شعر گمنام

[MaaRyaaMi]

از دستان من نیاموختی
که من برای خوشبختی تو
چه قدر ناتوانم
من خواستم با ابیات پراکنده‌ی شعر
تو را خوشبخت کنم
آسمان هم نمی‌توانست ما را تسلی دهد
خوشبختی را من همیشه به پایان هفته،
به پایان ماه و به پایان سال موکول می‌کردم
هفته پایان می‌یافت
ماه پایان می‌یافت
سال پایان می‌یافت
هنوز در آستانه‌ی در
در کوچه بودیم، پیوسته ساعت را نگاه می‌کردم
که کسی خوشبختی و جامه‌ای نو به ارمغان بیاورد
روزها چه سنگدل بر ما می‌گذشت
ما با سنگدلی خویش را در آینه نگاه می‌کردیم
چه فرسوده و پیر شده بودیم
می‌خواستیم
با دانه‌های بادام و خاکسترهای سرد که
از شب مانده بود خود را تسلی دهیم
همیشه در هراس بودیم
کسی در خانه‌ی ما را بزند و ما در خواب باشیم،
چه‌قدر می‌توانستیم بیدار باشیم
یک شب پاییزی
که بادهای پاییزی همه‌ی برگ‌های درختان را بر زمین
ریختند
به زیر برگ‌ها رفتیم
و برای همیشه خوابیدیم...

[Ghorbat22]

فروتنانه می شکنم
در مقابل گرد باد اندوهت
و شوکران حیات را
قطره قطره می نوشم
چه سهمناک، عقوبتی است
تاوان گناهی که نکرده ام....

[Ghorbat22]

لازم نيست
مرا دوست داشته باشی
من تو را
به اندازه‌ی هر دومان
دوست دارم !!

[lotca]

وقتي از قتل قناريگفتي

دل پر ريخته ام وحشتكرد .

وقتي آواز درختانتبر خورده باغ

در فضا ميپيچد

از تو مي پرسيدم :

به كجا بايدرفت ؟

[lotca]

غمم از وحشت پوسيدننيست

غم من غربت تنهائيهاست

برگ بيد است كه بازمزمه جاري باد

تن به وارستن ازورطه هستي مي داد

يك نفر دارد فريادزنان مي گويد

در قفس طوطيمرد

و زبانسرخش

سر سبزش را برباد سپرد

[lotca]

من كه روزي فريادمبي تشويش

مي توانست جهاني راآتش بزند

در شب گيسوي تو

گم شد از وحشتخويش

[lotca]

سخن از ماندن نيست،
من و تو رهگذريم،

راه طولاني و پر پيچ و خم است،
همه بايد برويم تا افقهاي وسيع،
تا آنجا كه محبت پيداست
و شايد
اينجا سر آغاز بودن است
و من و تو
و هياهوئي در شهري سبز و آبي و خاكستري

[magmagf]

با من بگو:

" وقتی که صد ها صد هزاران سال بگذشت، آنگاه…"

اما مگو "هرگز"

هرگز چه دور است، آه

هرگز چه وحشتناک،

هرگز چه بی رحم است…

[magmagf]

دنیا شروع کرده به لنگیدن

از روزی که شصتش خبر دار شده

دلت نمی خواهد

دوستت داشته باشم

[magmagf]

امروز

یک توبره دوختم

و خاطراتم را

درون آن پنهان کردم .



هیچکس نمی داند

که یاد تو

از درزی که ندوخته ام

بیرون مانده است !