تبلیغات :
خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 36 از 41 اولاول ... 26323334353637383940 ... آخرآخر
نمايش نتايج 351 به 360 از 409

نام تاپيک: تاپیک جامع مقالات و کتاب های ورزشی

  1. #351
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض تاثیر ورزش و تغذیه بر افزایش هـــــــــوش

    دانشمندان معتقدند که در زمان تولد تعداد مشخصی سلول های مغزی داریم که به مرور با پیر شدن، تعداد بسیار زیادی از آن ها را از دست می دهیم. تحقیقات گسترده در این باره نشان داده اند که سلول های مغزی جدید در طول زندگی نیز برخلاف آن چه در گذشته تصور می شد، تولید می شود و مغز در صورت استفاده هر چه بیشتر از آن، قابلیت رشد و حجیم تر شدن را دارد. می توان با استفاده از چند راه ساده توانایی سلول های مغزی را در حد ماکزیمم آن حفظ کرد.
    تحقیقات انجام شده نشان می دهد افرادی که تمرینات فیزیکی و ورزشی انجام می دهند، سلول های مغزی بهتری را پرورش می دهند. دانشمندان در مطالعات مؤسسه تحقیقات بیولوژیکی دریافتند، موش های بالغی که تحت ورزش کردن قرار گرفته اند، سلول های جدید بسیاری را در قسمت هیپوتالاموس مغز خود بخشی که مربوط به یادگیری و حافظه است کسب کرده اند. از طرف دیگر ثابت شده است که انجام حرکات ورزشی دلخواه و مورد علاقه تأثیرات چند برابر نسبت به انجام یک سری حرکات ورزشی مشخص دارد. این مطلب می تواند به این معنی باشد که راهی بیابید تا از ورزش کردن لذت ببرید، نه این که فقط مجبور به انجام آن باشید. به این طریق هم باهوش تر می شوید و هم شادتر زندگی می کنید.
    ● چه باید کرد؟
    یک ورزش را به طور مستمر انجام دهید. مانند: دو ماراتن و دویدن تفریحی، یا این که یک یار در تمرین کردن برای خود در نظر بگیرید تا انجام حرکات را جالب تر و ادامه کار را سهل تر کند. هیچ کس نمی تواند به درستی مشخص کند که چه مقدار ورزش برای سلول های مغز کافی و مناسب است، اما درباره موش ها حدود ۴ تا ۶ مایل پیاده روی در روز مؤثر بوده است.
    تنها تمرینات ورزشی بدن نیست که به رشد سلول های مغزی کمک می کند، شما نیز مانند راننده ها یا نوازندگان می توانید با استفاده از سلول های مغز و وادار کردن آن ها به کار در زمینه های مختلف، از مغز بخش های گسترده و متفاوتی بسازید. یافتن راه های ساده در استفاده از توانایی مغزی می تواند به رشد و ترمیم سلول های عصبی و دندریت ها انشعاب هایی از سلول ها که اطلاعات را دریافت می کند، به جریان می اندازد و در جهت درست مصرف می کند به میزان زیادی کمک کند. درست مانند یک ورزش مخصوص در بدن سازان که به رشد و کار افتادن ماهیچه ها و عضلات تحتانی بدون استفاده کمک می کند. راه های مشخص و درست فکر کردن و دوره کردن کلمات می تواند عملکرد بخش های غیر فعال مغز را بهبود بخشد و آن ها را به کار اندازد.
    برخی افرادی مصمم، با اراده، باهوش و موفق هستند زیرا نه تنها با ورزش اراده خود را تقویت کرده اند بلکه در طول دوران ورزشی خود بارها مزه تلخ شکست را چشیده، در برابر آن مقاومت بیشتری یافته اند و پس از شکست با نیروی اراده و سعی و کوشش بیشتر پیروزی را به دست آورده اند. این دسته افراد به گونه ای بار آمده اند که در صورت شکست بردباری خود را حفظ می کنند و ناامید نمی شوند، نیروی اراده را در خویش تا حد اعلا تقویت کرده اند و از این رو در مراحل مختلف زندگی بردباری و ثبات خود را حفظ می کنند و موفق خواهند بود، موفقیتی که فقط در پرتو تعلیم صحیح ورزش به دست آمده است. علاوه بر این ورزشکار باید از نظر روحی هم بدون مشکل باشد چون روح و جسم ورزشکار باید سالم و پرقدرت باشد تا او بتواند بهتر و عاقلانه تر تصمیم بگیرد. این تصمیم در واقع یک نوع اراده است. در ضمیر هر کس اراده وجود دارد اما شدت و ضعف دارد. رفتار هوشمندانه در ورزش همیشه مهم تر از قدرت جسمانی است. حال این رفتار ممکن است دسته جمعی و در قالب تیم ظاهر شود و یا در ورزش انفرادی.به عبارتی دیگر همیشه عقل و هوش بر نیرو و قدرت برتری دارد.
    ● مقایسه هوش هیجانی ورزشکاران با افراد غیر ورزشکار
    در یک تحقیق هوش هیجانی، مولفه های آن و خرده آزمون های هوش هیجانی در ورزشکاران غیر قهرمان گروهی و انفرادی و گروه کنترل غیر ورزشکار مقایسه شد. بدین منظور ۸۰ نفر از بین ورزشکاران قهرمان و به همین تعداد ورزشکار غیرقهرمان از رشته های ورزشی گروهی و انفرادی که به تمرین در باشگاه های ورزشی تهران مشغول بودند و ۶۰ نفر گروه کنترل غیر ورزشکار به روش نمونه در دسترس هدفمند انتخاب شدند و پرسش نامه ۱۳۳ ماده ای هوش هیجانی بار اون توسط آنان تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شد. نتایج حاکی از آن بود که تفاوت ورزشکاران از نظر هوش هیجانی کلی، هوش درون فردی، هوش بین فردی، سازگاری، کنترل استرس و خلق عمومی نسبت به افراد غیرورزشکار معنادار است. هم چنین تفاوت قهرمانان ورزشی در مقایسه با دیگر ورزشکاران علاوه بر موارد یاد شده در خرده آزمون های خودآگاهی هیجانی، ابراز وجود، احترام به خود، استقلال، همدلی، مسئولیت پذیری اجتماعی، حل مسئله آزمون واقعیت، انعطاف پذیری، تحمل استرس، کنترل تکانه و خوش بینی معنادار بود. سطح هوش بین فردی در ورزشکاران رشته های گروهی بیشتر از ورزشکاران رشته های انفرادی بود. در حالی که در هوش درون فردی بین دو گروه ورزشکاران گروهی و انفرادی تفاوت معنادار نبود. علاوه بر این قهرمانان ورزشی به طور معناداری نسبت به ورزشکاران غیرقهرمان و غیرورزشکاران از میزان کنترل بالاتر استرس و احترام به خود برخوردارند. خلق عمومی و هم چنین سازگاری ورزشکاران به طور معناداری بالاتر از غیرورزشکاران بود.
    در این تحقیق ثابت شد که انجام حرکات ورزشی دلخواه و مورد علاقه تاثیرات چند برابر به نسبت انجام صرف یک سری حرکات ورزش مشخص خواهد گذاشت، بنابراین این مورد به دست آمد. می تواند به این معنی باشد که سعی کنید راهی بیابید تا با ورزش کردن هم با هوش تر شوید و هم شادتر زندگی کنید.

  2. این کاربر از aligol172 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  3. #352
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض دیابتی‌ها ورزش را جدی بگیرند

    مشکلی که بیماران دیابتی با آن دست به گریبان اند، قند خون بالاست؛ یعنی می توان انتظار داشت که با کنترل بهتر قندخون تا حدود زیادی مسایل و مشکلات طبی آنها برطرف شود. کنترل قند خون باعث می شود که بیماران دیابتی از آسیب های چشمی، کلیوی، قلبی و عصبی تا حدود زیادی در امان باشند. از فاکتورهای مداخله گر مثبت در کنترل قندخون بیماران دیابتی می توان به فعالیت های جسمانی مداوم و منظم اشاره کرد. به همین دلیل، عدم کناره گیری بیماران دیابتی از ورزش در کلیه سنین حایز اهمیت است. با توجه به شرایط متفاوت این بیماران باید هنگام توصیه آنها به ورزش، نکات ویژه ای را مد نظر داشت...
    ورزش، گلوکز و گلیکوژن را در داخل ماهیچه های بدن می سوزاند؛ البته این پدیده در صورتی رخ می دهد که دیابت کنترل شده باشد و در حین ورزش و بعد از آن، قندخون وارد ماهیچه ها شود و سطح گلوکز و گلیکوژن را به حد طبیعی برساند. نبود برنامه های منظم ورزشی در بیماران دیابتی عکس العمل به انسولین را از بین می برد چون عضلات و کبد عادت می کنند گلیکوژن بیشتری ذخیره کنند. ورزش بیماران دیابتی به صورت تمرین های هوازی است. تمرین های هوازی هم به فعالیت هایی گفته می شود که با مصرف اکسیژن توام باشد.این نوع تمرین ها دستگاه هایی را که برای سلول های بدن اکسیژن تهیه می کنند، فعال می نمایند. به دنبال انجام تمرین های هوازی، تغییرات سودمند و مفیدی در ریه ها، قلب و عروق خونی ایجاد می شود. با انجام تمرین های هوازی، بدن هوای بیشتری را به ریه ها منتقل می کند. به طور معمول تمرین های هوازی به فعالیت های استقامتی گفته می شود که به سرعت زیاد نیاز ندارند.
    در واقع هنگامی که انواع تمرین های هوازی عنوان می شود، بهترین تمرین هوازی دویدن در مسافت های طولانی و با آهنگ آرام است. این تمرین ها عبارتند از اسکی، صحرانوردی، شنا، دویدن آرام، دوچرخه سواری، پیاده روی و...
    ● تاریخچه
    امروزه محققان دریافته اند که استراحت در درمان بیماران دیابتی کار نادرستی است. مطالعات نشان داده است که استراحت در تخت برای مدت حداقل ۷ روز باعث اختلال در متابولیسم قند خون می شود. در سال ۱۹۰۰ محققان دیابت دریافته اند که ورزش باید در توانبخشی بیماران دیابتی مورد استفاده قرار گیرد. در سال ۱۹۱۹ دانشمندان به اثبات رساندند که ورزش می تواند باعث کاهش میزان قند خون شود. در سال ۱۹۲۶ لارسن گزارش کرد که ورزش می تواند اثرات پایین آورنده قندخون توسط انسولین را بیشتر کند و بنابراین باعث کاهش نیاز انسولین در بیماران وابسته به انسولین شود. در نتایج مقاله لارسن ذکر شده است که ورزش منظم در بیماران دیابتی اساس درمان دیابت است.
    ● ورزش باید وارد زندگی دیابتی ها شود
    افراد مبتلا به دیابت که ورزش می کنند باید بدانند که چگونه فعالیت های بدنی روی متابولیسم قندخون اثر می گذارد و از اثرات سودمند ورزش منظم و کاهش خطرات بالقوه ورزش سود ببرند. به خاطر داشته باشید ورزش حتی برای افراد سالم نیز خطرات اندکی دارد و خطرش مختص افراد دیابتی نیست. برنامه ورزش دیابتی ها با اهداف زیر باید صورت گیرد:
    ▪ کمک به کنترل قندخون مطلوب
    ▪ ارتقای کیفیت زندگی
    ▪ پیشگیری از عوارض دیابت
    ● برنامه منظم ورزشی و کنترل دیابت
    در ورزش های درازمدت مشاهده شده که حساسیت سلو ل ها به انسولین افزایش می یابد که این امر در بهبود وضعیت بیماری دیابت به خصوص بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین بسیار بااهمیت است.اگر ورزش در شرایط مناسب صورت گیرد، یعنی بیمار قندخون به نسبت کنترل شده داشته باشد، غلظت گلوکز پلاسما را ثابت نگه می دارد که علت این رویداد توازن بین برداشت گلوکز توسط عضلات و تولید مقابل گلوکز در کبد است.
    ● ورزش و کنترل وزن در دیابتی ها
    یک برنامه صحیح کنترل بیماری قند در بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین به کاهش وزن این بیماران کمک می کند. کاهش وزن بر اثر ورزش باعث کاهش بافت چربی می گردد بنابراین مقاومت به انسولین در سلول ها کاهش می یابد و به این ترتیب مصرف داروهای خوراکی پایین آورنده قندخون کم می شود.
    با انجام ورزش های برنامه ریزی شده بافت چربی کاهش یافته و توده عضلانی افزایش می یابد. بیمارانی که تحت درمان با انسولین قرار دارند، به کمک ورزش های سبک روزانه می توانند مصرف انسولین خود را به حداقل کاهش دهند. ضمنا ورزش مناسب، تناسب عضلات را بالا می برد. تحقیقات نشان داده است که انقباضات عضلانی و عمل انسولین هر دو با هم برداشت گلوکز در طول ورزش را زیاد می کند.
    ● عوامل مداخله گر در پاسخ قندخون به ورزش ناگهانی در بیماران دیابتی
    ▪ قندخون کاهش می یابد اگر:
    ـ سطح انسولین خون در طول ورزش بالا باشد (به طور مثال، ورزش کردن در زمانی که انسولین حداکثر اثرش را دارد.)
    ـ ورزش در مدت زمان طولانی انجام شود.
    ـ بیش از ۳ ساعت از صرف غذا گذشته باشد.
    ▪ قندخون بدون تغییر می ماند اگر:
    ـ مدت زمان ورزش کوتاه باشد.
    ـ میزان انسولین پلاسما طبیعی باشد.
    ـ میان وعده های مناسب قبل از ورزش و در طول فعالیت های ورزشی مصرف شود.
    ▪ قندخون افزایش می یابد اگر:
    ـ ورزش کردن در زمان پایان اثر انسولین تزریقی در بدن باشد.
    ـ ورزش های سنگین انجام شود.
    ـ مصرف بیش از حد کربوهیدرات (قند) قبل و در طول انجام فعالیت های بدنی باشد.

  4. #353
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض مـــــزایـــــا و مـــــعایـــــب داروهـــــای دوپینـــــگ

    اگر تصمیم خودتان را گرفته اید و عزمتان را جزم کرده اید که با استفاده از مکمل های رایج بدن سازی و مصرف داروهای رایج دوپینگ، از رقبایتان پیشی بگیرید؛ به تان توصیه می کنم قبل از انجام این کار، درباره طرز تاثیر این داروها و مکمل ها و آثار و عوارض شان کمی بیشتر مطالعه کنید؛ و برای این منظور می توانید از همین جا شروع کنید؛ با خواندن همین مقاله.
    برای برخی ورزشکاران، برنده شدن به هر قیمت، به معنای مصرف این داروهاست؛ داروهایی که ممکن است به ظاهر باعث مزیت هایی از لحاظ قدرت جسمانی شوند، اما عوارضی هم به دنبال دارند. عواقب درازمدت مصرف این داروها هنوز به قدر کافی مورد بررسی قرار نگرفته و مزیت های کوتاه مدت آنها در مقابل بسیاری از خطراتی که آنها ایجاد می کنند، رنگ می بازد. با دانستن منافع، خطرات و بسیاری از ناشناخته ها در مورد این داروهای به اصطلاح تشدیدکننده کارکرد عضلانی، ممکن است تصمیم بگیرید که اثرات مثبت آنها برای شما به خطرات شان نمی ارزد.
    ● استروئیدهای آنابولیک
    استروئیدهای آنابولیک که گاهی آنها را استروئیدهای آندروژنیک هم می نامند، به وسیله برخی از ورزشکاران برای افزایش توده و قدرت عضلانی به کار می رود. مهمترین استروئید آنابولیک، هورمونی است که در بدن مردان تولید می شود، یعنی هورمون جنسی تستوسترون. تستوسترون دو اثر عمده بر بدن می گذارد؛ یکی اثرات آنابولیک، یعنی تشدید ساخت عضلات و دیگری، اثرات آندروژنیک یعنی تقویت صفات جنسی مردانه مانند رویش موی صورت یا کلفت شدن صدا. برخی ورزشکاران از خود تستوسترون برای تقویت کارکرد جسمی شان استفاده می کنند، اما اغلب از اشکال مصنوعی و تغییریافته آن استفاده می کنند. این هورمون ها برای استفاده های پزشکی مورد تایید هستند و در اغلب موارد استفاده از آنها برای تقویت عملکرد ورزشی جزء این استفاده ها نیست. این داروها ممکن است به صوت قرص، آمپول و کرم موضعی مورد استفاده قرار گیرند. از جمله این استروئیدهای آنابولیک می توان به این هورمون ها اشاره کرد: متیل تستوسترون، اوکس آندرولون و اوکسی متولون.
    ● چرا این داروها برای ورزشکاران این همه جذاب اند؟
    این داروها علاوه بر اینکه حجم عضلات را افزایش می دهند، به علت خواص آنابولیک و آندروژنی شان باعث می شوند ورزشکاران با سرعت بیشتری پس از یک فعالیت شدید، به حالت عادی باز گردند؛ زیرا این داروها میزان آسیب عضلانی که در جریان یک جلسه تمرین رخ می دهد را کاهش می دهند. به علاوه برخی از ورزشکاران ممکن است به احساسات تهاجمی که هنگام مصرف این داروها به آنها دست می دهد، از لحاظ تشدید انگیزه رقابت جویی شان علاقه داشته باشند. بسیاری از ورزشکاران دوزهای بسیار بالاتری از این هورمون ها را نسبت به میزانی که برای مقاصد پزشکی تجویز می شود، به کار می برند. استفاده از این داروها ممکن است در مردان به بزرگ شدن پستان ها، طاسی، تحلیل رفتن بیضه ها و ناباروری و در زنان به کلفت شدن صدا، بزرگ شدن دستگاه تناسلی، افزایش موی بدن و طاسی منجر شود. هم مردان و هم زنان ممکن است به آکنه شدید، مشکلات کبدی، افزایش میزان کلسترول بد خون، کاهش میزان کلسترول خوب خون و رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت آمیز، اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، وابستگی دارویی، عفونت ها و بیماری هایی مانند ایدز و هپاتیت در صورت استفاده از شکل تزریقی داروها دچار شوند. همچنین اگر این داروها در دوره نوجوانی مصرف شوند ، می توانند مانع رشد و نمو بدن شوند و کوتاهی قد ایجاد کنند، و به مشکلات بهداشتی در سنین بعدی منتهی شوند. استفاده از این داروها برای افزایش کارکرد ورزشی را اغلب سازمان های ورزشی در جهان غیرقانونی می دانند. افراد معمولا برای تهیه آنها به بازار سیاه روی می آورند و این امر آنها را در معرض خطرات بیشتری قرار می دهد، چون ممکن است از داروهایی استفاده کنند که استانداردهای ایمنی در آنها رعایت نشده باشد.
    ● کراتین
    بسیاری از ورزشکاران علاوه بر داروهای تقویت کننده کارکرد جسمی، به مکمل های تغذیه ای هم روی می آورند. این مکمل های تغذیه ای به صورت پودر یا قرص بدون نسخه قابل تهیه اند. احتمالا رایج ترین مکمل غذایی که مورد استفاده ورزشکاران است، کراتین است. کراتین به طور طبیعی در بدن تولید می شود و به آزاد شدن انرژی در بدن کمک می کند. پژوهش های علمی نشان داده اند که کراتین ممکن است در مواردی که نیاز به آزادسازی کوتاه مدت مقادیر زیاد انرژی است، موثر باشد. کراتین به عضلات کمک می کند مقدار بیشتری آدنوزین تری فسفات – که ماده ذخیره کننده و انتقال دهنده انرژی در سلول هاست را تولید و وارد جریان خون کنند و این ماده برای فوران های سریع و انفجاری فعالیت هایی مانند وزنه برداری به کار می رود. کراتین خستگی عضلات را به تاخیر می اندازد اما شواهدی در دست نیست که کراتین در ورزش های هوازی یا استقامتی کارکرد ورزشکاران را تقویت کند.
    کبد ما حدود ۲ گرم کراتین در روز تولید می کند. همچنین مصرف گوشت در رژیم غذایی کراتین بیشتری را وارد بدن می کند. کراتین در عضلات ذخیره می شود و این میزان ذخیره تقریبا به آسانی حفظ می شود. از آنجایی که کلیه ها کراتین اضافی را از بدن خارج می کنند، ارزش استفاده از مکمل های غذایی کراتین در فردی که از قبل عضلاتش ذخیره کافی کراتین دارد، مورد تردید قرار گرفته است. مکمل های کراتینی را به راحتی می توانید در فروشگاه ها پیدا کنید اما ممکن است فراورده های رقیق شده یا آلوده شده با سایر مواد هم به فروش برسند و باعث آزمایش مثبت دوپینگ در ورزشکار شوند. عوارض جانبی که ممکن است با مصرف کراتین بروز کند و کارکرد ورزشکار را کاهش دهد؛ شامل دل پیچه و اسپاسم عضلانی ، تهوع، اسهال و اضافه وزن است. اضافه وزن ممکن است مطلوب ورزشکاری باشد که می خواهد وزنش را بالا ببرد اما با مصرف طولانی مدت آن، این افزایش وزن احتمالا بیشتر ناشی از تجمع مایعات در عضلات است تا افزایش توده عضلانی. آب از سایر بخش های بدن به درون بافت عضلانی کشیده می شود و ممکن است شما را در معرض خطر کم آبی بدن قرار دهد. مصرف کراتین در دوزهای بالا ممکن است به آسیب کبد و کلیه منجر شود. در مورد اثرات درازمدت کراتین به خصوص در کودکان ونوجوانان، اطلاعات زیادی در دست نیست. بنابراین معمولا توصیه می شود کراتین در افراد زیر ۱۸ سال مصرف نشود.
    ● داروهای محرک
    داروهای محرک مورد استفاده ورزشکاران، دستگاه عصبی مرکزی را تحریک می کنند و موجب افرایش سرعت ضربان قلب و فشار خون می شوند. داروهای محرک می توانند خستگی را کاهش دهند، اشتها را مهار کنند و هشیاری و حالت تهاجمی را افزایش دهند. از جمله داروهای محرک رایج میان ورزشکاران، کافئین و آمفتامین، داروهای سرماخوردگی که حاوی مواد محرک افدرین و سودوافدرین هستند و بالاخره داروهای غیرقانونی مانند کوکائین و مت آمفتامین. داروهای محرک گرچه می توانند فعالیت جسمی را افزایش دهند و روحیه تهاجمی در میدان بازی را بالا ببرند اما در مقابل دارای عوارض جانبی هستد که می تواند کارکرد ورزشکاران را مختل کند:
    ▪ عصبی شدن و تحریک پذیری که تمرکز بازیکنان را مختل می کند.
    ▪ بی خوابی
    ▪ ورزشکاران ممکن است از لحاظ روانی به این مواد وابسته شوند یا با ایجاد تحمل جسمی مجبور شوند مرتبا مقادیر بیشتری از آنها را برای به دست آوردن اثرات مطلوب شان استفاده کنند و در نهایت دوزهای بسیار بیشتری از دوزهای مجاز پزشکی آنها را به کار خواهند برد.
    این داروها ممکن است عوارض جانبی مانند تپش قلب، اختلال ریتم قلب، کاهش وزن، لرزش دست، فشار خون بالا، توهم و تشنج ایجاد کند. در نهایت، باید دانست که کارکرد ورزشی بیشتر با کسب مهارت و کار سخت مربوط است تا بالا انداختن یک قرص یا نوشیدن نوشابه انرژی زا. خلاصه، هیچ قرص جادویی وجود ندارد که شما را به سرعت به ورزشکار بهتری بدل کند.

  5. این کاربر از aligol172 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  6. #354
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض توان‌بخشی در مفصل شانـــــه

    مفصل شانه از استخوانهای کتف، ترقوه و بازو تشکیل شده که به هم متصل شده اند. این مفصل از متحرک ترین مفصل های بدن است. درد شانه یکی از شایع ترین درد هاست که در هر سنی علت خاص خود را دارد. افراد در سنین بالا در اثر وارد آمدن ضربه و یا استفاده طولانی مدت از دست دچار درد می شوند.
    در افراد جوانتر در اثر آسیبهای ورزشی و در اثر فشار بیش از حد ممکن است شانه دچار آسیب شود. افراد میانسال ممکن است دچار بیماری شانه منجمد شوند. این افراد درد و محدودیت حرکتی دارند. درمان قطعی مشکلات مفصلی بایدتوسط پزشک صورت گیرد.
    مفصل شانه یک مفصل کاربردی مهم برای بدن محسوب می شود. در اثر بی تحرکی خصوصا در سنین بالاتر عوارضی برای این مفصل مهم ایجاد می شود. نرمشهای مناسب می تواند باعث افزایش کارایی و حفظ سلامتی مفصل شانه شود. افزایش انعطاف پذیری و تقویت شانه ها با نرمش مناسب حاصل می شود.
    همچنین این نرمشها می تواند به عنوان بخشی از گرم کردن بدن پیش از آغاز ورزش یا سرد کردن بدن پس از اتمام ورزش به کار رود. تمرینها را به آرامی شروع کنید و در صورتی که حین اجرای آنها دچار درد یا ناراحتی شدید انجام نرمش را متوقف کنید.
    ● حرکت آونگی:
    این حرکت برای شانه ی دردناک و یا شانه ای که دچار محدودیت حرکتی شده است مفید است. این نرمش را می توان در حالت نشسته یا ایستاده انجام داد.
    کمی به جلو خم شوید. اجازه دهید که بازوهایتان در جلوی بدن شما به حالت آویزان قرار بگیرند. بازوها را شل کنید و وزن آنها را احساس کنید. این حالت را مدتی حفظ کنید.
    سپس دایره های کوچک به وسیله حرکت آزادانه ی آنها ایجاد کنید. دایره ها را به تدریج بزرگتر کنید. می توانید تا هنگامی که احساس ناراحتی نکرده اید تمرین را ادامه دهید. با احساس ناراحتی نرمش را متوقف کنید.
    ● حرکت گهواره ای:
    با یک دست آرنج دست دیگر را بگیرید. بازو را بالای سر ببرید. بازو را تا جایی بالا ببرید که قابل بالا رفتن باشد و فشار زیادی وارد نکنید. سپس آرنجتان را باز و بسته کنید.
    اگر حرکات شانه ی شما دردناک یا محدود باشد، می توانید این کار را در حالت خوابیده انجام دهید.
    ● حرکت عصا:
    اگر یک یا هر دو شانه ی شما محدودیت حرکتی خاصی دارد یا ضعیف می باشد این نرمش برای شما مفید است. از یک چوب دستی یا چوب به عنوان عصا استفاده کنید. هر دست خود را روی هر یک از انتهاهای چوب دستی قرار دهید و سپس تا آنجا که می توانید آن را بالا بیاورید.
    این نرمش را می توان ایستاده، نشسته یا خوابیده انجام داد.
    ● حرکت قرقره ای:
    یک قرقره یا قلاب را به میله ای در بالای چارچوب در متصل کنید. یک تکه طناب لباس را از قلاب عبور دهید. از طناب کافی استفاده کنید تا بتوانید هنگام نرمش بنشینید. هر انتهای طناب را با یک دست نگه دارید. اگر محکم نگه داشتن طنابها ناخوشایند است از دسته یا دستگیره و یا از لایه ای پارچه استفاده کنید. هنگامی که یک بازو را پائین می کشید بازوی دیگر بالا خواهد آمد. بازوها را به همین طریق در جلوی بدن و در اطراف و جهتهای مختلف به آرامی بالا و پائین ببرید.
    ● لمس کردن دست دیگر:
    این حرکت موجب افزایش انعطاف پذیری و تقویت هر دو شانه می شود. یک بازو را بالای سر ببرید و آرنج را خم کنید تا بتوانید با دست، پشت خود را لمس کنید. بازوی دیگر را به پشت ببرید و آرنج را خم کنید. اکنون سعی کنید که دست خود را با دست دیگر لمس کنید. آیا می توانید انگشتان خود را به هم برسانید؟ مدتی بازوها را رها کنید. این کار را برای بازوی دیگر تکرار کنید. برای بیشتر افراد این کار در یک سمت راحتتر است.
    ● لمس تیغه ی کتف:
    این نرمش برای تقویت قسمت فوقانی و میانی پشت و برای کشش قفسه سینه مفید است. در حالت نشسته یا ایستاده شانه ها را رها کنید. سر باید کمی بالا باشد. بازوها را در حالی که از آرنج خم شده اند به سمت پشت و در دو طرف بدن بالا ببرید. تا آنجا که می توانید به این کار ادامه دهید تا بتوانید تیغه ی استخوان کتف خود را در دو طرف لمس کنید. سپس دستها را بیشتر از پشت به هم نزدیک کنید تا بتوانید آرنجهای خود را لمس کنید. اگر احساس ناراحتی کردید تمرین را متوقف کنید.

  7. #355
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض ۸ راهکار برای داشتن استخوانهای سالـــــم و قـــــوی

    آیا میدانید بهترین راه و چاره درمان برای استخوانها در مواجهه با پوکی استخوان چیست؟ تمرینهای استقامتی که بر روی ماهیچه ها و استخوانها تاثیر دارند.
    ۱) تای چی:
    ورزش بسیار آرامی است که نیرومندی و هماهنگی بین اعضائ را همزمان با هم در پی دارد.مطالعات نشان داده زنانی که روزانه ۴۵دقیقه و به مدت ۵ روز در هفته این حرکات را انجام می دهند،نسبت به زنانی که تای چی نمی کنند، ۳.۵ برابر کمتر دچار از دست دادن تراکم استخوانی می شوند. و در آزمایشاتی که برای میزان مواد معدنی در تراکم استخوانی انجام می شود آنها بیشتر ین امید را دارند.
    ۲) یوگا:
    بنا بر مطلب موجود در روزنامه مربوط به یوگا زنانی که یوگا کار کرده اند،میزان تراکم استخوانی در ستون فقرات در آنها بیشتر از سایرین بوده است.همچنین یوگا در تقویت استخوانهای مفصل ران و ستون فقرات وهمچنین مچ دستها که بیشترین آسیب پذیری را دارند،موثر است.در یوگا حرکات جنگجو برای استخوانهای ران و پاها موثر بوده در حالی که حرکتهای downward dog برای استخوانهای مچ دست و شانه خوب است.حرکت کبری و ملخ برای ماهیچه های پشت و ستون فقرات خوب است .یوگا همچنین برای حفظ تعادل و هماهنگی و تمرکز و افزایش هوشیاری بسیار موثر است.
    ۳) پیاده روی تند:
    پیاده روی در بین زنان از ورزشهای پر طرفدار است و برای تقویت استخوانها نیز مفید می باشد. مطالعات بر روی پرستاران نشان می دهد پیاده روی به مدت ۴ ساعت در هفته، ۴۱درصد خطر ابتلا به شکستگی استخوان ران در آنها کاهش داده است.البته پیاده روی تند بهتر است اما باید با شرایط بدنتان سازگار باشد.پیاده روی در هر شرایطی امکان پذیر است حتی در مسافرت.
    ۴) بازی گلف:
    شاید فکر کنید که گلف برای افراد میانسال که قدرت تحرک ندارند،ورزش مناسبی است.حرکت شانه ها و تاب دادن چوب گلف برای ضربه زدن به توپ، برای بالاتنه بسیار مفید است و رفتن به دنبال توپی که سرگردان است،به معنی این است که شما با رانها و ستون فقرات خود کار کرده اید
    ۵) رقص:
    البته در اینجا هدف ما این نیست که بگوییم رقصهای تخصصی در این زمینه لازم است،حرکتهای ساده رقص و حرکات ایروبیک نوعی ورزش برای تقویت استخوانها می تواند باشد
    ۶) اسکیت:
    حرکتهایی که در آنها با پا به زمین ضربه زده می شود،در افزایش تراکم استخوانها مخصوصاً استخوانهای رانها نقش دارند در واقع کاری که این ورزش می کند مانند پیاده روی است البته هاکی در سرازیریها و سربالاییها تاثیر بیشتری بر روی تراکم استخوانی دارد.در کل ضرباتی که با کف پا ایجاد شده و به قسمتهای بالایی می رسد،در افزایش تراکم استخوانها تاثیر بسزایی دارد.
    ۷) ورزشهای چوگانی:
    تنیس،اسکوواش و بدمینتن در باز سازی نیروی از دست رفته و در تقویت تراکم استخوانها بسیار موثر است.وقتی که دستها و شانه ها و مچ برروی راکد فشار می آورد و ضربه ای که به توپ می زنید،به همراه دویدن به سمت توپ تاثیر زیادی بر دستها و پاها دارد. اگر می خواهید بازیهای چوگانی انجام دهید،بهتر است که به تنهایی این کار را بکنید با دویدن به این طرف و آن طرف به تقویت استخوانهای خود کمک می کنید.
    ۸) ورزشهای استقامتی:
    بالا بردن وزن از طریق استفاده از دستگاههای موجود در باشگاهها و یا هر گونه ورزش به این صورت بدون وسیله به نوعی ورزش استقامتی به شمار می رود.در واقع بر مفاصل و استخوانها فشاری وارد می آید که جرا حان عمومی انجام آنرا دو روز در هفته پیشنهاد می کنند.در هر باشگاهی هم افرادی وجود دارند که می توان با تکیه بر آنها ورزشهای مورد نظر را انجام داد.
    استخوانهای لاغر اگر استخوانهای لاغری دارید،یک سری نکات هست که به آنها دقت کنید:
    به دلیل اینکه خطر شکستگی استخوان در شما بالاست،در انجام بعضی ورزشها مثل اسکیت روی یخ،اسکیت در سراشیبیها یا اسکیت درون سالنی احتیاط لازم را به عمل آورید.اگر در ناحیه ستون فقرات استخوان بندی بدنتان لاغر است،بهتر است حرکات خمیده خیلی عمیق را در یوگا انجام ندهید.قبل از انجام هر برنامه ورزشی با دکتر خود مشورت کنید مخصوصاً اگر تحت معالجه هستید.استخوان سازی در کودکان ۳تا ۴ ماه طول می کشد و اگر سنتان بالاست یا پوکی استخوان دارید، این زمان بیشتر می شود،بنابراین انتظار نداشته باشید بعد از گذشت تنها یک هفته اثرش را خود ببینید اما به هر حال این اتفاق خواهد افتاد فقط حوصله داشته باشید.
    Last edited by aligol172; 26-07-2011 at 14:00.

  8. این کاربر از aligol172 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  9. #356
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض چگونه زانو درد خود را با ورزش کنترل کنیم؟

    در کشور ما به دلیل استفاده ی غلط از مفاصل ، شیوع بالا و سن پایین بروز آرتروز نگران کننده است و شیوع بیماری بیش از اینهاست.
    ما در سرتاسر زندگی خود از مفصل زانو (سوء) استفاده ی زیادی می کنیم.
    درد زانو بسیار شایع است و ۲۵% از افرادی که بالای ۵۵ سال سن دارند از زانو درد مزمن شکایت دارند. تشخیص بیماری بیشتر این افراد آرتروز (استئوآرتریت) است.در ۱۰% موارد درد شدید بوده و ناتوان کننده است بیشتر افراد فکر می کنند که زانو درد یک مشکل اجتناب ناپذیر و درمان نشدنی است که پیامد طبیعی افزایش سن است.در نتیجه برای درمان زانو درد فقط از علامت درمانی و مسکنها استفاده می کنند.
    پس از چند سال که درد افزایش می یابد و مفاصل ناپایدار می شوند،ممکن است در صورتی که منعی برای جراحی وجود نداشته باشد از جراحی برای جایگزینی مفصل استفاده شود.
    اما بر اساس مطالعات محققان،فعالیت فیزیکی از اجزاء درمان آرتروز زانو است و درد زانو را کاهش میدهد.اما در واقع تعداد کمی از افراد برای درمان از ورزش و فعالیت بدنی استفاده می کنند. بیماران باید برای افزایش فعالیت بدنی تشویق شوند،شروع به ورزش کردن کنند و میزان فعالیت فیزیکی خود را افزایش دهند.
    همه می دانند که حرکت کردن برای مفاصل مفید است.چیزی که افراد را نگران می کند این است که فعالیت فیزیکی موجب ایجاد درد در مفاصل می شود و در عوض استراحت موجب کاهش درد می شود. اگر آموزش کافی و اطلاع رسانی درست به بیماران صورت نگیرد ممکن است افراد تصور کنند که با انجام حرکات ورزشی مفصلهایشان آسیب بیشتری می بیند و در نتیجه فعالیت بدنی را کاهش میدهند.
    در صورتی که چیزی که باعث آسیب دیدگی بیشتر مفاصل می شود نداشتن تحرک و فعالیت بدنی است که موجب ضعف عضلات،پوکی استخوان و خشکی مفاصل می شود.داشتن عضلات قوی برای حفظ سلامت مفصل زانو و پیشگیری از آرتروز زانو حیاتی است.عضلات ضعیف به راحتی خسته می شوند و طرز راه رفتن فرد را تغییر می دهند. حتی ممکن است ضعف عضلات و بد راه رفتن ناشی از آن آغازکننده ی زانو درد باشد.
    ▪ در آرتروز،استخوانها،غضروف ،عضلات و لیگامانها تحت تاثیر قرار می گیرند.از بین این بافتها عضلات راحتتر از همه قابل تغییر هستند.فعالیت بدنی مرتب عضلات را تقویت کرده ناتوانی و درد را کاهش می دهد،عملکرد مفاصل را بهتر می کند و از آنها در برابر آسیب بیشتر محافظت می کند.
    ▪ به علاوه،فعالیت بدنی منافع روحی روانی ،جسمی و اجتماعی بسیاری برای فرد دارد.ورزش کردن موجب بهبود عملکرد قلبی عروقی ، افزایش اعتماد به نفس و بهبود روابط اجتماعی می شود.
    ▪ ورزشهای مختلفی وجود دارند که فیزیوتراپیست می تواند برای تقویت عضلات آنها را به کار ببرد. بسته به عضله ای که باید تقویت شود ورزشها متفاوت هستند.
    ▪ ورزش به خودی خود مفید است چه در یک کلاس ورزشی چه در منزل یا در جلسات فیزیوتراپی. بنابراین افراد می توانند خودشان تصمیم بگیرند که کجا ورزش کنند.
    ▪ ممکن است ابتدا ورزشهای تخصصی برای تقویت عضلات پا توصیه شود و توسط فیزیوتراپیست طراحی شود. اما در ادامه باید ورزشهای دیگری را در نظر گرفت که انجام آنها برای فرد امکان پذیر باشد و به طور مداوم به آن ادامه دهد.
    به علاوه برای اینکه فعالیتی به صورت مداوم انجام شود باید آسان،در دسترس و ارزان باشد در غیر اینصورت به سادگی رها می شود.
    ▪ بهترین ورزشی که افراد می توانند به راحتی آن را انجام دهند پیاده روی است.پیاده روی ورزش بسیار خوبیست که می تواند در هر مکانی انجام شود.رفتن به پارک ،خرید کردن،باغبانی و بسیاری از کارهای روزانه را می توان با پیاده روی همراه کرد.با پیاده روی مکرر،بدن به تدریج سازگار شده و فشار کمتری به بدن وارد می شود.
    ▪ شنا کردن نیز ورزش بسیار مناسبی برای سلامتی مفاصل است.این ورزش فعالیتی لذت بخش نسبتا ارزان و در دسترس است.شنا و راه رفتن در آب باعث تقویت عضلات می شود بدون اینکه فشار زیادی به مفاصل وارد کند بنابرین ورزش مناسبی برای زانودرد به شمار میآید.
    غیر از شنا و پیاده روی تمرینات فراوانی هستند که پزشک یا فیزیوتراپیست آنها را توصیه می کنند.قبل از انجام حرکات ورزشی با پزشک خود مشورت کنید تا حرکاتی که مناسب شماست را توصیه کند.
    ▪ ورزش نباید باعث خستگی بیش از حد و فرسودگی شود و نباید شدید باشد.۳۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط در طول روز برای به دست آوردن منافع آن کافیست.می توان زمان ۳۰ دقیقه ای را به سه بار تمرین ۱۰ دقیقه ای در طول روز تقسیم کرد. البته هر چه میزان فعالیت افزایش پیدا کند منافع آن بیشتر می شود.
    ▪ ورزش مداوم به اراده ای قوی و عزمی راسخ نیاز دارد و برای رسیدن به منافع دراز مدت ورزش باید با پشتکار و تلاش پیش رفت.
    ▪ با افزایش فعالیت بدنی علاوه بر تقویت عضلات پا که موجب حمایت از مفاصل می شود، وزن فرد نیز متعادل شده و فشاری که بر زانوها وارد می شود کاهش می یابد.
    ▪ فعالیت بدنی مناسب به میزان زیادی درد زانوها را کاهش می دهد و از ناتوانی بیشتر پیشگیری می کند.

  10. این کاربر از aligol172 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  11. #357
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض آیا می‌دانید در آسیب دیدگیها چگونه باید از سرما و گرما استفاده کرد؟

    بیشتر ورزشکاران می‌دانند که در برخی آسیب دیدگیها چگونه کمپرس سرد را به کار ببرند. اما در مورد کمپرس گرم بیشتر افراد اطلاعات چندانی ندارند.این مقاله به شما کمک می کند تا اطلاعاتی در مورد چگونه به کار بردن سرما و گرما در آسیب دیدگیها به دست آورید.
    ● آسیب دیدگی های حاد و مزمن:
    دو نوع اصلی آسیب دیدگی وجود دارد.حاد و مزمن.آسیب دیدگی حاد به صورت درد تیزی است که سریع و ناگهانی روی می دهد و درد شدیدی ایجاد می کند.این نوع آسیب دیدگی در اثر ضربه یا فشار،به علت زمین خوردن،تصادم و برخورد ایجاد می شود و علت ایجاد آسیب دیدگی کاملا مشخص است. در آسیب دیدگی حاد علائمی مانند درد،حساسیت،قرمزی،گرمی،تور م و التهاب وجود دارد.
    آسیب دیدگی مزمن به صورت تدریجی و آهسته شکل می گیرد.برخی علائم ممکن است بیایند و بروند.درد خفیف و مبهم ممکن است متناوبا ایجاد شود.این آسیبها معمولا در اثر استفاده مفرط از مفاصل و عضلات ایجاد می شوند اما در برخی موارد اگر آسیب دیدگی حاد به طور کامل درمان نشود و بهبود پیدا نکند تبدیل به آسیب دیدگی مزمن می شود.در بسیاری از موارد که افراد در آسیب دیدگی حاد به پزشک مراجعه نمی کنند،آسیب دیدگی مزمن می شود و ممکن است برخی مشکلات برای همیشه باقی بمانند.به عنوان مثال برخی اوقات پیچ خوردن مچ پا در صورت عدم توجه و درمان به موقع ممکن است منجر به آسیب دائمی و حتی آرتروز مچ پا شود.
    ● کمپرس سرد:
    بهترین درمان فوری برای آسیب دیدگیهای حاد،استفاده از سرما با استفاده از کمپرس سرد یا یخ است. این کار تورم و درد را کاهش می دهد.سرما موجب انقباض عروق می شود و خونریزی داخل بافتی از محل آسیب دیدگی را کاهش می دهد. برای اینکه سرد کردن محل آسیب دیدگی ، از کیسه یخی که در حوله پیچیده شده استفاده کنید و آن را در محل آسیب دیدگی به مدت ۲۰ ۱۵ دقیقه قرار دهید.قبل از اینکه بخواهید برای دومین بار از کمپرس سرد استفاده کنید صبر کنید تا دمای پوست به حالت طبیعی برگردد.در آسیب دیدگی حاد می توانید چند بار در روز به مدت سه روز از کمپرس سرد استفاده کنید.همچنین کمپرس سرد در درمان آسیب دیدگی در اثر استفاده بیش از حد از عضلات و مفاصل و در برخی از آسیبهای مزمن نیز موثر است.ورزشکاری که درد مزمن زانو دارد که در اثر دویدن تشدید می شود می تواند پس از دویدن از کمپرس سرد در ناحیه دردناک استفاده کند تا االتهاب را کاهش دهد و از التهاب بیشتر پیشگیری کند اما این کار در مورد آسیب دیدگیهای مزمن قبل از ورزش کردن کمک کننده نیست.
    بهترین روش برای به کار بردن کمپرس سرد،استفاده از کیسه مناسب و با کیفیتی است که شکل آن با نقطه ای از بدن که آسیب دیده است تطابق پیدا کند.می توانید از شن نرم که در فریزر نگهداری شده، ماساژ با آب سردی که از یخ آب شده به دست آمده یا از کیسه حاوی یخ خرد شده استفاده کنید.برای اینکه به بافتهای بدن در اثر سرما آسیب وارد نشود بیش از چند دقیقه از آن استفاده نکنید و قبل از استفاده مجدد صبر کنید تا دمای پوست به حالت طبیعی برگردد.
    ● کمپرس گرم:
    از گرما معمولا در آسیب دیدگیهای مزمنی که التهاب یا تورم ندارند استفاده می شود.در عضلات سفت و دردناک و درد مفاصل کمپرس گرم می تواند به کار رود.ورزشکارانی که آسیب دیدگی و درد مزمن دارند می توانند قبل از ورزش برای افزایش انعطاف پذیری بافتهای پیوندی مفصل و افزایش جریان خون از گرما استفاده کنند.گرما همچنین می تواند گرفتگی عضلات را برطرف کند. بعد از ورزش از گرما استفاده نکنید. پس از ورزش برای آسیب دیدگهای مزمن کمپرس سرد بهتر است.
    گرما جریان خون را افزایش می دهد و دمای پوست را بالا می برد بنابرین نباید از گرما در آسیبهای حاد استفاده کنید. اگر هرگونه علامت التهاب وجود داشته باشد نباید از گرما استفاده کنید. باید مراقب سوختگی پوست باشید. با اطمینان از وجود چندین لایه پارچه بین کمپرس و پوست می توانید ۲۰ ۱۵ دقیقه آن را بر روی پوست قرار دهید. حرارت مرطوب بهتر از حرارت خشگ است. می توانید از حوله ای که با آب داغ مرطوب شده استفاده کنید. کیسه های مناسبی نیز در بازار وجود دارند که به همین منظور طراحی شده اند. هرگز کمپرس گرم را بیش از ۱۵ دقیقه روی پوست نگه ندارید و یا در حال استفاده از کمپرسها نخوابید.
    در آسیب دیدگیهای جزئی نیز اگر پس از ۴۸ ساعت مشکل شما برطرف نشد حتما به پزشک مراجعه کنید چون برخی آسیبها می توانند جدی و خطرناک باشند.

  12. #358
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض چرا مردم ورزش می‌کنند؟!

    برتری جویی و پیروزی در مسابقات، کسب رکورد، رقابت و عوامل مربوط به کسب قدرت جوانان ۱۶ تا ۲۴ سال را به ورزش می کشاند، در حالی که بزرگسالان (افراد بیشتر از ۴۵ سال) بیشتر با انگیزه ها و دلایلی چون سلامتی و بهداشت، آمادگی جسمانی و کاهش فشارهای روانی، شادابی و نشاط و احساس بهتر بودن در زندگی ورزش می کنند.
    «مشارکت در ورزش های تفریحی (انگیزه ها و پیش فرض ها در جنبه های تفریحی ورزش» عنوان تحقیقی است که توسط مسعود نادریان جهرمی و هاجر هاشمی انجام شده است.
    در این تحقیق آمده است: در طی سه دهه ی گذشته شعار «ورزش برای همه» به صورت اصل بنیادی و اولویت برنامه های ورزشی در اغلب کشورهای جهان پذیرفته شده است. برای تحقق این شعار همگانی، شرکت ها و سازمان های دولتی و خصوصی و بسیاری از سازمان های غیر ورزشی با صرف هزینه های بسیار زیاد برنامه هایی مدون و سازمان یافته را به منظور مشارکت همه ی قشرهای اجتماعی و فراهم کردن فرصت های برابر در ورزش های تفریحی و انواع فعالیت های مفرح جسمانی شروع و اجرا کردند. هدف اصلی از این فعالیت ها و برنامه ها، افزایش کیفیت شیوه های زندگی، افزایش میزان تفریح، شادابی و ارتقای بهداشت و سلامتی افراد با تاکید بر برنامه های گوناگون ورزشی است. از آنجایی که مشارکت افراد در ورزش های تفریحی به صورت داوطلبانه است و بیشتر در وقت های آزاد انجام می شود.
    از این رو گسترش موفقیت آمیز اینگونه برنامه ها ایجاب می کند برنامه ریزان و سیاست گذاران از انگیزه های مختلف مشارکت و شاید به طور مهمتری از چگونگی مشارکت و دلایل و عوامل عدم شرکت افراد در برنامه های ورزشی آگاه شوند؛ زیرا انگیزه، کلید انجام هر کار و فعالیتی به شمار می رود و می تواند رفتارهای افراد را تحریک، تقویت و هدایت کند یا باعث کنترل و توقف آن شود. یکی از محورهای اساسی در توضیح رفتارهای مردم به منظور شرکت در انواع ورزش های تفریحی، شناسایی و تشخیص انگیزه ها و پیش فرض های آنان است. تعیین اینکه چرا مردم در اینگونه تفریحات شرکت می کنند یا شناسایی عوامل بازدارنده ی مشارکت، به مدیران و برنامه ریزان در برنامه ریزی اصولی برای گسترش ورزش های تفریحی کمک می کند. سوال اساسی تحقیق این است که آیا انگیزه ها و پیش فرض های مشارکت در برنامه ها و فعالیت های ورزشی با توجه به جنسیت و سن افراد متفاوت است؟ و آیا می توان انگیزه ها و پیش فرض های اساسی برای مشارکت ورزشی افراد ارایه داد؟
    یکی از مشکل ترین و در عین حال اساسی ترین موضوع در مشارکت ورزشی، بهبود و توسعه ابزارهای انگیزشی است. مربیان و مدیران ورزشی برخی از برنامه های انگیزشی را با هدف استمرار مشارکت و بهبود عملکرد ورزشی انجام می دهند. اما، تدوین الگوی کاربردی از انگیزش برای مشارکت ورزش و استمرار آن، به شناخت انگیزه ها و پیش فرض های افراد برای مشارکت ورزشی نیاز دارد. انگیزه های افراد برای شرکت در برنامه های ورزشی به عوامل مهمی چون وضعیت اقتصادی، پایگاه اقتصادی – اجتماعی، خاستگاه فرهنگی و نگرش خانوادگی، نیازهای شخصی، آموزش و تبلیغات ارتباط دارد. البته میزان تاثیر هر یک از این عوامل بر چگونگی یا افزایش مشارکت متفاوت است. در نوجوانان انگیزه های درونی برای مشارکت ورزشی بسیار قوی است.
    روش شناسی در پژوهش حاضر توصیفی است. در محاسبات آماری و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل و واریانس) استفاده شده است.
    جامعه آماری، زنان و مردان ۱۶ تا ۷۵ سال بودند که در شش مرکز تفریحی و ورزشی شهر اصفهان ورزش می کردند و تعداد آنها حدود ۱۸ هزار نفر برآورد می شد. آنان فعالیت های ورزشی را حداقل هفته ای یک بار به طور مستمر انجام می دادند.
    نتایج این مطالعه تحقیقی نشان می دهد که انگیزه های معنادار و پیش فرض های با ارزشی برای مشارکت ورزشی در میان گروه های سنی مختلف (نوجوانان تا بزرگسالان) وجود دارد که شناسایی آنها برای برنامه ریزی و گسترش ورزش های تفریحی در جامعه موثر است.
    بزرگسالان شرکت کننده در این تحقیق (افراد بیشتر از ۴۵ سال) بیشتر با انگیزه ها و دلایلی چون سلامتی و بهداشت، آمادگی جسمانی و کاهش فشارهای روانی، شادابی و نشاط و احساس بهتر بودن در زندگی در ورزش های تفریحی شرکت کرده اند و کمتر به انگیزه هایی چون رقابت، برتری جویی، کسب موفقیت و پیروزی در مسابقات فکر می کنند. این یافته با تحقیقات هرت بیت ویلز همخوانی دارد. او می گوید انگیزه ها و عوامل مرتبط با سلامتی و تندرستی، بزرگسالان را به طرف ورزش های تفریحی می کشاند. همچنین اطلاعات حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها مجموعه ای از عوامل مربوط به انگیزه هایی مثل موفقیت و کسب برتری و اجرای مهارت های ورزشی و قدرت جسمانی و خوب بودن در زندگی انگیزه های جسمانی و روانی – اجتماعی برای پاسخ گویان، به ویژه جوانان با اهمیت تلقی شده است.
    اما جمیز وامبری درمورد دختران جوان نقش تظاهرات جسمانی و تناسب اندام را به عنوان انگیزه برتر برشمردند. تاکید پاسخگویان بر انگیزه های درونی مثل خوب بودن (از نظر جسمانی و روانی – اجتماعی) اهمیت استمرار مشارکت ورزشی و توسعه ی سلامتی و بهداشت و تناسب اندام را برای مردان و زنان میانسال بیان می کند. این انگیزه ها بیشتر از عواملی چون برگزاری مسابقه، ثبت رکورد، کسب برتری و کسب مهارت های ورزشی اهمیت دارد که با نتایج تحقیقات داد واسپینکز همخوانی دارد.
    چنین انگیزه ها و پیش فرض هایی در زندگی فردی و اجتماعی افراد برای مشارکت ورزشی بسیار مهم است. اما، درعین حال انگیزه های شخصی تلقی می شوند که باعث بروز رفتارهای عینی می شوند. به همین دلیل متاسفانه اطلاعات موجود و یافته های تحقیق منجربه بیان یک فرض جامع نمی شود. با وجود این، تاکید زیاد بر روی عوامل و انگیزه هایی مانند سلامتی، بهداشت و تندرستی، تناسب اندام و کنترل وزن و شادابی و نشاط دربین همه گروه های مورد تحقیق امیدوار کننده است؛ لذا توقع این است که اقتدار قانونی نهادها و سازمان هایی مانند شورای ورزش های همگانی، نهادهای متولی آموزش سلامتی و بهداشت، سازمان های ورزش های تفریحی، نهادهای مجری برنامه های آمادگی جسمانی در جامعه زیادتر شده و از طرف سازمان ها و مقامات دولتی پشتیبانی و حمایت شوند. در این راستا روشن شدن جایگاه ورزش های تفریحی در برنامه های توسعه اجتماعی فرهنگی بسیار مهم است. نتایج تحقیق نشان داد انگیزه هایی مانند برتری جویی و پیروزی در مسابقات، کسب رکورد، رقابت و عوامل مربوط به کسب قدرت برای برخی از افراد به ویژه جوانان ۱۶ تا ۲۴ سال انگیزه های قوی برای مشارکت ورزشی هستند.
    همچنین اهمیت درک شایستگی و قابلیت های فردی در بازی های رقابتی و ورزش های قهرمانی محرک و انگیزه ای قوی برای سنین ۱۶ تا ۲۴ سال تلقی می شود. از نتایج تحقیق چنین استنباط می شود که آنان از اجرای ورزش های قهرمانی همراه با مسابقه و رقابت، احساس لذت می کنند. با توجه به چنین انگیزه هایی گسترش فعالیت ها و برنامه های ورزش قهرمانی در این سنین مورد تاکید است. وجود عامل "اجرای مهارت در ورزش" در مطالعه اخیر، از نظریه دسی و ریان حمایت می کند که انگیزه ی درونی همراه با درک و شناخت قابلیت های فردی در یک فعالیت رقابتی و به طور کلی ورزش های رقابتی صحیح است. پیشنهاد می شود انگیزه های مورد مطالعه به ویژه در بزرگسالان با شواهد و انگیزه های مرتبط با فعالیت های اجتماعی و شغلی ارتباط داده شود.
    نتایج پژوهش نشان می دهد که تفاوت انگیزه ها در جنسیت کاملا مشهود است. به طوری که مردان به ویژه افراد ۱۶ تا ۲۴ سال بیشتر تمایل دارند با انگیزه ی برتری جویی و کسب موفقیت و کسب قدرت جسمانی در ورزش های رقابتی شرکت کنند، اما زنان با انگیزه ی تناسب اندام، زیبایی و کنترل وزن به فعالیت های مفرح جسمانی و نشاط آور روی می آورند. به همین دلیل است که ورزش های ایروبیک و حرکات موزون جسمانی در سال های اخیر مورد استقبال زنان قرار گرفته است. این یافته ها کاملا طبیعی است.
    دسی وریان و استفان می گویند جنسیت یکی از مهمترین عوامل پیش بینی کننده ی مشارکت بزرگسالان در فعالیت های اجتماعی و از جمله برنامه های ورزشی است اما، در عینحال نتایج تحقیق نشان می دهد بین انگیزه های سلامتی و بهداشت در میان پاسخ گویان زن و مرد تفاوت معناداری وجود ندارد؛ لذا برنامه ریزان و سیاست گذاران لازم است چنین انگیزه هایی را در طراحی برنامه های ورزشی مورد توجه قرار دهند؛ اما، تفاوت های سنی در بیان انگیزه ها و تعیین اولویت ها برای مشارکت ورزشی تاثیر معنادار دارد. انگیزه های جوانان، بزرگسالان وک هن سالان برای مشارکت ورزشی متفاوت است. افراد مسن بیشتر ورزش را وسیله ای برای سلامت روحی و جسمی می پندارند و انگیزه های زیبایی، آسایش و دوست یابی در اولویت های بعدی قرار دارد. این موضوع نیز با نتایج تحقیقات درمورد عوامل فیزیولوژیکی و روان شناختی بزرگسالان مطابقت دارد؛ برای مثال "بوس بای" گزارش کرد سلامت روانی مثبت که با فشار روانی کمتر و سلامت جسم و ذهن همراه است با فعالیت های جسمانی نشاط آور توام می شود.
    در پایان باید گفت بسیاری از تحقیقات و مطالعات انجام شده در مورد انگیزه ها و پیش فرض ها به ارایه نظریه ی جامع منجر نمی شود. امید است که پژوهش های آینده، نظریه های موجود را آزمایش کند و نظریه ی جدید براساس واقعیت های جامعه ارایه دهد. انگیزه ی مطلوب برای مشارکت قشرهای مختلف در ورزش و تفریحات اجتماعی هنگامی میسر است که حمایت کنندگان ورزش بتوانند انگیزه ها و پیش فرض های گوناگون را شناسایی و ساختار تمرینات، برنامه ها و محیط های ورزشی را بر آن اساس سازماندهی کنند. از آنجایی که در این پژوهش فقط از تعداد محدودی گزینه استفاده شد، شرایطی فراهم آمد تا استنباط خود را در ارتباط با انگیزه های مطرح شده در تحقیق بیان کنیم؛ لذا احتمال دارد انگیزه های دیگری هم در این مورد وجود داشته باشد که تحقیقات بیشتر در این زمینه اجتناب ناپذیر است.

  13. #359
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض ۹ تمرین ورزشی ساده خانگی بدون نیاز به وسیله

    همان فایده ای را که از انجام تمرین استپ ایروبیک در باشگاه می برید، می توانید در خانه به دست آورید. اگر در خانه تان راه پله دارید، می توانید با بالا و پایین رفتن از آن ها ورزشی بسیار عالی انجام دهید. روش های زیادی برای ورزش کردن در خانه بدون نیاز به وسیله ای خاص وجود دارد؛ ما ۹ مورد آن را به شما معرفی می کنیم.
    ۱) پله نوردی
    همان فایده ای را که از انجام تمرین استپ ایروبیک در باشگاه می برید، می توانید در خانه به دست آورید. اگر در خانه تان راه پله دارید، می توانید با بالا و پایین رفتن از آن ها ورزشی بسیار عالی انجام دهید. برای شروع، در پایین راه پله بایستید و به مدت یک دقیقه در جا راه بروید تا کمی عضلات پاهایتان گرم شود. بعد، روی پله اول قدم بگذارید و برگردید. این حرکت را روی پله اول فقط ۱۰ مرتبه تکرار کنید. باز به مدت ۱۵ ثانیه درجا راه بروید، سپس، دو پله اول را بالا بروید و برگردید، بعد یک پله بالا بروید و باز برگردید؛ این حرکت را نیز ۱۰ مرتبه تکرار کنید. سپس سه پله بالا بروید، برگردید، بعد دو پله بالا بروید و برگردید و دوباره یک پله بالا بروید و برگردید؛ این حرکت را نیز ۱۰ مرتبه تکرار کنید. این الگو را تا ۱۰ پله ادامه دهید. بالا رفتن بیشتر از ۱۰ پله را توصیه نمی کنیم چون برگشتن و پایین آمدن از آن خطرناک می شود. اگر احساس سرگیجه کردید، کمی آرام تر شروع کنید. چند مدت روی سه پله کار کنید و کم کم که استقامتتان بالاتر رفت، تعداد پله ها را افزایش دهید. ضمن این که ارتفاع پله باید کم باشد تا به زانوهایتان فشار نیاورد.
    ۲) استفاده از کاناپه
    می توانید با استفاده از کاناپه مثل یک وسیله ورزشی، روی عضلات ران خود کار کنید. سر پا بایستید، طوری که یکی از دسته های کاناپه روبه رویتان باشد. به جلو خم شوید و وزنتان را روی دسته کاناپه بیندازید. سرتان را پایین نگه دارید تا به عضلات گردن تان فشار وارد نشود. با پای راست تان به سمت عقب لگد بزنید، به صورتی که کف پایتان با سقف موازی شود و بعد دوباره آن را پایین بیاورید. اگر حرکت را درست انجام دهید باید فشار کمی در عضلات باسن و ران احساس کنید. ۱۵ تکرار برای هر کدام از پاها انجام دهید. یادتان باشد حرکت را تا آستانه فشار به عضلات انجام دهید و نگذارید احساس درد و فشار شدید ایجاد شود و موقع عقب بردن پا آن را پرتاب نکنید بلکه با انقباض به آرامی به پشت ببرید.
    ۳) بلند کردن سبد لباس ها
    یک سبد پر از لباس را در دست بگیرید و بالای سر ببرید و همان جا بالا و پایینش کنید. برای هر بالا بردن حداقل ۳ تکرار انجام دهید. اگر وزن آن برایتان خیلی سنگین است، می توانید کمی از لباس های درون آن را بیرون بیاورید. این ورزش روی عضلات سرشانه، بازو و زیر بغل کار می کند. این حرکت را به صورتی دیگر هم می توانید انجام دهید و آن این است که روی زمین دراز بکشید و سبد را از روی سینه بالا و پایین کنید.
    ۴) ویدئوهای ورزشی
    فیلم های ویدئویی ورزشی بسیار خوبی در بازار وجود دارد که می تواند کمک بسیار خوبی برای تناسب اندام شما باشد. در این نوارهای ویدئویی، حرکات و تمرینات بسیار خوبی برای کار کردن روی عضلات بازو، شکم، ران ها و ... با نمایش طریقه انجام دادن آن ها آورده شده است. بد نیست سری هم به فروشگاه فیلم های ورزشی بزنید.
    ۵) آگهی های بازرگانی
    اگر عادت دارید همیشه جلوی تلویزیون بنشینید و حتی غذاهای تان را هم جلو تلویزیون میل می کنید، این تمرین دقیقا برای شما مفید است. هنگام تماشای تلویزیون می توانید با استفاده از وزنه های ۲ تا ۵ کیلویی حرکت جلو بازو انجام دهید. وقتی پیام های بازرگانی شروع می شود، از جایتان بلند شوید تا کمی تمرین شدتی انجام دهید. چند بار بشین پاشو، شنا، دراز نشست بروید و بالاخره ضربان قلبتان را بالا ببرید. وقتی برنامه دوباره شروع شد، به سراغ تمرین سبک نشسته تان، مثلا جلو بازو، بروید. این چرخه را در طول تماشای تلویزیون ادامه دهید.
    ۶) دراز نشست ترکیبی
    برای کار کردن روی عضلات شکمتان لازم نیست حتما در باشگاه ورزشی اسم نویسی کنید یا مربی خصوصی داشته باشید. برنامه درازنشست را خیلی راحت حتی می توانید در سالن نشیمن خانه تان انجام دهید. اگر در درازنشست با درد گردن مشکل دارید، برای شما دستگاه های درازنشست نشسته بهتر است چون به گردن شما آسیبی نمی رساند. اگر درازنشست را درست انجام دهید، عضلات گردنتان نباید کشیده شود اما خیلی از افراد نمی توانند این حرکت را درست انجام دهند تا به گردنشان آسیب نرسد، به همین دلیل بهتر است آرام آرام شروع کنید. برای بالا آمدن تا ۵ بشمرید و برای پایین رفتن هم همین طور؛ ۵ بار این فعالیت را انجام دهید. با همین تعداد تکرارهای کم هم فشار را در عضلات شکمتان احساس خواهید کرد. سپس در سه مرحله ۱۵ مرتبه ای با سرعت متوسط درازنشست بزنید. بعد از اتمام درازنشست معمولی، درازنشست چرخشی را برای هر طرف انجام دهید به این صورت که وقتی بالا می آیید آرنج هر دست مثلا اگر برای سمت راست درازنشست می زنید، آرنج دست راست به زانوی مخالف خود بخورد.
    ۷) پرس صندلی چرخدار
    اگر در خانه صندلی چرخدار برای میز رایانه دارید، می توانید چند حرکت دست و بازو را وقتی پشت میزتان نشسته اید انجام دهید. در حالی که روی صندلی خود نشسته اید، دو لبه میز را با دست نگه دارید، با استفاده از عضلات بازو سعی کنید خودتان را به سمت میز بکشید و بعد دوباره خودتان را به عقب هل دهید. این حرکت روی عضلات جلوبازوی تان کار می کند.
    ۸) مارش در هنگام ظرف شستن
    زندگی خیلی پرمشغله است، به همین دلیل اگر وقت ندارید می توانید چند کار را هم زمان انجام دهید، مثلا وقتی جلوی ظرفشویی ایستاده اید و ظرف می شویید، می توانید در جا مارش بزنید. همین طور می توانید تمرین ساق هم انجام دهید. فقط کافی است روی پنجه پا خودتان را بالا و پایین بکشید.
    ۹) تردمیل
    اگر توانایی مالی داشته باشید و بتوانید حداقل یک وسیله ورزشی برای خانه خریداری کنید، این وسیله به طور حتم باید تردمیل باشد. راه رفتن و دویدن روی تردمیل، تمرین قلبی عروقی و هوازی بسیار عالی برای شما خواهد بود. حداقل روزی سی دقیقه روی تردمیل کار کنید. می توانید شیب ها و سرعت های مختلف را امتحان کنید.

  14. این کاربر از aligol172 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  15. #360
    Banned
    تاريخ عضويت
    Jun 2004
    محل سكونت
    forum.p30world.com/member.php?u=989
    پست ها
    1,230

    پيش فرض آیا اندام من متناسب است؟

    چند بار به کسانی برخورده اید که با اینکه لاغرند،هنوز معتقدند اضافه وزن دارند و باید مقادیر بیشتری وزن کم کنند؟ در نقطه مقابل، چند آدم چاق را می شناسید که خود را خیلی هم خوش تیپ می دانند؟
    تصور ذهنی که هر کسی از چگونگی وضعیت ظاهری و اندام خود دارد،بادی ایمیج می گویند.
    بادی ایمیج یعنی درکی که هرکس از وضعیت بدن خود دارد و این عامل ذهنی موثری است که می تواند بر اعتماد به نفس،نوع رفتارهای تغذیه ای،فعالیت های بدنی و چگونگی رابطه شما با دیگران اثر بگذارد.
    اگر کمی به جامعه دقت کنیم،کلیشه هایی درباره قضاوت افراد درباره فردی که با آنها روبه رو می شویم، وجود دارد که بخش بزرگی از آن به وضعیت ظاهری فرد بستگی دارد.اگر در برخورد اول با فرد لاغر یا متناسبی روبه رو شویم،ناخودآگاه او را فردی پرکار،موفق،محبوب،قوی و خودساخته می بینیم.برعکس در برخورد با یک فرد چاق،ذهن ما به صفاتی مانند تنبلی،بی توجهی،ضعف اراده و ... سوق می یابد.
    در هر سرزمینی بسیاری از این کلیشه ها به فراخور فرهنگ آن کشور وجود دارد. برای مثال، چاقی در کشور ما در گذشته علامت رفاه، سرزندگی، تحول و ... شناخته می شد. رسانه ها نقش بسیار موثری در شکل گیری این کلیشه ها و تغییر آنچه پیش از این وجود داشته، دارند.
    این کلیشه ها در ذهن ما اعتقادی به وجود می آورند که منشأ عملکرد ماست برای اینکه بتوانیم به معیارهای ارزش جامعه نزدیک شویم،در حالی که ممکن است بر اثر افراط و تفریط در آن باره دچار مخاطرات ناشی از آنها بشویم و اگر نتوانیم به آنچه هدف مان است برسیم،در بهترین حالت دچار افسردگی ناشی از احساس شکست شویم.
    ● تناسب اندام ایده آل
    زمانی که دست یافتن به لاغرترین اندام در دخترها و عضلانی ترین اندام برای پسرها حد نهایت آرزوها و آمال باشد،با اختلال های رفتاری در میان جوانان روبه رو می شویم که دست زدن به رژیم های غذایی غلط،تمرینات بدنی وحشتناک،توسل به انواع و اقسام داروهای لاغرکننده و عضله ساز و ... از جمله عادی ترین آنهاست.ممکن است آنها خود را در معرض گرسنگی های طولانی مدت و کشنده قرار دهند زیرا از اندام خود راضی نیستند.ممکن است داروها یا موادی را استفاده کنند که عوارض جبران ناپذیری داشته باشد و به این ترتیب ممکن است سلامت خود را به خطر بیندازند.
    به یاد داشته باشید که وضعیت بدنی شما تحت تاثیر عوامل متعددی است که تغییر برخی از آنها در حوزه اختیار شما نیست.عواملی مانند فرم ساختمانی بدن،یا به اصطلاح تیپ بدنی، استخوان بندی،شیوه ذخیره سازی چربی در بدن و .. به شما به ارث رسیده اند و تحت تاثیر عومل ژنتیکی هستند بنابراین شما نمی توانید آنها را تغییر دهید.
    بعضی از افراد به طور ژنتیک فاقد مواد اولیه برای ساختن یک اندام مانکنی هستند و رعایت رژیم های سخت و انجام فعالیت های بدنی توان فرسا هم نمی تواند این اندام ها را در آنها به وجود آورد.برای مثال در آمریکا تنها ۵ درصد زنان به طور ژنتیکی اندامی کشیده و لاغر دارند.
    درباره آقایان هم همین طور است.در آقایان محدودیت فیزیولوژیکی درباره مقدار عضله ای که فرد می تواند داشته باشد،وجود دارد که براساس آن درصد چربی و عضله او تعیین می شود.به عبارت دیگر،از نظر فیزیولوژیک غیرممکن است که شما بتوانید مقدار نامحدودی عضله در بدن خودتان به وجود بیاورید حتی اگر ساعت ها ورزش کنید و رژیم های سخت بگیرید.بنابراین باید واقع گرا باشیم و از خود توقع معقول داشته باشیم.
    ● آیا وزن آرمانی کلید دست یابی به سلامت،موفقیت،زیبایی و خوشبختی است؟
    بدون شک برای دستیابی به هر یک از خواسته های بالا،تنها وزن آرمانی کلید طلایی نیست.در حوزه سلامت،تکیه بر وزن به تنهایی و به عنوان شاخصی که نشان دهنده سلامت شما باشد،مدت ها است با تردید روبه روست.به تازگی دانشمندان اخطار داده اند تمام افراد لاغر سالم نیستند،برعکس ممکن است به علت تجمع چربی در ارگان های داخلی با خطر بیشتر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مواجه باشند.در این حوزه،عوامل دیگری مانند فشارخون،میزان کلسترول و قندخون،چگونگی شیوه زندگی و ... دخالت دارند.
    برای شناخت تاثیر وضعیت اندام بر میزان موفقیت،یکی از دوستان موفق خود را در نظر بیاورید.او چه خصوصیاتی دارد؟ حالا یک پزشک، وکیل و ... را در نظر بیاورید.چه عواملی در موفقیت آنها موثر بوده است؟ آیا لزوما تمام افرادی که مدل هستند،در زندگی افراد موفقی به حساب می آیند؟
    ● چه کنیم تا تصور ذهنی ما از اندام مان بهتر شود؟
    ـ تنها روی وزن تان متمرکز نشوید.وزن به تنهایی شاخص خوبی برای برآورد وضعیت شما نیست.
    ـ به یاد داشته باشید چیزی به نام «وزن درمانی» که برای همه یکسان باشد،وجود ندارد.برای هر نفر با توجه به قد او،استخوان بندی و تیپ بدن او محدوده وزنی سالمی وجود دارد که مختص اوست.
    ـ به یاد داشته باشید برای میزان عضلانی که می تواند در بدن شما به وجود آید،محدودیت وجود دارد که این محدوده به طور طبیعی در بدن شما کنترل می شود.
    ـ بسیاری از افراد عضلانی یا افراد بسیار لاغری که در تلویزیون می بینید،محصول داروهای گوناگون هستند.ممکن نیست در شرایط طبیعی و بدون وجود آن داروها چنین اندام هایی به وجود آیند.
    ـ به جای اینکه به فرم ظاهری خود بپردازید،سعی کنید جنبه های دیگر شخصیت خود را القا دهید.به این ترتیب و با افزایش اعتماد به نفس ناشی از تصحیح تصور ذهنی شما نسبت به اندام تان می توانید به خواسته هایی که به اشتباه انتظار برآورده شدن آنها را فقط از وضعیت بدنی خود دارید،دست یابید.
    ـ به جسم خود احترام بگذارید و وضعیت ژنتیکی آن را بپذیرید.احترام به جسم به معنی مراقبت از آن برای نگهداری از بهترین وضعیت سلامت آن است.
    ـ خود را با دیگران مقایسه نکنید.سعی کنید بهترین شکل خودتان باشید.

  16. این کاربر از aligol172 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

برچسب های این موضوع

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •