این شور و شوق سرالکس همون چیزیه که در فینال 2009 برعکس همیشه وجود نداشت ، هنوز که هنوزه با 69 سال سن انگار که هیچ تفاوتی با گواردیولای جوان و پر شور و با انرژی نداره در شادیهای پس از گل ها و پیروزی ها ( هرچند که شاید نتونه به سرعت گواردیولا پس از گل به چلسی بدود
.gif)
) ،
مجموعه ای از غرور مورینیو ، شور و شوق و انرژی وصف ناشدنی گواردیولا ، تند خویی کاپلو ، تمرکز لیپی ، خون سردی هیدینک و کاریزمای هیتسفلد ، همه و همه یک جا وجود داره و برآیندی داره با نام با
سرالکس فرگوسن ، جاودانه ، ایستاده با گرگها .
جای تعجبی هم نداره وقتی گیگز 37 ساله در اوج هست و فان در سار 40 ساله بهترینه ، اون هم وقتی چنین الگویی رو در برابر می بینند .
نمیدونم در نوامبر 86 کسی به این رویا فکر میکرد که این مربی جوان اسکاتلندی روزی افسانه ی لیورپول بزرگ رو پایان خواهد داد یا نه ، و نمیدونم که آیا سر بابی چارلتون میتونست چنین روزی رو متصور باشه یا نه ، و نمیدونم آیا ....
ایکاش سر مت بازبی بزرگ بود و میتونست ببینه که وارثش چگونه میراث داری کرد و چه تاریخ پرافتخار و سراسر غرورآفرینی رو رقم زد .
تبریک بابت قهرمانی و اینکه یکبار دیگه به احترام
سرالکس فرگوسن بایستیم و ادای احترام کنیم .
.gif)