اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[mohsen_gh1991]

سپیده دم اومد و وقت رفتن
حرفی نداریم ما برای گفتن
حرفی که بوده بین ما تموم شد
این جا برام نیست دیگه جای موندن
من می‌رم از زندگی تو بیرون
یادت باشه،خونمو کردی ویرون ...خونمو کردی ویرون...
می‌خوام برم نگو که دیوونه‌ای
برای موندن ندارم بونه‌ای
وقت خداحافظ‌یه تو گلوم، حلقه زده بقض غریبونه‌ای
من می‌رم از زندگی تو بیرون
یادت باشه خونمو کردی ویرون
خونمو کردی ویرون
اوّل آشنایی‌مون یادم می‌آد... یادم می‌آد
گفتی به من دوست دارم خیلی زیاد...خیلی زیاد
رو سادگی حرف تو باورم شد
تو عاقبت زندگی‌مو دادی به باد...دادی به باد
من می‌رم از زندگی تو بیرون
یادت باشه خونمو کردی ویرون ...خونمو کردی ویرون

[شاهزاده خانوم]

زندگی من مثل یه پازل شده
یه پازل قروقاطی
که تیکه های اصلی ش گم شدن
هر جوری که میخوام درستش کنم نمیشه !!
نمیدونم باید چی کار کنم که اون تیکه ی لعنتی گمشدش رو پیدا کنم

[شاهزاده خانوم]

و در این فاصله و دوری ها،

در میان همه امواج پر از عمق نبودن هایت

باز هم؛

من تو را می خواهم!

[M O B I N]

هنگامی كه آوازه كوچت
بی محابا در دل شب می پيچد
سكوت داغی است بر زبان سايه ها
باز هم يادت شرری می شود

بر قامت باران های اشک
اين جا ميان غم آباد تنهايی
به اميد احيای خاطره ای متروك
روزها گريبان گير آفتابم
و شب ها دست به دامن مهتاب

نمی گويم فراموشم نكن هرگز
ولي گاهی به ياد آور
رفيقی را كه ميدانم نخواهی رفت از يادش....

[The Black Dahlia]

گریستن را همچون تمنایی ناممکن و محکوم آموخته ام

و من آن پرنده نازک بالم

تا کی مجال پریدن در آسمان فلزی را دارم؟

گویا تارک دنیا شدم

و بهترین نماد دلتگی ام

باران

و تمام تلاش خود را با سکوتی مات و غمگین گذاشتم

و من همه چیز داشتم و اکنون هیچ ندارم

برگشته ام به زندگی عادی ام

رسیدگی به تنهایی هایم !!!

---------- Post added at 04:14 PM ---------- Previous post was at 04:10 PM ----------

دستان سرد
يکی پس از ديگری
نوار تاريکی را بلند می کنند
چشم می گشايم
زنده ام
هنوز
در ميانه ی زخمی تازه

---------- Post added at 04:14 PM ---------- Previous post was at 04:14 PM ----------

اسفالت
باران خورده
مثل فلس ماهی ها
از روشنی گاهی
بر هستی اشیا گواهی ها
تنهایی ای
آن سان که حتی سایه ات با تو
گاه اید و گاهی نمی اید
در بی پناهی ها

---------- Post added at 04:15 PM ---------- Previous post was at 04:14 PM ----------

مرگ

من شعر مرگ را برای لبانم خواستم

و همه آنها آهنگ بد نوای زندگی را نعره میزدند

کویر لبهایم

سکوت اشکهایم

زندان سینهام

پاهای لرزانم

من یک انسانم

مثل همه آنها٬

مثل تو....

---------- Post added at 04:15 PM ---------- Previous post was at 04:15 PM ----------

خاطره مي شديم شايد

اگر همين نزديكي ها

چيزي بيشتر از حد معمول اتفاق افتاده بوديم .

فكرش را بكن

ديگر آنقدر دروغ بزرگي نبودي

كه من باور كنم

سنگفرشهاي پارك

گاه و بي گاهِ اينهمه مدت

رد پاهايت را راستي راستي خالي بسته اند .

ببين چه حقيقت شاخ داري شده ام

كه تا بيايم باورت شوم

آرزو مي كنم اي كاش

امتداد جاده ها را مي شد

از پر پيچ و خمشان بازداشت

كه ديگر

اينهمه سفرهاي قشنگت را

به روي خودم بالا نياورم

مي شود نگهداريد آقا

همين بغل

زير دلمان را زده است اين خانوم

[The Black Dahlia]

بیهوده نزن در که در این خانه کسی نیست
بیهوده مکن ناله که فریاد رسی نیست
فریاد زهر گوشه شهر بلند است
ویران شود این شهر که فریاد رسی نیست
هر شب به بالین من خسته بیمار
جز ناله و جز اشک دمادم کسی نیست
ای مرگ بیا جان من آزاد کن زبند
در دام اسیرم مرا دادرسی نیست

[mmiladd]

یک چشم من از روز جدایی بگریست
چشم دگرم گفت چرا گریه ز چیست
چون روز وصال شد فرازش کردم
گفتم نگریستی نباید نگریست

[M O B I N]

دلم گرفته آسمون ، نمی تونم گریه کنــــــــــــم

شکنجه میشم از خودم ، نمی تونـم شکوه کنم

انگــــاری کـــــــــوه غصه هـا تو سینه من اومده

آخ داره باورم میشه خنده به مـــــــــــــــا نیومده

دلـــــــــــم گرفته آسمون ، از خودتم خسته ترم

تو روزگار بی کسی، یه عمره کــــــــه در به درم

حتی صدای نفسم میگه کــــــــــــه توی قفسم

من واسه آتیش زدن یه کــــــــوله بار شب بسم

دلــــــــــــم گرفته آسمون ، یکم منو حوصله کن

نگو که از این روزگار یخورده کمتر گله کـــــــــــن

منو به بـــــــــازی می گیرن عقربه های ساعتم

برگــــــــــه تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم

آهـــــــــــــــــــــــ ای زمین یه لحظه تو نفس نزن

نچرخ تـــــــــــــــا آروم بگیره یه آدم خسته تن

[Strange Only]

بر سنگ مزارم بنويسيد: در زندگي بارها بالهايم را گشودم تا همچون پرنده اي سبک بال
به پرواز در آيم اما هر بار شکارچي حقيري قلبم را نشانه گرفت و بر زمينم کوفت شايد
مرگ پاياني بر اين پرواز شکست گونه باشد و آغاز رهايي...!

[Strange Only]

بنال ای نی که من غم دارم امشب
نه دلسوز و نه همدم دارم امشب
دلم زخم است از دست غم یار
هم از غم چشم مرهم دارم امشب
همه چیزم زیادی میکند، حیف!!!
که یار از این میان کم دارم امشب
چوعصری آمد از در ،گفتم ای دل
همه عیشی فراهم دارم امشب
ندانستم که بوم شام رنگین
به بام روز خرم دارم امشب
برفت و کوره ام در سینه افروخت
ببین آه دمادم دارم امشب
به دل جشن عروسی وعده کردم
ندانستم که ماتم دارم امشب
درآمد یار و گفتم دم گرفتی
دمم رفت و همه غم دارم امشب
به امید اینکه گل تا صبحدم هست
به مژگان اشک شبنم دارم امشب
مگر آبستن عیسی است طبعم
که در دل بار مریم دارم امشب
سر دل کندن از لعل نگارین
عجب نقشی به خاتم دارم امشب
اگر روئین تنی باشم به همت
غمی همتای رستم دارم امشب
غم دل با که گویم شهریارا
که محرومش زمحرم دارم امشب