باران را شنيد ،


بعد دست قطره هايش را گرفت



تا بهار آرزوها پرکشيد ،



کاش مي شد بر تمام مردمان



پسوند نام انسان را گذاشت ،



کاش مي شد با خزان قلب ها



مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد ،


کاش مي شد جاي اشعار بلند


بيت ها را ساده و زيبا کنيم ،



کاش مي شد برگ بيت را



سرخ تر از واژه ي رويا کنيم ،



کاش مي شد با کلامي سرخ و سبز


يک دل غم ديده را تسکين دهيم ...

[rahgozare tanha]

یارین بویون قوجاخلادیم (قامت يار را در آغوش گرفتم)

یارآغلادی من آغلادیم (يار گريه كرد من گريه كردم)

ییغشدی قونشولار بوتون ( جمع شدند تمام همسايه ها)

جار آغلادی من آغلادیم (همسايه ها گريه كردند من گريه كردم)

باشیندا قارلی داغلارا (به كوههاي كه نوك قله شان برف هست)

دانشدیم آیرلیق سوزون ( سخن جدايي و دوري را گفتم)

بیر آه چکیب باشینداکی ( آهي كشيد )

قار آغلادی من آغلادیم (برفهاي قله اش گريست من گريستم)

طاریمدا نار آغاجلاری ( درباغ درختان انار)

منی گوروب دانیشدیلار ( مرا ديدند و به سخن گفتن در آمدند)

بویومو زیتون اوخشادی ( درخت زيتون هم به حال من گريست)


نار آغلادی من آغلادیم (انار گريه كرد من گريه كردم)

ایله که اسدی بیر خزان ( زمانيكه كه يك باد خزان وزيد)

تالاندی گوللیرم منیم ( تمام گلهاي زندگيم از هم پاشيد)

خبر چاتینجا بولبوله ( تا وقتي كه خبر به بلبل برسد)

خار آغلادی من آغلادیم (خار گريه كرد من گريه كردم)

اورک سوزون دئدیم تارا ( حرف دل خود را به تار (وسيله موسيقي) گفتم)

سیملر اولدی پارا پارا ( سيم هاي تار پاره پاره شد)

یاواش یاواش سیزیلدادی ( يواش يواش صداي سوز و ناله آمد)

تار آغلادی من آغلادیم (تارگريه كرد من گريه كردم)

دئدیم کی حق منیم کی دیر (من گفتم كه حق با من است)

باشیمی چکدیلر دارا ( سرم را به دار كشيدند)

سيخاندا بوينومي طناب ( وقتي طناب گردن مرا فشار داد)

دار آغلادی من آغلادیم (چوبه دار گريه كرد من گريه كردم)


غم سينمده قالا قالا ( در حاليكه غم درون سينه ام انباشته شده )
یار جانمی آلا آلا ( در حاليكه يار جانم را گرفت)

یار آغلادی من آغلادیم (يار گريه كرد من گريه كردم)


شاعر هوشنگ جعفری

[Rainy eye]

هنوز هم بند کفشهایم را
پروانه ای گره می زنم
تا مسیر خانه ات...

[barani700]

ای آنکه در شبانه من، روشنی هنوز
گاهی به من بگو که به یاد منی هنوز

باغ خزان من ز تو رونق گرفته است
تنها گل شکفته این گلشنی هنوز

گلزار عطر و رنگ شدی، سالهای سال
مستم به عطر بوته پیراهنی هنوز

در جستجوی گوشه آرام با توام
چون کودکی، رها شده بر دامنی هنوز

معجون نرمش و آرامشی و عشق
ابریشمی، صدفی، سوسنی هنوز

مرغی کنار شیشه پرو بال می زند
برجان پر شکسته من مامنی هنوز

گاهی به من بگو که به یاد منی هنوز
ای آنکه شاهد این شیونی هنوز

دکتر منوچهر محمدزاده

[barani700]

این روزهاحس می کنم از عشق سرشارم
حس می کنم حال و هوای دیگری دارم
این من که میبینی ،من یک سال پیشم نیست
پیداست این از چهره ام از شوق بسیارم
حس می کنم چیزی که از چشم تو می آید
این روز ها جا می کند در عمق پندارم
در خواب همنام قشنگت بر لبم جاریست
یعنی به یاد تو میان خواب بیدارم
می خواستم بعد از شکستن های پی در پی
دل را به دست مردم این شهر نسپارم
می خواستم آن طور که می خواستم باشم
اما تو که باشی من از تسلیم ناچارم
در این غزل تصمیم از آن چشمهایت بود
بی میل تو یک بیت هم ننوشت خودکارم
من آنچه را می خواستم گفتم به تو،حالا
باید که با آری و نه تنهات بگذارم
پیداست تکلیف من و، تو می دهی اما
با این سکوت شیطنت آمیز آزارم
می خواهی از من بشنوی آنچه نباید گفت؟
هرگز نخواهم گفت هرگز ،دوستت دارم
محمد ویسی

[Consul 141]

مطمئنم
به چیزی اعتقاد داشتی
به چیزی
مثل آفتاب نرم
اول یک صبح زمستانی
وگرنه
هرگز
نمی توانستم عاشق تو شوم.

[Consul 141]

بيا باهم
اقاقی ها را سانسور کنیم
بیا
در یک اتاق نیمه تاریک
فقط
به یک لحظه فکر کنیم.