تو ایران موفقیت یه تیم هزارتا باعث و بانی داره ولی شکستش
شكست يتيم است و پيروزي هزار پدر و مادر دارد.گاندي
پ ن :به خودت اميدوار باش ادم بزرگي ميشي
.حالا شما از رو دست گاندي نوشتي يا گاندي از رو دست شما.gif)
__________________________________________________ ___________________
تراژدي فوتبال براي بسكتبال تكرار نميشود
وقتي باخت به آمريكا نعمت مي شود!
1)تيم ملي بسكتبال كشورمان با تحمل چهار شكست در پنج بازي از مرحله مقدماتي جام جهاني تركيه حذف شد و به ايران بازگشت.
قرعه دشوار مليپوشان در اولين حضورشان در جام جهاني، به علاوه بدشانسي در زمينه مصدوميت دو ستاره اصلي كشورمان باعث عدم موفقيت شاگردان ماتيچ در استانبول شد. در اين ميان، شكست تيم ايران با 37 امتياز اختلاف در برابر بخت اول قهرماني مسابقات – ايالات متحده آمريكا – اگرچه اتفاقي قابل پيشبيني به نظر ميرسيد، اما ظاهرا براي برخي از دستاندركاران ورزش در ايران تلخيهاي خاص خودش را داشته است.
به نوشته گل : اين را به ويژه از آنجا ميتوان دريافت كه بازي ايران و آمريكا برخلاف مسابقات پيشين به صورت زنده روي آنتن نرفت و حتي در بخشهاي خبري گوناگون تلويزيون دولتي كشورمان نيز علاقهاي براي انتشار جزييات اين شكست – از جمله نتيجه به دست آمده – ديده نشد. اين در حالي است كه گمان ميكنيم مغلوب شدن برابر قدرت بلامنازع بسكتبال جهان، تحت هيچ شرايطي سزاوار حسرت و اندوه باشد.
2) اعتقاد داريم باخت بسكتبال به آمريكا، يك نعمت بزرگ است كه بايد قدرش را دانست. وقتي 12 سال پيش، در جام جهاني 98 فرانسه به قيد قرعه با ايالات متحده همگروه شديم و اتفاقا در يك بازي دراماتيك و به يادماندني توانستيم مقابل اين تيم به پيروزي دست پيدا كنيم، كمتر كسي تصور ميكرد آن كاميابي شيرين و پرحلاوت در نهايت به «ضرر» فوتبال ما تمام شود، اما شد. نه آن پيروزي و نه برتري معجزهآسا بر استراليا يك سال قبل از اين تاريخ، هيچكدامشان حقيقت فوتبال ما نبودند و با سرزده از راه رسيدنشان، معادلات اين حوزه را به هم ريختند. شبي كه در ژرلان، آمريكا را به زانو درآورديم، چنان مست اين پيروزي دلچسب شديم كه يادمان رفت آيندهاي هم در كار است و تلاش و كوشش نبايد متوقف شود.
نتيجه هم اين بود؛ در همان تورنمنت مهم، بازي با ضعيفترين آلمان نيمقرن اخير را از دست داديم و موفق به صعود از گروهمان نشديم، بعدها جامجهاني كره و ژاپن را هم بر باد رفته ديديم و پس از انواع و اقسام ناكاميها، تازه امثال جلال طالبي و بيژن ذوالفقارنسب يادشان آمد با يك دهه تاخير بايد بر سر مسايل رخ داده در جام 98 به جان هم بيفتند و دعوا راه بيندازند! پيروزي حماسي بر آمريكا در فوتبال، چندان برايمان خوشيمن نبود و با برخي سوء برداشتهاي فن از اين رويداد صرفا ورزشي، مقدمات سالها درجا زدن اين رشته فراهم شد. بنابراين حالا شايد بتوانيم اميدوار باشيم تراژدي فوتبال، دستكم براي بسكتبال تكرار نشود و نتايج اخير كه «واقعيت» اين رشته ورزشي است، پايهگذار آيندهاي درخشان باشد.
3) بسكتبال ايران، امروز همان جايي ايستاده است كه 12 سال پيش فوتبال كشورمان قرار داشت. آنها روند روبهرشدي را آغاز كردهاند، يك لژيونر معتبر دارند كه اگر چه به ندرت بازي ميكند، اما به هرحال نماينده ايران در بهترين ليگ جهان است و از همه مهمتر اينكه جوانان مستعدي مثل ارسلان كاظمي در آن فعاليت ميكنند كه ميتوانند آيندهساز اين حوزه باشند. درست مثل همان روزهاي فوتبال كه نسل طلايي اين رشته ورزشي در آستانه فتح درهاي دنياي مدرن قرار داشت و همه چشمها را به خودش خيره كرده بود. سوءمديريت متاسفانه باعث شد آن همه استعداد بدون كمترين بهره عملي – از قهرماني در آسيا و صعود به المپيك گرفته تا حضور در مراحل حذفي جام جهاني – بازنشسته شوند و از ميان بروند. حالا بايد از آن تجربيات به سود بسكتبال درس گرفت و با نگاهي دور از هيجان به حوادث رخ داده در مسابقات تركيه، براي ادامه روند صعودي اين رشته برنامهريزي كرد.
4) 12 سال پيش تيم ملي فوتبال ما در يك مسابقه دشوار بر آمريكا پيروز شد و در خواب آن موفقيت فرو رفت. امروز اما چه كسي ميتواند حدس بزند اگر ما در يك مسابقه رسمي جدي ديگر به مصاف ايالات متحده برويم، چه سرنوشت تلخي برايمان رقم ميخورد؟ ما حالا تيمي داريم كه به اعتراف مسوولان فدراسيون كشورمان ديگر جايي بين قدرتهاي درجه يك آسيا هم ندارد، آنها اما نايب قهرمان جام كنفدراسيونهاي جهان هستند؛ آن هم نايبقهرماني كه در فينال به برزيل پنج ستاره باخته است! اميد كه باخت اكنون بسكتبالمان به آمريكا، حداقل در اين رشته ورزشي طرحي نو دراندازد و باعث شود اگر 12 سال ديگر دوباره به جنگ اين تيم رفتيم، دست كم با اختلاف كمتري ببازيم!
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید