خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
بي گمان آن شب كه دنيا آمدم، آسمان هم مثل من افسرده بود
ماه تیر، اوج ياس و تيرگي، این شقایق از فراق یارهم پ‍ژمرده بود
چشم هاي پر ز اشكم را ببين، شايد آن شب آسمان هم ميگريست
قلب غمگين هميشه خسته ام،وارث دلتنگي و افسردگي است
خوب ميدانم كه روز مرگ من،باز ابر آسمان خواهد گريست
ساكت و خاموش مدفون ميشود، هيچكس از خود نميپرسد كه كيست؟
هر ثانیه که می گذرد
چیزی از تو را با خود می برد
زمان غارتگر عجیبی است
همه چیز را بی اجازه می برد
و تنها یک چیز را همیشه فراموش میکند
حس دوست داشتن تو را
سکوتت صدايت همه راز توست شب و روز من همه مال توست
تو تعبير رويای عشقی در خواب من تو نوری ستاره در شام من
جفای زمان جور اين روزگار رميده دلی عاشقی بی قرار
نمی دانم اين قصه عاشقی است؟! چه قصه چه رويا چه حق عاشقی است
کاش روزگار به همان روالی که خودمون دوست داشتيم پيش ميرفت ... کاش آرزوهای سفيدمون به همون زلالی به درياچه حقيقت می پيوست ... کاش وقتی قلبهامون همديگرو صدا می کنه مترسک روزگار اونا رو نشنوه و کبوترهای دلمون رو از مزرعه عشقمون پر نده ... کاش حقيقت و رويا توی دنيای صداقت با هم آشتی می کردن و به همه قدرت با هم بودنشون رو نشون ميدادن ... کاش وقتی ميگيم توکل به خدا تمام اعضای وجودمون اين توکل رو فرياد بزنه ... کاش تلخی حقيقت رو ميشد با شيرينی آرزوهامون از بين برد ... کاش ..
دفترم را ورق ميزنم
از لابهلاي كاغذهاي مرده
و از ميان سطور و قلمخوردها
واژههايي را مييابم كه به ياد تو نگاشتهام
به ساعتم نگاه ميكنم
از لابهلاي عقربههاي متحرك
و از ميان اعداد و نشانهها
اوقاتي را مييابم كه به ياد تو سپري كردهام
به آينه نگاه ميكنم
از لابهلاي موهاي پريشانم
و از ميان خستگيها و غبار روي صورتم
چشماني را مييابم كه به ياد تو ميگريند
به صداي نفسهايم گوش ميدهم
از لابهلاي آه كشيدنها
و از ميان فريادها و خفگيها
آخر سر تو را مييابم!
و در مييابم كه تو نفس من هستي و ياد تو همه چيزم
بي تو محكوم به مرگم و بي ياد تو محكوم به فنا
شب است و ماهِ تمام است و خاطري ناشادبرو عزيز...برو...با دعاي بدرقه ام
به هر چه نيک? مزين شد اين خراب آباد:
ز شرق... باد خراني که مي وزد پر شور
ز غرب... نم نم باران که مي کند بيداد
چگونه شد که خداي عزيز? جز اينها
به روي سفره ما چيز ديگري ننهاد؟؟!!!
به پيش چشم ورق مي زنم هر آنچه گذشت
تمام عمر...همان يک دو روز رفته به باد?
حکايت من و دمسردي تو و اسفند
حکايت تو و دلگرمي من و مرداد...
شنيده ام که در احوال ما چنين گفتي:
« به جز گلايه? در اشعار او ندارم ياد»
ببين عزيز...منم چون تو آدميزادم!!
ز جسم و روح و دل و جان بنا شد اين بنياد
بدان که سنگ!! چو اين روزگار ما را ديد?
سرود با دل سنگش..غزل غزل فرياد..
برو!!...
که واژه "رفتن" چقدر معقول است
در آن زمان که به ديگر کسي است..خاطر? شاد...
برو...چه غم که دل من هنوز مي گويد:
« اگر که کوه غم آوار شد? منم فرهاد..»
خواهم رفت
روزی با تمام احساس
با تمام دنیا و هستی ام
آمدنم را رویایی نبود ، و رفتنم
در اوج خواستن توست
و این شاید تکراری باشد از گذشته های دور :
آمدن ، ماندن ، فراموشی و باز ....
و این شاید
تکامل تمام رویا ها ی نیمه تمام
تمام خواستن ها و نبودن ها ...
خواهم رفت
روزی با تمام احساس
و بعد از آن آیا هیچ کس از پنجره ی ذهنش
نسیم خاطراتم را حس خواهد کرد
و یا هیچ بادی قاصدک سپید خیالش را
به افق نگاهم
به تمام دلدادگی ام
خواهد برد ؟
مهتاب با شب راه نيومد خزون که کوتاه نيومد
چشمات که باروني شدن ابرا که زندوني شدن
اونکه غم بغضمو ديد اونکه به دادم نرسيد
رفت و تو خواب قصه مرد حرمت فريادمو برد
پرده ي آخر تگرگ کوچ تو بود و بغض برگ
قصه عشقي که هنوز دلگيره و ترانه سوز
رو آسمونا بنويس ناي پريدن ديگه نيست
تو چشماي قاصدکا شوق رسيدن ديگه نيست
تو اي هميشه هم سفر دوباره بچگي نکن
با اين شکسته بال و پر ديگه غريبگي نکن
هنوز هراس کوچه ها تو رو به يادم ميارن
ستاره هاي شب زده بغض چشاتو کم دارن
نذار گلاي باغچه مون محکوم اين خزون بشن
کبوتراي نيمه جون مصلوب آسمون بشن
حادثه هق هق من حيفه که ناتموم بشه
طلوع بي وقفه ي تو به دست من حروم بشه
خورشيد دشنه خورده مو تو سايه ها امون بده
تو بهت اين ثانيه ها عشقو به من نشون بده
رسیده ام به ناکجا
به آن کجای بی کجا
رسیده ام به چشمِ تر
به یک غروب پُر خطر
رسیده ام به یک دروغ
به یک صدای بی فروغ
رسیده ام به مرزِ شب
به لحظه های سوزوتب
رسیده ام به درد و غم
به گریه های دم به دم
رسیده ام به بُغظِ خیس
به چشمای همیشه خیس
رسیده ام به یک جنون
به یک نگاهِ پُر زِ خون
رسیده ام به یک گُذر
به ناله های بی ثمر
رسیده ام به یک سراب
به یک سؤالِ بی جواب
رسیده ام به یک حباب
به شومترین لحظۀ خواب
رسیده ام به یک کویر
به یک دلِ بهانه گیر
رسیده ام به پُشتِ در
به شکوه های دربه در
رسیده ام به یک محال
به خواسته های خیس وکال
رسیده ام به یک شکست
به دردی که به دل نشست
رسیده ام به نا رفیق
به زخمای خیلی عمیق
رسیده ام به سوزِ دل
به آدمای مُرده دل
رسیده ام به انتها
به تارو پودِ مُرده ها
رسیده ام به فصلِ زرد
به مرگی آلوده به درد
رسیده ام به مرگِ خویش
به خاطراتِ ریش ریش
آه تنهایــی ..
زمــانی واژۀ غـــریبی بود ، بـرای من
امــا امــروز ؛
از هــر آشنایی آشنا تـر است
.
.
.
نمیــخوام این آشناییت را ،
دوبــاره غریب شو .. می شوی ؟
و خدا میداند سادگی از ته دلبستگیم پیدا بود
من نه عاشق بودم،نه الوده به افکار پلید
من به دنبال نگاهی بودم که مرا ازپس دیوانگیم میفهمید
من نه عاشق بودم ،نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من
من خودم بودم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزید...
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
