مشاعره

[k@vir]

آرزو
تنها قلب گرم تو
و دیگر هیچ.

بهشت من
باغی ست
بی پرنده و بی آواز،
با یک جویبار تنها
و چشمه ای کوچک.

بی مهمیز باد بر شاخه ها،
یا ستاره ایکه بخواهد برگی باشد.

[Monica]

در کنار پنجره تنهای تنها
میان هاله ای از غم نشستم
تو آرایشگر چشمان موجی
و من زیباییت را می پرستم
تو با بارانی از جنس نیازم

[k@vir]

من به آغاز زمین نزدیکم
نبض گلها را می گیرم
آشنا هستم با سرنوشت تر آب عادت سبز درخت.

[Monica]

تاریکی ی شبهاست ولی راست اش این است
تا دل به چنین شب نزنی نیست سحر نیست

ای تشنه ! در این سنگ یکی چشمه روان است
این سخت به دندان بشکن تیشه اگر نیست

[k@vir]

تو از کدام فصل به یادگار مانده ای
که از باغ روشنایی
فا نوسی از غزل را
تکرار می کنی
و در نهایت سبز نگاهت
آرامشی ابدی را...
از پاییز نخواهم سرود
وقتی غزل تنهاییم
در افسون نگاهت
کمرنگ می شود
و من
در حجم ثانیه ها
و بی نرانی حضور تو.....

[Monica]

و من زیباییت را می پرستم
تو با بارانی از جنس نیازم
مرا به ساحل ادراک خواندی
و با زیباترین فانوس دریا
مرا تا قعر دریا ها رساندی

[nightmare]

و بیندیش ، که سودایی مرگم .کنار تو و زنبق سیرابم .
دوست من ، هستی ترس انگیز است .
به صخره ی من ریز ، مرا در خود بسای ، که پوشیده از خه ی نامم.

[k@vir]

ببخشید حواسم نبود .
پس با میم می گم

من و دلتنگ و این شیشه ی خسته
می نویسم و فضا
می نویسم و دو دیوار
و چندین گنجشک

[nightmare]

دور باید شد . دور.
مرد آن شهر اساطیر نداشت.
زن آن شهر به سرشاریه خوشه ی انگور نبود.

[nightmare]

یه کم سرعت بالا بود اختلاف پیش اومد . خوب . اینا هم به یاد سهراب .

تا بعد...