سروده هاي محمد جاويد

[محمد جاوید]

تیتر های زرد و سیاه


شده از تیترهای زرد و سیاه.... صفحات مجله مالامال:
آن یکی کشته باجناقش را.... دیگری کرده با فلانی حال

یا بلوتوث زشت و مستهجن.... دختری را کشانده در مرداب
خورده یک شیشه قرص اگزازپام.... رفته آرام تا ابد در خواب

اکس پارتی شده بلای جوان.... قاتلی کشته است مادر زن
تخم یارانه را ملخ خورده .... رفته بالا اجارۀ مسکن

مرد بیچاره در نیاورده.... از تنش رخت و کفش دامادی
زن به اجرا گذاشته مهرش.... آن هزاران بهارآزادی

و جناب رییس بانک فلان .... اختلاسیده اندکی اسکن
یا که مسئول قسمت ارزاق ..... رفته زندان به جرم جعل کوپن

چون موفق شدیم در بنزین.... صحبت از جیره بندی آب است
بعد از جیره بندی گازوییل... نوبت آفتاب ومهتاب است

یک جوان در کمال نامردی.... گفته اسب فلان کَسَک یابوست
حبس و تبعید و اندکی شلاق.... حاصل گفته و خطای اوست

پسری از هراس شهریه.... شده روزش چو شام تیره سیاه
خورده سم ، پا به قبله کرده دراز.... شده راحت زدرس و دانشگاه

خانمی زیر تیغ جراحی.... لب ولوچَش شده مثال شتر
خواسته ابرویش درست کند... چشم را کور کرد ه آن دکتر

این چنین تیترها ی رنگارنگ.... مثل سوهان روح می باشند
می نمایند روح را سرویس.... می زدایند از لبان لبخند

تیترها را به باد بسپارید.... یا بریزید داخل یک چاه
یا به چشمان زنید همواره ..... چشم بندی به رنگ زرد وسیاه

طنز« جاوید» گاه شیرین است.... گاه تلخ است مثل بکرایی
نوش زنبور را کسی نوشد.... که ندارد ز نیش پروایی

[محمد جاوید]

قطار بی ترمز

عینکم را که می زنم بر چشم//هرخزان را بهار می بینم
کُل هفتاد و چند میلیون را// بر قطاری سوار می بینم
رُل آن را به دست مردی از// خطۀ گرمسار می بینم
دور راننده اش که نورانی ست// هاله ای پایدار می بینم
این که بی ترمز است و پرسرعت// خارج از هر شعار می بینم
ودرآن راحتی و امکانات// کامل و بی شمار می بینم
سرنشینان آن زپیر و جوان// همه مشغول کار می بینم
چون زیاد است کوپه های قطار// همه را خانه دار می بینم
ساکنان را بدون دغدغۀ // پول رهن و اجار می بینم
بابت اینکه شد اجاره ، اجار// خویش را غصه دار می بینم
مرد و زن را زفرط خوشحالی//چاق همچون تغار می بینم
بر دل مردم از فراوانی// راحتی و قرار می بینم
پیش ِبانی خیر آن، همه را // شاکر و شرمسار می بینم
بر سر سفره از درآمد نفت// بسته های دلار می بینم
جای بنزین درون باک همه// اتم هسته دار می بینم
مفسدان بزرگ چون شهرام// بر سر چوب دار می بینم
تیم فوتبال و سر مربی آن// صاحب افتخار می بینم
طرح ها و لوایح مجلس// محکم واستوار می بینم
تخم معتاد را ملخ خورده // کی؟ کجا ؟ من خمار می بینم ؟
چون که جوگیر قافیه شده ام// (آر ها ) پشت (آر)می بینم
عینکم چون که اَند خوشبینی ست// هر یکی را هزار می بینم
شوره زارو کویر لوت و نمک// مملو از چشمه سار می بینم
عمه فرزانۀ نود ساله// هلویی آبدار می بینم
سیب زمینی بـَردۀ شیراز// کیوی شهسوار می بینم
شعر« جاوید» را که درپیتی ست // جالب و شاهکار می بینم
تازه اورا مثال سعدی یا // دست کم چون بهار می بینم
از پریشب که عینکم گم شد//باز اوضاع ، زار می بینم

[محمد جاوید]

رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری: یکی از بزرگترین مشکلات در حوزۀ گردشگری و جذب توریست، سرویس بهداشتی است.

مبال


یکی از مدیران فرهنگ دوست// که میراث و گردشگری دست اوست
سخن گفت روزی زحُسن مبال// همان جای آرام پُر حس و حال
همان که وجودش غنیمت بُود// نبودش ولی رنج و نکبت بُود
همان جا که فکرت شود باز ِباز// به یاد آوری آن چه داری نیاز
بسی اختراعات و نوآوری// چه افکار پرقدر و پر مشتری
که در دست شویی شکوفا شود// زشادی لبت مثل گل وا شود
چه اشعار پُستی مُدرن وسپید // که شاعردر آن لحظه آرد پدید
درهنگام نوروز و سیزده بدر // که باشد تو را میل وعزم سفر
در آن لحظه که دست در دست یار// بگیری ره جنگل و کوهسار
ویا این که در حال یک کنفرانس// ویا روی صحنه به هنگام دانس
اگر معده ات میل یاری نکرد// ومثانه ات پایداری نکرد
ویا این که تحت فشارت گذاشت// دولیوان چایی که خوردی به چاشت
نخواهی بجز وصل او هیچ چیز// ودنیا نیارزد به پیشت پشیز
درآن لحظۀ شوم پر پیچ و تاب// چه شلوارها که نگردد خراب
به کوی و خیابان همه در بدر// به دنبال اویند با چشم تر
و گردشگری رفته زیر سوال// شدیداً برای نبود مبال
بدون توالت چه گردشگری؟// چه کشکی چه پشمی چه ارزآوری؟
چنین گفت « جاوید» با سوز و آه// بسازید در هرکجا مستراح
که راحت شود خلقی ازاین عذاب// نگردد دگر هیچ چیزی !! خراب
زبس که نبوغات من کافیه // شده (آه) با (آح ) هم قافیه
اگرچه که این شعر بودار شد// ولی راه چاره نمودار شد

[jinn's king]

با سلام

به ياد زنده ياد آغاسي
نمي دانم چه هستي هر چه هستي قلم چون تيغ مي رقصد بدستت
خيلي با حالي شعراتم خيلي خوبه اميدوارم تا ابد زنده باشي تا از وجود نازنينت استفاده كنيم
تا درودي ديگر بدرود

[sohraby]

خيلي قشنگ بود آفرين

[محمد جاوید]

املت

املت سرخ و قشنگی داشتیم
توی آن گوجه فرنگی داشتیم
زرده اورا زعفرانی کرده بود
بهتر از کتلت و شامی کرده بود
گوجه ها بوی شقایق می دهند
بوی املت های عاشق می دهند
تخم مرغ و گوجه ها یادش بخیر
جیک جیک جوجه ها یادش بخیر
گوجه همراه تورم شد پرید
توی املت هیچکس اورا ندید

[محمد جاوید]

به گزارش خبرگزاری فارس، رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا اعلام کرده است که تا چند ماه آینده معتادان برای دریافت شربت تریاک کارت هوشمند خواهند گرفت :

بهینه سازی مصرف فور


دور از انصاف باشد این موضوع// که یکی نشئه باشد و شنگول
شخص دیگر به خاطر یک بست// مانده در گوشه ای خمار وملول

مصرفش را بهینه باید کرد// هِر و تریاک و شیره یا که حشیش
باید اشغر کند مدیریت// بعد ازاین ماهرانه مصرف خویش

باید البته داخل سایتی // ثبت گردد اسامی افراد
آدرس سایت هست این گونه// سه دبلیو بهینه دات معتاد

می شود صادر از برای همه// یک عد کارت هوشمند قشنگ
شارژ می گردد آخر هر ماه// سهم تریاک نشئگان ملنگ

روی هر کارت می شود توزیع // با بت سوخت ،چند دانه ذغال
آن چنان سوزشی بپا بکند// که درآرند از خوشی پر وبال

در ستاد بهینه سازی فور// همه هستند خوب واهل عمل!!
مشکل اهل بخیه را فوراً // می نمایند بعد چُرتی حل

می تواند دوگانه سوز کند// هرکسی مایل است مصرف خود
چون کفایت نمی کند قطعاً // سهم هر ماه هر نفر سه نخود

از برای دوگانه سوزان هم // دو عدد کارت می شود صادر
کارت اول برای مصرف (تِر)// کارت دیگر برای جیرۀ (هِر)

بعد شش ماه ، شش نخود تریاک// شارژ گردد برای مهمانان
گرشبی بی خبر تلپ بشوند// می شود جور مصرف آنان

رندی اما شنید چون این طنز// گفت لعنت به منقل و وافور
آن چه باید بهینه سازی کرد// فکر این قوم نشئۀ کم زور

بشنو این پندم و بخوان هرشب// طنزهای محمد « جاوید»
چون که تا ماه بعد خواندن طنز // می شود هوشمند بی تردید

تِر= تریاک
هِر= هرویین

[محمد جاوید]

خلیج همیشه فارس

ازنام خلیج فارس ترسیده عرب...برریش بلند خویش خندیده عرب
بیچاره ببین اصالت کاذب خود.... در جعل مُدام نام او دیده عرب

[محمد جاوید]

گل آقای ملت


هم آقا بود و هم گل بود الحق// به باغ طنز بلبل بود الحق
برای شادمانی توپ و قبراق// برای غم ولی شُل بود الحق
به زیر بار سختی های دوران// مقاوم عینهو پُل بود الحق
به هرجا بود بحث شور و شادی// جلوتر از همه جُل بود الحق
تنفر داشت از هر آدم دُگم// طرفدار تساهل بود الحق
در عین رندی و بالایی هوش // ولی اهل تجاهل بود الحق

ردیف و قافیه تغییر دادم// که گویم بچه مثبت بود آقا
میان طنزپردازان نامی// شجاع و با شهامت بود آقا
ازاین رو طنزهایش حال می داد //که یار غار(حالت) بود آقا
چه توفیقی که با توفیق مَچ شد//آخه اهل رفاقت بود آقا
بکن« جاوید» یادی از گل آقا // چرا که یاد ملُت بود آقا

[محمد جاوید]

یار بد

یک زمانی آب ورنگی داشتم// هیکل خوب وقشنگی داشتم
دختران بودند خاطرخواه من// نعمت دنیا همه همراه من
ازبرای من هماوردی نبود// درتنم عفریتۀ دردی نبود
تا که یک نا اهل قاپم را ربود// شد تنم آلودۀ افیون ودود
پس زلطفش سیخ وسنگی داشتم// منقل وتریاک وبنگی داشتم
کم کمک نابود شد آن آب و رنگ// آن تن و آن هیکل خوب وقشنگ
بعد چندی منقل و وافوررفت// گردی آمد بر سرجایش نشست
زرورق های قشنگی داشتم // روز و شب احساس منگی داشتم
گرد هم دیگر مرا نشئه نکرد// ریختم پس در رگم افیون سرد
زرورق های قشنگ و سیخ وسنگ// جملگی رفتند و آمد یک سرنگ
دربساط خود سرنگی داشتم// تیپ افراد مفنگی داشتم
پوستی بودم به روی استخوان// موجب نفرین وطعن این وآن
بعد از آن هم با کراک آمیختم// درتن خود زهر مهلک ریختم
کرم زد جان و تنم از زهر آن// پوک شد آن پوست و آن استخوان
گوییا تیر و تفنگی داشتم// با خودم اعلان جنگی داشتم
عاقبت مغلوبه شد آن جنگ هم// بسته شد این دفتر پرننگ هم
عدّه ای بیل وکلنگی داشتند// لاشه ام درچاه می انداختند
تا که شد «جاوید» از این رویا رها// زیر لب می گفت با خود بارها
«تاتوانی دور شو از یار بد»// چون تورا می آورد در کار بد
گرچه که جنس ذغال خوب هم// نیست بی تأثیر دراین دود ودم