خدا [ عارفانه ]

[دل تنگم]

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
همان یک لحظه ی اوّل،
که اوّل ظلم را می دیدم از مخلوقِ بی وجدان،
جهان را با همه زیبایی و زشتی،
به روی یک دگر، ویرانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که در همسایه یِ صدها گرسنه،
چند بزمی گرم ِ عیش و نوش می دیدم ،
نخستین نعره ی مستانه را خاموش آن دَم،
بَر لبِ پیمانه میکردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که می دیدم یکی عریان و لرزان،
دیگری پوشیده از صد جامۀ رنگین،
زمین و آسمان را
واژگون، مستانه می کردم!

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
نه طاعت می پذیرفتم،
نه گوش از بهر ِ استغفار ِ این بیدادگرها تیز کرده،
پاره پاره در کف زاهد نمایان،
سبحۀ صددانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
برایِ خاطر ِ تنها یکی مجنونِ صحرا گردِ بی سامان،
هزاران لیلی ِ ناز آفرین را کو به کو،
آواره و دیوانه میکردم!

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
بگردِ شمع ِ سوزانِ دلِ عشاقِ سرگردان،
سراپای وجودِ بی وفا معشوق را،
پروانه می کردم!

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
بعرش کبریایی،
با همه صبر خدایی،
تا که می دیدم عزیز نابجایی،
ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد،
گردش این چرخ را وارونه،
بی صبرانه می کردم!

عجب صبری خدا دارد
اگر من جای او بودم؛
که می دیدم مُشَوَش عارف و عامی،
ز برق ِ فتنۀ این علم ِ عالم سوز مردم کُش،
بجز اندیشه عشق و وفا،
معدوم هر فکری،
در این دنیای پر افسانه میکردم!

عجب صبری خدا دارد!
چرا من جای او باشم
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته
و تاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد
و گر نه من بجای او چو بودم،
یک نفس کِی عادلانه سازشی،
با جاهل و فرزانه میکردم؟

عجب صبری خدا دارد!

عجب صبری خدا دارد!

[دل تنگم]

خدا جون متشکریم که چشم دادی بهمون‏،
واسه گریه کردنُ دیدن این دنیای زشت!
مرسی که پا به ما دادی واسه سگ دو زدنُ
واسه گشتن تو جهنم دنبالِ راهِ بهشت!

خدا جون ممنون از این که دو تا دَس دادی به ما‏،
تا اونا رُ رو به هر مترسکی دراز کنیم!
تا نذاریم زنجیرا توی سیاهچال بپوسن!
تا بتونیم ماشه ی مسلسلا رُ ناز کنیم!

خیلی ممنون که یه جُفت گوش روی کله های ماس،
که با اون صدای بُمب افکنا رُ گوش بکنیم!
گوش به فرمانِ خبرهای دروغِ رادیو،
عشقُ آزادیُ انسانُ فراموش بکنیم!

آخ که شُکرت – ای خُدا!-
واسه جهان به این بَدی!
حیف می شُد اگه تو دست
به ساختنش نمی زَدی!

خُدا جون!مرسی از این که دلی تو سینه مونه،
که می تونیم بذاریم بدزدنش با یه نگاه!
می تونیم دلِ یکی دیگه رُ بازیچه کنیم،
می تونیم خیلی راحت به عشق بگیم یه اشتباه!
خداجون!ممنون که مغزی توی کله مون داریم،
که می تونه داغیِ تیر خلاصُ حس کُنه!
می تونه سراغ دنیاهای ممنوعه بره!
می تونه مِس رُ طلا،یا که طلا رُ مِس کُنه!
مرسی که زبون به ما دادی برای حرف زدن،
تا از این همه مزخرف دُنیا رُ پُر بکنیم!
تا دهن بند اختراع بشه به لطف حرف حق،
تا بتونیم با زبون از تو تشکر بکنیم!
آخ که شُکرت – ای خُدا!-
واسه جهان به این بَدی!
حیف می شُد اگه تو دست
به ساختنش نمی زَدی!

[دل تنگم]

پروردگارا

روح مرا چنان از عشق به خودت انباشته کن که جایی برای دوست داشتن خودم نداشته باشم. به من چنان حلاوت عشق را بچشان که شیرینی اش زندگی ام را از خود آکنده کند.

بار خدایا!

از تمام صفاتی که در خود داری، مهربانی و بخشش را به من بیاموز تا بتوانم همه کسانی که حقی بر گردنشان دارم را ببخشم . به من قدرت عفو کردن عطا کن که همه را عفو کنم تا لایق بخشیده شدن از سوی دیگران و تو شوم .

مهیمنا!

زندگی ام را آکنده از خود ساز. خودت را به من بنمایان و از نیکیهایت بویی بر مشامم برسان تا عاشقتر شوم.

[دل تنگم]

[دل تنگم]

بار خدایا!

من به بریدن از دیگری و پیوستنم به تو خود را پاک و پاکیزه نمودم (از هر چه جز تو چشم پوشیده بس به تو می نگرم)

و به همه (اندام و حواس) ام به تو رو اورده ام.

و از کسی که به بخشش تو نیازمند است رو گردانیده ام.

و خواهشم را از کسیکه از احسان تو بی نیاز نیست بر گردانیده ام.

و دانستم که خواستن نیازمند از نیازمند از سبکی اندیشه و گمراهی خِرَد است.

[دل تنگم]

هر چقدر بعيد
باز تو خداي مني
هر چقدر بعيد
باز بر تنت گل به گل جوانه مي زنم
تا تمام شوي
تا تمام شوم
حالا ديگر عاشقي مي کنم
و زندگي
دارد تو را تماشا مي کند
در آغوش من...

[دل تنگم]

و اشک موهبتی است الهی تا آتش درونت را فرو نشاند و نوازش های مهربانانه ی پروردگار را بر بستر وجود خویش دریابی. آن گاه پاسخ لبخندهای خدا را می دهی و می گویی آسوده وسبکبال خدایا! ترا سپاس برای تمام آنچه ارزانی ام کرده ای.

[malakeyetanhaye]

ستایش......

می ستایمت هم سان کهکشانها و آسمانها و زمین

به طول ازل تا ابد ،به پهناهای گیتی به اعماق نور

و بیکرانه های عشق

به وسعت رحمت و بخشایش بی پایانت

به تعداد ذرات و قطرات باران و برف و تگرگ



می ستایمت همچون رویایی بی نظیر

از آستانه خیال تا ابدیت ......

از دروازهء ایجاد و بنیاد تا..بی نها یت خلقت......



میجو یمت درمناظر بدیع آسمانها و زمین

درلطافت ابرهادر زیباییهای بی نظیر و شعف انگیز طبیعت

در طلوع با شکوه مهر

در طراوت و شمیم گلها در نسیم فرحبخش بهاری

در آوای دلکش مرغان عاشق و رنگین کمان عشق

در نوای دلنشین جویبار ها ، آبشارها ،رودها

در امواج ساحل آرام دریا

درآستانهء خیال .........

و تو میدانی که پیوسته میجویمت ، درخواب و بیداری .....

[malakeyetanhaye]

بنام او که هر گز نمی رود از یاد

بنامت ای تمام مهربانی بنامت ای حدیث جاودانی



ستایش بر تو که خالق به جانی تو کیهان دار و غالب بر جهانی


رواننده ستاره نور و خورشید
نگه دارنده گار آسمانی


به لطف و رحم ، رزاق کریمی تو رب العا لمینی ، جاودانی


نه تنها مالکی بر کل خلقت که عالمها شود گر (کُن) بخوانی


به پهناهای نور و وسعت عشق
تو هم جسمی وهم روحی توجانی


هدایت ده مرا بر شاه راهت به راهی که ولی نعمت به آنی


به غیر از راه مغضو بین درگاه نه راه گمر هان کز خود برانی

تو ضیح :و فرمود انما اذا اراد شیٍ فیقول کُن فیکون ( خداوند هر چه را اراده فرماید ایجاد خواهد شد

[malakeyetanhaye]

خداوندا: ای خالق آسمانها و زمین

بخشش و رحمت و برکت را برهمه مردم جهان بیافزا

تمامی ما را از تاریکی و ظلمت وجهالت ، برهان

واز پندارهای نا شایست نجات بده

پروردگارا نور منور فهم ودرک را به کرامت عطا بفرما
آفریدگارا:دربهای رحمتت را بر تمامی مردم وموجودات جهان بگشا


وازمنابع ومخازن علوم و معرفت ، امواج ملکوتی وپرسعادت بی نهایتت بر ما منتشر فرما