در واقع این چهار نفر درست عین چهار تا بچه ن که همه حرکات بزرگتراشونو نگاه میکنن؛ ازشون هی سوال میکنن و معمولا تقلید هم میکنن؛ ولی آخرش همونجوری که خودشون برداشت کردن (نه الزاما همونجوری که دیدن) اون کارو انجام میدن.
الآن که به قسمت 12 رسید باید اعتراف کرد که اصلا با قسمتای اولش قابل مقایسه نیست و عالی به نظر میاد؛ من که الآن هروقت نگاه میکنم هم لذت میبرم هم به فکر فرو میرم.
بیشتر از یه سریال ملودرام ایرانی ذهن آدمو درگیر می کنه.